Beginning

Przypowieść o dzierżawcach winnicy

12 Następnie Jezus odwołał się do przypowieści: Otóż pewien człowiek zasadził winnicę, ogrodził ją murem, przygotował zbiornik, wybudował wieżę, wynajął ją rolnikom — i odjechał. ² W okresie winobrania posłał do dzierżawców sługę, aby odebrał od nich część plonów winnicy. ³ Lecz dzierżawcy wzięli go, wychłostali do krwi i odesłali z niczym. ⁴ Posłał więc do nich innego sługę. Temu rozbili głowę i znieważyli go. ⁵ Posłał zatem kolejnego — tego zabili. I tak wyprawił wielu innych. Jednych wychłostali, drugich pozabijali. ⁶ Miał jeszcze jednego — ukochanego syna. Posłał go do nich na końcu, bo pomyślał sobie: Mojego syna uszanują.

⁷ Dzierżawcy natomiast wpadli na takie rozwiązanie: To jest dziedzic, chodźmy, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze. ⁸ Chwycili go zatem, zabili i wyrzucili poza winnicę.

⁹ Co więc uczyni właściciel winnicy? Przyjedzie i wygubi rolników, a winnicę wynajmie innym. ¹⁰ Czy nie zetknęliście się z tym fragmentem Pisma:

¹² Po wysłuchaniu tego tym bardziej zastanawiali się, jak Go schwytać, lecz przestraszyli się tłumu. Zrozumieli bowiem, że przypowieść ta była skierowana przeciw nim. Opuścili Go więc i odeszli.

Jezus i sprawa podatków

¹³ Posłali do Niego natomiast kilku spośród faryzeuszów i zwolenników Heroda, aby Go przyłapać na jakiejś niefortunnej wypowiedzi. ¹⁴ Przyszli więc z takim pytaniem: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i nie zależy Ci na czyjejkolwiek opinii. Nie kierujesz się pozorami, ale zgodnie z prawdą nauczasz, jak postępować według woli Bożej. Powiedz, czy wolno płacić podatek cesarzowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?

¹⁵ Jezus, świadom ich obłudy, odpowiedział: Dlaczego poddajecie Mnie próbie? Przynieście Mi denara. Chcę go obejrzeć. ¹⁶ Przynieśli zatem, a On ich zapytał: Czyj to wizerunek i napis?

Cesarza — odpowiedzieli.

¹⁷ Wtedy Jezus oświadczył: Co cesarskie, oddajcie cesarzowi, a co Boże — Bogu.

I nie mogli się nadziwić trafności tych słów.

Zagadka o zmartwychwstaniu

¹⁸ Wtedy przyszli do Niego saduceusze, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i podali taki przykład: ¹⁹ Nauczycielu! Mojżesz napisał nam, że jeśliby czyjś brat umarł i pozostawił żonę, a nie pozostawił dziecka, wówczas jego brat ma wziąć tę żonę i wzbudzić potomstwo swojemu bratu. ²⁰ Otóż było siedmiu braci; pierwszy się ożenił, lecz umarł bezdzietnie. ²¹ Wtedy wziął ją drugi i też umarł bezpotomnie. Podobnie było z trzecim oraz z następnymi. ²² Żaden z siedmiu nie zostawił potomka. W końcu, po wszystkich, zmarła także ta kobieta. ²³ Którego z nich żoną będzie przy zmartwychwstaniu? Bo przecież siedmiu ją miało.

²⁴ Jezus im odpowiedział: Czy nie dlatego błądzicie, że nie znacie Pism ani mocy Boga? ²⁵ Gdy ludzie powstaną z martwych, nie będą się żenić ani wychodzić za mąż, lecz będą jak aniołowie w niebie.

²⁶ Co do zmartwychwstania natomiast, czy nie czytaliście w księdze Mojżesza, jak to Bóg powiedział do niego przy cierniowym krzaku: Ja jestem Bogiem Abrahama i Bogiem Izaaka, i Bogiem Jakuba? ²⁷ Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych. Jesteście w wielkim błędzie.

Najważniejsze przykazanie

²⁸ Wtedy podszedł do nich jeden ze znawców Prawa, który usłyszał, jak ze sobą rozprawiali. Gdy zauważył, że Jezus trafnie im odpowiedział, zapytał Go: Które przykazanie jest najważniejsze ze wszystkich?

²⁹ Jezus oświadczył: Najważniejsze z przykazań jest to: Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, jest jeden. ³⁰ Masz zatem kochać Pana, swojego Boga, całym swoim sercem, z całej swojej duszy, każdą swoją myślą i ze wszystkich swych sił. ³¹ Drugie zaś co do ważności brzmi tak: Masz kochać swojego bliźniego tak jak samego siebie. Nie ma przykazań ważniejszych niż te.

³² Wtedy znawca Prawa skomentował: Dobrze, Nauczycielu! Prawdę powiedziałeś. Bóg jest jeden i poza Nim nie ma innego, ³³ a kochać Go całym sercem, każdą myślą i ze wszystkich sił, bliźniego zaś kochać jak samego siebie, znaczy więcej niż wszelkie całopalenia i inne ofiary.

³⁴ A Jezus, widząc mądrość w słowach tego człowieka, powiedział mu: Niedaleko jesteś od Królestwa Bożego. I nikt już więcej nie miał odwagi Go pytać.

Boska tożsamość Jezusa

³⁵ Nauczając w świątyni Jezus odezwał się w te słowa: Jak znawcy Prawa mogą twierdzić, że Chrystus jest synem Dawida? ³⁶ Sam Dawid przecież powiedział natchniony przez Ducha Świętego:

³⁷ Sam Dawid nazywa Go Panem, jak więc może On być jego synem? A wielki tłum chętnie Go słuchał.

