Beginning

อาหารที่สะอาดและที่มีมลทิน

14 พวกท่านเป็นบุตรของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน อย่ากรีดเนื้อหนังหรือโกนหน้าผากตนเองให้โล้นเพื่อคนตาย ² ด้วยว่า ท่านเป็นชนชาติบริสุทธิ์ต่อพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน และพระผู้เป็นเจ้าได้เลือกท่านให้เป็นชนชาติหนึ่งจากชนชาติทั้งปวงบนแผ่นดินโลก เพื่อให้เป็นสมบัติอันมีค่าของพระองค์

³ ห้ามรับประทานสิ่งที่น่ารังเกียจ ⁴ เนื้อสัตว์ที่ท่านรับประทานได้คือ โค แกะ แพะ ⁵ กวาง ละองละมั่ง เก้ง แพะป่า เลียงผา ละมั่งน้อย และแกะป่า ⁶ สัตว์เลี้ยงทุกชนิดที่แยกกีบคือแยกเป็น 2 กีบและเคี้ยวเอื้อง ท่านรับประทานได้ ⁷ อย่างไรก็ตาม ห้ามรับประทานสัตว์บางชนิดที่เพียงเคี้ยวเอื้องหรือเพียงมีกีบแยกเป็นสองคือ อูฐ กระต่าย และตัวแบดเจอร์ เพราะสัตว์จำพวกนี้เคี้ยวเอื้องแต่ไม่แยกกีบ ซึ่งเป็นมลทินสำหรับท่าน ⁸ และหมู เพราะมันแยกกีบแต่ไม่เคี้ยวเอื้องซึ่งเป็นมลทินสำหรับท่าน ห้ามรับประทานเนื้อสัตว์ประเภทเหล่านี้ และอย่าแตะต้องซากของมัน

⁹ สัตว์น้ำที่ท่านรับประทานได้คือ สัตว์ทุกชนิดที่มีครีบและเกล็ด ¹⁰ ส่วนสัตว์ที่ไม่มีครีบและเกล็ด ห้ามรับประทาน เพราะเป็นมลทินสำหรับท่าน

¹¹ ท่านรับประทานนกทุกชนิดที่ไม่มีมลทินได้ ¹² นกที่ท่านไม่ควรรับประทานคือ นกอินทรี แร้งหนวดยาว แร้งดำ ¹³ เหยี่ยวแดง เหยี่ยวดำ เหยี่ยวนกเขาชนิดใดก็ตาม ¹⁴ อีกาทุกชนิด ¹⁵ นกกระจอกเทศ นกเค้าเหยี่ยว นกนางนวล และเหยี่ยวชนิดใดก็ตาม ¹⁶ นกเค้าแมวน้อย นกเค้าแมวใหญ่ นกเค้าแมวขาว ¹⁷ นกกระทุง อีแร้งกินซากศพ นกงั่วกินปลา ¹⁸ นกกระสา นกกระยางชนิดใดก็ตาม นกกะรางหัวขวาน และค้างคาว ¹⁹ และแมลงมีปีกทุกชนิดเป็นมลทินสำหรับท่าน ห้ามรับประทาน ²⁰ สิ่งที่มีปีกทุกชนิดที่สะอาด ท่านรับประทานได้

²¹ ห้ามรับประทานสิ่งที่ตายเอง ท่านให้คนพลัดถิ่นที่อยู่ในเมืองของท่านรับประทานได้ หรือขายให้แก่ชนชาติอื่นได้ เพราะท่านเป็นชนชาติบริสุทธิ์ต่อพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน อย่าต้มลูกแพะในน้ำนมของแม่มัน^[a]

การให้หนึ่งในสิบ

²² ท่านจงมอบหนึ่งในสิบของพืชผลจากไร่นาของท่านที่ผลิตได้ในแต่ละปี ²³ และท่านจงรับประทานธัญพืช เหล้าองุ่น น้ำมัน ลูกหัวปีจากฝูงโคและฝูงแพะแกะของท่านที่เป็นหนึ่งในสิบ ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านในที่ซึ่งพระองค์จะเลือกเพื่อยกย่องพระนามของพระองค์ที่นั่น เพื่อท่านจะได้รู้จักเกรงกลัวพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านเป็นนิตย์ ²⁴ พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านอวยพรท่านด้วยพืชผล แต่ถ้าระยะทางที่พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านเลือก เพื่อให้เป็นที่สำหรับยกย่องพระนามของพระองค์นั้นไกลเกินกว่าที่ท่านจะสามารถนำหนึ่งในสิบมาได้ ²⁵ ท่านก็จงขายพืชผลส่วนนั้น ได้เป็นเหรียญเงินเก็บไว้ แล้วนำไปยังที่ซึ่งพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านเลือก ²⁶ และใช้เงินนั้นสำหรับจ่ายค่าโค แพะแกะ เหล้าองุ่นหรือสุรา อะไรก็ตามที่ท่านและครอบครัวท่านอยากรับประทาน ท่านจะรับประทานและยินดีอยู่ที่นั่น ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน ²⁷ ท่านอย่าทอดทิ้งชาวเลวีซึ่งอยู่ในเมืองของท่าน เพราะเขาไม่ได้รับส่วนแบ่งหรือมรดกร่วมกับท่าน

