Beginning

แซมสันกับเดลิลาห์

16 แซมสันไปเมืองกาซา เขาเห็นหญิงแพศยาคนหนึ่ง และเขาก็ไปนอนกับนาง ² มีคนไปบอกชาวกาซาว่า “แซมสันได้มาที่นี่” พวกเขาจึงล้อมสถานที่ และดักซุ่มรอเขาอยู่ตลอดทั้งคืนที่ประตูเมือง พวกเขารออย่างเงียบๆ ตลอดคืน และพูดว่า “เราควรจะรอจนรุ่งสาง แล้วเราจะฆ่าเขา” ³ แต่แซมสันรอจนถึงเที่ยงคืน เขาลุกขึ้นและไปขยับประตูเมืองรวมทั้งเสา 2 ต้นด้วย แล้วถอนทุกสิ่งรวมทั้งดาลประตูออกจากที่ แบกขึ้นบ่าและหามไปที่ยอดเขาที่อยู่หน้าเมืองเฮโบรน

⁴ หลังจากนั้นแซมสันไปรักผู้หญิงคนหนึ่งในหุบเขาที่เมืองโสเรก นางชื่อเดลิลาห์ ⁵ พวกเจ้านายของชาวฟีลิสเตียมาหานางและพูดว่า “เจ้าจงยั่วยวนเขาให้ลุ่มหลง และดูว่าพลังมหาศาลของเขาอยู่ที่ไหน และเราจะมีพลังเหนือเขาได้ทางใดบ้าง เราจะได้มัดตัวและกำราบเขา พวกเราแต่ละคนจะให้เงินเจ้า 1,100 เหรียญ” ⁶ เดลิลาห์จึงพูดกับแซมสันว่า “ช่วยบอกฉันเถิดว่าพลังมหาศาลของท่านอยู่ที่ไหน และท่านจะถูกจับและมัดตัวได้อย่างไร ผู้คนจะปราบท่านได้อย่างไร”

⁷ แซมสันบอกเธอว่า “ถ้าเขาใช้สายธนูใหม่ที่ยังไม่แห้ง 7 เส้นมัดตัวเรา แล้วเราก็จะอ่อนกำลังเป็นเหมือนชายทั่วๆ ไป” ⁸ พวกเจ้านายของชาวฟีลิสเตียจึงเอาสายธนูใหม่ที่ยังไม่แห้ง 7 เส้นมาให้นาง นางก็เอามามัดตัวเขา ⁹ ขณะนั้นนางให้พวกผู้ชายดักซุ่มรออยู่ในห้องชั้นใน นางพูดกับแซมสันว่า “ชาวฟีลิสเตียมีชัยเหนือท่านแล้ว แซมสันเอ๋ย” แต่เขาดึงสายธนูขาด ราวกับป่านที่ขาดเมื่อต้องไฟ ฉะนั้นความลับเรื่องพลังของเขาก็ไม่เป็นที่ประจักษ์

¹⁰ เดลิลาห์จึงพูดกับแซมสันว่า “ดูสิ ท่านล้อฉันเล่นและโกหกฉัน ช่วยบอกเถิดว่าท่านจะถูกมัดตัวได้อย่างไร” ¹¹ เขาพูดกับเธอว่า “ถ้าพวกเขาใช้เชือกใหม่ที่ยังไม่เคยใช้มาก่อนมัดตัวเรา แล้วเราก็จะอ่อนกำลังเป็นเหมือนชายทั่วๆ ไป” ¹² ดังนั้นเดลิลาห์จึงเอาเชือกใหม่มามัดตัวเขา และพูดว่า “ชาวฟีลิสเตียมีชัยเหนือท่านแล้ว แซมสันเอ๋ย” และพวกผู้ชายดักซุ่มรออยู่ในห้องชั้นใน แต่เขาดึงเชือกหลุดจากแขนประหนึ่งดึงเส้นด้าย

