Beginning

1 Paweł i Tymoteusz, słudzy Jezusa Chrystusa, do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi, wraz z biskupami i diakonami.

² Łaska wam i pokój od Boga, naszego Ojca, i Pana Jezusa Chrystusa.

³ Dziękuję memu Bogu, ilekroć was wspominam;

⁴ Zawsze w każdej mojej modlitwie prosząc z radością za was wszystkich;

⁵ Za wasz współudział w ewangelii od pierwszego dnia aż do chwili obecnej;

⁶ Będąc tego pewien, że ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Jezusa Chrystusa.

⁷ Słuszne jest, abym tak myślał o was wszystkich, dlatego że mam was w moim sercu, bo w moim więzieniu, jak i w obronie i utwierdzaniu ewangelii wszyscy jesteście ze mną uczestnikami łaski.

⁸ Bóg bowiem jest mi świadkiem, jak tęsknię do was wszystkich najgłębszymi uczuciami Jezusa Chrystusa.

⁹ I o to się modlę, aby wasza miłość coraz bardziej obfitowała w poznanie i we wszelkie zrozumienie;

¹⁰ Abyście mogli rozpoznać to, co lepsze, żebyście byli szczerzy i bez zarzutu na dzień Chrystusa;

¹¹ Napełnieni owocami sprawiedliwości, które przynosicie przez Jezusa Chrystusa ku chwale i czci Boga.

¹² A chcę, bracia, abyście wiedzieli, że to, co mnie spotkało, spowodowało jeszcze większe rozkrzewienie ewangelii;

¹³ Tak że moje więzy z powodu Chrystusa stały się znane w całym pałacu i u wszystkich innych.

¹⁴ A wielu braci w Panu nabrało otuchy z powodu moich więzów i z większą odwagą, bez lęku zaczęło głosić słowo.

¹⁵ Niektórzy wprawdzie z zazdrości i sporu, inni zaś z dobrej woli głoszą Chrystusa.

¹⁶ Jedni ze sporu głoszą Chrystusa nieszczerze, sądząc, że dodadzą ucisku moim więzom;

¹⁷ Inni zaś z miłości, wiedząc, że jestem przeznaczony do obrony ewangelii.

¹⁸ Cóż więc? Mimo wszystko każdym sposobem, czy obłudnie, czy szczerze, Chrystus jest głoszony. Z tego się raduję i będę się radował.

¹⁹ Wiem bowiem, że to doprowadzi do mojego zbawienia dzięki waszej modlitwie i pomocy Ducha Jezusa Chrystusa;

²⁰ Zgodnie z moim gorliwym oczekiwaniem i nadzieją, że w niczym nie będę zawstydzony, lecz z całą odwagą, jak zawsze, tak i teraz, uwielbiony będzie Chrystus w moim ciele, czy to przez życie, czy przez śmierć.

²¹ Dla mnie bowiem życie to Chrystus, a śmierć to zysk.

²² Lecz jeśli życie w ciele jest dla mnie owocem mojej pracy, to nie wiem, co mam wybrać.

²³ Jedno i drugie bowiem mnie naciska: chcę odejść i być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze;

²⁴ Lecz pozostać w ciele jest bardziej potrzebne ze względu na was.

²⁵ A będąc tego pewien, wiem, że pozostanę i będę z wami wszystkimi dla waszego rozwoju i radości wiary;

²⁶ Aby obfitowała wasza chluba w Chrystusie Jezusie ze mnie, gdy znowu przybędę do was.

²⁷ Tylko postępujcie jak przystoi na ewangelię Chrystusa, abym czy przyjdę i zobaczę was, czy nie przyjdę, słyszał o was, że trwacie w jednym duchu, jednomyślnie walcząc o wiarę ewangelii;

²⁸ I w niczym nie dając się zastraszyć przeciwnikom. Dla nich jest to dowód zguby, a dla was zbawienia, i to od Boga.

²⁹ Gdyż wam dla Chrystusa dane jest nie tylko w niego wierzyć, ale też dla niego cierpieć;

³⁰ Staczając tę samą walkę, którą widzieliście we mnie, i o której słyszycie, że teraz we mnie się toczy.

2 Jeśli więc jest jakieś pocieszenie w Chrystusie, jeśli jakaś pociecha miłości, jeśli jakaś wspólnota Ducha, jeśli jakieś współczucie i miłosierdzie;

² Dopełnijcie mojej radości, bądźcie tej samej myśli, mając tę samą miłość, będąc zgodni i jednomyślni;

³ Nie czyńcie nic z kłótliwości ani z próżnej chwały, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie.

