Beginning

ดวงประทีป 7 ดวง

8 พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า ² “จงพูดกับอาโรนว่า ‘เวลาจัดตั้งดวงประทีป 7 ดวง จงให้แสงส่องทางด้านหน้าคันประทีป’” ³ อาโรนก็ปฏิบัติตาม ท่านจัดตั้งดวงประทีปให้แสงส่องทางด้านหน้าคันประทีปตามที่พระผู้เป็นเจ้าบัญชาโมเสส ⁴ และคันประทีปตีขึ้นตามนี้คือเป็นทองคำตีด้วยค้อน ทั้งเชิงและกลีบดอกก็ตีด้วยค้อน ท่านตีคันประทีปตามแบบที่พระผู้เป็นเจ้าได้ชี้แจงแก่โมเสสไว้แล้ว

การแต่งตั้งชาวเลวี

⁵ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า ⁶ “จงแยกชาวเลวีออกจากชาวอิสราเอลและทำตามพิธีเพื่อให้พวกเขาบริสุทธิ์ ⁷ เจ้าจงทำสิ่งเหล่านี้เพื่อทำให้พวกเขาบริสุทธิ์คือ จงใช้น้ำในพิธีชำระตัวประพรมพวกเขา ให้โกนขนทั่วกาย ซักเสื้อผ้าและชำระร่างกายให้สะอาด ⁸ ให้พวกเขาเอาโคหนุ่มกับเครื่องธัญญบูชา แป้งสาลีชั้นเยี่ยมผสมน้ำมัน เจ้าจงเอาโคหนุ่มตัวที่สองเป็นเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาป ⁹ จงพาชาวเลวีมายังด้านหน้าของกระโจมที่นัดหมาย และเรียกประชุมชาวอิสราเอลทั้งมวล ¹⁰ และเจ้าจงนำชาวเลวีมา ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า ให้ชาวอิสราเอลวางมือบนตัวชาวเลวี ¹¹ อาโรนต้องถวายชาวเลวี ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า ดั่งเครื่องโบกจากชาวอิสราเอล เพื่อพวกเขาจะได้พร้อมในการทำงานของพระผู้เป็นเจ้า ¹² ชาวเลวีจะวางมือบนหัวโค 2 ตัวนั้น แล้วเจ้าจงถวายตัวหนึ่งเป็นเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาปแด่พระผู้เป็นเจ้า และอีกตัวเป็นสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวายในพิธีชดใช้บาปให้แก่ชาวเลวี ¹³ เจ้าจงกำชับให้ชาวเลวียืนที่ตรงหน้าอาโรนและบรรดาบุตรของเขา แล้วถวายชาวเลวีเป็นเครื่องโบกแด่พระผู้เป็นเจ้า

¹⁴ เจ้าจงแยกชาวเลวีออกจากชาวอิสราเอล และชาวเลวีจะเป็นของเรา ¹⁵ หลังจากนี้ให้ชาวเลวีเข้าไปปฏิบัติงานในกระโจมที่นัดหมาย และเจ้าจะทำให้พวกเขาบริสุทธิ์ และถวายพวกเขาดั่งเครื่องโบก ¹⁶ เพราะพวกเขาถูกแยกออกจากชาวอิสราเอล และมอบให้แก่เราแทนบุตรหัวปีทุกคนที่มาจากครรภ์ของชาวอิสราเอลทั้งปวง เราได้รับพวกเขามาเป็นของเราแล้ว ¹⁷ เพราะทุกชีวิตแรกจากทั้งมนุษย์และสัตว์เลี้ยงในหมู่ชนชาวอิสราเอลเป็นของเรา ในวันที่เราฆ่าบุตรหัวปีทุกคนในแผ่นดินอียิปต์ เราได้แยกพวกเขาออกมาสำหรับเราเอง ¹⁸ และได้รับชาวเลวีแทนบุตรหัวปีทุกคนของชาวอิสราเอล ¹⁹ เราได้มอบชาวเลวีจากชาวอิสราเอลให้เป็นของประทานแก่อาโรนและบรรดาบุตรของเขา เพื่อปฏิบัติงานในกระโจมที่นัดหมายให้ชาวอิสราเอล และทำพิธีชดใช้บาป เพื่อภัยพิบัติจะไม่เกิดขึ้นกับชาวอิสราเอล เมื่อพวกเขาเข้าไปใกล้สถานที่บริสุทธิ์”

