Beginning

² เพราะเขากระหยิ่มใจในสายตาของตนว่า
    จะไม่มีใครพบหรือเกลียดชังความประพฤติอันชั่วช้าของเขาได้
³ คำพูดจากปากของเขาชั่วโฉดและลวงหลอก
    เขาไม่ประพฤติตัวอย่างคนมีปัญญา และไม่ทำความดีอีกต่อไป
⁴ ขณะที่นอนอยู่บนเตียงเขาก็วางแผนร้าย
    มุ่งกระทำแต่สิ่งไม่ดี
    และไม่เคยปฏิเสธความชั่วร้าย

⁵ โอ พระผู้เป็นเจ้า ความรักอันมั่นคงของพระองค์ไปถึงแดนสวรรค์
    และความสัตย์จริงของพระองค์มีไปถึงหมู่เมฆ
⁶ ความชอบธรรมของพระองค์เป็นเสมือนภูผาสูงตระหง่าน
    คำตัดสินของพระองค์เป็นเสมือนห้วงน้ำลึกในมหาสมุทร
    โอ พระผู้เป็นเจ้า ทั้งมนุษย์และสัตว์อยู่ในความดูแลของพระองค์
⁷ โอ พระเจ้า ความรักอันมั่นคงของพระองค์ช่างล้ำค่าเสียนี่กระไร
    บรรดาบุตรของมนุษย์พึ่งพิงอยู่ภายใต้ร่มเงาปีกของพระองค์
⁸ พวกเขาอิ่มเอิบในความอุดมสมบูรณ์ของพระตำหนักของพระองค์
    และพระองค์ให้เขาดื่มกินจากแม่น้ำแห่งความสำราญของพระองค์
⁹ เพราะว่าน้ำพุแห่งชีวิตสถิตกับพระองค์
    เรามองเห็นแสงสว่างได้เนื่องจากแสงสว่างของพระองค์

¹⁰ ขอพระองค์ให้ความรักอันมั่นคงแก่ผู้ที่รู้จักพระองค์เสมอไป
    และให้ความชอบธรรมของพระองค์แก่ผู้มีใจเที่ยงธรรม
¹¹ อย่าปล่อยให้เท้าของคนเย่อหยิ่งเหยียบย่ำข้าพเจ้า
    หรือมือของคนชั่วช้าสามานย์กวัดไกวไล่ข้าพเจ้าไปเสีย
¹² คนชั่วนอนล้มลงอยู่ที่นั่น
    เขาถูกผลักล้มจนลุกไม่ขึ้น

³ จงไว้ใจพระผู้เป็นเจ้า และประพฤติแต่สิ่งดีงาม
    เพื่อท่านจะได้อาศัยอยู่ในแผ่นดิน และยินดีในความปลอดภัย
⁴ จงสุขใจในพระผู้เป็นเจ้า
    และพระองค์จะให้ท่านดั่งใจต้องการ

⁵ จงมอบวิถีชีวิตของท่านไว้กับพระผู้เป็นเจ้า
    จงไว้ใจพระองค์ และพระองค์จะดำเนินการ
⁶ พระองค์จะทำให้ความชอบธรรมของท่านเป็นที่ประจักษ์ดั่งแสงอรุณ
    และสิทธิของท่านปรากฏชัดดั่งแสงยามเที่ยงวัน

⁷ จงนิ่งเงียบเมื่ออยู่ ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า
    และรอคอยด้วยความอดทน
อย่าว้าวุ่นใจเมื่อคนอื่นประสบความสำเร็จตามวิถีทางของเขา
    เมื่อเขาทำตามเล่ห์กลของเขา

⁸ จงละเว้นจากความโกรธ และหนีห่างจากความฉุนเฉียว
    อย่าว้าวุ่นใจ เพราะมันจะนำไปสู่ความเลวร้ายเท่านั้น
⁹ ด้วยว่าหมู่คนชั่วจะพินาศ
    ส่วนบรรดาผู้รอคอยพระผู้เป็นเจ้าจะได้รับผืนแผ่นดินเป็นมรดก

