Previous Prev Day Next DayNext

Beginning

Read the Bible from start to finish, from Genesis to Revelation.
Duration: 365 days
Reimer 2001 (REIMER)
Version
Psalme 103-105

Dee 103 Psalm

Fonn Doft.

Säajen däm Herr Gott, O miene Seel, un aules daut enn mie es, sien heilje Nome .

Säajen däm Herr Gott, O miene Seel, un doo nich aul sien Jenotte fejäte;

Dee die aul diene Sinde fejeft; dee aul diene Krankheite heele deit;

dee dien Läwe rade deit fonn ferinjnieren; un deit die kroone met Leeftolichkjeit en Erboarme;

dee dien Janka tofräd stalt met Goodet; diene Jugent woat nie jemoakt soo aus en Odla.

Dee Herr Gott deit Jerajchtichkjeit oabeide un Jerecht fa aul dän dee bedrekjt sent.

Hee muak siene Wäaj bekaunt to Mooses, sien Doone to dee Israel Säns.

Dee Herr Gott haft erboarme un es foll Jnod, langsom oajalich to senne, un haft fäl Erboarme.

Hee woat nich emma strofe, un woat sien Oaja nich fa emma hoole.

10 Hee haft nich jehaundelt doano aus onnse Sinde sent, un haft onns nich beloont no onnse Sind.

11 Dan soo huach aus dee Himmel es bowe dee Ead, soo huach es sien Erboarmen majchtich äwa dän dee am ferjchte.

12 Soo wiet aus Ooste fomm Waste es, soo wiet haft hee onnse Äwaträdunge wajch jenome fonn onns.

13 Soo aus en Foda Metleet haft äwa siene Säns, soo haft dee Herr Gott Metleet äwa dän dee am ferjchte.

14 Dan hee weet woo wie jemoakt sent, un behelt daut wie Stoff sent.

15 Waut onns Mensche aunbelangt, siene Doag sent soo aus Graus; soo aus dee Bloom emm Felt, so jelinjt am daut.

16 Dan dee Wint blost doa äwa, un daut es nich meeha; un dee Städ es nich to finje.

17 Oba däm Herr Gott sien Erboarme es fonn Eewichkjeit bott Eewichkjeit opp dän dee am ferjchte; jo, siene Jerajchtichkjeit to dee Säns äare Säns;

18 to dän dee sien Bunt hoole, un to dän dee siene Jeboote hoole dee to doone.

19 Dee Herr Gott haft sien Troon reed jemoakt enne Himmels; un sien Kjeenichrikj rejiat äwa aules.

20 Säajent däm Herr Gott, O jie siene Enjels; majchtich enn Krauft; dee sien Wuat doone, dee no dee Stem fonn sien Wuat horche.

21 Säajent däm Herr Gott, aul jie groote Menj, Deena dee sien Welle doone.

22 Säajent däm Herr Gott, aul siene Woakje enn aul dee Städe fonn sien Rejiare; säajen däm Herr Gott, O miene Seel.

Dee 104 Psalm

Säajen däm Herr Gott, O miene Seel, O Herr Gott mien Gott, du best seeha groot; du hast Ea un Madastichkjeit aunjetrocke,

un hast die bedakjt met Lijcht soo aus en Wanikj, un hast dän Himmel utjestrakjt soo aus ne Gardien;

dee Dräajasch lajcht enn dee Bowastowe un dee Wotasch; un stalt dikje Wolkje fa siene Kjrichswoages; un jeit opp dee Wint Flijchte.

Hee moakt siene Enjel Jeista, siene Deena ne flaumenda Fia.

Hee deed de Ead jrinde opp Gruntloag; daut woat niemols jescheddat woare.

Du hast daut Deepet soo bedakjt aus met en Rock; dee Wotasch stunnde bowe dee Boaj.

Dee woare wajch fleaje fer dien Dodle, dee woare sikj spoode wajch to kome fonn dien Rumle.

Dee gone nopp no dee Boaj; dee gone rauf no dee Tole no dee Städ dee du fa an jejrint hast.

Du hast ne Jrens jemoakt, dee kjenne doa nich äwa kome; dee selle nich trigj kome de Ead to bedakje.

