Beginning

14 யோபு, “நாமெல்லோரும் மனித ஜீவிகளே.
    நம் வாழ்க்கை குறுகியதும் தொல்லைகள் நிரம்பியதுமாகும்.
² மனிதனின் வாழ்க்கை ஒரு மலரைப் போன்றது.
    அவன் விரைவாக வளருகிறான், பின்பு மடிந்துப் போகிறான்.
மனிதனின் வாழ்க்கை ஒரு நிழலைப் போன்றது.
    அது குறுகிய காலம் இருந்து, பின்பு மறைந்துப்போகும்.
³ அது உண்மையே, ஆனால் ஒரு மனிதனாகிய என்னை தேவன் நோக்கிப்பார்ப்பாரா?
    நீர் என்னோடு நியாய சபைக்கு வருவீரா?
அங்கு நாம் இருவரும் நம் விவாதங்களை முன் வைப்போம்.

⁴ “ஆனால் அழுக்குப்படிந்த ஒரு பொருளுக்கும்
    தூய்மையான ஒரு பொருளுக்குமிடையே இருக்கும் ஒற்றுமை என்ன? ஒன்றுமில்லை!
⁵ மனிதனின் வாழ்க்கை ஒரு எல்லை உடையது.
    தேவனே, ஒரு மனிதன் எத்தனைக் காலம் வாழ்கிறான் என்பதை நீர் முடிவு செய்கிறீர்.
    ஒரு மனிதனுக்கு அந்த எல்லைகளை நீர் முடிவெடுக்கிறீர், எதுவும் அதை மாற்றமுடியாது.
⁶ எனவே, தேவனே எங்களைக் கவனிப்பதை நிறுத்தும்.
    எங்களைத் தனித்துவிடும்.
    எங்கள் காலம் முடியும் வரைக்கும் எங்கள் கடின வாழ்க்கையை நாங்கள் வாழவிடும்.

⁷ “ஒரு மரத்திற்கும் நம்பிக்கை உண்டு.
    அது வெட்டப்பட்டால், மீண்டும் வளரக்கூடும்.
    அது புது கிளைகளைப் பரப்பியபடி நிற்கும்.
⁸ அதன் வேர்கள் பலகாலம் மண்ணிற்குள் வளரும்,
    அதன் அடிப்பகுதி புழுதியில் மடியும்.
⁹ ஆனால் தண்ணீரினால் அது மீண்டும் வளரும்.
    புதுச்செடியைப்போன்று அதில் கிளைகள் தோன்றும்.
¹⁰ ஆனால் மனிதன் மரிக்கும்போது, அவன் அழிந்து போகிறான்.
    மனிதன் மரிக்கும்போது, அவன் காணமற்போகிறான்.
¹¹ நதிகள் வற்றிப்போகும்படியாகவும் கடல் தண்ணீர் முழுவதும் வற்றிப்போகும்படியாக தண்ணீர் இறைத்தாலும்
    மனிதன் மரித்தவனாகவேகிடப்பான்.
¹² ஒருவன் மரிக்கும்போது அவன் படுத்திருக்கிறான், மீண்டும் எழுகிறதில்லை.
    அவர்கள் எழும்முன்னே வானங்கள் எல்லாம் மறைந்துபோகும்.
    ஜனங்கள் அந்த உறக்கத்திலிருந்து எழுவதேயில்லை.

¹³ “நீர் என் கல்லறையில் என்னை ஒளித்து வைப்பீரென விரும்புகிறேன்.
    நீர் உமது கோபம் ஆறும்வரை என்னை அங்கு ஒளித்து வைப்பீரென விரும்புகிறேன்.
    பின்பு என்னை நினைவுகூரும் காலத்தை நீர் தேர்ந்தெடுக்கலாம்.
¹⁴ ஒருவன் இறந்தால், அவன் மீண்டும் வாழ்வானா?
    நான் விடுதலையாகும்வரை எத்தனை காலமாயினும் காத்திருந்தேயாக வேண்டும்!
¹⁵ தேவனே, நீர் என்னைக் கூப்பிடுவீர்,
    நான் உமக்குப் பதில் தருவேன்,
நீர் என்னை சிருஷ்டித்தீர்,
    நான் உமக்கு முக்கியமானவன்.
¹⁶ நான் எடுக்கும் ஒவ்வோர் அடியையும் நீர் கண்ணோக்குகிறீர்.
    ஆனால், நீர் என் பாவங்களை நினைவுக்கூர்வதில்லை.
¹⁷ நீர் என் பாவங்களை ஒரு பையில் கட்டி வைப்பீர்.
    அதை முத்திரையிடும், அதை வீசியெறிந்துபோடும்!