¹⁰ อีกเพียงชั่วครู่จะไม่มีคนชั่วอีกต่อไป
    แม้ท่านจะมองหาจนทั่วในที่ของเขาก็จะไม่พบ
¹¹ แต่สำหรับผู้มีใจอ่อนน้อมจะได้รับผืนแผ่นดินเป็นมรดกจากพระเจ้า^[b]
    และเขาจะสุขใจในความสงบอันเต็มเปี่ยม
¹² คนชั่ววางแผนต่อต้านผู้มีความชอบธรรม
    และขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเกลียดชัง
¹³ แต่พระผู้เป็นเจ้าหัวเราะเยาะคนชั่ว
    เพราะพระองค์ทราบว่าเวลาของพวกเขากำลังจะมาถึง

¹⁴ คนชั่วชักดาบออกมา และน้าวคันธนู
    เพื่อทำลายคนอ่อนกำลังและยากไร้
    เพื่อฆ่าบรรดาผู้ดำเนินชีวิตในความเป็นธรรม
¹⁵ ดาบของพวกเขาจะย้อนเข้าทิ่มแทงจิตใจของตนเอง
    และคันธนูของพวกเขาจะถูกหัก

¹⁶ การมีแต่เพียงเล็กน้อยของผู้มีความชอบธรรม
    ดีกว่าการมีอย่างล้นเหลือของคนชั่วหลายๆ คน
¹⁷ ด้วยว่าอำนาจของคนชั่วจะถูกทำลาย
    แต่พระผู้เป็นเจ้าคุ้มครองบรรดาผู้มีความชอบธรรม

¹⁸ พระผู้เป็นเจ้าเอาใจใส่ผู้ที่ไร้ข้อตำหนิ
    และมรดกของพวกเขาจะยั่งยืนไปตลอดกาล
¹⁹ ในยามคับขัน พวกเขาจะไม่เดือดร้อน
    ในยามอดอยาก พวกเขาจะกลับมีอย่างอุดมสมบูรณ์

²⁰ แต่พวกคนชั่วจะถึงแก่ความตาย
    ศัตรูของพระผู้เป็นเจ้าเป็นเหมือนความงามของทุ่งหญ้าคือ
    จะเลือนหายไปในพริบตา เลือนหายไปอย่างควันไฟ

²¹ คนชั่วขอยืมและไม่ใช้คืน
    แต่ผู้มีความชอบธรรมเป็นคนใจกว้างและเป็นฝ่ายให้เสมอไป
²² คนที่ได้รับพระพรจากพระผู้เป็นเจ้าจะได้รับผืนแผ่นดินเป็นมรดก
    แต่พวกที่พระองค์สาปแช่งจะพินาศ

²³ ถ้าพระผู้เป็นเจ้าพอใจในวิถีทางของผู้ใด
    พระองค์ก็ทำให้เท้าของเขาก้าวไปด้วยความมั่นคง
²⁴ ถึงแม้จะพลาดบ้าง แต่ก็จะไม่ล้มลง
    เพราะว่าพระผู้เป็นเจ้าจับมือเขาไว้

²⁵ ข้าพเจ้าเคยเป็นหนุ่ม และมาบัดนี้ชราแล้ว
    ข้าพเจ้ายังไม่เคยเห็นผู้มีความชอบธรรมถูกทอดทิ้ง
    หรือลูกๆ ของเขาต้องขอข้าวกิน
²⁶ เขาเป็นคนโอบอ้อมอารีเสมอ อีกทั้งให้คนอื่นยืมด้วย
    และลูกๆ ของเขาจะเป็นพระพร

²⁷ จงหันหนีจากความชั่วเพื่อทำความดี
    แล้วท่านจะอาศัยอยู่บนผืนแผ่นดินตลอดกาล
²⁸ ด้วยว่า พระผู้เป็นเจ้ารักความเป็นธรรม
    และจะไม่ทอดทิ้งบรรดาผู้บริสุทธิ์ของพระองค์
คือพวกเขาจะได้รับความคุ้มครองตลอดกาล
    ส่วนลูกๆ ของคนชั่วร้ายจะพินาศ
²⁹ ผู้มีความชอบธรรมจะได้รับผืนแผ่นดินเป็นมรดก
    และอาศัยอยู่ที่นั่นไปตลอดกาล

³⁰ ปากของผู้มีความชอบธรรมกล่าวถ้อยคำที่แสดงถึงสติปัญญา
    และลิ้นของเขาร้อยเรียงด้วยความเป็นธรรม
³¹ กฎบัญญัติของพระเจ้าของเขาอยู่ในจิตใจ
    และเท้าก้าวไปโดยไม่เพลี่ยงพล้ำ

