Beginning

4 Powiem jeszcze, że dopóki dziedzic jest małym dzieckiem, to choć jest panem wszystkiego, nie różni się od niewolnika. ² Na czas ustalony przez ojca pozostaje on pod kontrolą opiekunów i przełożonych. ³ Podobnie my, jako niedojrzali, byliśmy pod kontrolą zasad rządzących światem.

⁴ Kiedy jednak wypełnił się czas, Bóg posłał swojego Syna, który narodził się z kobiety i podlegał Prawu, ⁵ aby wykupić żyjących pod Prawem i umożliwić nam usynowienie. ⁶ A ponieważ jesteście synami, Bóg posłał do waszych serc Ducha swego Syna, który woła: Abba, Ojcze! ⁷ Tak więc już nie jesteś niewolnikiem, lecz synem, a jeśli synem, to — za sprawą Boga — również dziedzicem.

Powrót do Prawa niepotrzebny

⁸ Kiedyś, gdy nie znaliście Boga, służyliście tym, którzy z natury nie są bogami. ⁹ Teraz jednak, gdy już Go poznaliście, a raczej, gdy zostaliście przez Niego poznani, dlaczego znów powracacie do słabych i nędznych zasad, którym ponownie chcecie służyć? ¹⁰ Przestrzegacie dni, miesięcy, świąt i lat! ¹¹ Martwię się o was. Czy czasem mój trud nad wami nie poszedł na marne? ¹² Błagam was, bracia, bądźcie tacy, jak ja, gdyż ja jestem taki, jak wy.

W niczym mnie nie skrzywdziliście. ¹³ Wiecie przecież, że po raz pierwszy głosiłem wam dobrą nowinę zatrzymany przez chorobę. ¹⁴ I chociaż stan mego ciała wystawił was na próbę, nie pogardziliście mną ani nie odrzuciliście mnie, lecz przyjęliście jak anioła Bożego, jak Chrystusa Jezusa. ¹⁵ Gdzie się podziało to wasze szczęście? Mogę wam bowiem poświadczyć, że — gdyby to było możliwe — wyjęlibyście sobie oczy i dali je mnie. ¹⁶ Czy dlatego stałem się waszym wrogiem, że mówię wam prawdę?

¹⁷ Zabiegają o was nie ze szlachetnych pobudek. Czynią to, aby was odłączyć. Chcą, byście potem wy o nich zabiegali. ¹⁸ Piękną rzeczą są zabiegi w słusznej sprawie — zawsze, a nie tylko wtedy, gdy jestem pośród was obecny.

¹⁹ Dzieci moje, znowu w bólach was rodzę, dopóki Chrystus nie będzie w was ukształtowany. ²⁰ Chciałbym teraz być przy was i móc zmienić ton moich wypowiedzi, bo muszę przyznać, że utraciłem pewność, czy wszystko jest z wami w porządku.

Przykład o obietnicy

²¹ Powiedzcie mi wy, którzy chcecie być pod Prawem, czy nie dociera do was to, co Prawo mówi? ²² Napisane jest przecież, że Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z kobiety wolnej. ²³ Ten z niewolnicy narodził się tylko dzięki zabiegom ciała, ten z wolnej — na mocy obietnicy.

²⁴ Ma to znaczenie przenośne. Te kobiety są jak dwa przymierza: Jedno z góry Synaj, rodzące w niewolę — jest nim Hagar. ²⁵ Hagar jest obrazem góry Synaj w Arabii i odpowiada teraźniejszej Jerozolimie, która wraz ze swoimi dziećmi wciąż spełnia powinności niewolnicy. ²⁶ Natomiast górna Jerozolima jest wolna — i ona jest naszą matką. ²⁷ Jest bowiem napisane:

²⁸ Wy zaś, bracia, po Izaaku, jesteście dziećmi obietnicy. ²⁹ Kiedyś ten, który narodził się tylko dzięki zabiegom ciała, prześladował tego, który narodził się za sprawą działania Ducha. Teraz mamy do czynienia z czymś podobnym.

³⁰ Lecz co czytamy w Piśmie? Wypędź niewolnicę oraz jej syna, bo na pewno nie będzie dziedziczył syn niewolnicy razem z synem wolnej. ³¹ A zatem, bracia, nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, lecz kobiety wolnej!

Powołanie do wolności

5 Chrystus przywrócił nam wolność. Stójcie więc niezachwianie i nie schylajcie swych karków znów pod jarzmo niewoli.

² Uważajcie! Ja, Paweł, mówię wam: Jeśli poddajecie się obrzezaniu, Chrystus wam nic nie pomoże. ³ Każdemu człowiekowi, który poddaje się obrzezaniu, oświadczam: Zobowiązany jest przestrzegać całego Prawa. ⁴ Wy, wszyscy, którzy w Prawie szukacie usprawiedliwienia, zostaliście odłączeni od Chrystusa, wypadliście z łaski.

⁵ My natomiast w Duchu, na podstawie wiary, oczekujemy spełnienia się nadziei usprawiedliwienia, ⁶ gdyż w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia. Liczy się wiara, która jest czynna w miłości.