¹³ แล้วเดลิลาห์พูดกับแซมสันว่า “จนบัดนี้ท่านก็ยังล้อฉันเล่นและโกหกฉันอีก บอกฉันเถิดว่าท่านจะถูกจับและมัดตัวได้อย่างไร” เขาพูดกับนางว่า “ถ้าเจ้าเอาผมของเรา 7 ปอย ถักติดกับผ้าบนกี่ แล้วหมุดไว้ให้แน่น แล้วเราก็จะอ่อนกำลังเป็นเหมือนชายทั่วๆ ไป” ¹⁴ ดังนั้นเมื่อเขานอนอยู่ เดลิลาห์เอาผมของเขา 7 ปอย ถักติดกับผ้าบนกี่ แล้วนางก็หมุดไว้ให้แน่น และพูดกับเขาว่า “ชาวฟีลิสเตียมีชัยเหนือท่านแล้ว แซมสันเอ๋ย” แต่เขาตื่นขึ้นและดึงหมุดกี่ และผ้าบนกี่หลุดออก

¹⁵ นางจึงพูดกับเขาว่า “ท่านพูดได้อย่างไรว่า ‘เรารักเจ้า’ เมื่อใจของท่านไม่อยู่กับฉันเลย ท่านล้อฉันเล่นแล้ว 3 ครั้ง และท่านยังไม่ได้บอกฉันว่าพลังมหาศาลของท่านอยู่ที่ไหน” ¹⁶ เมื่อนางพูดคาดคั้นแซมสันวันแล้ววันเล่า และนางรบเร้าจนแซมสันรำคาญใจจนเหลือทน ¹⁷ เขาจึงบอกความจริงทุกประการว่า “มีดโกนไม่เคยแตะต้องหัวของเรา เพราะเราเป็นชาวนาศีร์แด่พระเจ้าตั้งแต่อยู่ในครรภ์มารดา ถ้าเราถูกโกนศีรษะ พลังก็จะหมดไปจากตัวเรา และเราก็จะอ่อนกำลังเป็นเหมือนชายทั่วๆ ไป”

¹⁸ เมื่อเดลิลาห์เห็นว่าเขาบอกความจริงทุกประการแก่นางแล้ว นางให้คนไปบอกพวกเจ้านายของชาวฟีลิสเตียให้ขึ้นมาหานาง พร้อมกับนำเงินติดมือมาด้วย ¹⁹ นางทำให้เขานอนหนุนตักนาง และนางเรียกชายคนหนึ่งให้มาโกนผมของแซมสัน 7 ปอย แล้วนางก็เริ่มทรมานเขา พลังก็หมดไปจากตัวเขา ²⁰ นางพูดว่า “ชาวฟีลิสเตียมีชัยเหนือท่านแล้ว แซมสันเอ๋ย” เขาตื่นขึ้นและพูดว่า “เราจะออกไปเหมือนครั้งก่อนๆ และสลัดตัวให้หลุด” แต่เขาไม่รู้ว่าพระผู้เป็นเจ้าได้จากเขาไปเสียแล้ว ²¹ ครั้นแล้วชาวฟีลิสเตียก็จับตัวแซมสันไว้ ควักลูกตาออกแล้วลากตัวลงไปที่กาซา และใช้ตรวนทองสัมฤทธิ์ล่ามตัวเขาไว้ ใช้ให้เขาโม่แป้งอยู่ที่คุก ²² แต่ผมของเขาเริ่มงอกอีกหลังจากที่ถูกโกน