²⁰ โมเสส อาโรน และชาวอิสราเอลทั้งมวลกระทำต่อชาวเลวีตามที่พระผู้เป็นเจ้าบัญชาโมเสส ²¹ ชาวเลวีชำระร่างกายให้บริสุทธิ์ ซักเสื้อผ้าของตนเอง แล้วอาโรนก็จะมอบพวกเขาให้เป็นเครื่องโบก ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า และทำพิธีชดใช้บาปให้แก่พวกเขาเพื่อทำให้บริสุทธิ์ ²² จากนั้นชาวเลวีก็จะเข้าไปปฏิบัติงานในกระโจมที่นัดหมายภายใต้การควบคุมของอาโรนและบรรดาบุตรของท่าน เขากระทำต่อชาวเลวีตามที่พระผู้เป็นเจ้าบัญชาโมเสส

²³ พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า ²⁴ “เรื่องต่อไปนี้เกี่ยวกับชาวเลวี เขาจะมีอายุตั้งแต่ 25 ปีขึ้นไป จะต้องมีส่วนร่วมงานในกระโจมที่นัดหมาย ²⁵ แต่เมื่อถึงอายุ 50 ปีพวกเขาจะหยุดปฏิบัติงานนั้น คือไม่ต้องทำงานอีกต่อไป ²⁶ พวกเขาจะช่วยพี่น้องของเขาที่ปฏิบัติงานรับใช้ในกระโจมที่นัดหมายก็ได้ แต่ไม่ต้องทำงาน ฉะนั้นเจ้าต้องจัดแจงเรื่องงานรับใช้ให้แก่ชาวเลวี”

เทศกาลปัสกา

9 พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสในถิ่นทุรกันดารซีนาย ในเดือนแรกของปีที่สองหลังจากที่พวกเขาพ้นออกจากแผ่นดินอียิปต์ว่า ² “ให้ชาวอิสราเอลฉลองเทศกาลปัสกาตามเวลาที่กำหนดไว้ ³ จงฉลองวันตามเวลาที่กำหนดไว้ในยามโพล้เพล้ของวันที่สิบสี่เดือนนี้ ตามคำบัญชาและกฎเกณฑ์” ⁴ ดังนั้นโมเสสจึงบอกชาวอิสราเอลให้ฉลองเทศกาลปัสกา ⁵ พวกเขาก็ทำตามนั้นเมื่ออยู่ในถิ่นทุรกันดารซีนายเวลาโพล้เพล้ของวันที่สิบสี่ของเดือนแรก ชาวอิสราเอลทำทุกอย่างตามที่พระผู้เป็นเจ้าบัญชาโมเสสทุกประการ ⁶ แต่มีบางคนที่ไม่สามารถฉลองเทศกาลปัสกาในวันนั้นได้ เพราะมีมลทินที่เกิดจากการแตะต้องซากศพ พวกเขาจึงมาพบโมเสสและอาโรนในวันเดียวกันนั้น ⁷ และพูดกับโมเสสว่า “พวกเรามีมลทินเพราะแตะต้องซากศพ แต่ทำไมพวกเราถึงถูกกันไม่ให้ถวายเครื่องบูชาแด่พระผู้เป็นเจ้าด้วยกันกับชาวอิสราเอลอื่นๆ ตามเวลาที่กำหนดไว้เล่า” ⁸ โมเสสตอบพวกเขาว่า “จงรอจนกว่าเราจะทราบว่าพระผู้เป็นเจ้าบัญชาอย่างไรในเรื่องของท่าน”

