Book of Common Prayer

89 Oratio Moysi, hominis Dei. Domine, refugium factus es nobis a generatione in generationem.

² Priusquam montes fierent, aut formaretur terra et orbis, a saeculo et usque in saeculum tu es, Deus.

³ Ne avertas hominem in humilitatem: et dixisti: Convertimini, filii hominum.

⁴ Quoniam mille anni ante oculos tuos tamquam dies hesterna quae praeteriit: et custodia in nocte

⁵ quae pro nihilo habentur, eorum anni erunt.

⁶ Mane sicut herba transeat; mane floreat, et transeat; vespere decidat, induret, et arescat.

⁷ Quia defecimus in ira tua, et in furore tuo turbati sumus.

⁸ Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo; saeculum nostrum in illuminatione vultus tui.

⁹ Quoniam omnes dies nostri defecerunt, et in ira tua defecimus. Anni nostri sicut aranea meditabuntur;

¹⁰ dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni. Si autem in potentatibus octoginta anni, et amplius eorum labor et dolor; quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur.

¹¹ Quis novit potestatem irae tuae, et prae timore tuo iram tuam

¹² dinumerare? Dexteram tuam sic notam fac, et eruditos corde in sapientia.

¹³ Convertere, Domine; usquequo? et deprecabilis esto super servos tuos.

¹⁴ Repleti sumus mane misericordia tua; et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris.

¹⁵ Laetati sumus pro diebus quibus nos humiliasti; annis quibus vidimus mala.

¹⁶ Respice in servos tuos et in opera tua, et dirige filios eorum.

¹⁷ Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, et opera manuum nostrarum dirige super nos, et opus manuum nostrarum dirige.

¹⁰ Et cum annuntiaveris populo huic omnia verba haec, et dixerint tibi: Quare locutus est Dominus super nos omne malum grande istud? quae iniquitas nostra, et quod peccatum nostrum, quod peccavimus Domino Deo nostro?

¹¹ dices ad eos: Quia dereliquerunt me patres vestri, ait Dominus, et abierunt post deos alienos, et servierunt eis, et adoraverunt eos, et me dereliquerunt, et legem meam non custodierunt.

¹² Sed et vos pejus operati estis quam patres vestri: ecce enim ambulat unusquisque post pravitatem cordis sui mali, ut me non audiat.

¹³ Et ejiciam vos de terra hac in terram quam ignoratis, vos et patres vestri: et servietis ibi diis alienis, die ac nocte, qui non dabunt vobis requiem.

¹⁴ Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus, et non dicetur ultra: Vivit Dominus qui eduxit filios Israel de terra AEgypti,

¹⁵ sed: Vivit Dominus qui eduxit filios Israel de terra aquilonis, et de universis terris ad quas ejeci eos: et reducam eos in terram suam, quam dedi patribus eorum.

¹⁶ Ecce ego mittam piscatores multos, dicit Dominus, et piscabuntur eos: et post haec mittam eis multos venatores, et venabuntur eos de omni monte, et de omni colle, et de cavernis petrarum.

¹⁷ Quia oculi mei super omnes vias eorum: non sunt absconditae a facie mea, et non fuit occultata iniquitas eorum ab oculis meis.

¹⁸ Et reddam primum duplices iniquitates et peccata eorum, quia contaminaverunt terram meam in morticinis idolorum suorum, et abominationibus suis impleverunt haereditatem meam.

¹⁹ Domine, fortitudo mea, et robur meum, et refugium meum in die tribulationis, ad te gentes venient ab extremis terrae, et dicent: Vere mendacium possederunt patres nostri, vanitatem quae eis non profuit.

²⁰ Numquid faciet sibi homo deos, et ipsi non sunt dii?

²¹ Idcirco ecce ego ostendam eis per vicem hanc, ostendam eis manum meam, et virtutem meam, et scient quia nomen mihi Dominus.

7 An ignoratis, fratres (scientibus enim legem loquor), quia lex in homine dominatur quanto tempore vivit?

² Nam quae sub viro est mulier, vivente viro, alligata est legi: si autem mortuus fuerit vir ejus, soluta est a lege viri.

³ Igitur, vivente viro, vocabitur adultera si fuerit cum alio viro: si autem mortuus fuerit vir ejus, liberata est a lege viri, ut non sit adultera si fuerit cum alio viro.

⁴ Itaque fratres mei, et vos mortificati estis legi per corpus Christi: ut sitis alterius, qui ex mortuis resurrexit, ut fructificemus Deo.

⁵ Cum enim essemus in carne, passiones peccatorum, quae per legem erant, operabantur in membris nostris, ut fructificarent morti.

⁶ Nunc autem soluti sumus a lege mortis, in qua detinebamur, ita ut serviamus in novitate spiritus, et non in vetustate litterae.

⁷ Quid ergo dicemus? lex peccatum est? Absit. Sed peccatum non cognovi, nisi per legem: nam concupiscentiam nesciebam, nisi lex diceret: Non concupisces.

⁸ Occasione autem accepta, peccatum per mandatum operatum est in me omnem concupiscentiam. Sine lege enim peccatum mortuum erat.

⁹ Ego autem vivebam sine lege aliquando: sed cum venisset mandatum, peccatum revixit.

¹⁰ Ego autem mortuus sum: et inventum est mihi mandatum, quod erat ad vitam, hoc esse ad mortem.

¹¹ Nam peccatum occasione accepta per mandatum, seduxit me, et per illud occidit.

¹² Itaque lex quidem sancta, et mandatum sanctum, et justum, et bonum.

6 Post haec abiit Jesus trans mare Galilaeae, quod est Tiberiadis:

² et sequebatur eum multitudo magna, quia videbant signa quae faciebat super his qui infirmabantur.

³ Subiit ergo in montem Jesus et ibi sedebat cum discipulis suis.

⁴ Erat autem proximum Pascha dies festus Judaeorum.

⁵ Cum sublevasset ergo oculos Jesus, et vidisset quia multitudo maxima venit ad eum, dixit ad Philippum: Unde ememus panes, ut manducent hi?

⁶ Hoc autem dicebat tentans eum: ipse enim sciebat quid esset facturus.

⁷ Respondit ei Philippus: Ducentorum denariorum panes non sufficiunt eis, ut unusquisque modicum quid accipiat.

⁸ Dicit ei unus ex discipulis ejus, Andreas, frater Simonis Petri:

⁹ Est puer unus hic qui habet quinque panes hordeaceos et duos pisces: sed haec quid sunt inter tantos?

¹⁰ Dixit ergo Jesus: Facite homines discumbere. Erat autem foenum multum in loco. Discubuerunt ergo viri, numero quasi quinque millia.

¹¹ Accepit ergo Jesus panes: et cum gratias egisset, distribuit discumbentibus: similiter et ex piscibus quantum volebant.

¹² Ut autem impleti sunt, dixit discipulis suis: Colligite quae superaverunt fragmenta, ne pereant.

¹³ Collegerunt ergo, et impleverunt duodecim cophinos fragmentorum ex quinque panibus hordeaceis, quae superfuerunt his qui manducaverant.

¹⁴ Illi ergo homines cum vidissent quod Jesus fecerat signum, dicebant: Quia hic est vere propheta, qui venturus est in mundum.

¹⁵ Jesus ergo cum cognovisset quia venturi essent ut raperent eum, et facerent eum regem, fugit iterum in montem ipse solus.