¹⁸ “நொறுங்கிப்போகும்.
    பெரும் பாறைகள் தளர்ந்து உடைந்துவிழும்.
¹⁹ கற்களின் மீது பாயும் வெள்ளம் அவற்றைக் குடையும்.
    பெருவெள்ளம் நிலத்தின் மேற்பரப்புத்துகளை அடித்துச் (இழுத்து) செல்லும்.
    தேவனே, அவ்வாறே ஒருவனின் நம்பிக்கையை நீர் அழிக்கிறீர்.
²⁰ அவனை முற்றிலும் தோற்கடித்து, பின்பு விலகிப் போகிறீர்.
    அவனைத் துயரங்கொள்ளச் செய்து, மரணத்தின் இடத்திற்கு என்றென்றைக்கும் அனுப்புகிறீர்.
²¹ அவன் மகன்கள் பெருமையடையும்போது, அவன் அதை அறியான்.
    அவன் மகன்கள் தவறுசெய்யும்போது, அவன் அதைக் காணான்.
²² அம்மனிதன் தனது உடம்பின் வலியை மட்டுமே உணருகிறான்,
    அவன் தனக்காக மட்டுமே உரக்க அழுகிறான்” என்றான்.

² “யோபுவே, நீ உண்மையாகவே ஞான முள்ளவனாக இருந்தால், நீ பிரயோஜனமற்ற வெறும் வார்த்தைகளால் பதில் கூறமாட்டாய்.
    வெப்பக் காற்று நிரம்பியவனாக ஞானவான் இருக்கமாட்டான்.
³ பொருளற்ற பேச்சுக்களாலும்
    தகுதியற்ற வார்த்தைகளாலும் ஒரு ஞானவான் விவாதிப்பானென்று நீ நினைக்கிறாயா?
⁴ யோபுவே, நீ கூறும்படி நடந்தால்,
    ஒருவனும் தேவனை மதித்து, அவரிடம் ஜெபிக்கமாட்டான்.
⁵ நீ கூறும் காரியங்கள் உனது பாவத்தைத் தெளிவாகக் காட்டுகின்றன.
    யோபுவே, உனது புத்திசாலித்தனமான சொற்களால் உனது பாவங்களை நீ மறைக்க முயன்றுக்கொண்டிருக்கிறாய்.
⁶ நீ செய்வது தவறென நான் உன்னிடம் நிரூபிக்கத் தேவையில்லை.
    உனது வாயினால் கூறும் சொற்களே உனது தவற்றைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றன.
    உனது சொந்த உதடுகளே உனக்கு எதிராகப் பேசுகின்றன.

