Book of Common Prayer

(ถึงหัวหน้านักร้อง บทสดุดีของดาวิด)

(ถึงหัวหน้านักร้อง บทสดุดีของดาวิด)

(บทสดุดีของดาวิด)

(บทประพันธ์ของดาวิด)

¹⁷ ต่อมาบุตรชายของหญิงนั้นล้มป่วย อาการทรุดหนักลงเรื่อยๆ และในที่สุดก็สิ้นลม ¹⁸ นางจึงกล่าวกับเอลียาห์ว่า “โอ คนของพระเจ้า ทำไมถึงทำกับดิฉันอย่างนี้? ท่านมาที่นี่เพื่อจะเตือนให้ระลึกถึงบาปของดิฉัน และประหารลูกชายของดิฉันหรือ?”

¹⁹ เอลียาห์ตอบว่า “ส่งลูกของเจ้ามาให้เราสิ” แล้วเขาก็รับตัวเด็กนั้นจากอ้อมแขนของแม่ อุ้มขึ้นไปในห้องชั้นบนซึ่งเขาพักอาศัยอยู่ วางเด็กนั้นลงบนเตียงของเขา ²⁰ แล้วร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ พระองค์ทรงนำความทุกข์โศกมายังหญิงม่ายซึ่งข้าพระองค์อาศัยอยู่ด้วยนี้ โดยทำให้ลูกของนางเสียชีวิตหรือ?” ²¹ แล้วเขาเหยียดกายทับตัวเด็กนั้นสามครั้ง และร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ ขอโปรดให้เด็กชายคนนี้ฟื้นคืนชีวิตด้วยเถิด!”

²² องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสดับฟังคำร้องทูลของเอลียาห์ เด็กนั้นก็ฟื้นคืนชีวิต ²³ เอลียาห์จึงอุ้มเขาลงมาข้างล่างมอบให้แก่มารดาและกล่าวว่า “ดูเถิด ลูกของเจ้ายังมีชีวิตอยู่!”

²⁴ หญิงนั้นจึงกล่าวกับเอลียาห์ว่า “ตอนนี้ดิฉันทราบแล้วว่าท่านเป็นคนของพระเจ้า และพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าจากปากของท่านเป็นความจริง”

¹ จดหมายฉบับนี้จากข้าพเจ้าผู้อาวุโส^[a]

ถึงกายอัสเพื่อนที่รักผู้ซึ่งข้าพเจ้ารักในความจริง

² เพื่อนที่รัก ข้าพเจ้าอธิษฐานขอให้ท่านมีสุขภาพดีและให้ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี เช่นเดียวกับที่จิตวิญญาณของท่านกำลังดำเนินไปด้วยดี ³ ข้าพเจ้าชื่นชมยินดียิ่งนักเมื่อพี่น้องบางคนมาเล่าถึงความสัตย์ซื่อต่อความจริงของท่าน และเล่าถึงการที่ท่านดำเนินในความจริงต่อไป ⁴ ไม่มีอะไรทำให้ข้าพเจ้าชื่นชมยินดีมากไปกว่าการที่ได้ยินว่าลูกๆ ของข้าพเจ้ากำลังดำเนินในความจริง

⁵ เพื่อนที่รัก ท่านสัตย์ซื่อในการปฏิบัติต่อพวกพี่น้อง แม้พวกเขาเป็นคนแปลกหน้าสำหรับท่าน ⁶ คนเหล่านี้เล่าให้คริสตจักรฟังถึงความรักของท่าน เป็นการดีหากท่านจะช่วยเหลือให้พวกเขาเดินทางต่อไปอย่างสมพระเกียรติพระเจ้า ⁷ พวกเขาออกไปเพื่อพระคริสต์^[b] โดยไม่ได้รับความอนุเคราะห์ใดๆ จากคนนอกศาสนาเลย ⁸ ฉะนั้นเราควรต้อนรับและช่วยเหลือคนเช่นนี้เพื่อว่าเราจะได้ทำงานเพื่อความจริงร่วมกัน

