Beginning

²² อย่าเอาเปรียบคนจนเพราะความจนของเขา
    และอย่าเหยียบย่ำคนขัดสนที่ประตูเมือง
²³ ด้วยว่า พระผู้เป็นเจ้าจะเป็นธุระดำเนินเรื่องให้เขา
    โดยจะยึดแม้ชีวิตของคนที่กระทำสิ่งร้ายต่อคนเหล่านี้
²⁴ อย่าเป็นเพื่อนกับคนอารมณ์ร้าย
    และอย่าสมาคมกับคนขี้โกรธ
²⁵ มิฉะนั้นเจ้าจะไปเลียนแบบเขา
    และเจ้าเองจะตกอยู่ในบ่วงแร้ว
²⁶ อย่าเป็นคนที่ให้คำมั่นสัญญา
    หรือรับประกันหนี้ให้ใคร
²⁷ ถ้าเจ้าไม่มีอะไรจ่ายเป็นค่าชดใช้
    ทำไมเขาจึงจะยึดเตียงนอนของเจ้าไป
²⁸ อย่าขยับเขยื้อนหลักเขตโบราณ
    ที่เหล่าบรรพบุรุษของเจ้าปักไว้
²⁹ เจ้าเห็นคนที่ชำนาญในการงานของเขาไหม
    เขาจะรับใช้บรรดากษัตริย์
    และจะไม่รับใช้คนสามัญ
23 เวลาเจ้านั่งรับประทานร่วมกับผู้คนระดับปกครอง
    ก็จงระวังให้ดีว่ามีอะไรตั้งไว้ที่ตรงหน้าเจ้า
² และหากว่าเจ้าหิวกระหายนัก
    ก็จงใช้มีดจ่อคอของเจ้าไว้
³ อย่ากระหายสิ่งที่เจ้าเห็นว่าเอร็ดอร่อย
    เพราะมันเป็นอาหารที่ล่อลวง
⁴ อย่าหักโหมเกินกำลังเพียงเพื่อเสาะหาความมั่งมี
    จงใช้สติปัญญาเหนี่ยวรั้งตนไว้
⁵ เพียงเหลือบตาดูความมั่งมีขณะหนึ่ง มันก็หายไป
    ด้วยว่าปีกของมันจะงอกขึ้นได้แน่
    และโผขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างนกอินทรี
⁶ อย่าไปรับประทานอาหารของคนตระหนี่
    และอย่ากระหายของเอร็ดอร่อยของเขา
⁷ ด้วยว่า เขาเป็นคนประเภทที่คิดถึงราคาเสมอ
    เขาจะพูดว่า “รับประทานและดื่มเถิด”
    แต่ใจของเขาไม่ได้คิดเช่นนั้น
⁸ เจ้าจะอาเจียนสิ่งที่เจ้าได้กลืนลงไปแล้ว
    และเจ้าจะเสียดายคำชมของเจ้า
⁹ อย่าสนทนากับคนโง่
    เพราะว่าเขาจะดูหมิ่นสติปัญญาที่แสดงออกมาจากคำพูดของเจ้า
¹⁰ อย่าขยับเขยื้อนหลักเขตโบราณ
    และอย่าล่วงล้ำเขตที่ดินของเด็กกำพร้า
¹¹ เพราะว่าองค์ผู้คุ้มกันของพวกเขาเข้มแข็ง
    พระองค์จะเป็นธุระจัดการด้วยการต่อต้านเจ้า
¹² จงเปิดใจให้กับคำสั่งสอน
    และเปิดหูของเจ้าให้กับคำพูดแห่งความรู้
¹³ อย่ารั้งการฝึกวินัยให้เด็ก
    ถึงเจ้าจะเฆี่ยนเขาด้วยไม้เรียว เขาก็จะไม่ตาย
¹⁴ ถ้าเจ้าเฆี่ยนเขาด้วยไม้เรียว
    เจ้าก็จะช่วยเขาให้รอดจากแดนคนตาย
¹⁵ ลูกเอ๋ย ถ้าใจของเจ้าเปี่ยมด้วยสติปัญญา
    ใจของเราก็จะยินดีด้วย
¹⁶ เราจะชื่นชมยินดีจากก้นบึ้งของใจเรา
    เมื่อริมฝีปากของเจ้าพูดสิ่งอันควร
¹⁷ อย่าปล่อยให้ใจของเจ้าอิจฉาคนบาป
    แต่จงให้ความเกรงกลัวพระผู้เป็นเจ้าอยู่ในใจเสมอไป
¹⁸ อนาคตนั้นมีอย่างแน่นอน
    และความหวังของเจ้าจะไม่สูญสลายไป

