Beginning

Ang Lana sa Biyuda

4 May usa ka biyuda nga ang kanhi niyang bana miyembro sa grupo sa mga propeta. Nangayo siya ug tabang kang Eliseo. Miingon siya, “Patay na ang akong bana nga imong alagad ug nasayod ka nga mitahod siya sa Ginoo. Apan karon, ania ang tawo nga iyang nautangan aron pagkuha sa among duha ka anak nga lalaki aron himuong ulipon.” ² Miingon si Eliseo kaniya, “Unsa may ikatabang ko kanimo? Sultihi ako, unsay anaa sa imong balay?” Mitubag ang babaye, “Wala gayod, sir, gawas lang sa usa ka gamayng tibod nga lana.” ³ Miingon si Eliseo, “Adtoi ang tanan mong mga silingan ug panghulam ug daghang mga sudlanan. ⁴ Unya panulod kamo sa imong mga anak sa inyong balay ug sirad-i ninyo ang pultahan. Ibubo ang lana sa tibod ngadto sa tanang sudlanan, ug ilain ang mapuno nga sudlanan.”

⁵ Busa mipauli ang babaye ug nanirado sila sa iyang mga anak. Unya gidala sa iyang mga anak ang mga sudlanan ngadto kaniya, ug gibubo niya niini ang lana. ⁶ Sa dihang napuno na ang tanang sudlanan, miingon siya sa iyang anak, “Hatagi pa ako ug sudlanan.” Mitubag ang iyang anak, “Wala nay sudlanan.” Ug miundang pag-agas ang lana.

⁷ Miadto ang babaye kang Eliseo nga alagad sa Dios ug gisuginlan niya kini sa nahitabo. Miingon si Eliseo kaniya, “Lakaw ug ibaligya ang lana ug bayri ang imong mga utang. May mahibilin pa nga kuwarta nga igo nga makabuhi kanimo ug sa imong mga anak.”

Si Eliseo ug ang Babaye nga Taga-Shunem

⁸ Usa ka adlaw, miadto si Eliseo sa Shunem. May adunahang babaye didto nga miagda kaniya sa pagkaon. Sukad niadto, kon moagi si Eliseo sa Shunem, mohapit siya sa balay sa babaye aron mokaon.

⁹ Unya miingon ang babaye sa iyang bana, “Nahibalo ako nga kining tawo nga kanunay maghapitan dinhi kanato usa ka balaan nga alagad sa Dios. ¹⁰ Himoan nato siya ug gamay nga kuwarto sa atop, ug ato kining butangan ug katre, lamisa, bangko, ug suga, aron duna siyay kapuy-an kon moanhi siya dinhi kanato.”

¹¹ Usa ka adlaw, sa dihang miadto si Eliseo sa Shunem, misaka siya sa kuwarto ug mipahulay didto. ¹² Gisugo niya ang iyang sulugoon nga si Gehazi nga tawgon ang babaye. Busa gitawag ni Gehazi ang babaye, ug pag-abot sa babaye, ¹³ miingon si Eliseo sa iyang sulugoon, “Pangutan-a siya kon unsay atong mahimo alang kaniya, sa iyang maayong pag-atiman kanato. Tingalig aduna siyay buot ihangyo sa hari o sa komander sa mga sundalo.” Mitubag ang babaye, “Dili na kinahanglan, kay maayo ang akong kahimtang dinhi uban sa akong mga katagilungsod.” ¹⁴ Nangutana si Eliseo kang Gehazi, “Unsa kahay atong mahimo alang kaniya?” Mitubag si Gehazi, “Wala siyay anak nga lalaki ug tigulang na ang iyang bana.” ¹⁵ Miingon si Eliseo, “Tawga siya pag-usab.” Busa gitawag ni Gehazi ang babaye, ug sa nagtindog na siya didto sa pultahan, ¹⁶ miingon si Eliseo kaniya, “Sa ingon niini nga panahon sa sunod tuig magkugos ka na ug batang lalaki.” Mitubag ang babaye, “Ayaw pagbakak kanako, sir. Alagad ka sa Dios.”

¹⁷ Ug namabdos gayod ang babaye, ug nanganak kini ug lalaki sa mao gayod nga panahon pagkasunod tuig, sumala sa giingon ni Eliseo kaniya.