⁷ “யோபுவே, பிறந்தவர்களில் நீதான் முதல் மனிதன் என எண்ணுகிறாயா?
    மலைகள் தோன்றும் முன்னே நீ பிறந்தாயா?
⁸ நீ தேவனுடைய இரகசிய திட்டங்களுக்குச் செவிசாய்த்தாயா?
    நீ மட்டுமே ஞானமுள்ளவனென நினைக்கிறாயா?
⁹ யோபுவே, உன்னைக் காட்டிலும் நாங்கள் மிகுதியாக அறிவோம்.
    உனக்குப் புரிகின்றக் காரியங்களை நாங்கள் புரிந்துகொள்கிறோம்.
¹⁰ நரைமயிருள்ளோரும் வயது முதிர்ந்தோரும் எங்களோடு ஒத்திருக்கிறார்கள்.
    ஆம், உனது தந்தையைக் காட்டிலும் வயது முதிர்ந்தோரும் எங்கள் பக்கத்தில் இருக்கிறார்கள்.
¹¹ தேவன் உனக்கு ஆறுதல் கூற முயற்சிக்கிறார், ஆனால் அது உனக்குப் போதவில்லை.
    தேவனுடைய செய்தியை நயமாக நாங்கள் உனக்குக் கூறினோம்.
¹² யோபுவே, ஏன் நீ புரிந்துகொள்ளவில்லை?
    ஏன் நீ உண்மையைக் காண இயலவில்லை?
¹³ நீ கோபமான இந்தச் சொற்களைப் பேசும்போது
    நீ தேவனுக்கு எதிராக இருக்கிறாய்.

¹⁴ “ஒரு மனிதன் உண்மையில் தூயவனாக இருக்க முடியாது.
    பெண் வயிற்றில் பிறந்த ஒருவன் நியாயமுள்ளவனாக இருக்க முடியாது.
¹⁵ தேவன் அவரது தூதர்களைக்கூட ^[a] நம்புகிறதில்லை.
    வானங்களும் அவரது பார்வையில் துய்மையானவை அல்ல.
¹⁶ மனிதன் இன்னும் கேவலமானவன்,
    மனிதன் அழுக்கானவனும் அழியக்கூடியவனும் ஆவான்.
    தண்ணீரைப்போன்று அவன் கொடுமையைப் பருகுகிறான்.

