Beginning
โยบพูดต่อไป: ความตายมาถึงทุกคน
14 คนที่เกิดจากผู้หญิง
มีอายุไม่นานวันและมีความยุ่งยากมากมาย
2 เขาออกมาดั่งดอกไม้ และเหี่ยวเฉาไป
ชีวิตของเขาเป็นเหมือนเงา และอยู่ได้ไม่นาน
3 และพระองค์สังเกตเห็นคนอย่างนี้หรือ
และจะนำเขาไปตัดสินโทษต่อหน้าพระองค์หรือ
4 ใครจะเอาสิ่งที่สะอาดออกมาจากสิ่งที่ไม่สะอาดได้
ไม่มีใครทำได้
5 ในเมื่อวันเวลาของเขาถูกกำหนดไว้แล้ว
และจำนวนเดือนก็ขึ้นอยู่กับพระองค์
และพระองค์ได้ระบุความจำกัดของเขา ซึ่งเขาจะฝ่าไปไม่ได้
6 ขอพระองค์ละสายตาไปจากเขาและปล่อยเขาตามลำพังเถิด
เพื่อเขาจะได้มีความสุขในชีวิตเหมือนกับคนรับจ้างที่ทำงานให้ครบชั่วโมง
7 เพราะต้นไม้ต้นหนึ่งมีความหวัง
ถ้ามันถูกตัดลง มันก็จะแตกหน่อขึ้นอีก
และรากของมันจะไม่หยุดงอก
8 แม้ว่ารากของมันแก่ลงในพื้นดิน
และตอของมันตายในดิน
9 เมื่อมันได้น้ำ มันก็ยังจะแตกหน่อ
และงอกกิ่งใหม่เหมือนพันธุ์ไม้อ่อน
10 แต่คนจะตายไปและหมดกำลัง
คนหายใจเฮือกสุดท้าย และเขาอยู่ที่ไหนเล่า
11 น้ำจากทะเลสาบเหือดแห้งลง
และก้นแม่น้ำแตกระแหงฉันใด
12 คนนอนลงและลุกขึ้นไม่ได้อีกก็ฉันนั้น
จนกระทั่งท้องฟ้าสูญสิ้นแล้ว เขาก็ยังจะไม่ตื่นขึ้นมาอีก
และไม่อาจถูกปลุกให้ตื่นจากหลับได้
13 โอ ข้าพเจ้าอยากจะให้พระองค์ซ่อนตัวข้าพเจ้าไว้ในแดนคนตาย
และให้พระองค์แอบข้าพเจ้าไว้จนกว่าพระองค์จะหายโกรธ
และให้พระองค์กำหนดเวลาแก่ข้าพเจ้า
แล้วก็ระลึกถึงข้าพเจ้า
14 ถ้าคนหนึ่งตายไป เขาจะกลับมีชีวิตอีกได้หรือ
ตลอดชีวิตที่ข้าพเจ้าถูกเกณฑ์ให้ทำงานหนัก
ข้าพเจ้าก็จะรอจนกว่าถึงเวลาได้รับการปลดปล่อย
15 พระองค์จะเรียก และข้าพเจ้าจะตอบพระองค์
พระองค์จะยินดีกับสิ่งที่พระองค์สร้างขึ้น
16 แล้วพระองค์จะดูแลข้าพเจ้าทุกฝีก้าว
พระองค์จะไม่คอยสังเกตบาปของข้าพเจ้า
17 การล่วงละเมิดของข้าพเจ้าจะถูกเก็บในถุงที่ปิดสนิท
และพระองค์จะปกปิดความชั่วของข้าพเจ้า
18 แต่ภูเขาจะทลายลงและแตกเป็นเสี่ยงๆ
และผาหินเขยื้อนจากที่ของมัน
19 กระแสน้ำเซาะหินจนสึกกร่อน
และพายุฝนชะดินเช่นไร
พระองค์ก็ทำลายความหวังของมนุษย์เช่นนั้น
20 พระองค์มีชัยเหนือเขาตลอดกาลและเขาก็ตาย
พระองค์เปลี่ยนสีหน้าของเขา และส่งเขาให้จากไป
21 บรรดาบุตรของเขาได้รับเกียรติ เขาก็ไม่ทราบ
พวกเขาถูกหลู่เกียรติ เขาก็ไม่ทราบ
22 เขารับรู้แต่เพียงความเจ็บปวดในร่างกายของเขา
และเขาได้แต่ร้องคร่ำครวญให้แก่ตนเอง”
เอลีฟัสกล่าวหา: โยบไม่เกรงกลัวพระเจ้า
15 แล้วเอลีฟัสชาวเทมานตอบว่า
2 “ควรหรือที่ผู้เรืองปัญญาจะตอบด้วยความรู้ลมๆ แล้งๆ
และไม่มีความหมายใดๆ
3 ควรหรือที่เขาจะโต้เถียงด้วยคำพูดที่ไร้ประโยชน์
หรือด้วยคำพูดที่ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น