¹⁹ ลูกเอ๋ย จงฟังเถิด เจ้าจะได้มีสติปัญญา
    และจงนำพาใจของเจ้าไปตามทางนั้น
²⁰ อย่าคลุกคลีกับพวกที่ดื่มเหล้าองุ่นมากเกินไป
    หรือพวกตะกละกินเนื้อ
²¹ คนขี้เมาและคนตะกละจะตกอยู่ในความยากจน
    และคนขี้เกียจหลังยาวจะต้องเอาเศษผ้าขี้ริ้วพันกาย
²² จงฟังบิดาผู้ให้กำเนิดแก่เจ้า
    และอย่าดูหมิ่นมารดาเมื่อท่านชราลง
²³ จงซื้อความจริงไว้และอย่าขายไปเสีย
    จงรับเอาสติปัญญา การสั่งสอน และความเข้าใจ
²⁴ บิดาของผู้มีความชอบธรรมจะยินดีเป็นอย่างมาก
    คนที่มีบุตรอันกอปรด้วยสติปัญญาจะชื่นชมยินดีในตัวเขา
²⁵ จงทำให้บิดาและมารดาของเจ้าชื่นชม
    จงทำให้ผู้ให้กำเนิดของเจ้ามีใจยินดี

²⁶ ลูกเอ๋ย จงมอบใจของเจ้าให้เราเถิด
    และให้ตาของเจ้าสังเกตวิถีทางของเรา
²⁷ ด้วยว่าหญิงแพศยาเป็นเสมือนหลุมลึก
    หญิงโสเภณีเป็นเสมือนบ่อแคบ
²⁸ หล่อนนอนซุ่มรออย่างโจร
    และทำให้จำนวนชายที่นอกใจภรรยามีเพิ่มมากขึ้น

²⁹ ใครทุกข์ ใครเศร้า
    ใครทะเลาะวิวาทกัน ใครมีความลำบาก
ใครได้รับบาดเจ็บโดยไม่มีสาเหตุ
    ใครตาแดง
³⁰ ก็คือพวกที่ไม่ยอมเลิกดื่มเหล้าองุ่น
    พวกที่ไปลองเหล้าองุ่นผสม
³¹ อย่ามองเหล้าองุ่นตอนที่สีของมันแดง
    ตอนที่มันพ่นฟองพร่างพรายอยู่ในแก้ว
    และไหลลื่นลงคออย่างง่ายดาย
³² สุดท้าย มันก็จะฉกเจ้าดั่งงู
    และเป็นพิษดั่งพิษของงู
³³ นัยน์ตาของเจ้าจะเห็นสิ่งที่แปลกประหลาด
    และเกิดความคิดอันสับสน
³⁴ เจ้าจะเป็นเหมือนคนที่นอนลอยอยู่กลางทะเล
    เหมือนคนที่นอนอยู่บนยอดเสากระโดงเรือ
³⁵ เจ้าจะพูดว่า “พวกเขาชกต่อยตัวข้า แต่ข้าไม่เจ็บตัว
    เขาตีข้า แต่ข้าไม่รู้สึก
เมื่อไหร่ข้าจึงจะตื่นขึ้น
    แล้วจะได้ไปดื่มอีกอึกหนึ่ง”