⁹ ข้าพเจ้าได้เขียนถึงคริสตจักร แต่ดิโอเตรเฟสผู้ชอบเป็นใหญ่เป็นโตไม่ยอมรับสิทธิอำนาจของเรา ¹⁰ ดังนั้นหากข้าพเจ้ามาข้าพเจ้าจะชี้ให้เห็นถึงสิ่งที่เขาได้ทำคือ นินทาว่าร้ายเรา เท่านั้นยังไม่พอเขายังไม่ต้อนรับพวกพี่น้อง ซ้ำยังห้ามคนที่อยากต้อนรับและไล่คนนั้นออกจากคริสตจักรด้วย

¹¹ เพื่อนที่รัก อย่าเลียนแบบสิ่งที่ชั่วแต่จงเลียนแบบสิ่งที่ดี ผู้ที่ทำดีก็มาจากพระเจ้า ผู้ที่ทำชั่วก็ไม่เคยเห็นพระเจ้า ¹² ทุกๆ คนล้วนกล่าวชมเชยเดเมตริอัสและกระทั่งความจริงก็บ่งบอกเช่นนั้น เราเองก็ชมเขา และท่านรู้ว่าคำพยานของเรานั้นจริง

¹³ ข้าพเจ้ามีหลายเรื่องจะเขียนถึงท่านแต่ไม่อยากใช้ปากกาและหมึก ¹⁴ ข้าพเจ้าหวังว่าจะมาพบท่านเร็วๆ นี้เพื่อจะได้พบปะพูดคุยกัน

ขอสันติสุขจงมีแก่ท่าน เพื่อนๆ ที่นี่ฝากความคิดถึงมายังท่าน ข้าพเจ้าขอฝากความคิดถึงมายังเพื่อนๆ แต่ละคนที่นั่นด้วย

⁴⁶ พระองค์เสด็จมายังหมู่บ้านคานาในแคว้นกาลิลีอีกครั้งหนึ่ง หมู่บ้านนี้คือที่ซึ่งพระองค์ได้ทรงเปลี่ยนน้ำให้เป็นเหล้าองุ่น และมีข้าราชการคนหนึ่งซึ่งบุตรชายของเขานอนป่วยอยู่ที่เมืองคาเปอรนาอุม ⁴⁷ เมื่อชายผู้นี้ได้ยินว่าพระเยซูเสด็จจากแคว้นยูเดียมาถึงแคว้นกาลิลีแล้ว จึงมาทูลอ้อนวอนพระเยซูให้ไปรักษาลูกชายของเขาซึ่งใกล้จะตายแล้ว

⁴⁸ พระเยซูตรัสกับเขาว่า “ถ้าพวกท่านไม่เห็นหมายสำคัญและปาฏิหาริย์ พวกท่านก็ไม่มีวันเชื่อ”

⁴⁹ ข้าราชการผู้นั้นทูลว่า “ท่านเจ้าข้า โปรดมาก่อนที่บุตรของข้าพเจ้าจะตาย”

⁵⁰ พระเยซูตรัสตอบว่า “กลับไปเถิด บุตรของท่านจะรอดชีวิต”

ชายคนนั้นเชื่อคำที่พระเยซูตรัสและลากลับไป ⁵¹ ขณะที่พวกเขายังอยู่ระหว่างทาง ก็พบกับคนรับใช้ของเขาที่มาบอกข่าวว่าลูกชายของเขารอดชีวิต ⁵² เมื่อเขาถามถึงเวลาที่บุตรชายของเขาอาการดีขึ้น คนเหล่านั้นบอกว่า “เขาหายไข้เมื่อวานนี้ตอนบ่ายโมง”

⁵³ แล้วบิดาจึงตระหนักว่าเป็นเวลาเดียวกันกับที่พระเยซูตรัสกับเขาว่า “บุตรของท่านจะรอดชีวิต” ดังนั้นเขาและคนในครัวเรือนของเขาทั้งหมดจึงเชื่อ

⁵⁴ นี่คือหมายสำคัญครั้งที่สองซึ่งพระเยซูได้ทรงกระทำ เมื่อเสด็จจากแคว้นยูเดียมายังแคว้นกาลิลี