4 แต่ท่านถึงกับขาดความยำเกรงพระเจ้า
และขัดขวางการอธิษฐาน ณ เบื้องหน้าพระเจ้า
5 เพราะปากของท่านแสดงให้เห็นความชั่วของท่าน
และท่านเลือกพูดแบบคนลิ้นสองแฉก
6 ปากของท่านเองที่ปรักปรำตัวเอง ไม่ใช่ฉัน
ริมฝีปากของท่านเองที่ปรักปรำท่าน
7 ท่านเป็นมนุษย์คนแรกที่เกิดมา
หรือว่าท่านเกิดก่อนที่เนินเขาถูกสร้างขึ้นมา
8 ท่านได้อยู่ฟังในที่ประชุมของพระเจ้าหรือ
และท่านผู้เดียวเท่านั้นหรือที่มีปัญญา
9 ท่านทราบอะไรที่พวกเราไม่ทราบบ้าง
มีสิ่งใดบ้างที่ท่านเข้าใจดี แต่กลับไม่แจ่มแจ้งสำหรับพวกเรา
10 ในหมู่พวกเรามีทั้งคนผมหงอกและคนสูงอายุ
และแก่กว่าบิดาของท่าน
11 พระเจ้าปลอบประโลมท่านไม่เพียงพอหรือ
และสิ่งที่พวกเราพูดดีๆ กับท่านล่ะ
12 ทำไมท่านจึงควบคุมความรู้สึกในใจของท่านไม่อยู่
และทำไมสายตาของท่านจึงเดือดดาล
13 จิตวิญญาณท่านจึงต่อต้านพระเจ้า
และคำพูดจึงได้หลุดจากปากท่านเช่นนี้
14 มนุษย์เป็นใครจึงจะบริสุทธิ์ได้จริงๆ
ผู้ที่เกิดจากผู้หญิงจะมีความชอบธรรมได้หรือ
15 ดูเถิด พระเจ้าไม่ไว้วางใจทูตสวรรค์ของพระองค์
และแม้แต่ฟ้าสวรรค์ก็ไม่บริสุทธิ์ในสายตาของพระองค์
16 คนที่น่าขยะแขยงและไร้ศีลธรรมจะบริสุทธิ์น้อยยิ่งกว่านั้นเพียงใด
เขาดื่มความชั่วเหมือนดื่มน้ำ
17 ฉันจะอธิบาย ฟังฉันสิ
และฉันจะบอกสิ่งที่ฉันได้เห็นมาแล้ว
18 (คือสิ่งที่บรรดาผู้เรืองปัญญาได้บอกไว้
โดยที่ไม่ปิดบังความรู้ที่ได้มาจากบรรพบุรุษ
19 เป็นผู้ที่ได้รับแผ่นดิน
และไม่มีชาวต่างชาติรวมอยู่ท่ามกลางคนเหล่านั้น)
20 คนชั่วอยู่ในความเจ็บปวดตลอดชีวิตของเขา
คนโหดร้ายก็รับทุกข์นานปีเช่นกัน
21 เสียงน่ากลัวก้องอยู่ในหูของเขา
เวลาที่เขามีความสงบสุข โจรก็บุกทำร้ายเขา
22 เขาไม่เชื่อว่า เขาจะกลับออกไปจากความทุกข์ได้
และมีดาบที่รอฟาดฟันเขาอยู่
23 เขาซัดเซพเนจรหาอาหารในต่างแดน พลางกล่าวว่า
‘อยู่ไหนล่ะ’ เขารู้ว่าวันแห่งความทุกข์รอเขาอยู่
24 เขาหวาดหวั่นในความทุกข์และความเจ็บปวดรวดร้าว
สิ่งเหล่านี้โถมใส่เขาดั่งกษัตริย์ที่พร้อมออกศึก
25 เพราะเขายื่นมือคัดค้านพระเจ้า
และทำเป็นเก่งกล้าต่อองค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพ
26 ต่อสู้กับพระองค์อย่างดื้อรั้น
ด้วยโล่กำบังที่แข็งแกร่ง
27 เพราะเขาปกปิดหน้าตนเองด้วยไขมันของเขา
และสะสมไขมันไว้ที่บั้นเอว
28 เขาได้อาศัยอยู่ในเมืองร้าง
ในบ้านที่ไม่ควรมีใครอาศัยอยู่
ซึ่งกำลังจะพังทลายลง
29 เขาจะไม่ร่ำรวย และความมั่งมีของเขาจะไม่มั่นคง
ทรัพย์สินของเขาก็จะไม่ขยายไปทั่วโลก
30 เขาจะหนีความตายไม่พ้น
เขาเป็นดั่งต้นไม้ซึ่งจะมีเปลวไฟไหม้ที่ราก
เขาจะสิ้นชีวิตโดยลมหายใจของพระองค์
31 อย่าให้เขาไว้วางใจในสิ่งไร้ค่าด้วยการหลอกลวงตนเอง
เพราะเขาจะได้รับความไร้ค่าเป็นการตอบแทน