¹⁸ Usa ka adlaw, sa dihang dako na ang bata, miadto kini sa iyang amahan nga nagtrabaho didto sa uma uban sa mga mangangani. ¹⁹ Ug miingon siya sa iyang amahan, “Sakit kaayo ang akong ulo!” Miingon ang iyang amahan ngadto sa sulugoon, “Dad-a siya ngadto sa iyang inahan!” ²⁰ Busa gidala sa sulugoon ang bata ngadto sa iyang inahan. Gisabak sa inahan ang bata hangtod pagkaudto ug unya namatay. ²¹ Misaka ang inahan ug gibutang ang patayng lawas sa iyang anak sa katre sa alagad sa Dios. Unya migawas siya sa kuwarto ug gisira ang pultahan.

²² Gitawag sa babaye ang iyang bana ug giingnan, “Palihog, padad-i ako ug usa ka sulugoon ug usa ka asno aron makadali akog adto sa alagad sa Dios, ug makabalik dayon.” ²³ Nangutana ang iyang bana, “Nganong moadto ka man karong adlawa nga dili man kini Pista sa Pagsugod sa Bulan o Adlaw nga Igpapahulay?” Mitubag ang babaye, “Sige lang.” ²⁴ Busa gimuntorahan sa babaye ang asno ug miingon sa iyang sulugoon, “Pagdali! Ug ayaw pahinaya ug dagan ang asno kon dili ako moingon kanimo.”

²⁵ Busa milakaw sila, ug nakaabot sila sa Bukid sa Carmel, diin atua ang alagad sa Dios. Pagkakita ni Eliseo sa babaye nga didto pa sa unahan, miingon siya sa iyang sulugoon nga si Gehazi, “Tan-awa, anaa ang babaye nga taga-Shunem! ²⁶ Dagan ug tagboa siya ug pangutan-a kon maayo ba ang kahimtang nila sa iyang bana ug anak.” Giingnan sa babaye si Gehazi nga maayo ra ang tanan.

²⁷ Apan pag-abot niya didto kang Eliseo sa bukid, gikuptan niya ang tiil ni Eliseo. Miduol si Gehazi aron ipalayo siya, apan miingon si Eliseo, “Pasagdi lang siya! Kay anaa siya sa kaguol. Apan gililong kini sa Ginoo kanako; wala niya ako sultihi bahin niini.” ²⁸ Miingon ang babaye, “Sir, wala ako mangayo kanimo ug anak nga lalaki; miingon pa gani ako kanimo nga ayaw ako palaoma.”^[a]

²⁹ Miingon si Eliseo kang Gehazi, “Pangandam. Dad-a ang akong sungkod ug lakaw! Kon may matagboan ka, ayaw na panimbaya, ug kon may manimbaya kanimo ayaw na pagtubag. Pagdali, ug ibutang dayon ang akong sungkod sa nawong sa bata.” ³⁰ Apan miingon ang inahan sa bata kang Eliseo, “Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo ug kanimo, nga dili gayod ako mopauli kon dili ka mouban kanako.” Busa miuban si Eliseo kaniya.

³¹ Nagauna si Gehazi ug gibutang niya ang sungkod sa nawong sa bata, apan wala gayod motingog o molihok ang bata. Busa mibalik si Gehazi sa pagtagbo kang Eliseo ug miingon, “Dili man momata ang bata.”

³² Sa pag-abot ni Eliseo sa balay, nakita niya nga patay na ang bata nga gipahimutang sa iyang katre. ³³ Misulod siya ug gisira ang pultahan, ug nagaampo sa Ginoo. ³⁴ Unya gihap-an niya ang bata, ug gibutang ang iyang baba sa baba sa bata, ang iyang mga mata sa mga mata sa bata, ug ang iyang mga kamot sa mga kamot sa bata. Samtang gihap-an niya ang bata, inanay nga miinit ang lawas niini. ³⁵ Mitindog si Eliseo, ug nagpaso-paso sa kuwarto. Unya gihap-an niya pag-usab ang bata. Nangatsi ang bata sa makapito, unya gibuka niya ang iyang mga mata.

³⁶ Gitawag ni Eliseo si Gehazi ug giingnan, “Tawga ang iyang inahan.” Busa gitawag kini ni Gehazi. Pag-abot sa babaye miingon si Eliseo kaniya, “Kuhaa ang imong anak.” ³⁷ Misulod ang babaye ug miyukbo sa tiilan ni Eliseo sa pagpasalamat^[b] kaniya. Unya gikuha niya ang iyang anak ug mibiya.

