Book of Common Prayer

Назначување на седум помошници

6 Во тоа време, откако бројот на христијаните се зголеми, Елините^[a] се побунија против Евреите, зашто нивните вдовици беа занемарувани при секојдневното делење на храна. ² Тогаш дванаесетте апостоли ги свикаа сите христијани и им рекоа: „Не е добро ние, апостолите, да го запоставуваме проповедањето на Божјата порака и да служиме околу трпезите. ³ Затоа, браќа, одберете меѓу себе седуммина чесни мажи, со добар углед, исполнети со Светиот Дух и со мудрост, на кои ќе им го предадеме ова задолжение, ⁴ а ние целосно ќе се посветиме на молитва и на проповедање на Божјата порака.“

⁵ Ова им се допадна на присутните и ги одбраа: Стефан, човек исполнет со вера и со Светиот Дух, Филип, Прохор, Никанор, Тимон, Пармен и Никола, новообратен прозелит од Антиохија. ⁶ Ги доведоа пред апостолите, кои со положени раце над нив се помолија за нив.

⁷ Божјата порака се пошироко се прифаќаше и бројот на христијаните во Ерусалим бргу се зголемуваше, па и голем број еврејски свештеници ја прифаќаа христијанската вера.

Апсењето на Стефан

⁸ Бог беше благонаклонет спрема Стефан и му даде сила, па тој правеше големи чуда и изнесуваше докази меѓу луѓето. ⁹ Но еден ден, неколку припадници на синагогата наречена ‚Синагога на ослободените‘ почнаа да се расправаат со него. Тие беа Евреи од Киринеја, Александрија, Киликија и од областа Азија. ¹⁰ Не можејќи да им се противстават на мудроста и на Духот со кои Стефан зборуваше, ¹¹ тие тајно наговорија неколку луѓе лажно да го обвинат, велејќи: „Го слушнавме како зборува многу навредливи работи против Мојсеј и против Бог!“

¹² Така успеаја да ги кренат на нозе народот, старешините и вероучителите, кои дојдоа кај Стефан, го фатија и го изведоа пред Врховното собрание^[b]. ¹³ Истапија лажните сведоци и рекоа: „Овој човек не престанува да зборува против овој храм^[c] и против Мојсеевиот Закон. ¹⁴ Го слушнавме како зборува дека Исус од Назарет ќе го уништи храмот и ќе ги измени обичаите што ни се предадени од Мојсеј.“

¹⁵ Тогаш сите што седеа во собранието се загледаа во Стефан, забележувајќи дека лицето му стана како лице на ангел.

Последната вечера

(Матеј 26:26-30; Марко 14:22-26; Коринќаните 11:23-25) ¹⁴ Кога дојде времето, Исус седна на трпезата со Своите апостоли, ¹⁵ и им рече:

„Имав голема желба да ја јадам со вас оваа празнична вечера, пред да почнат Моите страдања; ¹⁶ зашто, еве, ви кажувам, дека повеќе нема да ја прославувам пасхалната вечера, сe додека во целост не се исполни нејзиното значење во Божјото царство!“

¹⁷ Потоа Исус ја крена чашата, Му заблагодари на Бог и им рече на Своите апостоли: „Земете го ова вино и поделете го меѓу себе. ¹⁸ А, еве, ви кажувам дека по ова Јас повеќе нема да пијам вино^[a] сe додека не се воспостави Божјото царство.“

¹⁹ Потоа Исус зеде леб, Му заблагодари на Бог, го раскрши на парчиња и им го раздели, велејќи им: „Ова го претставува Моето тело, кое се дава за вас. Правете го ова како спомен на Мене.“

²⁰ Исто така, по вечерата им ја подаде чашата и им рече: „Оваа чаша со вино го претставува Божјиот нов завет, што ќе биде заверен со Мојата крв, која се пролева за вас. ²¹ Но еве ја веќе раката на Мојот предавник, кој вечерва седи со Мене на трпезава! ²² Да, Јас, Синот Човечки, ќе умрам како што Ми е определено, но тешко на оној што Ме предава!“ ²³ Тогаш апостолите почнаа меѓу себе да се прашуваат, кој може меѓу нив да биде тој што ќе Го предаде?