⁹ แล้วพระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า ¹⁰ “จงบอกชาวอิสราเอลตามนี้ ‘เมื่อใครก็ตามในพวกเจ้าหรือผู้สืบเชื้อสายมีมลทินเพราะแตะต้องซากศพ หรือเดินทางไปที่อื่น พวกเขาก็สามารถฉลองเทศกาลปัสกาของพระผู้เป็นเจ้าได้ ¹¹ โดยให้เขาฉลองในวันที่สิบสี่ของเดือนสองยามโพล้เพล้ เขาต้องรับประทานเนื้อแกะกับขนมปังไร้เชื้อและผักรสขม ¹² เขาจะต้องไม่ให้มีของเหลือทิ้งไว้จนถึงรุ่งเช้า หรือหักกระดูกสักชิ้นเดียว^[a] เวลาพวกเขาฉลองวันปัสกา เขาต้องทำตามกฎเกณฑ์ทุกข้อ ¹³ แต่ถ้าชายใดไม่มีมลทินและไม่ได้ออกเดินทางไปไหน แต่ไม่ได้ฉลองเทศกาลปัสกา เขาจะต้องถูกตัดขาดจากชนชาติของเขา เพราะเขาไม่ได้ถวายเครื่องบูชาของพระผู้เป็นเจ้าตามกำหนดเวลา ชายผู้นั้นจะต้องรับโทษบาปของตน ¹⁴ ชาวต่างด้าวที่อาศัยอยู่ในหมู่พวกเจ้าที่ต้องการฉลองเทศกาลปัสกาของพระผู้เป็นเจ้า ต้องกระทำตามคำบัญชาและกฎเกณฑ์ของวันปัสกา เจ้าต้องใช้กฎเกณฑ์เดียวกันนี้สำหรับชาวต่างแดนและชาวอิสราเอลโดยกำเนิด’”

เมฆอยู่เหนือที่พำนัก

¹⁵ ในวันที่จัดตั้งกระโจมที่พำนัก มีก้อนเมฆปกคลุมกระโจมที่พำนัก ซึ่งเป็นกระโจมแห่งพันธสัญญา และในเวลาเย็น เมฆนั้นอยู่เบื้องบนกระโจมที่พำนักในลักษณะของเพลิงไฟจนกระทั่งเช้า ¹⁶ เป็นอย่างนั้นเรื่อยไป มีก้อนเมฆปกคลุมที่พำนัก และมีลักษณะของเพลิงไฟในยามกลางคืน ¹⁷ เมื่อใดเมฆลอยตัวขึ้นจากกระโจม ชาวอิสราเอลก็ออกเดินทางต่อไป ที่ใดเมฆหยุดอยู่ ชาวอิสราเอลก็ไปตั้งค่ายอยู่ที่นั่น ¹⁸ ชาวอิสราเอลออกเดินทางตามคำบัญชาของพระผู้เป็นเจ้า และชาวอิสราเอลไปตั้งค่ายตามคำบัญชาของพระผู้เป็นเจ้า ตราบที่ก้อนเมฆหยุดอยู่เหนือกระโจมที่พำนัก พวกเขาก็จะยังคงตั้งค่ายอยู่ ¹⁹ เมื่อก้อนเมฆอยู่เหนือกระโจมที่พำนักเป็นเวลาหลายวัน ชาวอิสราเอลก็ปฏิบัติตามคำสั่งของพระผู้เป็นเจ้าโดยไม่ออกเดินทาง ²⁰ บางครั้งเมื่อก้อนเมฆอยู่เหนือกระโจมที่พำนักเพียงไม่กี่วัน พวกเขาก็ไปตั้งค่ายอยู่ตามคำบัญชาของพระผู้เป็นเจ้า และออกเดินทางตามคำบัญชาของพระผู้เป็นเจ้า ²¹ ในบางครั้งเมื่อก้อนเมฆคงอยู่ตั้งแต่เย็นจนถึงเช้า แต่เมื่อเมฆนั้นลอยตัวขึ้นในยามเช้า พวกเขาก็จะออกเดินทางต่อไป ไม่ว่าจะเป็นเวลากลางวันหรือกลางคืนก็ตาม เมื่อเมฆลอยขึ้นพวกเขาก็ออกเดินทาง ²² ไม่ว่าก้อนเมฆจะอยู่เหนือกระโจมที่พำนักเพียง 2 วัน 1 เดือน หรือ 1 ปี ชาวอิสราเอลจะไปตั้งค่ายอยู่ โดยไม่ออกเดินทาง แต่เมื่อเมฆนั้นลอยตัวขึ้น พวกเขาจะออกเดินทางต่อไป ²³ พวกเขาไปตั้งค่ายตามคำบัญชาของพระผู้เป็นเจ้า และพวกเขาออกเดินทางตามคำบัญชาของพระผู้เป็นเจ้า พวกเขาปฏิบัติตามคำสั่งของพระผู้เป็นเจ้าที่ได้มอบไว้กับโมเสส