¹⁷ “யோபுவே, எனக்குச் செவிகொடு, நான் உனக்கு விவரிப்பேன்.
    எனக்குத் தெரிந்ததை நான் உனக்குக் கூறுவேன்.
¹⁸ ஞானவான்கள் எனக்குக் கூறியவற்றை நான் உனக்குச் சொல்வேன்.
    ஞானவான்களின் முற்பிதாக்கள் அவர்களுக்கு இவற்றைக் கூறினார்கள்.
    அவர்கள் எந்த இரகசியங்களையும் என்னிடமிருந்து மறைக்கவில்லை.
¹⁹ அவர்கள் மட்டுமே அவர்களின் நாட்டில் வாழ்ந்தார்கள்.
    கடந்து செல்லும்போது அந்நியர்கள் அங்கு இருக்கவில்லை.
    எனவே ஒருவரும் அவர்களுக்கு வேடிக்கையான கருத்துக்களைச் சொல்லவில்லை.
²⁰ தீயவன் வாழ்க்கை முழுவதும் துன்புறுகிறான்.
    கொடியவன் வரையறுக்கப்பட்ட அவன் ஆயுள் முழுவதும் துன்புறுகிறான்.
²¹ ஒவ்வொரு சத்தமும் அவனை அச்சுறுத்துகிறது,
    அவன் பாதுகாப்பாக இருப்பதாக எண்ணும்போது அவனது பகைவன் அவனைத் தாக்குவான்.
²² தீயவன் நம்பிக்கையற்றுக் கலங்குகிறான்,
    மரண இருளிலிருந்து தப்புவதற்கு அவனுக்கு எந்த நம்பிக்கையுமில்லை.
    அவனைக் கொல்லக் காத்துக் கொண்டிருக்கும் வாள் ஒன்று எங்கோ உள்ளது.
²³ அவன் அங்குமிங்கும் அலைந்துத் திரிகிறான்,
    ஆனால் அவன் உடல் பருந்துகளுக்கு இரையாகும்.
    அவனது மரணம் மிக அருகாமையிலுள்ளது என்பதை அவன் அறிகிறான்.
²⁴ கவலையும் துன்பமும் அவனை அச்சுறுத்தும்.
    அவனை அழிக்கத் தயாராயிருக்கிற அரசனைப் போன்று அவை அவனைத் தாக்கும்.
²⁵ ஏனெனில், தீயவன் தேவனுக்குக் கீழ்ப்படியமறுக்கிறான்.
    அவன் தனது கை முட்டியைத் தேவனுக்கு எதிராக உயர்த்தி, சர்வ வல்லமையுள்ள தேவனுக்கு எதிராகச் செயல்படுகின்றான். தோற்கடிக்க முயல்கிறான்.
²⁶ தீயவன் மிகவும் அடம்பிடிப்பவன்.
    அவன் கெட்டியான, வலிமையான கேடயத்தால் தேவனைத் தாக்க முயல்கிறான்.
²⁷ அவன் செல்வந்தனும் கொழுத்தவனாகவும் இருப்பான்,
²⁸ ஆனால் அவன் ஊர் அழிக்கப்படும், அவன் வீடு பாழாகும்,
    அவன் வீடு வெறுமையாகும்,
²⁹ தீயவன் பலகாலம் செல்வனாக இருக்கமாட்டான்.
    அவன் செல்வம் நிலைக்காது.
    அவனது பயிர்கள் செழிப்பாக வளராது.
³⁰ தீயவன் இருளிலிருந்து தப்பமாட்டான்.
    நோயினால் மடியும் இலைகளையும்
    காற்றினால் பறக்கடிக்கப்படும் இலைகளையும் கொண்ட மரத்தைப் போலிருப்பான்.
³¹ தீயவன் தகுதியற்றவற்றை நம்பி தன்னை மூடனாக்கிக்கொள்ளக் கூடாது.
    ஏனெனில் அவன் எதையும் அடையமாட்டான்.
³² அவன் வாழ்க்கை முடியும் முன்பே, தீயவன் வயதாகி வாடிப்போவான்.
    என்றும் பசுமையுற முடியாத, உலர்ந்த கிளையைப் போல அவன் இருப்பான்.
³³ இன்னும் பழுக்காத திராட்சைக் கனிகளை இழக்கின்ற திராட்சைக் கொடியைப்போன்று தீயவன் இருப்பான்.
    மொட்டுக்களை இழக்கும் ஒலிவ மரத்தைப் போன்று அம்மனிதன் இருப்பான்.
³⁴ ஏனெனில் தேவனற்ற மனிதர்களுக்கு எதுவுமில்லை (ஒன்றுமில்லை).
    பணத்தை நேசிப்போரின் வீடுகள் நெருப்பால் அழியும்.
³⁵ தீயனச் செய்து, தொல்லை விளைவிப்பதற்குத் தீயோர் வழிகளைத் திட்டமிடுகிறார்கள்.
    ஜனங்களை ஏமாற்றும் வழிகளை அவர்கள் எப்போதும் திட்டமிடுகிறார்கள்” என்று கூறினான்.

² “நான் இவற்றையெல்லாம் முன்பே கேட்டிருக்கிறேன்.
    நீங்கள் மூவரும் எனக்குத் தொல்லையை அல்லாமல் ஆறுதலைத் தரவில்லை.
³ உங்கள் நீண்ட பேச்சுகளுக்கு முடிவேயில்லை!
    ஏன் தொடர்ந்து விவாதிக்கிறீர்கள்?
⁴ எனக்கு வந்த தொல்லைகள் உங்களுக்கு ஏற்பட்டால்
    நீங்கள் சொல்வதையே நானும் சொல்லக் கூடும்.
நானும் ஞானமுள்ள காரியங்களை உங்களுக்குச் சொல்லி,
    என் தலையை உங்களுக்கு நேர் அசைக்கக்கூடும்.
⁵ நான் கூறும் காரணங்களால் உங்களுக்கு உற்சாகமூட்டி
    உங்களுக்கு நம்பிக்கையளிக்க முடியும்.

⁶ “ஆனால் நான் கூறுபவை எதுவும் என் வேதனையை அகற்ற முடியாது!
    ஆயினும் மௌனமாய் இருப்பதிலும் பயன் இல்லை.
⁷ தேவனே, உண்மையாகவே என் பலத்தை எடுத்துப்போட்டீர்.
    என் குடும்பம் முழுவதையும் அழித்தீர்.
⁸ நீர் என்னை இணைத்து பலவீனமாக்கினீர்.
    அதனால் நான் குற்றவாளியே என ஜனங்கள் நினைக்கிறார்கள்.