²⁸ ทุกๆ ปลายปีที่สามท่านจงนำหนึ่งในสิบของจำนวนพืชผลที่ได้จากปีที่สาม และเก็บไว้ในที่เก็บของในเมือง ²⁹ บรรดาผู้ที่จะมารับประทานอย่างอิ่มหนำคือ ชาวเลวี (เพราะเขาไม่ได้รับส่วนแบ่งหรือมรดกเป็นของตนเอง) ชาวต่างด้าว เด็กกำพร้า และหญิงม่ายซึ่งอาศัยอยู่ในเมืองของท่าน เพื่อพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านจะอวยพรท่านในทุกสิ่งที่ท่านทำ

ยกเลิกหนี้สินในปีที่เจ็ด

15 ทุกๆ ปลายปีที่เจ็ด ท่านจงยกเลิกหนี้สิน ² สิ่งที่ต้องทำคือ ผู้ให้ยืมจะยกหนี้ที่เพื่อนบ้านของเขาติดค้างไว้ เขาจะไม่ทวงคืนจากเพื่อนบ้านหรือพี่น้องของเขา เพราะพระผู้เป็นเจ้าสั่งให้ยกเลิกหนี้สิน ³ ท่านจะทวงคืนจากชาวต่างชาติก็ได้ แต่อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับหนี้สินของพี่น้องของท่านก็จงยกเลิกเสีย ⁴ จะไม่มีผู้ยากไร้ในหมู่พวกท่าน เพราะพระผู้เป็นเจ้าจะอวยพรท่านในแผ่นดินซึ่งพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านมอบแก่ท่าน และให้ท่านยึดครองเป็นมรดก ⁵ เพียงถ้าท่านเชื่อฟังพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน โดยปฏิบัติตามพระบัญญัติทุกข้อที่เราสั่งท่านในวันนี้อย่างเคร่งครัด ⁶ ด้วยว่าพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านจะอวยพรท่านตามที่พระองค์ได้สัญญาไว้ และท่านจะให้หลายประชาชาติขอยืมจากท่าน แต่ท่านจะไม่เป็นผู้ขอยืม ท่านจะควบคุมหลายประชาชาติ แต่เขาจะไม่เป็นฝ่ายควบคุมท่าน

⁷ ถ้ามีพี่น้องผู้ยากไร้ในหมู่พวกท่าน ที่อาศัยอยู่ในเมืองภายในแผ่นดินของท่านที่พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านมอบให้ ท่านอย่ามีใจแข็งกระด้างต่อพี่น้องผู้ยากไร้ของท่าน ⁸ แต่ท่านจงหยิบยื่นให้เขา ให้เขายืมได้อย่างพอเพียงตามความจำเป็น ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใดก็ตาม ⁹ จงระวังไว้ เกรงว่าจะเกิดมีความคิดในใจว่า ‘ปีที่เจ็ด ปีแห่งการยกหนี้สินใกล้จะถึงแล้ว’ และแสดงความไม่เป็นมิตรต่อพี่น้องผู้ยากไร้ของท่าน ท่านไม่ให้อะไรแก่เขาเลย เขาจะร้องต่อพระผู้เป็นเจ้าเรื่องท่าน และท่านจะถูกตัดสินว่าเป็นผู้ทำบาป ¹⁰ เมื่อท่านเผื่อแผ่หยิบยื่นให้เขา เวลาให้ ท่านก็ไม่ได้ฝืนใจ และเพราะเหตุนี้ พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านจะอวยพรท่านในด้านการงานทุกชนิดและทุกสิ่งที่ท่านทำ ¹¹ จะมีผู้ยากไร้อยู่ในแผ่นดินด้วยเสมอ ฉะนั้นเราขอสั่งท่านว่า ท่านจงหยิบยื่นให้แก่พี่น้องของท่าน แก่ผู้ขัดสนและผู้ยากไร้ในแผ่นดิน