แซมสันเสียชีวิต

²³ พวกเจ้านายของชาวฟีลิสเตียประชุมกันเพื่อถวายเครื่องสักการะครั้งใหญ่แก่เทพเจ้าดาโกนเพื่อแสดงความยินดี พวกเขาพูดว่า “เทพเจ้าของเราได้มอบแซมสันศัตรูของเราไว้ในมือเราแล้ว” ²⁴ เมื่อประชาชนเห็นแซมสันก็สรรเสริญเทพเจ้าของตน เพราะพากันพูดว่า “เทพเจ้าของเราได้มอบศัตรูของเราไว้ในมือเรา เป็นคนที่ทำลายประเทศเราจนพินาศ เป็นคนที่ฆ่าคนของพวกเราไปมากต่อมาก” ²⁵ เมื่อใจของคนเหล่านั้นรื่นเริงอยู่ จึงพูดว่า “เรียกแซมสันสิ เขาจะได้สร้างความบันเทิงให้พวกเราดูบ้าง” ดังนั้นพวกเขาจึงเรียกแซมสันออกมาจากคุก และแซมสันก็เป็นที่ขบขันสำหรับพวกเขา พวกเขาให้แซมสันยืนอยู่ระหว่างเสา ²⁶ และแซมสันพูดกับชายหนุ่มที่จูงมือเขาว่า “ให้เราสัมผัสเสาที่ค้ำบ้าน เราจะได้พิงที่เสา” ²⁷ ในขณะนั้นมีทั้งชายและหญิงอยู่กันเต็มบ้าน พวกเจ้านายของชาวฟีลิสเตียก็อยู่ที่นั่นด้วย และบนดาดฟ้าหลังคามีประมาณ 3,000 คนที่กำลังดูแซมสันสร้างความบันเทิงอยู่

²⁸ แล้วแซมสันร้องเรียกถึงพระผู้เป็นเจ้า และกล่าวว่า “โอ พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ โปรดระลึกถึงข้าพเจ้าและให้พละกำลังแก่ข้าพเจ้าเพียงครั้งนี้เท่านั้น โอ พระเจ้า ข้าพเจ้าจะได้แก้แค้นชาวฟีลิสเตียคืนให้กับลูกตาทั้งสองของข้าพเจ้า” ²⁹ แล้วแซมสันก็เอื้อมจับเสากลาง 2 ต้นที่ค้ำบ้านไว้ เขาทุ่มน้ำหนักตัวกับเสา 2 ต้น มือขวาเกาะเสาต้นหนึ่ง มือซ้ายเกาะเสาอีกต้นหนึ่ง ³⁰ แซมสันกล่าวว่า “ให้ข้าพเจ้าตายไปกับชาวฟีลิสเตียเถิด” แล้วเขาก้มตัวลงจนสุดกำลัง บ้านจึงพังลงและทับพวกเจ้านายและคนทั้งปวงที่อยู่ในบ้าน ดังนั้นคนที่เขาฆ่าตายไปพร้อมกับตัวเขามีจำนวนมากกว่าพวกที่เขาฆ่าในช่วงที่เขามีชีวิตอยู่ ³¹ หลังจากนั้นพวกพี่ชายและครอบครัวของเขาทั้งหมดก็ลงมานำร่างของเขาขึ้นไปฝังยังสถานที่ซึ่งอยู่ระหว่างโศราห์กับเอชทาโอล ในหลุมฝังศพของมาโนอาห์บิดาของเขา แซมสันวินิจฉัยอิสราเอลได้ 20 ปี

มีคาห์และชาวเลวี

17 มีชายคนหนึ่งที่แถบภูเขาแห่งเอฟราอิม ชื่อมีคาห์ ² เขาพูดกับมารดาว่า “เงิน 1,100 เหรียญของแม่ที่มีคนเอาไป และแม่ได้สาปแช่ง อีกทั้งพูดเข้าหูฉันด้วยนั้น เป็นเงินที่อยู่กับฉัน ฉันเป็นคนเอาไปเอง” มารดาพูดว่า “ขอให้พระผู้เป็นเจ้าอวยพรลูกของแม่เถิด” ³ เมื่อเขาคืนเงิน 1,100 เหรียญให้กับมารดาแล้ว มารดาจึงพูดว่า “แม่ถวายเงินแด่พระผู้เป็นเจ้าด้วยมือของแม่เองเพื่อลูกแม่ เพื่อทำเป็นรูปบูชาสลักและที่หล่อขึ้น แม่จะคืนให้กับเจ้า” ⁴ ฉะนั้นเมื่อเขาคืนเงินให้มารดา มารดาของเขาได้เอาเงิน 200 เหรียญไปให้ช่างเงินที่แปรให้เป็นรูปบูชาสลักและรูปเคารพที่หล่อขึ้น ซึ่งอยู่ในบ้านของมีคาห์ ⁵ และมีคาห์ชายคนนั้นมีวิหาร เขาทำชุดคลุมและรูปเคารพ แล้วแต่งตั้งบุตรของเขาคนหนึ่งให้เป็นปุโรหิต ⁶ ในสมัยนั้นไม่มีกษัตริย์ในอิสราเอล ทุกคนทำอย่างที่เห็นว่าถูกต้องในสายตาของตนเอง

