Book of Common Prayer

Крштавање на римскиот офицер Корнелиј

10 Во градот Цезареја имаше еден римски офицер по име Корнелиј. Тој беше командир^[a] на Италијанскиот полк. ² Беше побожен човек и имаше страхопочит спрема Бог, заедно со сите што живееја во неговиот дом^[b]. Делеше многу милостина и постојано Му се молеше на Бог. ³ Еден ден, околу три часот попладне имаше видение: еден Божји ангел дојде кај него и му рече: „Корнелиј!“

⁴ Ѕурејќи исплашено во него, Корнелиј одговори: „Молам, господине?“

Ангелот му рече: „Бог ги слушна твоите молитви, а и милостината што ја даваш, не остана незабележана. ⁵ Испрати сега неколку луѓе во Јопа да го доведат човекот по име Симон, кого уште го викаат и Петар! ⁶ Тој престојува кај кожарот Симон, чија куќа е крај морето.“

⁷ Кажувајќи му го ова, ангелот си замина. Корнелиј викна двајца слуги и еден од своите потчинети војници, кој исто така беше побожен човек. ⁸ Им објасни што се случи и ги испрати во Јопа.

Петар доаѓа кај Корнелиј

⁹ Утредента, околу пладне, додека гласниците на Корнелиј патуваа и се приближуваа накај градот, Петар се качи на рамниот покрив^[c] за да се моли. ¹⁰ Кога огладне, посака нешто да јаде. Додека му го подготвуваа јадењето, тој падна во занес^{[d] 11} и виде како се отвора небото, и како кон земјата се спушта нешто како големо, ленено платно, врзано на четирите ќошиња, ¹² а во него имаше секаков вид четириножни животни, влечуги и птици. ¹³ Тогаш слушна глас: „Петре! Стани, коли и јади!“

¹⁴ „Никако Господе! Јас никогаш досега не сум јадел нешто што е забрането да се јаде според еврејските закони^[e]!“ - одговори Петар.

¹⁵ Гласот уште еднаш му се јави: „Немој да го сметаш за нечисто она што Бог го исчистил^[f]!“

¹⁶ Ова се повтори трипати, а потоа платното беше кренато на небото.

¹² Сепак, Петар стана и со трчање се упати кон гробницата. Тој ѕирна внатре и не виде ништо друго освен платното во кое беше замотано телото на Исус. Потоа се врати дома, во голема недоумица за она што се случило.

¹³ Истиот ден двајца од Исусовите ученици одеа кон селото Емаус, кое се наоѓаше на околу единаесет километри^[a] од Ерусалим. ¹⁴ Двајцата разговараа меѓу себе за сето ова што се случуваше. ¹⁵ Додека разговараа за сe што се случи и размислуваа, до нив се приближи Исус и зачекори заедно со нив, ¹⁶ но нивните очи не Го препознаа. ¹⁷ Вклучувајќи се во разговорот, Исус ги праша: „За што разговарате по пат?“ Тие застанаа како скаменети, со тажни изрази на лицата. ¹⁸ Едниот од нив, кој се викаше Клеопас, му рече: „Ти мора да си единствениот од сите дојдени во Ерусалим кој не знае што се случува деновиве!“ ¹⁹ Тој ги запраша: „За што станува збор?“ Тие Му одговорија: „За она што Му се случи на Исус од Назарет! Тој беше пророк и се докажа како силен на зборови и на дела, како пред Бога така и пред луѓето. ²⁰ Но нашите свештенички поглавари и управниците Го уапсија и Го предадоа за да биде осуден на смрт и потоа Го распнаа. ²¹ А ние се надевавме дека Тој е Месијата што ќе го ослободи Израел! Еве, веќе е трет ден откако тоа се случи.

²² Некои жени од нашата група нe збунија; тие биле на гробот, ²³ но таму Го немало Неговото тело! Кога се вратија, тие ни кажаа дека им се појавиле ангели кои им рекле дека Исус е жив. ²⁴ Некои од нашите другари исто така отидоа кај гробницата и го виделе истото што го кажаа и жените, но Него не Го виделе.“

²⁵ Тогаш Исус им рече: „Ах, колку тешко сфаќате и колку ви е тешко да верувате во сето она што го говореа пророците! ²⁶ Зар не беше јасно претскажано дека Месијата ќе настрада, пред да влезе во Својата слава?“ ²⁷ Потоа Исус почна да им објаснува сe што е претскажано за Него, со цитати од Светото Писмо, почнувајќи од Мојсеевите книги, па сe до книгите на пророците.

²⁸ Кога се приближија до селото Емаус, кон кое беа тргнале, Исус се направи како да сака да си продолжи по патот, ²⁹ но тие Го задржуваа, велејќи: „Остани со нас, зашто денот е веќе при крај и почнува да се стемнува.“ Така Тој влезе и остана со нив. ³⁰ Седејќи со нив на трпезата, Тој зеде леб, Му се заблагодари на Бог, па го раскрши и им го раздели. ³¹ Тогаш очите им се отворија и тие Го познаа! Но во истиот миг Тој исчезна - стана невидлив за нивните очи! ³² Тие си проговорија еден на друг: „Зар не ни се разгореа срцата уште по патот, кога Тој ни говореше и ни го објаснуваше Светото Писмо!?“

³³ Тогаш тие веднаш станаа и се вратија во Ерусалим, каде што ги најдоа единаесеттемина ученици, собрани со своите пријатели, ³⁴ па им рекоа: „Господ навистина воскреснал и му се јавил на Симон Петар!“ ³⁵ Потоа почнаа да им раскажуваат за сето она што им се случи ним, на двајцата, на патот кон Емаус, и како Го препознаа кога Тој го раскрши лебот.