Beginning

106 Alleluja. Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

² Któż wypowie wielkie dzieła PANA i ogłosi całą jego chwałę?

³ Błogosławieni, którzy strzegą sądu i czynią sprawiedliwość w każdym czasie.

⁴ Pamiętaj o mnie, PANIE, przez miłość do swego ludu; nawiedź mnie swoim zbawieniem;

⁵ Abym widział szczęście twoich wybranych, cieszył się radością twego narodu i chlubił się razem z twoim dziedzictwem.

⁶ Zgrzeszyliśmy wraz z naszymi ojcami, popełniliśmy nieprawość i postąpiliśmy niegodziwie.

⁷ Nasi ojcowie w Egipcie nie zrozumieli twoich cudów, nie pamiętali wielkości twego miłosierdzia, lecz buntowali się nad Morzem Czerwonym.

⁸ A jednak ich wybawił przez wzgląd na swoje imię, aby okazać swą moc.

⁹ Zgromił Morze Czerwone i wyschło; i przeprowadził ich przez głębiny jak przez pustynię.

¹⁰ Tak wybawił ich z ręki tego, który ich nienawidził, i odkupił ich z ręki wroga.

¹¹ Wody okryły ich ciemięzców, nie został ani jeden z nich.

¹² Wtedy uwierzyli jego słowom i śpiewali na jego chwałę.

¹³ Szybko jednak zapomnieli o jego dziełach, nie czekali na jego rady.

¹⁴ Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na pustkowiu.

¹⁵ I dał im, czego żądali, lecz zesłał na ich dusze wycieńczenie.

¹⁶ Gdy w obozie zazdrościli Mojżeszowi i Aaronowi, świętemu PANA;

¹⁷ Otworzyła się ziemia i pochłonęła Datana, i zakryła zgromadzenie Abirama;

¹⁸ I zapłonął ogień w tym zgromadzeniu, płomień spalił niegodziwych.

¹⁹ Zrobili cielca na Horebie i ulanemu posągowi oddali pokłon;

²⁰ I zamienili swą chwałę na podobieństwo wołu jedzącego trawę.

²¹ Zapomnieli o Bogu, swoim wybawcy, który dokonywał wielkich czynów w Egipcie;

²² Cudownych dzieł w ziemi Chama, rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.

²³ Dlatego powiedział, że wytraciłby ich, gdyby Mojżesz, jego wybrany, nie stanął w wyłomie przed nim, aby odwrócić jego gniew, by ich nie wytracił.

²⁴ Wzgardzili też wspaniałą ziemią, nie wierząc jego słowu.

²⁵ I szemrząc w swoich namiotach, nie byli posłuszni głosowi PANA.

²⁶ Dlatego podniósł na nich swoją rękę, aby ich wytracić na pustyni;

²⁷ Aby ich potomstwo rozrzucić wśród pogan i rozproszyć ich po ziemiach.

²⁸ Przyłączyli się też do Baal-Peor i jedli ofiary składane umarłym.

²⁹ Tak pobudzili Boga do gniewu swymi postępkami, że spadła na nich plaga;

³⁰ Wtedy powstał Pinchas, dokonał sądu i plaga ustała.

³¹ Poczytano mu to za sprawiedliwość po wszystkie pokolenia, na wieki.

³² Rozgniewali go znowu u wód Meriba, tak że Mojżesz wiele ucierpiał z ich powodu;

³³ Rozdrażnili bowiem jego ducha i mówił nierozważnie swymi ustami.

³⁴ Nie wytępili narodów, jak im to PAN nakazał.

³⁵ Lecz zmieszali się z tymi narodami i nauczyli się ich czynów;

³⁶ I służyli ich bożkom, które stały się dla nich pułapką.

³⁷ Ofiarowali bowiem demonom swoich synów i córki;

³⁸ I przelewali krew niewinną, krew swoich synów i córek, których ofiarowali bożkom Kanaanu, i ziemia została skalana rozlewem krwi.

³⁹ Splamili się swymi czynami i cudzołożyli swymi postępkami.

⁴⁰ Dlatego PAN zapłonął gniewem na swój lud, tak że obrzydził sobie swoje dziedzictwo.

⁴¹ I wydał ich w ręce pogan, i panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.

⁴² I uciskali ich wrogowie, ujarzmili ich swoją ręką.

