Beginning
สุภาษิตของซาโลมอน
10 สุภาษิตของซาโลมอน
ลูกที่มีสติปัญญาทำให้บิดายินดี
แต่ลูกที่โง่เง่าทำให้มารดาเป็นทุกข์
2 สมบัติที่ได้มาจากความชั่วร้ายไม่มีประโยชน์อันใด
แต่ความชอบธรรมช่วยให้พ้นจากความตาย
3 พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ปล่อยให้คนมีความชอบธรรมหิวโหย
แต่ทำให้คนชั่วร้ายผิดหวังเมื่อเกิดความอยาก
4 มือของคนเกียจคร้านนำมาซึ่งความยากจน
แต่มือของคนขยันนำความมั่งมีมาสู่ตน
5 คนที่เก็บสะสมในฤดูร้อนเป็นลูกที่ชาญฉลาด
แต่คนที่นอนหลับในฤดูเก็บเกี่ยวเป็นลูกที่น่าอับอาย
6 พระพรเป็นดั่งมงกุฎบนศีรษะของผู้มีความชอบธรรม
แต่ปากของคนชั่วร้ายปกปิดความโหดร้าย
7 ผู้มีความชอบธรรมเป็นพระพรซึ่งอยู่ในความทรงจำของเรา
แต่ชื่อของผู้ชั่วร้ายจะไม่ยั่งยืน
8 จิตใจของผู้มีสติปัญญายอมรับคำบัญญัติ
แต่คนโง่ปากพล่อยย่อมประสบกับความพินาศ
9 คนดำเนินชีวิตด้วยสัจจะย่อมมีชีวิตที่ดำเนินไปด้วยความปลอดภัย
แต่คนที่คดโกงจะถูกจับได้
10 คนหลิ่วตาก่อปัญหา
และคนโง่ปากพล่อยย่อมประสบกับความพินาศ
11 ปากของผู้มีความชอบธรรมเป็นเสมือนน้ำพุแห่งชีวิต
แต่ปากของคนชั่วร้ายปกปิดความโหดร้าย
12 ความเกลียดชังก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาท
แต่ความรักให้อภัยการกระทำผิดทุกอย่าง[a]
13 จะพบสติปัญญาได้ที่ริมฝีปากของผู้หยั่งรู้
แต่ไม้เรียวมีไว้สำหรับหลังของผู้ขาดความเข้าใจ
14 คนมีสติปัญญาสะสมความรู้ไว้
แต่ปากของคนโง่นำความเสียหายมาสู่ตนเอง
15 ความมั่งมีของคนรวยเป็นเสมือนเมืองที่มีการคุ้มกันอย่างแข็งแกร่ง
แต่ความยากไร้เป็นความเสียหายของคนจน
16 ค่าแรงของผู้มีความชอบธรรมคือการได้มาซึ่งชีวิต
สิ่งที่คนชั่วร้ายได้รับคือการลงโทษ
17 หนทางที่นำไปสู่ชีวิตเป็นของคนที่เอาใจใส่ในคำสั่งสอน
แต่คนที่ปฏิเสธคำตักเตือนจะหลงผิดไป
18 คนที่ปกปิดความเกลียดชังของตนเป็นคนโกหก
และคนที่พูดว่าร้ายเป็นคนเบาปัญญา
19 การใช้คำพูดหลายคำย่อมเปิดโอกาสให้ทำผิดได้
แต่คนที่ยับยั้งปากไว้ได้เป็นคนฉลาดรอบคอบ
20 ลิ้นของผู้มีความชอบธรรมเป็นเสมือนแร่เงินอันบริสุทธิ์
ใจของคนชั่วร้ายมีค่าเพียงน้อยนิด
21 คำพูดจากปากของผู้มีความชอบธรรมเป็นคำสอนที่ดีสำหรับคนเป็นจำนวนมาก
แต่คนโง่ตายเพราะไร้ความคิด
22 พระพรของพระผู้เป็นเจ้าทำให้คนมั่งมี
และพระองค์ไม่เพิ่มเติมความทุกข์ลงไปในความมั่งมีนั้น
23 คนโง่เพลิดเพลินกับการกระทำที่เลวร้าย