³⁸ I dalej nauczał: Strzeżcie się znawców Prawa, którzy pragną chodzić w długich szatach, oczekują pozdrowień na rynkach, ³⁹ domagają się pierwszych krzeseł w synagogach i zaszczytnych miejsc na ucztach. ⁴⁰ Pożerają oni dobytek wdów i dla pozoru długo się modlą. Na nich spadnie o wiele surowszy wyrok.

Wdowi grosz, czyli najwięcej

⁴¹ Jezus usiadł naprzeciw świątynnej skarbony i zaczął się przyglądać, jak tłum rzuca do niej pieniądze, a wielu bogatych rzucało bardzo wiele. ⁴² Przyszła też pewna uboga wdowa i wrzuciła dwa grosze.^[a]

⁴³ Wówczas przywołał swoich uczniów i powiedział im: Zapewniam was, ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż oni wszyscy. ⁴⁴ Bo oni wrzucali z tego, co im zbywało, ona zaś — sama w niedostatku — wrzuciła wszystko, co miała, całe swoje utrzymanie.

Proroctwo o przyszłości świata

13 Gdy wychodził ze świątyni, powiedział do Niego jeden z Jego uczniów: Nauczycielu, spójrz na te wspaniałe kamienie i budowle!

² Jezus na to: Czy widzisz te wielkie budowle? Nie zostanie tu kamień na kamieniu, którego by nie zwalono.

³ A gdy siedział na Górze Oliwnej, naprzeciw świątyni, Piotr, Jakub, Jan i Andrzej zapytali Go na osobności: ⁴ Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki znak zapowie początek tych wszystkich wydarzeń?

⁵ Wtedy Jezus zaczął im mówić: Uważajcie, aby was ktoś nie zwiódł. ⁶ Wielu przyjdzie w moim imieniu, ze słowami: To jestem ja! I wielu zwiodą. ⁷ A gdy usłyszycie o wojnach, kiedy dotrą do was wieści wojenne, nie bójcie się — to musi się stać. Ale to jeszcze nie koniec. ⁸ Powstanie bowiem naród przeciwko narodowi i królestwo przeciwko królestwu, miejscami wystąpią trzęsienia ziemi oraz okresy głodu. Te rzeczy to początek bólów porodowych.

⁹ Wy sami też miejcie się na baczności. Podawać was będą do sądów i w synagogach będziecie chłostani. Ponadto ze względu na Mnie postawią was przed urzędnikami i królami — na świadectwo dla nich. ¹⁰ Najpierw jednak wszystkim narodom musi być głoszona ewangelia. ¹¹ A gdy wasi zdrajcy będą was prowadzić, nie martwcie się zawczasu, co macie powiedzieć. Mówcie to, co dane wam będzie w tej godzinie. Gdyż nie wy będziecie przemawiać, lecz Duch Święty.

¹² I wyda na śmierć brat brata, a ojciec swoje dziecko. Dzieci z kolei powstaną przeciw rodzicom i będą doprowadzać do ich śmierci. ¹³ Będziecie też w nienawiści u wszystkich z powodu mojego imienia. Kto jednak wytrwa do końca, ten będzie ocalony.

¹⁴ Gdy zaś zobaczycie ohydę spustoszenia, stojącą tam, gdzie nie powinna — kto czyta, niech zwróci uwagę — wtedy przebywający w Judei niech uciekają w góry. ¹⁵ Kto będzie na tarasie na dachu, niech nie wchodzi do domu po rzeczy. ¹⁶ Kto na roli, niech nie wraca po swój płaszcz. ¹⁷ Najtrudniej będzie w tym czasie kobietom w ciąży i karmiącym matkom. ¹⁸ Módlcie się też, aby nie stało się to zimą. ¹⁹ Dni te bowiem będą czasem takiego ucisku, jakiego nie było od początku stworzenia, którego dokonał Bóg, aż dotąd — i nie będzie. ²⁰ Gdyby Pan nie skrócił tych dni, nikt by nie ocalał; skrócił je jednak ze względu na tych, których wybrał.

²¹ Jeśliby wam wówczas ktoś powiedział: Oto tu jest Chrystus! Oto tam! — nie wierzcie. ²² Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy. Będą oni czynić znaki i cuda, aby zwieść, o ile można, również wybranych. ²³ Wy natomiast strzeżcie się! Przepowiedziałem wam wszystko.

²⁴ Ale w tych dniach, po tym ucisku,

²⁶ I wtedy zobaczą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. ²⁷ Pośle On wtedy aniołów i zgromadzi swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi aż po kraniec nieba.

²⁸ Niech wam za przykład posłuży figowiec. Gdy jego gałązka mięknie i wypuszcza liście, wiecie, że zbliża się lato. ²⁹ Tak i wy, gdy zobaczycie, że to się dzieje, wiedzcie, że jest blisko — u drzwi. ³⁰ Zapewniam was, nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. ³¹ Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa na pewno nie przeminą.

³² O tym dniu natomiast ani o godzinie nikt nie wie: ani aniołowie w niebie, ani Syn — tylko Ojciec. ³³ Uważajcie! Czuwajcie! Nie wiecie bowiem, kiedy przyjdzie ten czas.

³⁴ Podobnie jak człowiek wybierający się w podróż zostawia swój dom, daje władzę swoim sługom, każdemu jego zadanie, odźwiernemu zaś nakazuje, aby czuwał, ³⁵ tak właśnie wy czuwajcie. Bo nie wiecie, kiedy przyjdzie pan domu: czy wieczorem, czy o północy, czy gdy zapieje kogut, czy o poranku, ³⁶ aby gdy nagle przyjdzie, nie zaskoczył was we śnie. ³⁷ To, co wam mówię, powtarzam wszystkim: Czuwajcie!