32 เขาจะเหี่ยวเฉาก่อนจะถึงเวลาอันสมควร
และกิ่งก้านจะไม่มีวันเขียวชอุ่ม
33 เขาจะเป็นดั่งเถาองุ่นที่สลัดลูกองุ่นทิ้งตั้งแต่ยังดิบ
และเป็นดั่งต้นมะกอกที่เหวี่ยงดอกให้ร่วงหลุดไป
34 ด้วยว่ากลุ่มชนที่ไม่เชื่อในพระเจ้าจะขาดผู้สืบเชื้อสาย
ไฟจะเผาผลาญบ้านที่สร้างจากเงินสินบน
35 พวกเขาวางแผนก่อความยุ่งยากและสิ่งที่ตามมาคือทำความชั่ว
และใจที่เต็มด้วยความหลอกลวง”
โยบตอบ: ผู้ปลอบโยนที่กวนใจ
16 โยบจึงตอบว่า
2 “ฉันเคยได้ยินคำพูดแบบนี้มามากแล้ว
พวกท่านทุกคนเป็นผู้ปลอบโยนที่กวนใจ
3 คำพูดลมๆ แล้งๆ จะไม่มีวันสิ้นสุดหรือ
ท่านโกรธอะไรจึงทำให้ท่านต้องตอบโต้ฉัน
4 ถ้าฉันเป็นท่าน ฉันจะพูดเหมือนกับที่ท่านพูดก็ได้
ฉันจะเรียบเรียงคำพูดต่อว่าท่าน
และสั่นหัวเย้ยพวกท่าน
5 ฉันจะให้กำลังใจพวกท่านด้วยปากฉันก็ได้
และจะขยับปากเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดของท่านได้
6 ถึงอย่างไร ถ้าฉันพูด ความเจ็บปวดของฉันก็จะไม่หายไป
ถ้าฉันนิ่งเสีย ฉันจะหายเจ็บน้อยลงแค่ไหน
7 แต่บัดนี้พระองค์ทำให้ฉันเหนื่อยล้า
พระองค์ได้ทำลายครอบครัวข้าพเจ้าจนหมดสิ้น
8 พระองค์ทำให้ข้าพเจ้าห่อเหี่ยวลงซึ่งก็เป็นพยานปรักปรำข้าพเจ้า
ความซูบผอมของข้าพเจ้าฟ้องข้าพเจ้าซึ่งๆ หน้า
9 ฉันเจ็บปวดรวดร้าวก็เพราะความโกรธของพระองค์
พระองค์จงเกลียดจงชังฉัน
เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่ฉัน
และจ้องเขม็งดั่งศัตรูคู่อาฆาต
10 พวกเขาเปิดปากกว้างโจมตีฉัน
เขาหัวเราะเยาะและตบหน้าฉัน
เขารวมหัวกันต่อต้านฉัน
11 พระเจ้ายกฉันให้กับคนที่ไม่เชื่อในพระองค์
และให้ฉันอยู่ในมือคนชั่ว
12 ฉันสุขสบายดี แต่พระองค์ทำให้ฉันแตกสลาย
พระองค์คว้าคอฉัน และเหวี่ยงฉันให้ฉีกขาดเป็นชิ้นๆ
พระองค์ตั้งฉันเป็นเป้าของพระองค์
13 นักธนูล้อมตัวฉัน
พระองค์เฉือนไตฉันโดยไร้ความปรานี
และเทน้ำดีของฉันลงบนพื้นดิน
14 พระองค์ทำให้ฉันบาดเจ็บซ้ำแล้วซ้ำอีก
และโจมตีฉันดั่งนักรบ
15 ฉันสวมผ้ากระสอบปกปิดผิวหนัง
และกำลังของฉันก็ถดถอยฟุบอยู่กับดิน
16 ฉันร้องไห้จนหน้าตาแดงก่ำ
ขอบตาก็ดำสนิท
17 แต่ฉันไม่ได้กระทำผิดประการใด
และฉันอธิษฐานด้วยความเคารพ
18 โอ แผ่นดินโลกเอ๋ย อย่าปิดบังเลือดของฉันเลย
ให้ฉันร้องขอความยุติธรรมต่อไปเถิด
19 ดูเถิด แม้บัดนี้ พยานของฉันก็อยู่ในสวรรค์
และผู้ที่เป็นพยานให้ฉันสถิตอยู่ ณ เบื้องบน
20 พวกเพื่อนๆ ของฉันดูหมิ่นฉัน
น้ำตาของฉันไหลพรากต่อพระเจ้า
21 พระองค์เป็นดั่งพยานผู้ร้องขอพระเจ้า
ดั่งบุตรของมนุษย์ที่กระทำเพื่อเพื่อนของเขา
22 อีกเพียงไม่กี่ปี ฉันก็จะไปตามทาง
ซึ่งจะไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว
Copyright © 1998, 2012, 2020 by New Thai Version Foundation