⁴ Niech każdy dba nie tylko o to, co jego, ale i o to, co innych.

⁵ Niech będzie w was takie nastawienie umysłu, jakie też było w Chrystusie Jezusie;

⁶ Który, będąc w postaci Boga, nie uważał bycia równym Bogu za grabież;

⁷ Lecz ogołocił samego siebie, przyjmując postać sługi i stając się podobny do ludzi;

⁸ A z postawy uznany za człowieka, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.

⁹ Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i darował mu imię, które jest ponad wszelkie imię;

¹⁰ Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie, na ziemi i pod ziemią.

¹¹ I aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.

¹² Dlatego, moi umiłowani, tak jak zawsze byliście posłuszni, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz, pod moją nieobecność, z bojaźnią i drżeniem wykonujcie swoje zbawienie.

¹³ Bóg bowiem sprawia w was i chęć, i wykonanie według jego upodobania.

¹⁴ Wszystko czyńcie bez szemrania i sporów;

¹⁵ Abyście byli nienagannymi i niewinnymi dziećmi Bożymi, bez zarzutu pośród narodu złego i przewrotnego, wśród którego świecicie jak światła na świecie;

¹⁶ Zachowując słowo życia, abym mógł się chlubić w dniu Chrystusa, że nie na próżno biegłem i nie na próżno pracowałem.

¹⁷ Lecz choćbym został złożony na ofiarę i w posłudze waszej wiary, raduję się i cieszę z wami wszystkimi.

¹⁸ Z tego i wy radujcie się i cieszcie ze mną.

¹⁹ A mam nadzieję w Panu Jezusie, że wkrótce poślę do was Tymoteusza, abym został pocieszony, dowiedziawszy się, co się u was dzieje.

²⁰ Nie mam bowiem nikogo o równych jemu myślach, który by się szczerze troszczył o wasze sprawy.

²¹ Bo wszyscy szukają swego, a nie tego, co jest Jezusa Chrystusa.

²² Wiecie zaś, że on jest wypróbowany, gdyż jak syn z ojcem, tak on wraz ze mną służył w ewangelii.

²³ Mam więc nadzieję, że poślę go do was, gdy tylko zobaczę, co dalej ze mną będzie.

²⁴ A mam ufność w Panu, że i sam wkrótce do was przybędę.

²⁵ Uznałem też za konieczne posłać do was Epafrodyta, mego brata, współpracownika i współbojownika, a waszego wysłannika i sługę w moich potrzebach;

²⁶ Ponieważ tęsknił za wami wszystkimi i bardzo się smucił, gdyż słyszeliście, że zachorował.

²⁷ Rzeczywiście bowiem chorował tak, że był bliski śmierci. Lecz Bóg zmiłował się nad nim, a nie tylko nad nim, ale i nade mną, abym nie doznawał smutku za smutkiem.

²⁸ Dlatego tym pilniej posłałem go, abyście widząc go znowu, ucieszyli się, a ja żebym doznawał mniej smutku.

²⁹ Przyjmijcie go więc w Panu z całą radością i miejcie takich w poszanowaniu;

³⁰ Ponieważ dla sprawy Chrystusa bliski był śmierci, narażając swoje życie, aby dopełnić to, czego brakowało w waszej posłudze wobec mnie.

3 W końcu, moi bracia, radujcie się w Panu. Pisać do was o tym samym mnie nie męczy, a dla was jest bezpieczne.

² Strzeżcie się psów, strzeżcie się złych pracowników, strzeżcie się obrzezywaczy.

³ My bowiem jesteśmy obrzezaniem, którzy w duchu służymy Bogu i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele.

⁴ Chociaż i ja mógłbym pokładać ufność w ciele. Jeśli ktoś inny uważa, że może pokładać ufność w ciele, bardziej ja:

⁵ Obrzezany ósmego dnia, z rodu Izraela, z pokolenia Beniamina, Hebrajczyk z Hebrajczyków, co do prawa – faryzeusz;

⁶ Co do gorliwości – prześladowca kościoła, co do sprawiedliwości opartej na prawie – nienaganny.

⁷ Lecz to, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę.

⁸ Owszem, wszystko uznaję za stratę dla znakomitości poznania Chrystusa Jezusa, mojego Pana, dla którego wszystko utraciłem i uznaję to za gnój, aby zyskać Chrystusa;

⁹ I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej która jest z prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę;

¹⁰ Żeby poznać jego i moc jego zmartwychwstania oraz swój udział w jego cierpieniach, upodabniając się do jego śmierci;

¹¹ Abym jakimkolwiek sposobem dostąpił powstania z martwych.