⁷ Pięknie biegliście! Kto wam zburzył wasze przekonanie o prawdzie? ⁸ Te namowy nie pochodzą od Tego, który was powołał. ⁹ Odrobina zakwasu odmienia całe ciasto. ¹⁰ Jestem, jeśli chodzi o was, przekonany w Panu, że nie będziecie innego zdania, a ten, kto was niepokoi — kimkolwiek jest — poniesie karę.

¹¹ A co do mnie, bracia, jeśli nadal głoszę obrzezanie, to za co jestem wciąż prześladowany? Wtedy przecież krzyż przestaje być skandalem. ¹² Ci zaś, którzy was niepokoją, bodajby się wykastrowali!

¹³ Wy bowiem, bracia, zostaliście powołani do wolności. Tylko niech ta wolność nie będzie dla was zaproszeniem do spełniania zachcianek ciała. Służcie raczej jedni drugim z miłością. ¹⁴ Gdyż całe Prawo streszcza się w tym jednym zdaniu: Masz kochać bliźniego tak, jak samego siebie. ¹⁵ Jeśli jednak jedni drugich kąsacie i pożeracie, uważajcie, abyście się nawzajem nie strawili.

Życie w Duchu Świętym

¹⁶ Podkreślam natomiast: Żyjcie w Duchu, a na pewno pokonacie żądzę ciała. ¹⁷ Ciało bowiem pożąda przeciw Duchowi, a Duch przeciw ciału. Te pragnienia są ze sobą sprzeczne, tak, by wam przeszkodzić w czynieniu tego, co chcecie. ¹⁸ Jeśli jednak Duch was prowadzi, nie podlegacie Prawu.

¹⁹ Wiadomo, co bierze się z ciała: nierząd, nieczystość, rozpusta, ²⁰ oddawanie czci bożyszczom, wróżbiarstwo, wrogość, kłótliwość, zazdrość, porywczość, zaczepność, krnąbrność, brak troski o jedność, ²¹ zawiść, chęć mordu, pijaństwo, rozpasanie i tym podobne. Zapowiadam wam teraz, tak jak czyniłem to wcześniej, że ci, którzy się tych rzeczy dopuszczają, nie odziedziczą Królestwa Bożego.

²² Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, ²³ łagodność, powściągliwość. Przy takich cechach nie potrzeba Prawa.

²⁴ A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało wraz z jego namiętnościami oraz pragnieniami. ²⁵ Jeśli żyjemy w Duchu, w zgodzie z Duchem też postępujmy. ²⁶ Nie bądźmy żądni próżnej chwały. Nie drażnijmy w ten sposób jedni drugich ani nie kierujmy się wzajemną zazdrością.

Zasady życia we wspólnocie

6 Bracia, jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy jesteście duchowi, poprawiajcie takiego w duchu łagodności. Uważajcie przy tym na siebie, abyście wy nie ulegli pokusie. ² Jedni drugich brzemiona noście. W ten sposób wypełnicie Prawo Chrystusa. ³ Jeśli bowiem ktoś uważa, że jest czymś, będąc niczym, zwodzi samego siebie.

⁴ Niech każdy poddaje próbie swe własne postępowanie. Da mu to powód do chluby z tego, co sam osiągnął, a nie z tego, jak wypadł na tle innych osób. ⁵ Przecież i tak każdy poniesie swój własny ciężar.

⁶ Ten, kto jest nauczany Słowa, niech dzieli się wszelkim dobrem z tym, który naucza.

⁷ Nie błądźcie, Bóg nie pozwala z siebie szydzić! Dlatego co człowiek sieje, to i żąć będzie. ⁸ Kto sieje dla swojego ciała, z ciała będzie żął skażenie, a kto sieje dla Ducha, z Ducha będzie żął życie wieczne. ⁹ Bądźmy niestrudzeni w szlachetnym postępowaniu. Jeśli w nim wytrwamy, czeka nas czas wielkich żniw. ¹⁰ W związku z tym, gdy tylko mamy możliwość, świadczmy dobro wszystkim, a zwłaszcza domownikom wiary.

Ostatnie uwagi

¹¹ Zauważcie, jak wielkimi literami własnoręcznie do was piszę.

¹² To ci wszyscy, którzy chcą wywrzeć na was wrażenie obnosząc się ze swym ciałem, nakłaniają was, abyście dali się obrzezać. Czynią to tylko po to, żeby uniknąć prześladowania z powodu krzyża Chrystusa. ¹³ Sami bowiem, choć obrzezani, nie przestrzegają Prawa. Tym niemniej was chcą obrzezywać — aby się szczycić waszym ciałem.

¹⁴ Co do mnie zaś, nie będę się czymkolwiek szczycił, chyba że krzyżem naszego Pana Jezusa Chrystusa, na którym świat został dla mnie ukrzyżowany — a ja dla świata. ¹⁵ Obrzezanie, podobnie jak nieobrzezanie nic nie znaczą. Liczy się nowe stworzenie. ¹⁶ Pokój i miłosierdzie tym wszystkim, którzy uchwycą się tej zasady, w tym również Bożemu Izraelowi.

¹⁷ Odtąd niech już nikt nie przysparza mi trosk. Ja bowiem na moim ciele noszę piętno Jezusa.

¹⁸ Bracia, niech łaska naszego Pana, Jezusa Chrystusa, towarzyszy wam w duchowym życiu. Amen.