แต่คนหยั่งรู้ชื่นชอบในสติปัญญา
24 สิ่งที่คนชั่วร้ายหวาดกลัวจะมาถึงตัวเขา
และบรรดาผู้มีความชอบธรรมจะได้รับสิ่งที่เขาพึงปรารถนา
25 เมื่อลมพายุผ่านพ้นไป คนชั่วร้ายจะสูญหายไปหมด
แต่ผู้มีความชอบธรรมมั่นคงไปชั่วนิรันดร์
26 น้ำส้มสายชูสัมผัสฟัน และควันสัมผัสตาเป็นเช่นไร
คนเกียจคร้านก็เป็นเช่นนั้นต่อนายของเขา
27 ความเกรงกลัวพระผู้เป็นเจ้าทำให้มีชีวิตยั่งยืนนาน
ในขณะที่จำนวนปีของผู้ชั่วร้ายจะสั้นลง
28 ความหวังของบรรดาผู้มีความชอบธรรมก่อให้เกิดความยินดี
แต่การคาดหมายของคนชั่วร้ายเป็นการสูญเปล่า
29 หนทางของพระผู้เป็นเจ้าเป็นที่พึ่งของผู้มีสัจจะ
แต่หายนะเป็นของผู้กระทำความชั่ว
30 ผู้มีความชอบธรรมไม่มีวันที่จะหวั่นไหว
แต่คนชั่วร้ายจะไม่มีหลักแหล่งอยู่บนแผ่นดินโลก
31 ปากของผู้มีความชอบธรรมหลั่งคำพูดซึ่งแสดงถึงสติปัญญา
แต่ลิ้นที่บิดเบือนจะถูกตัดออก
32 ริมฝีปากของผู้มีความชอบธรรมย่อมรู้ว่าอะไรเป็นสิ่งที่เหมาะสม
แต่ปากของคนชั่วร้ายมีแต่ความบิดเบือน
11 ตาชั่งไม่เที่ยงเป็นที่น่ารังเกียจต่อพระผู้เป็นเจ้า
แต่การชั่งน้ำหนักที่เที่ยงตรงเป็นที่น่าพอใจต่อพระองค์
2 เมื่อเกิดการเย่อหยิ่งจองหอง การลบหลู่ก็ตามมา
แต่สติปัญญาอยู่กับบรรดาผู้ถ่อมตน
3 สัจจะของผู้มีความชอบธรรมจะนำทางพวกเขา
แต่การบิดเบือนของผู้ไม่ซื่อตรงจะทำลายเขา
4 ความมั่งมีไร้ประโยชน์ในวันแห่งการลงโทษ
แต่ความชอบธรรมช่วยให้พ้นจากความตาย
5 ความชอบธรรมของผู้ถือสัจจะทำให้หนทางของเขาราบเรียบ
แต่คนชั่วร้ายจะล้มลง เพราะความชั่วร้ายของเขา
6 ความชอบธรรมของผู้มีความชอบธรรมช่วยเขาให้รอดพ้น
แต่ความโลภของผู้ไม่ซื่อตรงทำให้เขาถูกจับได้
7 เมื่อคนชั่วร้ายตาย ความหวังของเขาก็สิ้นไป
และความหวังในพละกำลังก็สิ้นไป
8 ผู้มีความชอบธรรมรอดพ้นจากความทุกข์ยาก
โดยคนชั่วร้ายจะได้รับทุกข์นั้นแทน
9 คนที่ไม่เชื่อในพระเจ้าทำลายคนรอบข้างด้วยปาก
และบรรดาผู้มีความชอบธรรมย่อมอยู่รอดได้ด้วยความรู้
10 เมื่อเรื่องเป็นไปด้วยดีกับบรรดาผู้มีความชอบธรรม ชาวเมืองก็เปรมปรีดิ์
และเมื่อพวกคนชั่วร้ายสิ้นไป ก็ย่อมมีการแซ่ซ้องยินดี
11 ชาวเมืองได้รับการยกย่องโดยพรของผู้มีความชอบธรรม
แต่ก็พังทลายลงด้วยปากของผู้ชั่วร้าย
12 คนที่ดูหมิ่นเพื่อนบ้านของตนเป็นผู้ไร้ความคิดอ่าน
แต่คนที่มีความหยั่งรู้จะเงียบไว้
13 คนที่เที่ยวนินทาว่าร้าย เป็นผู้เปิดโปงความลับ
แต่คนที่ไว้ใจได้จะเป็นผู้เก็บความลับ