แตรเงิน

10 พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า ² “จงตีแตรยาว 2 คันด้วยเงินและตีด้วยค้อน^[b] เจ้าจงใช้แตรนั้นเรียกประชุมและเวลาออกเดินทาง ³ เมื่อพวกเขาเป่าแตรทั้งสองคัน มวลชนทั้งปวงต้องมาประชุมพร้อมกันกับเจ้าที่ทางเข้ากระโจมที่นัดหมาย ⁴ หากพวกเขาเป่าแตรคันเดียว บรรดาหัวหน้าหรือผู้นำของตระกูลชาวอิสราเอลต้องมาประชุมพร้อมกันกับเจ้า ⁵ เมื่อเจ้าเป่าแตรให้สัญญาณเสียง บรรดาค่ายทางด้านตะวันออกจะออกเดินทาง ⁶ และเมื่อเจ้าเป่าให้สัญญาณที่สอง บรรดาค่ายทางด้านใต้จะออกเดินทาง พวกเขาจะเป่าแตรให้สัญญาณเพื่อออกเดินทาง ⁷ แต่เมื่อจะเรียกมวลชนมาประชุมร่วมกัน เจ้าจะต้องเป่าแตรงอน^[c]ที่ไม่ใช่สัญญาณเดียวกัน ⁸ บรรดาบุตรของอาโรนซึ่งเป็นปุโรหิต เป็นผู้เป่าแตรยาว จงถือเป็นกฎเกณฑ์ของทุกชาติพันธุ์ของพวกเจ้าไปตลอดกาล ⁹ และหากเจ้าทำศึกสงครามกับศัตรูที่บีบบังคับเจ้าบนแผ่นดินของเจ้าเอง เจ้าก็จงเป่าแตรยาวให้สัญญาณ แล้วพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเจ้าจะระลึกถึงพวกเจ้า และเจ้าจะปลอดภัยจากศัตรู ¹⁰ ในวันที่พวกเจ้ามีความยินดี ในเทศกาลที่กำหนดไว้ และในยามเทศกาลข้างขึ้น พวกเจ้าต้องเป่าแตรยาวในเวลามอบสัตว์ที่ใช้เผาเป็นของถวาย และของถวายเพื่อสามัคคีธรรม และพวกเจ้าจะเป็นที่ระลึกถึง ณ เบื้องหน้าพระเจ้าของพวกเจ้า เราเป็นพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของพวกเจ้า”

เริ่มเดินทางออกจากซีนาย

¹¹ ในวันที่ยี่สิบเดือนสองของปีที่สอง ก้อนเมฆลอยตัวขึ้นจากกระโจมที่พำนักแห่งพันธสัญญา ¹² ชาวอิสราเอลจึงออกเดินทางออกจากถิ่นทุรกันดารซีนายจนกระทั่งก้อนเมฆหยุดอยู่ที่ถิ่นทุรกันดารปาราน ¹³ พวกเขาออกเดินทางครั้งแรกนี้ตามคำบัญชาของพระผู้เป็นเจ้าโดยผ่านโมเสส ¹⁴ บรรดากองทัพจากค่ายยูดาห์ออกเดินทางเป็นกองแรก ตามธงของพวกเขา นาโชนบุตรอัมมีนาดับเป็นผู้บังคับการ ¹⁵ เนธันเอลบุตรศุอาร์เป็นผู้นำกองทัพของเผ่าชาวอิสสาคาร์ ¹⁶ และเอลีอับบุตรเฮโลนเป็นผู้นำกองทัพของเผ่าชาวเศบูลุน