³² คนชั่วจับจ้องผู้มีความชอบธรรม
    โดยหมายจะเอาชีวิต
³³ พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ทอดทิ้งเขาให้ตกอยู่ในอุ้งมือของศัตรู
    หรือปล่อยให้ถูกลงโทษเมื่อขึ้นศาล

³⁴ จงรอคอยพระผู้เป็นเจ้า และเดินตามวิถีทางของพระองค์
    และพระองค์จะให้เกียรติท่านโดยให้รับผืนแผ่นดินเป็นมรดก
    ท่านจะได้เห็นความพินาศของคนชั่ว

³⁵ ข้าพเจ้าเคยเห็นคนชั่วช้าสามานย์
    ยืนสูงเด่นเป็นสง่าดั่งต้นซีดาร์แห่งเลบานอน
³⁶ แต่ก็ไม่อาจมีชีวิตอยู่ค้ำฟ้าได้
    แม้ข้าพเจ้าจะมองหาเขา แต่ก็ไม่พบ

³⁷ จงสังเกตดูคนที่ไร้ข้อตำหนิ และจับตาดูผู้มีความชอบธรรม
    เพราะคนใฝ่สันติจะมีวงศ์วานสืบตระกูลต่อไป
³⁸ ส่วนคนล่วงละเมิดทุกคนจะถูกกำจัดสิ้น
    อนาคตของคนชั่วจะพินาศ

³⁹ ความรอดพ้นของผู้มีความชอบธรรมมาจากพระผู้เป็นเจ้า
    พระองค์เป็นที่หลบภัยในยามทุกข์ยาก
⁴⁰ พระผู้เป็นเจ้าช่วยและให้พวกเขาพ้นภัย
    พระองค์ให้เขาพ้นภัยจากคนชั่วร้าย และช่วยพวกเขาให้รอดพ้น
    เพราะเขามีพระองค์เป็นที่พักพิง

⁵ เป็นเพราะความโง่เขลาของข้าพเจ้า
    บาดแผลจึงเน่า และส่งกลิ่นเหม็น
⁶ ข้าพเจ้าทิ้งตัวลงราบกับพื้น
    และไม่ว่าข้าพเจ้าจะย่างก้าวไปที่ใด
    ก็มีแต่ความเศร้าหมองตลอดวันเวลา
⁷ ด้วยว่าบั้นเอวข้าพเจ้าปวดแสบปวดร้อน
    และเนื้อหนังข้าพเจ้าไม่อยู่ในสภาพปกติ
⁸ ข้าพเจ้าหมดเรี่ยวแรงและสิ้นหวังเป็นที่สุด
    ข้าพเจ้าคร่ำครวญด้วยความร้าวรานใจ

⁹ โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทราบทุกสิ่งที่ข้าพเจ้าต้องการ
    เสียงถอนหายใจของข้าพเจ้าไม่อาจซ่อนเร้นจากพระองค์ได้
¹⁰ ใจข้าพเจ้าสั่นระริก ข้าพเจ้าอ่อนกำลังลงมาก
    และประกายตาของข้าพเจ้าก็สูญหายไปด้วย
¹¹ บรรดาเพื่อนและมิตรสหายหลีกลี้ข้าพเจ้าไปเพราะภัยพิบัติ
    พวกเพื่อนบ้านก็เลี่ยงหนีจากข้าพเจ้า
¹² พวกที่ตามล่าชีวิตข้าพเจ้าวางกับดัก
    ส่วนพวกที่ต้องการทำให้ข้าพเจ้าเจ็บปวดก็ขู่ว่าจะทำให้ข้าพเจ้าวอดวาย
    พวกเขาวางแผนต่อต้านข้าพเจ้าตลอดวันเวลา

¹³ แต่ข้าพเจ้าเป็นเหมือนคนหูหนวก
    ข้าพเจ้าไม่ได้ยิน เป็นอย่างคนใบ้ที่ไม่เปิดปาก
¹⁴ ข้าพเจ้าเป็นเช่นคนที่ไม่ได้ยิน
    และมีปากที่ไร้การตอบโต้
¹⁵ โอ พระผู้เป็นเจ้า ข้าพเจ้ารอคอยพระองค์
    พระองค์จะตอบ โอ พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้า
¹⁶ เพราะข้าพเจ้ากล่าวไว้ว่า “อย่าปล่อยให้พวกเขาสมน้ำหน้าข้าพเจ้าด้วยใจยินดี
    พวกเขาหยามน้ำหน้าข้าพเจ้าเวลาเท้าข้าพเจ้าเพลี่ยงพล้ำ”

