Book of Common Prayer

Paweł i jego przeciwnicy

11 O, gdybyście mogli znieść odrobinę szaleństwa z mojej strony! Właściwie znosicie.^{[a] 2} Nie przeczę, jestem o was zazdrosny — Bożą zazdrością. Poślubiłem was bowiem z jednym mężem, aby postawić przed Chrystusem czystą dziewicę. ³ Obawiam się jednak, czy w jakiś sposób — podobnie jak wąż zwiódł Ewę swoją przebiegłością — wasze myśli nie zostały skażone i odwiedzione od szczerości i czystości względem Chrystusa. ⁴ Bo gdy przychodzi ktoś inny, głosi Jezusa, którego nie głosiliśmy, lub gdy przyjmujecie innego ducha, nie tego, którego otrzymaliście, lub inną dobrą nowinę, nie tą, którą przyjęliście, wówczas znosicie to z łatwością.

⁵ Otóż uważam, że w niczym nie ustępuję tym arcyapostołom. ⁶ Jeśli nawet jestem prostakiem w mowie, to jednak nie w poznaniu — przecież nasze postępowanie pośród was było całkowicie jawnie.

⁷ Czy popełniłem grzech — poniżając się dla waszego wywyższenia — że za darmo głosiłem wam ewangelię? ⁸ Inne kościoły złupiłem, przyjmując wsparcie, aby wam służyć. ⁹ A gdy przebywając u was znajdowałem się w niedostatku, kogo obciążałem? Przecież mój brak uzupełnili bracia przybyli z Macedonii. W niczym nie byłem ciężarem — tego pilnowałem i będę pilnował. ¹⁰ Mówię prawdę w Chrystusie: W granicach Achai ta chluba nie zostanie mi zabrana. ¹¹ Dlaczego tak postępowałem? Dlatego, że was nie kocham? Bóg to wie!

¹² Czyniłem tak, i będę czynił, aby odebrać podstawę do chluby tym, którzy jej szukają. Niech w tym, czym się szczycą, okażą się tacy, jak my! ¹³ Bo oni są fałszywymi apostołami, nieuczciwymi pracownikami. Podszywają się tylko pod apostołów Chrystusa. ¹⁴ I nic dziwnego. Przecież sam szatan podszywa się pod anioła światłości. ¹⁵ Cóż więc szczególnego, że jego parobkowie podszywają się pod przedstawicieli sprawiedliwości? Lecz ich koniec będzie zgodny z ich czynami!

Przejścia Pawła

¹⁶ Powtarzam: Niech mnie nikt nie uważa za nierozumnego. A jeśli już, to przyjmijcie mnie jako takiego, abym i ja mógł się nieco poszczycić. ¹⁷ To, co mówię, mówię nie po myśli Pana, lecz jakby w przypływie szaleństwa. Ono jest podstawą tej chluby. ¹⁸ Ponieważ tak wielu szczyci się według ciała, spróbuję i ja. ¹⁹ Przecież jako rozumni łatwo znosicie nierozumnych! ²⁰ Znosicie też, gdy was ktoś zniewala, gdy was ktoś objada, gdy ktoś wykorzystuje, gdy się nad wami wynosi, gdy po twarzy bije. ²¹ Ze wstydem mówię: W tym my byliśmy słabi.

Jeśli inni są tacy odważni — w przypływie szaleństwa to mówię — to i ja się ośmielę.

Nawrócenie Zacheusza

19 Potem wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. ² W tym czasie pewien bogaty człowiek imieniem Zacheusz, przełożony celników, ³ próbował zobaczyć Jezusa. Chciał on się dowiedzieć, kim Jezus jest, lecz nie mógł, gdyż był niskiego wzrostu i tłum mu Go zasłaniał. ⁴ Pobiegł więc naprzód i, aby ujrzeć Jezusa, wspiął się na sykomorę rosnącą przy drodze, którą Pan miał przechodzić.

⁵ Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i powiedział: Zacheuszu, zejdź prędko, gdyż dziś muszę zatrzymać się w twoim domu.

⁶ Zacheusz zszedł więc czym prędzej i z radością przyjął Go u siebie. ⁷ Zajście to wywołało powszechne niezadowolenie: Poszedł w gościnę do grzesznika — szemrano.

⁸ Zacheusz natomiast podniósł się i oświadczył wobec Jezusa: Panie, oto połowę mojego majątku przeznaczam dla ubogich, a jeśli na kimś coś wymusiłem, oddaję poczwórnie.

⁹ Jezus zaś odpowiedział: Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, ponieważ i ten człowiek jest synem Abrahama. ¹⁰ Syn Człowieczy przyszedł bowiem odszukać i ocalić to, co zaginęło.