Book of Common Prayer

Писмо од апостол Павле до христијаните во

Рим

Авторство и поздрави

1 Од Павле, во служба на Исус Христос, повикан од Бог да бидам Негов апостол и да се посветам на проповедање на Радосната вест. ² Таа Радосна вест Бог уште одамна ја вети, преку Своите пророци во Светите писма. ³ Радосната вест зборува за Неговиот Син. Тој според Својата човечка природа беше потомок на царот Давид. ⁴ Што се однесува до Неговата божествена светост, огромна сила потврди дека Тој е Божјиот Син кога Бог Го воскресна од мртвите. Тоа е Исус Христос, нашиот Господ. ⁵ Преку Него и во Негово име Бог ни ја даде таа привилегија да бидеме Негови апостоли и да ги повикуваме луѓето од сите народи да веруваат во Бог и да Му бидат послушни.

⁶ Меѓу оние што се повикани да Му припаѓаат на Исус Христос сте и вие, ⁷ драги христијани во Рим. Вие сте Му мили на Бог и Тој ве повикува да бидете Негов свет народ.

Бог, нашиот Татко, и Господ Исус Христос нека ви бидат благонаклонети и нека ви дадат мир.

Благодарности на Бог

Готовност за проповедање во Рим

⁸ Најнапред сакам да Му заблагодарам на мојот Бог, преку Исус Христос, за сите вас, бидејќи за вашата вера се раскажува по целиот свет. ⁹ Бог, Кому јас Му служам со сето свое срце^[a] и ја проповедам Радосната вест за Неговиот Син, Тој ми е сведок дека во моите молитви постојано си спомнувам за вас.

¹⁰ Секогаш во моите молитви барам, ако е Божја волја, патот да ме наведе еднаш да дојдам кај вас.

¹¹ Копнеам да ве видам, за да можам да споделам со вас некој духовен дар, па да зацврснете. ¹² Сакам да ве охрабрам во вашата вера, но сакам и јас да се охрабрам од вас.

¹³ Сакам да знаете, драги пријатели, дека многупати посакував да дојдам кај вас, за да има плодови и меѓу вас од мојата работа, како што има меѓу другите народи. Но се досега бев спречен.

¹⁴ Се чувствувам должен и спрема просветените народи и спрема варварите, и спрема мудрите и спрема неразумните, ¹⁵ па, колку што тоа зависи од мене, желен сум да дојдам и кај вас во Рим, за да ви ја проповедам Радосната вест.

Исцелување на едно момче обземено од демони

(Мк. 9:14-29; Лк. 9:37-43а) ¹⁴ Кога се вратија меѓу народот, на Исус Му пријде еден човек, клекна на колена, ¹⁵ и Му рече: „Господе, имај милост за син ми, зашто добива епилептични напади и многу се мачи; честопати паѓа де во оган де во вода. ¹⁶ Го носев кај Твоите ученици, но тие не можеа да го излекуваат.“

¹⁷ А Исус, во одговор рече: „О, тврдоглав и неверен народе! До кога ќе морам да останам со вас и да ве поднесувам? Донесете Ми го момчето!“ ¹⁸ Потоа со заповед го избрка демонскиот дух од него и во истиот миг момчето оздраве.

¹⁹ Подоцна Му пријдоа насамо Неговите ученици и Го прашаа: „Зошто не можевме ние да го избркаме демонскиот дух?“ ²⁰ „Бидејќи немате доволно вера“ - им одговори Исус. „Зашто, ве уверувам, дека, кога би имале вера само колку едно синапово зрнце, би можеле да и речете на оваа планина: ,Премести се одовде таму!‘ - и таа ќе се премести. И ништо не би ви било неможно.“

²¹ („Овој вид демон може да се изгони само ако претходно сте биле на молитва и пост.“)^[a]