Beginning

⁴ ข้าพเจ้าจะตอบท่าน
    และเพื่อนๆ ของท่านด้วย
⁵ มองดูฟ้าสวรรค์เถิด และดูหมู่เมฆ
    ซึ่งอยู่สูงกว่าท่าน
⁶ ถ้าท่านทำบาป ท่านทำอะไรกระทบพระองค์ได้หรือ
    และถ้าท่านล่วงละเมิดมากขึ้น ท่านจะทำอะไรพระองค์ได้เล่า
⁷ ถ้าท่านมีความชอบธรรม ท่านมอบอะไรแก่พระองค์
    หรือทำอะไรให้แก่พระองค์ได้อย่างนั้นหรือ
⁸ ความชั่วร้ายของท่านมีผลกระทบต่อคนอย่างท่าน
    และสิ่งดีงามที่ท่านทำก็มีผลต่อบุตรของมนุษย์

⁹ เพราะการถูกบีบบังคับอย่างสาหัสประชาชนจึงร้องเรียก
    พวกเขาร้องขอความช่วยเหลือให้พ้นจากเงื้อมมือของคนมีอำนาจ
¹⁰ แต่ไม่มีผู้ใดพูดว่า ‘พระเจ้า องค์ผู้สร้างของฉันอยู่ที่ไหน
    พระองค์ให้เราร้องเพลงในยามราตรี
¹¹ พระองค์สอนเราด้วยสัตว์ป่าบนแผ่นดินโลก
    และสอนให้เรามีสติปัญญาด้วยพวกนกในอากาศ’
¹² เหล่ามนุษย์ร้องเรียก แต่พระองค์ไม่ตอบ
    เพราะความหยิ่งของคนชั่ว
¹³ ไม่มีประโยชน์ที่จะส่งเสียงร้องเรียก พระเจ้าไม่ฟังแน่นอน
    องค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพไม่เหลียวมองด้วย
¹⁴ และพระองค์จะได้ยินน้อยยิ่งกว่านั้นขนาดไหน
    เมื่อท่านพูดว่าท่านมองไม่เห็นพระองค์
ท่านอ้างว่าร้องทุกข์ ณ เบื้องหน้าพระองค์
    และท่านกำลังรอคอยพระองค์อยู่
¹⁵ บัดนี้ ท่านยังคิดว่าพระองค์ไม่ลงโทษเมื่อโกรธ
    และพระองค์ไม่เอาเรื่องกับการล่วงละเมิด
¹⁶ โยบ ท่านเปิดปากพูดอย่างไร้สาระ
    ท่านใช้คำพูดมากมายทั้งๆ ที่ท่านไม่ทราบอะไรเลย”

⁵ ดูเถิด พระเจ้ามีอานุภาพ และไม่ดูหมิ่นผู้ใด
    พระองค์เข้าใจได้อย่างลึกซึ้งยิ่งนัก
⁶ พระองค์ไม่ปล่อยให้คนชั่วร้ายมีชีวิตอยู่
    แต่พระองค์ให้ผู้มีทุกข์ได้รับความเป็นธรรม
⁷ พระองค์ปกป้องผู้มีความชอบธรรม
    พระองค์แต่งตั้งเขาให้ครองบัลลังก์กับบรรดากษัตริย์ไปตลอดกาล
    และพวกเขาได้รับการยกย่อง
⁸ และถ้าพวกเขาถูกล่ามโซ่
    และติดอยู่ในตรวนแห่งความทุกข์ทรมาน
⁹ และพระองค์จะชี้ให้เห็นถึงสิ่งที่พวกเขาได้กระทำ
    และถึงการล่วงละเมิดของพวกเขาว่า
    พวกเขาประพฤติด้วยความยโส
¹⁰ พระองค์ทำให้พวกเขาตั้งใจฟังคำเตือน
    และบัญชาพวกเขาให้หันจากการทำบาป
¹¹ ถ้าพวกเขาเชื่อฟังและรับใช้พระองค์
    ชีวิตของพวกเขาก็จะประสบความสำเร็จ
    และจะอยู่อย่างมีความสุข
¹² แต่ถ้าพวกเขาไม่เชื่อฟัง
    พวกเขาก็จะวอดวาย
    และตายโดยปราศจากความรู้

¹³ จิตใจของคนที่ไม่เชื่อในพระเจ้าเก็บความโกรธไว้เรื่อยไป
    เมื่อได้รับโทษ พวกเขาก็ไม่ร้องขอความช่วยเหลือ
¹⁴ พวกเขาตายเมื่อยังหนุ่ม
    และชีวิตจบลงท่ามกลางโสเภณีชาย
¹⁵ พระองค์ช่วยผู้ทนทุกข์ด้วยบทเรียนที่เขาประสบ
    และให้เขาฟังพระองค์เมื่อมีความลำบาก