10 Hee schekjt Wotakjwale enn dee Tole; dee rane tweschen dee Boaj;

11 dee jäwe tom drinkje to jiedat Tia emm Flekj; wille Äsels lasche äa Darscht;

12 un dee Fäajel emm Himmel wone doa äwa; dee jäwe äa Jelud tweschen dee Asta.

13 Hee jeft dee Boaj Wota fonn siene Bowastowe; de Ead es befrädicht met daut Frucht fonn siene Oabeit.

14 Hee moakt daut Graus wausse fa daut Fee, un Plaunte fa dee Menschen äa Deenst; Äte fonn ut dee Ead.

15 Un Wien moakt däm Mensch sien Hoat froo; Eelj moakt sien Jesecht to schiene; un Broot moakt däm Mensch sien Hoat stoakj.

16 Däm Herr Gott siene Beem sent foll, dee Lebanon Zeeda dee hee jeplaunt haft;

17 Doa wua dee Fäajel naste; dee Taunebeem sent däm Otboa sien Hus;

18 huage Boaj sent fa dee wille Kose, Steena sent ne Festäakj Städ fa Eadschwien.

19 Hee muak dee Mon fa Joarestiede, dee Sonn weet waneeha dee rauf gone mott.

20 Du brinjst Diesta, un daut es Nacht, wan aul dee Woolt Tieren romm krupe.

21 Dee junge Leiw roare fa Raup, un äa Äte fonn Gott seakje.

22 Dee Son kjemt opp; dee sent toop jesaumelt un laje sikj dol enn äare Heele.

23 Dee Mensch jeit rut no siene Oabeit, un no sien Woakj bott Owent.

24 O Herr Gott, woo fäl sent diene Wundasch! Du hast dee aula enn Weisheit jemoakt; de Ead es foll fonn dien Rikjet.

25 Doa es dee See, groot aun beid Siede; doa sent krupende Kjräte buta Zol; läwendja Dinje kjlien un groot.

26 Doa foare dee Schäp; dee groote See Tieren dee du jemoakt hast dee doabenne späle.

27 Dee luare aula no die, an äa Äte to jäwe to rajchte Tiet –

28 Du deist an jäwe un dee saumle sikj toop; Du deist diene Haunt op moake un dee sent met Goodet jefelt-

29 Du deist dien Jesejcht festäakje un dee sent enn Trubbel; du saumelst äa Odem, un dee kome om un gone trigj no äa Stoff.

30 Du schekjst dien Jeist rut, un dee woare erschaufe; un du deist daut Butaschte fonn dee Ead nie moake.

31 Däm Herr Gott siene Harlichkjeit saul fa emma senne; dee Herr Gott deit sikj friehe enn siene Oabeit.

32 Hee kjikjt no dee Ead un dee deit schedre; Hee scheat dee Boaj aun un dee reakjre.

33 Ekj woa to däm Herr Gott sinje enn mien Läwe; ekj woa Preis sinje to Gott soo lang aus ekj Läw.

34 Miene Jedanke fonn am selle Seet senne, ekj woa mie freihe enn däm Herr Gott.

35 Lot Sinda omkome fonn dee Ead; un lot dee Gottloose nich meeha senne; säajen däm Herr Gott, O miene Seel; preis däm Herr Gott.

Dee 105 Psalm

O jäft Dank to däm Herr Gott; roopt sien Nome aun; moakt siene Woakje bekaunt mank dee Mensche.

Sinjt to Am; sinjt Preis to Am; räd fonn siene Wundasch.

Doot enn sien heilje Nomen harlijche; lot dän dee däm Herr Gott seakje sikj friehe.

Seakjt däm Herr Gott un siene Macht; seakjt sien Jesejcht oone Enj.

Behool dee Wundasch dee Hee jedone haft; siene Wundateakjens, un Jerejchte ut sien Mul.

O jie Obrahaum sien Some; O jie Joakopp Säns, siene Utjewälde.