⁹ “தேவன், என்னைத் தாக்குகிறார்,
    அவர் என் மீது கோபங்கொண்டு, என் உடம்பைக் கிழித்தெறிகிறார்.
தேவன் எனக்கெதிராக அவரது பற்களைக் கடிக்கிறார்.
    என் பகைவனின் கண்கள் என்னை வெறுப்போடு (பகையோடு) பார்க்கின்றன.
¹⁰ ஜனங்கள் என்னைச் சூழ்ந்து ஒன்றுக் கூடி, என்னை பார்த்து நகைத்து,
    என் முகத்தில் அறைகிறார்கள்.
¹¹ தேவன் என்னைத் தீய ஜனங்களிடம் ஒப்படைத்தார்.
    அத்தீயர் என்னைக் காயப்படுத்தும்படிவிட்டார்.
¹² எனக்கு எல்லாம் நல்லபடியாக இருந்தன, ஆனால், பின்பு தேவன் என்னை நசுக்கினார்!
    ஆம், அவர் என்னைக் கழுத்தில் பிடித்து, என்னைத் துண்டுகளாக நொறுக்கினார்!
தேவன் என்னை இலக்காகப் பயன்படுத்தினார்.
¹³ தேவனுடைய வில்வீரர்கள் என்னைச் சூழ்ந்து நிற்கிறார்கள்.
    அவர் என் சிறுநீரகங்கள்மேல் அம்புகளை எய்கிறார்.
அவர் இரக்கம் காட்டவில்லை.
    என் ஈரலின் பித்த தண்ணீரைத் தரையில் சிந்தச் செய்கிறார்.
¹⁴ மீண்டும், மீண்டும் தேவன் என்னைத் தாக்குகிறார்.
    யுத்தம் செய்யும் வீரனைப் போல் அவர் என் மேல் பாய்கிறார்.

¹⁵ “நான் மிகவும் துயரமுற்றிருக்கிறேன், எனவே துயரத்தைக் காட்டும் இந்த ஆடைகளை அணிந்திருக்கிறேன்.
    நான் இங்குத் துகளிலும் சாம்பலிலும் உட்கார்ந்து, நான் தோற்கடிக்கப்பட்டதாய் உணருகிறேன்.
¹⁶ அழுது என் முகம் சிவந்திருக்கிறது.
    கருவளையங்கள் என் கண்ணைச் சுற்றிலும் காணப்படுகின்றன.
¹⁷ நான் யாரிடமும் கொடுமையாக நடந்துக்கொண்டதில்லை, ஆனால் இத்தீய காரியங்கள் எனக்கு நேரிட்டுள்ளன.
    என் ஜெபங்கள் தூய்மையும் நேர்மையுமானவை.

¹⁸ “பூமியே, எனக்குச் செய்யப்பட்ட அநீதிகளை மறைக்காதே.
    நியாயத்திற்கான என் வேண்டுதல் (நிறுத்த) தடுக்கப்படாமல் இருக்கட்டும்.
¹⁹ இப்போதும் பரலோகத்தில் யாரேனும் இருந்தால், அவர்கள் எனக்காக பேசுவார்கள்,
    மேலிருந்து யாராவது எனக்காக சாட்சி கூறுவார்கள்.
²⁰ என் கண்கள் தேவனுக்கு முன்னால் கண்ணீரைச் சொரிகையில்
    என் நண்பர்கள் எனக்கு எதிராகப் பேசுகிறார்கள்.
²¹ நண்பனுக்காக வாதாடுகின்ற ஒரு மனிதனைப் போன்று
    எனக்காக தேவனை வேண்டுகிற ஒருவன் எனக்கு வேண்டும்!

²² “இன்னும் சில ஆண்டுகளில்
    திரும்பமுடியாத அந்த இடத்திற்கு, (மரணம்) நான் போவேன்.”