การปลดปล่อยทาส

¹² ถ้าพี่น้องชาวฮีบรูทั้งชายและหญิงถูกขายให้แก่ท่าน ก็ให้เขารับใช้ท่าน 6 ปี และปีที่เจ็ดจงปล่อยให้เขาเป็นอิสระ ¹³ และเวลาท่านให้เขาเป็นอิสระนั้น ท่านอย่าให้เขาไปมือเปล่า ¹⁴ ท่านจงเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่จัดหาแพะแกะที่ท่านมีจากฝูง เมล็ดข้าวจากลานนวดข้าว และเหล้าองุ่นจากเครื่องสกัด ท่านจงให้เขาดังที่พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านได้อวยพรท่าน ¹⁵ ท่านจงจำไว้ว่าท่านเคยเป็นทาสในแผ่นดินอียิปต์ และพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านไถ่ท่าน ฉะนั้นเราขอสั่งเรื่องนี้กับท่านในวันนี้ ¹⁶ แต่ถ้าเขาพูดกับท่านว่า ‘ข้าพเจ้าจะไม่ไปจากท่าน’ เพราะเขารักท่านและครอบครัว เนื่องจากเขาสุขสบายดีขณะอยู่กับท่าน ¹⁷ ท่านจงเจาะหูเขาข้างหนึ่งด้วยเหล็กแหลมโดยแนบหูของเขาไว้ที่ประตู แล้วเขาจะเป็นทาสชายไปตลอดชีวิต และจงกระทำต่อทาสหญิงเช่นเดียวกัน ¹⁸ อย่าคิดว่าเป็นการยากเวลาที่ท่านปล่อยให้เขาเป็นอิสระ เพราะเขารับใช้ท่านเป็นเวลา 6 ปีซึ่งมีค่าเท่าๆ กับการจ้างผู้รับใช้ 2 คน แล้วพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านจะอวยพรท่านในทุกสิ่งที่ท่านทำ

สัตว์หัวปีตัวผู้

¹⁹ ท่านจงยกสัตว์หัวปีตัวผู้จากฝูงโคและแพะแกะของท่านให้แด่พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน อย่าใช้โคหัวปีทำงานหรือตัดขนแกะหัวปีจากฝูงสัตว์ของท่าน ²⁰ ท่านและครอบครัวของท่านจงรับประทานสัตว์หัวปี ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านทุกปี ในที่ซึ่งพระผู้เป็นเจ้าเลือก ²¹ แต่ถ้าเป็นสัตว์ที่มีตำหนิ พิการหรือตาบอด หรือมีตำหนิใดๆ มาก ท่านอย่าใช้เป็นเครื่องสักการะแด่พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน ²² ท่านจงรับประทานสัตว์ภายในเมืองของท่าน ไม่ว่าผู้ใดจะสะอาดหรือไม่สะอาดตามพิธีกรรมก็รับประทานได้ทั้งนั้น เหมือนกับที่ท่านรับประทานเนื้อละองละมั่งหรือเนื้อกวาง ²³ เพียงแต่ว่าอย่ารับประทานเลือด ท่านจงให้เลือดไหลดั่งน้ำลงสู่พื้นดิน

งานฉลองเทศกาลปัสกา

16 จงรักษาเดือนอาบีบ และฉลองปัสกาของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน^[b] เพราะในเดือนอาบีบพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านนำท่านออกจากประเทศอียิปต์ในยามค่ำ ² และท่านจงถวายสัตว์จากฝูงแพะแกะและโคเป็นเครื่องสักการะแด่พระผู้เป็นเจ้าในวันปัสกา ในที่ซึ่งพระผู้เป็นเจ้าจะเลือก เพื่อให้เป็นที่สำหรับยกย่องพระนามของพระองค์ที่นั่น ³ ท่านอย่ารับประทานกับขนมปังมีเชื้อยีสต์ ในระยะเวลา 7 วันท่านจงรับประทานกับขนมปังไร้เชื้ออันเป็นขนมปังแห่งการทนทุกข์ เพราะท่านออกจากแผ่นดินอียิปต์อย่างรีบเร่ง เพื่อให้ท่านระลึกถึงวันที่ออกจากแผ่นดินอียิปต์ตลอดชีวิตของท่าน ⁴ อย่าให้มีเชื้อยีสต์เหลืออยู่กับท่านไม่ว่าที่ใดเป็นเวลา 7 วัน และอย่าให้มีเนื้อสัตว์ที่ใช้เป็นเครื่องสักการะของเย็นวันแรกเหลือทิ้งไว้จนถึงรุ่งเช้า ⁵ ท่านอย่าถวายเครื่องสักการะสำหรับวันปัสกาภายในเมืองที่พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านมอบให้ ⁶ แต่จะเป็นที่ซึ่งพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านจะเลือก เพื่อให้เป็นที่สำหรับยกย่องพระนามของพระองค์ ท่านจงถวายเครื่องสักการะสำหรับวันปัสกาที่นั่น จะเป็นเวลาเย็นช่วงตะวันตกดินซึ่งตรงกับช่วงเวลาที่ท่านออกจากประเทศอียิปต์^{[c] 7} ท่านจงต้มเนื้อและรับประทานในที่ซึ่งพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านเลือก พอรุ่งเช้าท่านจงกลับไปยังกระโจมที่พักของท่าน ⁸ หลังจากท่านรับประทานขนมปังไร้เชื้อเป็นเวลา 6 วันแล้ว พอวันที่เจ็ดจงประชุมนมัสการเพื่อพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน ท่านอย่าทำงานในวันนั้น