⁷ ในเวลานั้นมีชายหนุ่มคนหนึ่งของเมืองเบธเลเฮมแคว้นยูดาห์ ในตระกูลยูดาห์ เป็นชาวเลวีที่อาศัยอยู่ที่นั่น ⁸ ชายคนนี้ได้ไปจากเมืองเบธเลเฮมแคว้นยูดาห์ เพื่อหาที่พักระหว่างการเดินทาง ขณะที่เดินทางไป เขาก็ไปยังแถบภูเขาแห่งเอฟราอิม จนมาถึงบ้านของมีคาห์ ⁹ มีคาห์พูดกับเขาว่า “ท่านมาจากไหน” เขาตอบว่า “เราเป็นชาวเลวีจากเมืองเบธเลเฮมแคว้นยูดาห์ เราจะหาที่อยู่สักแห่ง” ¹⁰ มีคาห์พูดกับเขาว่า “อยู่กับเราเถิด มาเป็นอย่างบิดาและปุโรหิตของเรา และเราจะให้เงินปีละ 10 เหรียญกับเสื้อผ้าและที่อยู่” ชาวเลวีคนนั้นก็รับคำเสนอ ¹¹ ชาวเลวีพึงพอใจกับการอยู่อาศัยกับมีคาห์ ชายหนุ่มคนนั้นก็เป็นเสมือนบุตรคนหนึ่งของเขา ¹² มีคาห์แต่งตั้งชายหนุ่มชาวเลวีให้เป็นปุโรหิตของเขา และอยู่ที่บ้านของมีคาห์ ¹³ มีคาห์พูดว่า “บัดนี้เรารู้ว่าพระผู้เป็นเจ้าจะให้เราเจริญรุ่งเรือง เพราะเรามีชาวเลวีเป็นปุโรหิต”

ชาวดานกับชาวเลวีและรูปเคารพ

18 ในคราวนั้นไม่มีกษัตริย์ในอิสราเอล และในคราวเดียวกันคนจากเผ่าดานก็กำลังเสาะหาที่อาศัยเป็นของตนเอง เพราะว่าจนบัดนั้น ก็ยังไม่เคยมีมรดกตกทอดมาจากบรรดาเผ่าของอิสราเอลที่เป็นของพวกเขาเลย ² ดังนั้นคนจากเผ่าดานจึงให้ชาย 5 คนจากเผ่าของพวกเขา ที่มาจากโศราห์และจากเอชทาโอลให้ไปเป็นสายสืบและสำรวจแผ่นดินดู จึงพูดกับชายเหล่านั้นว่า “จงไปสำรวจแผ่นดิน” พวกเขาจึงไปถึงแถบภูเขาแห่งเอฟราอิม ไปยังบ้านของมีคาห์ และพักแรมอยู่ที่นั่น ³ เมื่อพวกเขามาใกล้บ้านของมีคาห์ ก็จำเสียงของชาวเลวีหนุ่มได้ จึงแวะถามเขาว่า “ใครพาท่านมาที่นี่ ท่านทำอะไรที่นี่ ทำไมท่านจึงอยู่ที่นี่” ⁴ เขาตอบว่า “มีคาห์เกี่ยวข้องกับเราอย่างนี้คือ เขาจ้างเรา เราจึงได้มาเป็นปุโรหิตของเขา” ⁵ พวกเขาพูดว่า “โปรดถามพระเจ้าให้เราด้วย เพื่อพวกเราจะได้ทราบว่า การเดินทางของพวกเราจะสำเร็จผลหรือไม่” ⁶ ปุโรหิตจึงพูดว่า “ขอท่านประสบสันติสุขเถิด การเดินทางของพวกท่านอยู่ในการคุ้มครองของพระผู้เป็นเจ้า”