14 ที่ใดที่ไม่มีการชี้แนะ ประเทศชาติก็ล้มลง
แต่ในที่ซึ่งมีผู้ปรึกษามาก ก็จะปลอดภัย
15 คนที่ให้หลักประกันแก่คนแปลกหน้าจะได้รับความทุกข์ร้อนอย่างแน่นอน
แต่คนที่เกลียดการให้หลักประกันก็ปลอดภัย
16 หญิงจิตใจงามย่อมได้รับการยกย่อง
และคนเหี้ยมโหดได้รับความมั่งมี
17 คนที่มีเมตตาได้ผลประโยชน์จากสิ่งที่ตนทำ
ส่วนคนโหดร้ายจะได้รับโทษจากสิ่งที่ตนทำ
18 คนชั่วร้ายได้รับค่าจ้างที่ผิดไปจากความจริง
แต่คนที่หว่านความชอบธรรมได้รับรางวัลอันแท้จริง
19 คนที่มั่นคงในความชอบธรรมจะได้รับชีวิต
แต่คนที่มุ่งมั่นในความเลวร้ายจะได้รับความตาย
20 คนใจคดเป็นที่น่ารังเกียจต่อพระผู้เป็นเจ้า
แต่บรรดาผู้ไร้ข้อตำหนิเป็นที่ชื่นชมของพระองค์
21 คนชั่วร้ายจะถูกลงโทษอย่างแน่นอน
แต่บรรดาผู้สืบเชื้อสายของผู้มีความชอบธรรมจะรอดพ้น
22 ห่วงทองคล้องจมูกหมูเป็นเช่นไร
หญิงงามที่ไร้ปฏิภาณก็เป็นเช่นนั้น
23 ความปรารถนาของบรรดาผู้มีความชอบธรรมก่อให้เกิดแต่สิ่งดีงาม
ความคาดหมายที่คนชั่วร้ายได้รับคือการลงโทษ
24 คนแจกจ่ายมากเก็บเกี่ยวได้มากยิ่งขึ้น
ส่วนคนยับยั้งสิ่งที่ควร จะมีแต่ความขาดแคลน
25 คนใจกว้างมีอย่างอุดมสมบูรณ์
และคนที่รดน้ำก็จะได้รับน้ำสำหรับตนเอง
26 ผู้คนจะสาปแช่งคนที่กักตุนเมล็ดข้าว
แต่พระพรจะอยู่กับคนที่จำหน่ายออกไป
27 คนที่ตั้งใจทำความดีย่อมแสวงหาความโปรดปราน
แต่ความเลวร้ายจะมาถึงคนที่แสวงหาความเลวทราม
28 คนที่วางใจในความมั่งมีจะล้มลง
แต่คนที่มีความชอบธรรมจะเจริญดั่งใบไม้ที่เขียวชอุ่ม
29 คนที่นำความลำบากสู่ครัวเรือนของตนจะครอบครองได้ก็เพียงลม
และคนโง่ย่อมตกเป็นทาสของคนมีสติปัญญา
30 ผลที่ผู้มีความชอบธรรมได้รับคือต้นไม้แห่งชีวิต
แต่การกระทำนอกกฎทำลายชีวิต
31 ถ้าผู้มีความชอบธรรมได้รับผลตอบแทนบนแผ่นดินโลก
แล้วคนชั่วร้ายกับคนบาปก็จะได้รับอย่างแน่นอนเช่นกัน[b]
12 คนรักวินัยรักความรู้
แต่คนเกลียดชังการตักเตือนสิโง่เง่า
2 คนดีได้รับความเห็นชอบจากพระผู้เป็นเจ้า
ส่วนคนที่วางแผนชั่วจะถูกกล่าวโทษโดยพระองค์
3 ไม่มีใครได้รับความมั่นคงจากความชั่ว
แต่รากฐานของคนมีความชอบธรรมจะไม่ถูกถอดถอน
4 ภรรยาผู้ประเสริฐเป็นเสมือนมงกุฎของสามีตน
แต่ภรรยาคนใดนำความอับอายมาสู่สามีเป็นเสมือนความผุกร่อนในกระดูกของเขา
5 ความคิดของผู้มีความชอบธรรมยุติธรรม
แต่คำแนะนำจากปากของคนชั่วร้ายนั้นหลอกลวง
6 คำพูดของผู้ชั่วร้ายเป็นเสมือนการดักซุ่มรอทำร้ายให้เลือดตก