Ang Milagro sa Panahon sa Tinggutom

³⁸ Sa pagbalik ni Eliseo sa Gilgal, may kagutom didto. Usa ka adlaw, samtang nakig-estorya ang grupo sa mga propeta kaniya, miingon siya sa iyang sulugoon, “Itak-ang ang dako nga kolon ug pagluto ug sabaw alang niining mga propeta.” ³⁹ May usa kanila nga miadto sa uma sa pagpanguha ug utan. Nakakita siyag tanom nga nagkatay ug nanguha siya sa mga bunga niini nga igo lang niyang mapuyos. Pagpauli niya, gihiwa-hiwa niya kini ug gisagol sa sabaw nga wala gani siya makahibalo kon unsa kadto. ⁴⁰ Gisukad ang sabaw ngadto sa mga tawo, ug sa nakakaon na sila niini, naninggit sila, “Alagad sa Dios, may hilo kining pagkaon!” Ug wala na nila kini kan-a. ⁴¹ Miingon si Eliseo, “Kuhai akog harina.” Ug gibubo niya ang harina sa kolon ug miingon sa sulugoon, “Sige, sukari na sila.” Ug maayo na ang lami niini.^[c]

⁴² Sa lain na usab nga higayon, may usa ka tawo nga gikan sa Baal Shalisha nga nagdala kang Eliseo ug 20 ka pan nga hinimo gikan sa unang abot sa barley, ug bag-ong inani nga mga lugas diha sa iyang sako. Miingon si Eliseo, “Ihatag kana sa grupo sa mga propeta^[d] aron makakaon sila.” ⁴³ Miingon ang iyang sulugoon, “Unsaon niini pagkaigo sa 100 ka tawo?” Mitubag si Eliseo, “Ihatag lang kanila aron makakaon sila. Kay nagaingon ang Ginoo nga makakaon sila ug may mahibilin pa.” ⁴⁴ Busa gihatag kini sa sulugoon ngadto sa mga propeta ug nangaon sila, ug may nahibilin pa, sumala sa giingon sa Ginoo pinaagi kang Eliseo.

Naayo si Naaman sa Iyang Sakit sa Panit

5 Si Naaman nga komander sa mga sundalo sa Aram^[e] gidayeg gayod sa hari sa Aram, kay pinaagi kaniya gipadaog sa Ginoo ang Aram. Maisog siya nga sundalo, apan may ngilngig siya nga sakit sa panit.

² Sa pagsulong sa mga sundalo sa Aram sa Israel nakabihag sila ug usa ka dalagita nga nahimong sulugoon sa asawa ni Naaman. ³ Usa ka adlaw, miingon kining dalagita sa iyang agalong babaye, “Kon makigkita lang ang akong agalon nga si Naaman sa propeta nga atua sa Samaria, ayohon gayod siya niini sa iyang sakit sa panit.”

⁴ Busa gisultihan ni Naaman ang hari mahitungod sa giingon sa dalagita nga gikan sa Israel. ⁵ Miingon ang hari sa Aram, “Lakaw, ug dal-a ang akong sulat ngadto sa hari sa Israel.” Busa milakaw si Naaman nga nagdalag 350 ka kilong pilak, 70 ka kilong bulawan, ug napulo ka bisti. ⁶ Gihatag niya ang sulat ngadto sa hari sa Israel, ug mao kini ang mensahe niini: “Gipadala ko diha kanimo si Naaman nga akong alagad aron ayohon mo sa iyang sakit sa panit.”

⁷ Pagkabasa sa hari sa Israel sa sulat, gigisi niya ang iyang bisti ug miingon, “Nganong gipadala niya kanako kining tawo aron ayohon sa iyang sakit sa panit? Unsa ako, Dios? May gahom ba ako sa pagpatay ug sa pagbuhi? Nangita lang siya ug hinungdan nga magkaaway kami!” ⁸ Pagkahibalo ni Eliseo nga alagad sa Dios nga gigisi sa hari sa Israel ang iyang bisti, gipadala niya kini nga mensahe ngadto sa hari: “Nganong gigisi mo man ang imong bisti? Paanhia dinhi kanako kanang maong tawo, aron masayod siya nga may propeta sa Israel.”

⁹ Busa miadto si Naaman uban sa iyang mga kabayo ug karwahe ug mihunong sa pultahan sa balay ni Eliseo. ¹⁰ Nagsugo si Eliseo ug mensahero sa pagsulti kang Naaman nga moadto siya sa Suba sa Jordan ug manghugas sa makapito, ug mamaayo siya. ¹¹ Apan nasuko si Naaman ug milakaw nga nagaingon, “Abi nakog mogawas gayod siya ug moatubang kanako. Nagdahom ako nga tawgon niya ang Ginoo nga iyang Dios ug ipandong ang iyang kamot sa naapektohan nga bahin sa akong lawas ug ayohon ako. ¹² Dili ba mas maayo man ang mga suba sa Abana ug sa Farfar sa Damascus kaysa mga suba dinhi sa Israel? Nganong dili man ako didto manghugas aron mamaayo ako?” Busa milakaw siya nga masuk-anon kaayo.