Hee es dee Herr Gott onns Gott; siene Jerejchte sent enn aule Welt;

Hee haft sien Bunt behoole fa emma; daut Wuat daut hee befool to dusent Jennerazione;

daut Hee met Obrahaum muak, sien Eit to Isaak;

10 un Hee deed daut jrinde met Joakopp fa en Fäaschreft, to Israel fa en eewja Bunt.

11 un säd: "To die woa ekj daut Kanaan Launt jäwen, daut Loos aus dien Oafgoot,"

12 aus dee noch mau weinijch enn Numma weare; seeha weinijch, un Framde enn daut Launt,

13 un see jinje fonn Nazion no Nazion; fonn een Kjeeenichrikj no en aundret Folkj.

14 Hee erlaubd kjeen Maun an to bedrekje; jo, Hee deed Kjeenije dodle omm äa haulwe;

15 un säd: "Doot mien Enjesaulwda kjeen Schode," un, "doot miene Profeete kjeen Schode."

16 Un hee brocht ne Hungaschnoot no daut Launt; Hee bruak daut gaunset Häakunft fonn daut Broot.

17 Hee schekjt an en Maun feropp – Josef, däm aus en Sklow fekoft wort;

18 Siene Feet deede am wee wäajen dee Kjäde; siene Seel wia soo aus Iesa,

19 bott sien Wuat kjeem; däm Herr Gott sien Wuat deed am proowe.

20 Dee Kjeenijch schekjt un muak am loos, en Harscha äwa daut Folkj, un muak am frie.

21 Hee muak am Herr äwa sien Hus, en Harscha äwa aules daut hee eajend;

22 Siene Ferschte faust to binje no sien Welle, un siene Elteste Weisheit enn to leare.

23 Israel kjeem uk no Iejipte; un Joakopp wond enn Ham sien Launt.

24 En sien Folkj femead sikj seeha, un muak am stoakja aus siene Fiend.

25 Hee dreid äa Hoat sien Folkj to huasse, un lestich met siene Deena to haundle.

26 Hee schekjt sien Deena Mooses; Oant däm Hee jewält haud.

27 Dee deede Dinja fonn siene Wunda mank an, un Wundateakjens enn daut Ham Launt.

28 Hee schekjt Dunkelheit, un muak daut Diesta; un dee weare nich jäajenaun to sien Wuat.

29 Hee dreid äa Wota to Bloot un brocht äare Fesch omm.

30 Daut Launt schwoarmd met Pogge enn dee Kjeenije äare Stowe.

31 Hee räd, un schwoarme Fleaje kjeeme; un Moschkje enn äare Jrense.

32 Hee jeef an Hoagel fa Räajen, flaumendet Fia enn äa Launt.

33 Hee schluach uk äare Wienranke, un äare Fiejenbeem, un bruak dee Beem enn äare Omjäajende.

34 Hee räd, un Heischrakje kjeeme, un Warm oone Enj,

35 un dee aute aul dee Plaunte enn daut Launt; un dee aute daut Frucht fonne Ead.

36 Hee schluach uk aul dee Easchtjebuarne enn daut Launt; daut easchte Frucht fonn aul äare Macht.

37 Un he leid an rut met Selwa un Golt; un doa wia nich eena dee stolpad mank äare Jeschlachte.

38 Iejipte wia froo aus see wajch jinje, dan äare Forcht wia opp an jefolle.

39 Hee spreed ne Wolkj fa äa bedakje, un Fia an Lijcht to jäwe enne Nacht.

40 Hee fruach, un Hee jeef jacht Fäajel, un deed an tofräd stale met Äte fomm Himmel.

41 Hee muak dän Steen op, un Wota rand rut; see jinje enn dreaje Städe soo aus en Riefa.

42 Dan hee behilt sien heiljet Wuat, un Obrahaum sien Deena;

43 Un Hee brocht sien Folkj rut met Freid, siene Utjewälde met Freid;

44 un Hee jeef an dee Nazione äare Lenda; un see deede dee Oabeit oawe fonn dee Felkja,

45 soo daut dee siene Fäaschrefte beoobachte wudde un siene Jesatse hoole, Preis to däm Herr Gott.

Reimer 2001 (REIMER)

Copyright © 2001 by Elmer Reimer