แต่ปากของผู้มีความชอบธรรมจะช่วยให้รอดได้
7 พวกคนชั่วร้ายถูกกำจัดและจะหมดสิ้นไป
แต่ครัวเรือนของบรรดาผู้มีความชอบธรรมจะยืนหยัดอยู่ได้
8 ผู้ที่จะได้รับการสรรเสริญย่อมขึ้นอยู่กับความฉลาดรอบรู้ของเขา
แต่คนใจคดจะถูกดูหมิ่น
9 ผู้ที่ได้รับการยกย่องเพียงเล็กน้อยแต่มีบ่าวรับใช้ ก็ยังดีกว่าคนที่
ทำทีว่าตนสำคัญนัก แต่ไม่มีอะไรจะพอยาไส้
10 ผู้มีความชอบธรรมรู้ว่าอะไรเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับสัตว์เลี้ยงของตน
แต่ความเมตตาของคนชั่วก็ยังโหดร้ายอยู่ดี
11 ผู้ที่ออกแรงรดน้ำพรวนดินของตนจะมีอาหารอุดมสมบูรณ์
แต่ผู้ที่มุ่งหาสิ่งที่ไร้ประโยชน์ หามีความคิดอ่านไม่
12 คนชั่วร้ายอยากได้สิ่งที่บรรดาคนเลวปล้นมา
แต่รากของบรรดาผู้มีความชอบธรรมให้ผลงดงาม
13 คนชั่วร้ายตกในกับดักเพราะปากเสีย
แต่ผู้มีความชอบธรรมรอดจากความลำบากได้
14 คนจะอิ่มหนำด้วยสิ่งดีๆ ได้ก็จากผลที่มาจากวาจาของเขา
และงานจากน้ำพักน้ำแรงของเขาจะให้ดอกออกผล
15 หนทางของคนไร้ปัญญาดูเหมือนว่าถูกต้องในสายตาของเขา
แต่ผู้มีสติปัญญาย่อมฟังคำปรึกษา
16 คนโง่แสดงความไม่พอใจทันทีทันใด
ขณะคนที่ฉลาดรอบคอบจะไม่แสดงท่าทีอย่างใดเมื่อถูกสบประมาท
17 คนมีสัจจะพูดตามความถูกต้อง
แต่พยานเท็จกล่าวคำหลอกลวง
18 มีคนปากกล้าลั่นวาจาดั่งดาบทิ่มแทง
แต่ลิ้นของบรรดาผู้มีสติปัญญานำมาซึ่งการบำบัดรักษา
19 ปากที่พูดความจริงจะยืนหยัดตลอดกาล
แต่ลิ้นที่พูดโกหกจะทนอยู่ได้เพียงชั่วขณะ
20 ความหลอกลวงอยู่ในจิตใจของบรรดาผู้วางแผนการเลวร้าย
แต่บรรดาผู้สนับสนุนสันติย่อมมีความร่าเริงใจ
21 ไม่มีอันตรายใดๆ เกิดขึ้นกับผู้มีความชอบธรรม
แต่บรรดาคนชั่วร้ายมีความทุกข์มากมาย
22 ปากมุสาเป็นที่น่ารังเกียจต่อพระผู้เป็นเจ้า
แต่บรรดาผู้ที่ลงมือปฏิบัติด้วยความซื่อสัตย์เป็นที่ชื่นชมของพระองค์
23 คนฉลาดรอบคอบไม่อวดความรู้ของตน
แต่ใจของคนโง่ป่าวประกาศความโง่
24 มือของคนขยันจะเป็นฝ่ายปกครอง
แต่ความเกียจคร้านจะทำให้เป็นข้ารับใช้
25 ความกังวลในใจของคนทำให้เขารู้สึกหดหู่
แต่คำพูดที่ดีทำให้เขาสบายใจขึ้นได้
26 ผู้ที่มีความชอบธรรมชี้ทางให้แก่เพื่อนของเขา
แต่ทางของบรรดาคนชั่วร้ายทำให้คนหลงหาย
27 คนเกียจคร้านจะไม่ล่าสัตว์มาเป็นอาหารของตน
แต่คนขยันจะได้มาซึ่งสิ่งอันมีค่า
28 ทางแห่งความชอบธรรมคือชีวิต
และวิถีทางที่ดำเนินไปนั้นไม่พบกับความตาย
Copyright © 1998, 2012, 2020 by New Thai Version Foundation