¹³ Apan miduol ang iyang mga sulugoon kaniya ug miingon, “Sir, kon nagsugo kanimo ang propeta sa pagbuhat ug dakong butang, dili ba buhaton mo man kini? Nganong dili mo man buhaton ang iyang giingon nga manghugas ka aron mamaayo ka?” ¹⁴ Busa miadto si Naaman sa Suba sa Jordan ug naghugas sa makapito, sumala sa giingon sa alagad sa Dios. Ug naayo ang iyang sakit ug nahinlo ang iyang panit—daw panit sa usa ka gamayng bata. ¹⁵ Unya mibalik si Naaman ug ang iyang mga kauban ngadto sa alagad sa Dios. Mitindog siya atubangan ni Eliseo ug miingon, “Karon nahibalo na ako nga walay laing Dios sa tibuok kalibotan gawas sa Dios sa Israel. Busa dawata kining gasa ko kanimo, sir.”

¹⁶ Mitubag si Eliseo, “Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo, nga akong ginaalagaran, nga dili gayod ako modawat ug gasa.” Bisag gipugos siya ni Naaman sa pagdawat sa gasa, midumili gayod siya. ¹⁷ Miingon si Naaman, “Kon dili ka, sir, tugoti na lang ako nga kargahan ang akong duha ka mula ug yuta nga gikan dinhi, ug dad-on ko sa amo.^[f] Kay sukad karon dili na ako maghalad ug mga halad nga sinunog ug uban pang mga halad ngadto sa ubang mga dios kondili sa Ginoo lang. ¹⁸ Apan hinaut, sir, nga pasayloon ako sa Ginoo kon mokuyog ako sa akong hari didto sa templo sa dios nga si Remon aron pagsimba. Mokuyog ako ingon nga usa ka opisyal nga sinaligan sa hari. Hinaut nga pasayloon ako sa Ginoo kon moluhod usab ako didto.” ¹⁹ Miingon si Eliseo, “Maayong paglakaw.”

Apan wala pa gani makapalayo si Naaman, ²⁰ miingon si Gehazi sa iyang kaugalingon, “Gipalakaw sa akong agalon si Naaman nga Aramehanon nga wala dawata ang gasa nga dala niini. Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo nga apason ko siya ug magkuha ug bisan unsa gikan kaniya.”

²¹ Busa dali-daling gigukod ni Gehazi si Naaman. Pagkakita ni Naaman kang Gehazi nga nagdagan paingon kaniya, nanaog siya sa karwahe ug gitagbo kini. Nangutana si Naaman, “May daotan bang nahitabo?” ²² Mitubag si Gehazi, “Wala man. Gisugo lang ako sa akong agalon nga ingnon ka nga bag-o lang gayod nga may miabot nga duha ka batan-ong miyembro sa grupo sa mga propeta nga gikan sa kabungtoran sa Efraim. Ug naghangyo ang akong agalon nga hatagan mo sila ug 35 ka kilong pilak ug duha ka bisti.” ²³ Miingon si Naaman, “Oo, ania ang 70 ka kilong pilak.” Ug gipugos pa siya ni Naaman sa pagdawat niini. Gisulod ni Naaman ang pilak sa duha ka sudlanan uban sa duha ka bisti, ug gihatag niya kini sa iyang duha ka sulugoon nga mao ang midala niini alang kang Gehazi. ²⁴ Pag-abot ni Gehazi sa bungtod, gikuha niya sa mga sulugoon ang duha ka sudlanan ug gipalakaw sila. Gidala niya kadto sa balay ug gitagoan, ²⁵ ug unya miadto siya kang Eliseo. Nangutana si Eliseo kaniya, “Asa ka gikan, Gehazi?” Mitubag si Gehazi, “Wala man ko molakaw.” ²⁶ Apan miingon si Eliseo, “Wala ka ba masayod nga ang akong espiritu didto sa dihang nanaog si Naaman gikan sa iyang karwahe sa pagtagbo kanimo? Dili kini panahon sa pagdawat ug kuwarta, bisti, tamnanan sa olibo, tamnanan sa ubas, kahayopan, ug mga sulugoon. ²⁷ Tungod kay gihimo mo kini, ang ngilngig nga sakit sa panit^[g] ni Naaman mobalhin kanimo ug sa imong mga kaliwat hangtod sa kahangtoran.” Pagbiya ni Gehazi kang Eliseo namuti ang iyang panit tungod sa sakit.