เทศกาลเก็บเกี่ยว

⁹ ท่านจงนับจากวันที่เริ่มใช้เคียวเกี่ยวข้าวไปจนครบ 7 สัปดาห์ ¹⁰ แล้วท่านจงฉลองเทศกาลครบ 7 สัปดาห์สำหรับพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน^[d] พร้อมกับนำเครื่องบูชามาถวายด้วยความสมัครใจ ท่านจงมอบให้ตามที่พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านอวยพรท่าน ¹¹ และท่านจงยินดี ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านในสถานที่ซึ่งพระองค์เลือก เพื่อยกย่องพระนามของพระองค์ที่นั่น ร่วมกับบุตรชายบุตรหญิง ผู้รับใช้ชายและหญิง ชาวเลวีที่อยู่ในเมืองของท่าน ชาวต่างด้าว เด็กกำพร้า และหญิงม่ายในหมู่พวกท่าน ¹² ท่านจงจำไว้ว่าท่านเคยเป็นทาสในอียิปต์ และท่านจงปฏิบัติตามกฎเกณฑ์เหล่านี้อย่างเคร่งครัด

เทศกาลอยู่เพิง

¹³ หลังจากที่ท่านรวบรวมพืชผลจากลานนวดข้าวและเครื่องสกัดเหล้าองุ่นแล้ว ท่านจงฉลองเทศกาลอยู่เพิง 7 วัน^{[e] 14} ท่านจงยินดีในงานเทศกาลร่วมกับบุตรชายบุตรหญิง ผู้รับใช้ชายและหญิง ชาวเลวี ชาวต่างด้าว เด็กกำพร้า และแม่ม่ายที่อยู่ในเมืองของท่าน ¹⁵ ท่านจงฉลองเทศกาลเพื่อพระผู้เป็นเจ้า ณ ที่ซึ่งพระผู้เป็นเจ้าเลือกเป็นเวลา 7 วัน เพราะพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านอวยพรท่านด้วยพืชผลทั้งสิ้นและการงานทั้งปวงที่ท่านทำ เพื่อให้ท่านมีความชื่นชมยินดีอย่างยิ่ง

¹⁶ ผู้ชายทุกคนของท่านจงอยู่ ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านปีละ 3 ครั้ง ในที่ซึ่งพระองค์เลือกคือ ตอนเทศกาลขนมปังไร้เชื้อ เทศกาลครบ 7 สัปดาห์ และเทศกาลอยู่เพิง พวกเขาจะไม่มาอยู่ ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้าด้วยมือเปล่า ¹⁷ ชายทุกคนจะถวายเท่าที่ตนสามารถ ตามแต่พระพรที่พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านมอบแก่ท่าน

ผู้ตัดสินความ

¹⁸ ท่านจงแต่งตั้งผู้ตัดสินความและเจ้าหน้าที่ทั้งหลายขึ้นสำหรับทุกๆ เมืองที่พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านมอบให้ ตามแต่ละเผ่าของท่าน ให้พวกเขาตัดสินประชาชนด้วยความชอบธรรม ¹⁹ อย่าบิดเบือนความเป็นธรรมหรือแสดงความลำเอียง และอย่ารับสินบน เพราะสินบนอาจปิดบังหูตาของผู้เรืองปัญญาให้มืดบอด และพลิกคดีของผู้ปราศจากความผิดได้ ²⁰ จงมีความเป็นธรรม ท่านจงให้แต่ความเป็นธรรมเท่านั้น เพื่อท่านจะได้มีชีวิตและยึดครองแผ่นดินที่พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านมอบให้

ห้ามนมัสการเทพเจ้า

²¹ ท่านอย่าตั้งเสาไม้เทวรูปอาเชราห์ไว้ที่ข้างแท่นบูชาที่ท่านจะสร้างขึ้นสำหรับพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน ²² และอย่าตั้งเสาหินซึ่งพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านเกลียดชัง