¹⁶ พระองค์นำท่านให้หลุดพ้นจากความทุกข์
    และดูแลท่านให้อยู่ดีมีสุข
    และเพียบพร้อมด้วยอาหารอันสมบูรณ์
¹⁷ แต่ท่านจะได้รับโทษหนักอย่างคนชั่วได้รับ
    ท่านจะหนีไม่พ้นจากการตัดสินลงโทษ
¹⁸ จงระวังไม่ให้ผู้ใดล่อท่านด้วยความมั่งมี
    และอย่าให้สินบนจำนวนมหาศาลเปลี่ยนใจท่าน
¹⁹ ความมั่งมีหรืออำนาจของท่านทั้งหมด
    จะช่วยให้ท่านพ้นจากความทุกข์ได้หรือ
²⁰ อย่าตั้งตาคอยให้ถึงเวลาค่ำ
    ซึ่งเป็นเวลาที่คนถูกพรากจากไป
²¹ จงไปให้พ้นจากบาป
    เพราะเดิมท่านก็ปรารถนาเช่นนั้นมากกว่าความทุกข์อยู่แล้ว

²² ดูเถิด อานุภาพของพระเจ้าได้รับการยกย่อง
    ผู้ใดจะสั่งสอนได้เหมือนพระองค์
²³ ผู้ใดจะบอกพระเจ้าให้ทำอะไรได้
    หรือผู้ใดจะพูดได้ว่า ‘พระองค์ทำผิด’
²⁴ อย่าลืมสรรเสริญพระองค์ในสิ่งที่พระองค์ทำ
    ซึ่งผู้คนก็ได้ร้องเพลงถวายมาแล้ว
²⁵ มนุษย์ทั้งหลายเห็นงานของพระองค์แล้ว
    พวกเขามองดูได้แต่ไกล
²⁶ ดูเถิด พระเจ้ายิ่งใหญ่ และพวกเรายังไม่รู้จักพระองค์ดี
    เราไม่สามารถคำนวณอายุของพระองค์ได้

²⁷ เพราะพระองค์ดึงหยดน้ำขึ้นจากแผ่นดิน
    และหยดน้ำถูกกลั่นเป็นหมอกและฝน
²⁸ ซึ่งทำให้ท้องฟ้าหลั่งน้ำนั้นลงมา
    และหยดลงบนมนุษย์จนชื่นฉ่ำ
²⁹ ผู้ใดสามารถเข้าใจเมฆที่แผ่กระจายออกไหม
    แล้วเสียงฟ้าร้องจากพลับพลาของพระองค์ล่ะ
³⁰ ดูเถิด พระองค์ให้ฟ้าแลบกระจายอยู่รอบพระองค์
    และปกความลึกที่ใต้ท้องทะเล
³¹ นี่แหละเป็นวิธีที่พระองค์ควบคุมชนชาติทั้งหลาย
    พระองค์ให้อาหารอย่างบริบูรณ์
³² พระองค์กำแสงฟ้าแลบในมือของพระองค์
    และบัญชาให้ผ่าตรงจุดที่พระองค์ต้องการ
³³ เสียงฟ้าร้องประกาศถึงพายุที่กำลังพัดมา
    ฝูงปศุสัตว์ประกาศว่า มันใกล้เข้ามาแล้ว

¹⁴ โอ โยบ ขอท่านฟังเรื่องนี้เถิด
    ขอท่านหยุดนิ่งและพิจารณาสิ่งมหัศจรรย์ของพระเจ้า
¹⁵ ท่านทราบไหมว่า พระเจ้าทำให้เมฆเคลื่อนที่ไป
    และทำให้แสงฟ้าแลบออกจากเมฆได้อย่างไร
¹⁶ ท่านทราบไหมว่า เมฆลอยอยู่ได้อย่างไร
    สิ่งมหัศจรรย์ขององค์ผู้มีความรู้อันบริบูรณ์
¹⁷ ท่านเองรู้สึกร้อนภายใต้เสื้อผ้าที่สวมอยู่
    เมื่อแผ่นดินแน่นิ่งและร้อนผ่าวจากลมทิศใต้
¹⁸ ท่านแผ่ท้องฟ้าออกไปเหมือนกับที่พระองค์ทำได้ไหม
    เป็นแผ่นกว้างเหมือนแผ่นเหล็กสะท้อนแสง

¹⁹ บอกพวกเราเถิดว่า เราน่าจะพูดอะไรกับพระองค์
    พวกเราไม่สามารถเตรียมคดีได้เพราะทุกอย่างมืดแปดด้าน
²⁰ ควรหรือที่จะบอกพระองค์ว่า ข้าพเจ้าจะขอพูด
    มีใครบ้างที่อยากจะพินาศ
²¹ บัดนี้ก็ไม่มีผู้ใดจ้องมองแสง
    เมื่อท้องฟ้าส่องสว่างจ้า
    และเมื่อลมพัดเมฆผ่านไปแล้ว
²² ความเรืองรองดั่งทองคำปรากฏจากทิศเหนือ
    พระเจ้าทรงเครื่องด้วยความยิ่งใหญ่อันน่าเกรงขาม
²³ องค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพ พวกเราเอื้อมไม่ถึงพระองค์ พระองค์มีอานุภาพยิ่งใหญ่นัก
    พระองค์เที่ยงธรรมและมีความชอบธรรมมาก ฉะนั้นพระองค์ไม่ทำให้คนมีความทุกข์
²⁴ ดังนั้น ผู้คนจึงยำเกรงพระองค์
    พระองค์ไม่เชื่อถือผู้ที่คิดในใจว่าตนเรืองปัญญานัก”