Book of Common Prayer

Темелот на нашата надеж

¹³ Така, на пример, кога Бог му го даде Своето ветување на Авраам, Тој се заколна дека ќе го исполни тоа што го ветува, и бидејќи нема ништо поголемо од Бога, Тој се заколна во Самиот Себе, ¹⁴ и му рече: „Јас, Господ, ти ветувам дека изобилно ќе те благословам и ќе ти дадам многубројни потомци^[a]!“ ¹⁵ Авраам беше стрплив и го доби она што Бог му го вети. ¹⁶ Кога луѓето имаат меѓусебни расправии, тие се заколнуваат во нешто поголемо од себе. ¹⁷ Така и Бог, сакајќи да не увери дека целосно ќе се исполнат Неговите ветувања спрема оние на кои тие им се наменети, кон Своето ветување додаде и заклетва. ¹⁸ Бог не може да лаже! Овие две работи - Неговото ветување и заклетвата - се непроменливи и затоа, за нас што сме нашле прибежиште кај Него, тоа претставува големо охрабрување, бидејќи ние со доверба очекуваме да го добиеме тоа на што се надеваме. ¹⁹ Таа надеж е цврста котва за нашите души и не води преку завесата^[b] во Божјото најсвето место, ²⁰ таму, каде што веќе влезе Исус заради нас и стана наш вечен Првосвештеник од редот на Мелхиседек.

Исус испраќа во мисија седумдесет Свои ученици

10 По ова, Господ избра други седумдесет^[a] ученици и ги испрати двајца по двајца, како Своја претходница, во секој град и место каде што планираше да оди. ² Им рече: „Има голема жетва за собирање, а работници има малку. Затоа, молете Го Господарот на жетвата да испрати работници на Својата нива. ³ Одете! Ве испраќам како јагниња меѓу волци. ⁴ Не носете со себе ни ќесе со пари, ни торба, ни обувки! Не застанувајте по пат, дури ни за да се поздравите со некого. ⁵ При влегувањето во секоја куќа, најпрво благословете со зборовите: ,Мир да има во оваа куќа!‘ ⁶ Ако во таа куќа живее мирољубив човек, мирот навистина ќе му остане; ако не, повлечете го благословот за мир. ⁷ Задржете се во истата куќа, јадете и пијте од она што имаат да ви дадат, зашто тој што работи ја заслужува својата плата. Не шетајте од куќа до куќа. ⁸ Кога ќе влезете во некој град каде што ќе ве примат, јадете од тоа што ќе ви го принесат. ⁹ Исцелувајте ги болните во тој град и зборувајте му на народот: ,Божјото царство допре и до вас!‘ ¹⁰ Кога ќе стигнете во некој град каде што нема да ве примат, излезете на улиците и речете им: ¹¹ ,Ви го истресуваме дури и правот од вашиот град, што ни се прилепил за нозете! Но, да знаете дека Божјото царство се доближи и до вас!‘ ¹² Ве уверувам дека на Судниот ден ќе му биде полесно на Содом^[b], одошто на тој град!“

Осуда на некои тогашни жители

(Матеј 11:20-24) ¹³ „Тешко тебе, Коразине! Тешко и тебе Бетцаидо! Да беа во градовите Тир и Сидон направени чудата што беа извршени кај вас, тие одамна ќе се беа покајале, облекувајќи се во покајнички облеки и посипувајќи се со пепел! ¹⁴ Но полесно ќе минат Тир и Сидон на Судниот ден одошто вие! ¹⁵ А ти, граде Кафарнауме, што се креваш на високо, дури до небото - ќе се струполиш до адот!

¹⁶ Исус им рече на Своите ученици: „Оној што вас ве слуша - Мене Ме слуша. Оној што вас ве отфрла - Мене Ме отфрла; а оној што Мене Ме отфрла - Го отфрла Бога, зашто Тој Ме испрати!“

Враќањето на Исусовите ученици

¹⁷ Седумдесеттемина^[c] се вратија радосни, велејќи: „Господе, преку Твоето име нам ни се покоруваат и демонските духови!“