⁷ ชายทั้งห้าเดินทางต่อไป จนมาถึงเมืองลาอิช และเห็นประชาชนที่อยู่ที่นั่น เห็นว่าพวกเขาอาศัยอยู่อย่างปลอดภัยอย่างชาวไซดอน สงบและไม่หวาดระแวง ไม่ขัดสนสิ่งใดในโลก และมีทรัพย์สมบัติจากความมั่งมี พวกเขาอยู่ห่างไกลจากชาวไซดอน และไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้ใด

⁸ เมื่อชาย 5 คนกลับมาหาพี่น้องที่โศราห์และเอชทาโอล พี่น้องของเขาพูดว่า “พวกท่านมีอะไรจะรายงานบ้าง” ⁹ พวกเขาตอบว่า “เราลุกขึ้นไปโจมตีพวกเขาเถิด เพราะเราเห็นแผ่นดินแล้ว ดูเถิด เป็นแผ่นดินผืนงามมาก แล้วพวกท่านจะไม่ทำอะไรบ้างหรือ อย่าช้าอยู่เลย จงเข้าไป และยึดครองแผ่นดิน ¹⁰ ทันทีที่ท่านเข้าไป ท่านจะเห็นว่าประชาชนไม่หวาดระแวง ดินแดนกว้างใหญ่ พระเจ้าได้มอบไว้ในมือของท่านแล้ว เป็นที่ที่ไม่ขัดสนในสิ่งใดในโลกเลย”

¹¹ ดังนั้นชาย 600 คนจากเผ่าดานจึงถืออาวุธพร้อมรบ พร้อมเดินทางจากโศราห์และเอชทาโอล ¹² พวกเขาขึ้นไปตั้งค่ายที่คีริยาทเยอาริมในยูดาห์ ด้วยเหตุนี้ทางด้านตะวันตกของคีริยาทเยอาริมจึงชื่อว่า มาหะเนห์ดาน มาจนถึงทุกวันนี้ ดูเถิด เมืองนี้อยู่ทางด้านตะวันตกของคีริยาทเยอาริม ¹³ พวกเขาเดินทางผ่านไปจากที่นั่น จนถึงแถบภูเขาแห่งเอฟราอิม และมาถึงบ้านของมีคาห์

¹⁴ ครั้นแล้วชายทั้งห้าที่ได้ไปดูลาดเลาประเทศของลาอิชพูดกับพวกพี่น้องของเขาว่า “ท่านทราบไหมว่า ในบ้านพวกนี้มีชุดคลุม รูปเคารพประจำบ้าน รูปบูชาสลักและที่หล่อขึ้น ฉะนั้นในเวลานี้ท่านน่าจะพิจารณาว่าจะทำอะไรต่อไป” ¹⁵ แล้วพวกเขาก็แวะที่นั่น และไปที่บ้านของหนุ่มชาวเลวีซึ่งเป็นที่มีคาห์อาศัยอยู่ และไถ่ถามทุกข์สุข ¹⁶ ขณะนั้นชาย 600 คนของชาวดานที่ถืออาวุธพร้อมรบ ก็ยืนอยู่ใกล้ทางเข้าประตู ¹⁷ ส่วนชายทั้งห้าที่ไปเป็นสายสืบในแผ่นดินก็เข้าไปเอารูปบูชาสลัก ชุดคลุม รูปเคารพประจำบ้าน และรูปบูชาที่หล่อขึ้น ขณะที่ปุโรหิตยืนอยู่ใกล้ทางเข้าประตูกับชาย 600 คนที่ถืออาวุธพร้อมรบ ¹⁸ เมื่อคนเหล่านั้นเข้าไปในบ้านมีคาห์ เอารูปบูชาสลัก ชุดคลุม รูปเคารพประจำบ้าน และรูปบูชาที่หล่อขึ้น ปุโรหิตจึงพูดกับพวกเขาว่า “นั่นพวกท่านทำอะไร” ¹⁹ พวกเขาพูดว่า “เงียบเถิด อย่าเปิดปาก และมากับพวกเรา มาเป็นอย่างบิดาและปุโรหิตของเราเถิด ท่านเป็นปุโรหิตให้กับบ้านของชายคนเดียว ดีกว่าเป็นปุโรหิตให้กับเผ่าและตระกูลในอิสราเอลหรือ” ²⁰ ปุโรหิตคนนั้นจึงยินดียิ่งนัก เขาจึงเอาชุดคลุม รูปเคารพประจำบ้าน และรูปบูชาสลัก และไปด้วยกันกับคนเหล่านั้น