¹⁷ ด้วยว่า ข้าพเจ้ากำลังจะล้มลง
    และข้าพเจ้าเผชิญความเจ็บปวดอยู่ตลอดเวลา
¹⁸ ข้าพเจ้าสารภาพความชั่วของตัวเอง
    และเป็นทุกข์เรื่องบาปของข้าพเจ้า
¹⁹ พวกที่เป็นศัตรูข้าพเจ้าโดยไร้สาเหตุมีกำลังมาก
    และคนที่เกลียดชังข้าพเจ้าอย่างผิดๆ ก็มีจำนวนมาก
²⁰ บรรดาผู้ตอบสนองความดีของข้าพเจ้าด้วยความชั่ว
    เป็นศัตรูข้าพเจ้า
    เพราะข้าพเจ้าพยายามทำความดี

²¹ โอ พระผู้เป็นเจ้า อย่าทอดทิ้งข้าพเจ้าไป พระเจ้าของข้าพเจ้า
    อย่าอยู่ห่างไปจากข้าพเจ้าเลย
²² โปรดช่วยข้าพเจ้าโดยเร็ว
    โอ พระผู้เป็นเจ้า ผู้ช่วยให้รอดพ้นของข้าพเจ้า

⁴ “พระผู้เป็นเจ้า ให้ข้าพเจ้าล่วงรู้ถึงบั้นปลายชีวิตเถิด
    และมีชีวิตอยู่นานเพียงไร
    ให้ข้าพเจ้าทราบว่าชีวิตข้าพเจ้าผ่านไปรวดเร็วเพียงไร
⁵ ดูเถิด พระองค์ให้ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่เพียงระยะสั้นๆ
    และในสายตาของพระองค์ ช่วงชีวิตข้าพเจ้าเป็นเพียงชั่วครู่ชั่วยาม
แน่ละ ชีวิตของมนุษย์ทุกคนยืนยาวเพียงแค่ลมหายใจเท่านั้น เซล่าห์

⁶ แน่นอนทีเดียว คนที่ไปโน่นมานี่เป็นเช่นเดียวกับเงา
    เขาดิ้นรนโดยเปล่าประโยชน์อย่างแน่นอน
    คนสะสมความมั่งมีไว้ แต่ไม่รู้ว่าใครจะเป็นผู้ที่กอบโกยในภายหลัง

⁷ โอ พระผู้เป็นเจ้า มาบัดนี้ ข้าพเจ้าหวังอะไรเล่า
    ความหวังของข้าพเจ้ามีในพระองค์
⁸ โปรดช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้นจากบาปทั้งปวงของข้าพเจ้า
    อย่าให้ข้าพเจ้าเป็นที่ดูหมิ่นของคนโง่เขลา
⁹ ข้าพเจ้านิ่งเงียบ ข้าพเจ้าไม่ปริปากพูด
    เพราะพระองค์ทำให้เป็นเช่นนี้
¹⁰ ให้ข้าพเจ้าได้หลุดพ้นจากภัยพิบัติที่มาจากพระองค์เถิด
    ข้าพเจ้าหมดกำลังเพราะพลังแรงจากมือของพระองค์
¹¹ พระองค์ทำโทษมนุษย์เพราะบาปของเขาเป็นการตักเตือน
    พระองค์เผาผลาญสิ่งที่เขารักหวงแหนประหนึ่งแมลงกัดกิน
    แน่ละ ชีวิตของมนุษย์ทุกคนเป็นเพียงแค่ลมหายใจเท่านั้น เซล่าห์

¹² โอ พระผู้เป็นเจ้า ฟังคำอธิษฐานของข้าพเจ้าเถิด
    เงี่ยหูฟังเสียงร้องของข้าพเจ้า
    และอย่าเมินเฉยกับน้ำตาของข้าพเจ้า
ด้วยว่าข้าพเจ้าเป็นผู้มาเยี่ยมเพียงชั่วครู่ชั่วยาม
    ผู้อาศัยชั่วคราวเหมือนบรรพบุรุษทั้งปวงของข้าพเจ้า
¹³ อย่าเอาเรื่องกับข้าพเจ้าเลย ข้าพเจ้าจะได้ทราบว่าความสุขคืออะไร
    ก่อนข้าพเจ้าจะจากไปและหามีชีวิตอีกไม่”