¹⁷ เมื่อรื้อกระโจมที่พำนักลง บรรดาบุตรเกอร์โชนและเมรารีผู้แบกหามกระโจมที่พำนักก็ออกเดินทาง ¹⁸ บรรดากองทัพจากค่ายรูเบนออกเดินทางตามไป ตามธงของพวกเขา เอลีซูร์บุตรเชเดเออร์เป็นผู้นำกองทัพ ¹⁹ เชลูมิเอลบุตรศูริชัดดัยเป็นผู้นำกองทัพของเผ่าชาวสิเมโอน ²⁰ เอลียาสาฟบุตรเดอูเอลเป็นผู้นำกองทัพของเผ่าชาวกาด

²¹ แล้วชาวโคฮาทออกเดินทางพร้อมกับแบกหามสิ่งบริสุทธิ์ โดยต้องมีคนตั้งกระโจมที่พำนักก่อนที่พวกเขาจะไปถึง ²² แล้วกองทัพจากค่ายของชาวเอฟราอิมออกเดินทางตามธงของพวกเขา เอลีชามาบุตรอัมมีฮูดเป็นผู้บังคับการ ²³ กามาลิเอลบุตรเปดาห์ซูร์ เป็นผู้นำกองทัพของเผ่าชาวมนัสเสห์ ²⁴ และอาบีดันบุตรกิเดโอนีเป็นผู้นำกองทัพของเผ่าชาวเบนยามิน

²⁵ และกองทัพจากค่ายของชาวดานซึ่งเป็นค่ายท้ายสุดก็ออกเดินทางตามธงของพวกเขา อาหิเยเซอร์บุตรอัมมีชัดดัยเป็นผู้บังคับการ ²⁶ ปากีเอลบุตรโอครานเป็นผู้นำกองทัพของเผ่าชาวอาเชอร์ ²⁷ อาหิราบุตรเอนันเป็นผู้บังคับการของชาวนัฟทาลี ²⁸ ชาวอิสราเอลออกเดินทางตามธงของพวกเขา ดังที่กล่าวมา แล้วต่างก็มุ่งหน้าไป

โฮบับและหีบ

²⁹ โมเสสพูดกับโฮบับบุตรเรอูเอลชาวมีเดียนพ่อตาของโมเสสว่า “พวกเรากำลังออกเดินทางไปยังที่ที่พระผู้เป็นเจ้ากล่าวว่า ‘เราจะให้ที่ดินแก่เจ้าทั้งหลาย’ จงมากับเรา แล้วเราจะดีต่อท่าน เพราะพระผู้เป็นเจ้าได้สัญญาสิ่งดีๆ แก่อิสราเอล” ³⁰ เขาพูดว่า “เราจะไม่ไป เราจะกลับไปยังดินแดนและหมู่ญาติพี่น้องของเรา” ³¹ แต่โมเสสพูดว่า “โปรดอย่าจากพวกเราไปเลย เพราะท่านทราบว่าพวกเราควรไปตั้งค่ายอย่างไรในถิ่นทุรกันดาร และท่านจะช่วยพวกเราได้มาก ³² และถ้าท่านไปกับเรา เราก็จะตอบแทนท่านเหมือนที่พระผู้เป็นเจ้ากระทำสิ่งดีๆ ให้แก่พวกเรา”

³³ ดังนั้น พวกเขาจึงออกเดินทางจากภูเขาของพระผู้เป็นเจ้าไปเป็นเวลา 3 วัน หีบพันธสัญญาของพระผู้เป็นเจ้านำหน้าพวกเขาไปในช่วง 3 วันเพื่อหาที่ให้พวกเขาพัก ³⁴ เมฆของพระผู้เป็นเจ้าอยู่เหนือพวกเขาในเวลากลางวัน เมื่อเขาออกเดินทางไปจากค่าย

³⁵ เมื่อใดพวกเขาหามหีบออกเดินทาง โมเสสจะพูดว่า “โอ พระผู้เป็นเจ้า ลุกขึ้นเถิด ขอให้ศัตรูของพระองค์กระจัดกระจายไป ขอให้ข้าศึกของพระองค์เตลิดหนีไปต่อหน้าพระองค์” ³⁶ เมื่อใดหีบหยุดพัก ท่านจะพูดว่า “ขอพระองค์กลับสู่ชาวอิสราเอลซึ่งมีจำนวนเป็นหมื่นเป็นแสน เกินกว่าจะนับได้ถ้วน”