²¹ ดังนั้นพวกเขาจึงหันออกเดินทางไป ให้พวกเด็กเล็ก ฝูงปศุสัตว์ และสินค้าไปล่วงหน้าพวกเขา ²² เมื่อไปพ้นบ้านของมีคาห์ได้สักระยะหนึ่ง พวกผู้ชายที่อยู่ในบ้านใกล้ๆ กับบ้านของมีคาห์ก็ไล่ตามชาวดานไปได้อย่างกระชั้นชิด ²³ และตะโกนใส่ชาวดานซึ่งหันกลับไปพูดกับมีคาห์ว่า “ท่านเป็นอะไรไป จึงได้ตามพวกเรามาเป็นกลุ่มใหญ่” ²⁴ เขาพูดว่า “พวกท่านเอาเทพเจ้าที่เราสร้างขึ้น และปุโรหิตไปด้วย เรามีอะไรเหลืออยู่บ้าง แล้วท่านถามเราได้อย่างไรว่า ‘ท่านเป็นอะไรไป’” ²⁵ แล้วชาวดานพูดกับเขาว่า “อย่าให้พวกเราได้ยินเสียงของท่านอีก คาดว่าพวกผู้ชายที่เดือดดาลจะทำร้ายท่าน ท่านจะเสียชีวิตไปพร้อมกับคนในเรือนของท่าน” ²⁶ แล้วชาวดานก็ไปตามทางของเขา เมื่อมีคาห์เห็นว่าคนเหล่านั้นมีกำลังมากกว่าเขา เขาจึงหันกลับบ้านไป

²⁷ ชาวดานเอาสิ่งที่มีคาห์สร้างขึ้น และพาปุโรหิตที่เป็นของเขาไปด้วย เมื่อไปถึงลาอิช ซึ่งมีประชาชนที่อาศัยอยู่อย่างสงบและไม่รู้สึกหวาดระแวง พวกเขาก็ใช้ดาบฆ่าผู้คนและเผาเมืองเสีย ²⁸ ไม่มีคนช่วยเหลือพวกเขาได้เลย เพราะเมืองอยู่ไกลจากไซดอน และไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับผู้ใด เมืองตั้งอยู่ในหุบเขาที่เป็นของเบธเรโหบ จากนั้นชาวดานก็ได้สร้างเมืองขึ้นใหม่และอาศัยอยู่ที่นั่น ²⁹ ตั้งชื่อเมืองว่า ดาน ตามชื่อบรรพบุรุษของพวกเขา ซึ่งเป็นบุตรของอิสราเอล แต่เมืองนั้นแรกทีเดียวมีชื่อว่า ลาอิช ³⁰ ชาวดานตั้งรูปบูชาสลักให้ตนเอง ส่วนโยนาธานบุตรเกอร์โชมบุตรของโมเสส และบรรดาบุตรของเขาเป็นปุโรหิตสำหรับเผ่าดาน จนถึงวันที่แผ่นดินตกไปเป็นเชลย ³¹ ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งรูปบูชาสลักที่มีคาห์สร้างขึ้น ตลอดเวลาที่พระตำหนักของพระเจ้าอยู่ที่ชิโลห์