¹² Nie żebym to już osiągnął albo już był doskonały, ale dążę, aby pochwycić to, do czego też zostałem pochwycony przez Chrystusa Jezusa.

¹³ Bracia, ja o sobie nie myślę, że już pochwyciłem. Lecz jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a zdążając do tego, co przede mną;

¹⁴ Biegnę do mety, do nagrody powołania Bożego, które jest z góry w Chrystusie Jezusie.

¹⁵ Ilu więc nas jest doskonałych, tak myślmy. A jeśli o czymś inaczej myślicie, i to wam Bóg objawi.

¹⁶ Jednak w tym, do czego doszliśmy, postępujmy według jednej miary i to samo myślmy.

¹⁷ Bądźcie, bracia, wszyscy razem moimi naśladowcami i przypatrujcie się tym, którzy postępują według wzoru, jaki w nas macie.

¹⁸ Wielu bowiem, o których wam często mówiłem, postępuje inaczej, a teraz nawet z płaczem mówię, że są wrogami krzyża Chrystusa.

¹⁹ Ich końcem jest zatracenie, ich Bogiem jest brzuch, a ich chwała jest w hańbie; myślą oni o tym, co ziemskie.

²⁰ Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też oczekujemy Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa.

²¹ On przemieni nasze podłe ciało, aby było podobne do jego chwalebnego ciała, zgodnie ze skuteczną mocą, którą też może poddać sobie wszystko.

4 Dlatego, moi bracia umiłowani i utęsknieni, moja radości i korono, tak trwajcie w Panu, moi umiłowani.

² Proszę Ewodię i proszę Syntychę, aby były jednomyślne w Panu.

³ Proszę też i ciebie, wierny towarzyszu, pomagaj tym, które razem ze mną pracowały w ewangelii, wraz z Klemensem i z innymi moimi współpracownikami, których imiona są w księdze życia.

⁴ Radujcie się zawsze w Panu; mówię ponownie, radujcie się.

⁵ Niech wasza skromność będzie znana wszystkim ludziom. Pan jest blisko.

⁶ Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim przez modlitwę i prośbę z dziękczynieniem niech wasze pragnienia będą znane Bogu.

⁷ A pokój Boży, który przewyższa wszelkie zrozumienie, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.

⁸ W końcu, bracia, co prawdziwe, co uczciwe, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co chwalebne, jeśli jest jakaś cnota i jakaś chwała – o tym myślcie.

⁹ Czyńcie to, czego się też nauczyliście, co przyjęliście, co słyszeliście i widzieliście we mnie, a Bóg pokoju będzie z wami.

¹⁰ Uradowałem się bardzo w Panu, że teraz zakwitło na nowo wasze staranie o mnie, bo staraliście się o to, lecz nie mieliście sposobności.

¹¹ Nie mówię tego z powodu niedostatku, bo nauczyłem się poprzestawać na tym, co mam.

¹² Umiem uniżać się, umiem też obfitować. Wszędzie i we wszystkim jestem wyćwiczony: umiem być syty i cierpieć głód, obfitować i znosić niedostatek.

¹³ Wszystko mogę w Chrystusie, który mnie umacnia.

¹⁴ Jednak dobrze uczyniliście, uczestnicząc w moim ucisku.

¹⁵ A wy, Filipianie, wiecie, że na początku ewangelii, gdy opuściłem Macedonię, żaden kościół nie uczestniczył ze mną w dawaniu i braniu, tylko wy sami.

¹⁶ Bo nawet do Tesaloniki raz i drugi posłaliście, czego mi było potrzeba.

¹⁷ Nie żebym pragnął daru, ale pragnę owocu, który by wzrastał na wasze konto.

¹⁸ Gdyż mam wszystko, i to w obfitości, jestem w pełni zaopatrzony, otrzymawszy od Epafrodyta to, co zostało posłane przez was, woń dobrego zapachu, ofiarę przyjemną i podobającą się Bogu.

¹⁹ Lecz mój Bóg zaspokoi wszelką waszą potrzebę według swego bogactwa w chwale, w Chrystusie Jezusie.

²⁰ A Bogu i Ojcu naszemu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.

²¹ Pozdrówcie każdego świętego w Chrystusie Jezusie. Pozdrawiają was bracia, którzy są ze mną.

²² Pozdrawiają was wszyscy święci, szczególnie zaś ci z domu cesarskiego.

²³ Łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z wami wszystkimi. Amen.