Book of Common Prayer
25 Околу полноќ, Павле и Сила се молеа и со песна Го славеа Бога, а затворениците ги слушаа. 26 Одеднаш силен земјотрес ги измести темелите на затворот; сите врати се отворија и прангите на сите затвореници им паднаа од нозете. 27 Чуварот се разбуди и кога виде дека вратите на затворот се отворени, го извади мечот за да се убие, мислејќи дека затворениците избегале. 28 Тогаш Павле силно викна и му рече: „Немој да се убиваш! Сите сме овде!“
29 Чуварот побара ламба и влезе внатре треперејќи, па клекна пред Павле и Сила. 30 Ги изведе надвор и им рече: „Господа, што треба да сторам, за да се спасам?“ 31 Тие му одговорија: „Поверувај во Господ Исус и ќе бидете спасени ти и твоите домашни!“ 32 Потоа тие нему и на сите што беа во неговиот дом им проповедаа за Господ, 33 а тој, уште ноќта, им ги изми раните и не чекајќи ниту миг беше крстен, и тој и сите негови домашни. 34 Ги одведе горе, во својата куќа, постави пред нив трпеза, па тој и сите негови домашни многу се радуваа што поверуваа во Бог.
35 Кога се раздени, градските судии испратија службеници да му речат на чуварот: „Ослободи ги тие луѓе!“ 36 Чуварот му ги пренесе овие зборови на Павле: „Судиите ми наредија да ве ослободам, затоа слободно одете си.“
37 Меѓутоа, Павле им одговори: „Ние сме римски граѓани, а властите наредија јавно да не тепаат, без да ни се суди. Потоа не затворија. Зар сега сакаат тајно да не ослободат? Не може така! Нека дојдат судиите и тие лично нека не ослободат!“
38 Службениците им ја пренесоа на судиите пораката, а овие, кога дознаа дека Павле и Сила се римски граѓани, се уплашија. 39 Дојдоа, им се извинија, ги извадија од затворот и ги молеа да го напуштат градот. 40 Кога излегоа од затворот, Павле и Сила отидоа во домот на Лидија за да се видат со христијаните и да ги охрабрат, а потоа отпатуваа.
Расправија околу обичаите и традициите
(Мт. 15:1-9) 7 Околу Исус се насобраа неколку фарисеи и вероучители[a], дојдени од Ерусалим. 2 Тие забележаа дека Исусовите ученици не го практикуваат ритуалното миење на рацете пред јадење. 3 Имено, фарисеите, па и сите Евреи, држејќи се до преданијата од своите предци, не седнуваат да јадат додека ритуално не си ги измијат рацете до лактите; 4 кога се враќаат од пазар, не јадат додека ритуално не се измијат, а се држат и до многу други преданија, како што се ритуалното миење чаши, стомни и други садови.
5 Затоа, фарисеите и вероучителите Го прашаа Исуса: „Зошто Твоите следбеници не постапуваат според преданијата од старите и седнуваат да јадат без ритуално да си ги измијат рацете?“
6 Исус им одговори: „Лицемери! Убаво рекол за вас Бог, преку пророкот Исаија:
,Овој народ Ме почитува со устата,
но срцето му е далеку од Мене!
7 Се залажуваат дека Ме почитуваат, а всушност
ги шират своите човечки обичаи како да се Мои заповеди[b]!‘
8 Вие ги оставивте Божјите заповеди, а ги чувате човечките преданија! 9 Лукаво ги укинувате Божјите заповеди за да ги чувате своите преданија!
10 Зар Мојсеј не ви заповеда да ги исполнувате обврските спрема своите родители, и со смрт да го казните[c] оној што ќе ги проколне мајка си или татко си? 11 А вие ги учите луѓето дека е доволно да го ветат својот имот на црквата, како подарок[d] за Бог, 12 со што ќе се ослободат од обврската да се грижат за своите родители! 13 Значи, укинувате Божја заповед за да ги воведете своите преданија! И многу други вакви работи правите!“
Што навистина ги опоганува луѓето?
(Мт. 15:10-20) 14 Тогаш Исус повторно го повика народот кај Себе и му рече: „Слушајте Ме внимателно и со расудување! 15 Ниедна храна што ја јадете нема духовно да ве опогани, туку лошите зборови и постапки ве опогануваат!“ 16 [e]
17 Кога Исус се раздели од народот, влезе во една куќа, а Неговите ученици Го прашаа за значењето на споредбата. 18 А Тој им рече: „Зар и вие сe уште не разбирате? Зар не сфаќате дека храната што ја јадете духовно не ве опоганува, 19 зашто таа не влегува во срцето, туку во стомакот, и оттаму се исфрла!?“ Со ова Исус го одобри[f] секој вид храна. 20 Потоа продолжи: „Човекот духовно се опоганува од она што излегува од него. 21 Зашто, однатре, од човековото срце, излегуваат грешните мисли кои водат кон неморал, кражби, убиства, 22 брачни неверства, алчност, лошотија, измами, завист, навреди, горделивост и безумија. 23 Сите овие лоши работи излегуваат однатре и тие се што го опогануваат човекот.“
Copyright 1999 by HBC Radosna Vest