⁴³ Wielokrotnie ich ocalał, lecz oni rozgniewali go swymi zamysłami i zostali upokorzeni przez swoje nieprawości.

⁴⁴ A jednak wejrzał na ich ucisk i usłyszał ich wołanie.

⁴⁵ Przypomniał sobie bowiem o swoim przymierzu z nimi i pożałował według swej wielkiej litości.

⁴⁶ Wzbudził też litość dla nich u wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.

⁴⁷ Wybaw nas, PANIE, nasz Boże, i zgromadź nas spośród pogan, abyśmy wysławiali twoje święte imię i chlubili się twoją chwałą.

⁴⁸ Błogosławiony PAN, Bóg Izraela, od wieków na wieki; niech cały lud powie: Amen. Alleluja.

107 Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

² Niech to mówią odkupieni przez PANA, ci, których odkupił z ręki wroga;

³ I zgromadził z ziem, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.

⁴ Błądzili po pustyni, po bezdrożnym pustkowiu, nie znajdując miasta, gdzie mogliby zamieszkać.

⁵ Byli głodni i spragnieni, aż omdlewała w nich dusza.

⁶ A gdy zawołali do PANA w swoim utrapieniu, uwolnił ich z ucisku;

⁷ I prowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta, w którym mogliby zamieszkać.

⁸ Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;

⁹ Bo napoił spragnioną duszę, a głodną duszę napełnił dobrami.

¹⁰ Siedzieli w ciemności i w cieniu śmierci, spętani nędzą i żelazem;

¹¹ Bo buntowali się przeciw słowom Boga i pogardzili radą Najwyższego.

¹² Dlatego upokorzył ich serce trudem, upadli, a nie było nikogo, kto by im pomógł.

¹³ A gdy wołali do PANA w swoim utrapieniu, wybawił ich z ucisku;

¹⁴ Wyprowadził ich z ciemności i z cienia śmierci, a ich pęta rozerwał.

¹⁵ Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i za cudowne dzieła wobec synów ludzkich.

¹⁶ Bo skruszył bramy miedziane i połamał żelazne zasuwy.

¹⁷ Głupcy z powodu swej występnej drogi i nieprawości doznają utrapień.

¹⁸ Ich dusza brzydzi się wszelkim pokarmem i zbliżają się do bram śmierci.

¹⁹ A gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.

²⁰ Posłał swoje słowo i uzdrowił ich, i wybawił ich z grobu.

²¹ Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich;

²² I niech składają ofiary dziękczynienia, i głoszą z radością jego dzieła.

²³ Ci, którzy na statkach wyruszają w morze, handlujący na wielkich wodach;

²⁴ Widzą dzieła PANA i jego cuda w głębinach.

²⁵ Gdy daje rozkaz, powstaje wicher i podnoszą się fale morskie.

²⁶ Oni wstępują aż do nieba i zstępują w głębiny, tak że ich dusza mdleje w niebezpieczeństwie.

²⁷ Chwieją się i zataczają jak pijany, a cała ich mądrość zanika.

²⁸ Gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń.

²⁹ Zamienia burzę w ciszę, tak że uspokajają się jej fale.

³⁰ Wtedy oni weselą się, że ucichły; i tak przyprowadza ich do upragnionego portu.

³¹ Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich.

³² Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu i w radzie starszych niech go chwalą.

³³ Zamienia rzeki w pustynię, a źródła wód w suchą ziemię;

³⁴ Ziemię urodzajną zamienia w jałową z powodu niegodziwości tych, którzy w niej mieszkają.

³⁵ Pustynię zamienia w jezioro, a suchą ziemię w źródła wód.

³⁶ I osadza tam głodnych, aby zakładali miasta do zamieszkania;

³⁷ I obsiewali pole, sadzili winnice i zbierali obfity plon.

³⁸ Błogosławi im tak, że bardzo się rozmnażają, i nie zmniejsza liczebności ich bydła.

³⁹ Ale potem maleje ich liczba i upokorzeni są uciskiem, nędzą i utrapieniem;

⁴⁰ On wylewa wzgardę na władców i sprawia, że błądzą po bezdrożach pustkowia.

⁴¹ Lecz podnosi nędznego z utrapienia i rozmnaża jego rodzinę jak stado.

⁴² Widząc to, prawi rozweselą się, a wszelka nieprawość zamknie swe usta.

⁴³ Kto jest tak mądry, aby tego upatrywał i rozumiał litość PANA?