Book of Common Prayer

Второ писмо од апостол

Јован

Авторство и поздрави

¹ Од старешината Јован,

до почитуваната госпоѓа и до нејзините деца^[a]. Имам искрена љубов спрема вас, каква што имаат и сите други што ја знаат Божјата вистина, ² онаа вистина што живее во нас и што ќе биде со нас засекогаш.

³ Бог Таткото и Неговиот Син, Исус Христос, нека ни бидат благонаклонети, нека ни бидат милостиви и нека ни дадат мир, за да останеме на страната на вистината и да живееме во љубов.

Поттик на меѓусебна љубов

⁴ Многу се израдував кога дознав^[b] дека некои од вашите деца се на вистинскиот пат и се придржуваат до заповедта што ни беше дадена од небесниот Татко. ⁵ Сега, драга госпоѓо, јас не ви пишувам некоја нова заповед, туку ве молам да се придржувате кон заповедта што ја имаме уште од почетокот: да покажуваме љубов еден спрема друг. ⁶ А љубовта се докажува преку придржување до Божјите заповеди. Заповедта да покажуваме љубов еден спрема друг ја слушнавме уште од самиот почеток и до неа треба да се придржуваме.

Предупредување за појавата на измамници

⁷ Многу измамници се појавија на овој свет. Не признаваат дека Исус Христос дојде на овој свет во човечко тело. Секој што зборува така е измамник и антихрист. ⁸ Чувајте се, за да не го загубите она за што се трудевме^[c]. Борете се да ја добиете целосната награда! ⁹ Секој што отстапува и не се држи до Христовото учење нема заедништво со Бог. Оној што се држи до Христовото учење има заедништво со небесниот Татко и со Синот - Христос.

¹⁰ Ако некој дојде кај вас, и не го носи Христовото учење, немојте да го примате во вашите домови, немојте дури ни добредојде да му посакате. ¹¹ Оној што ќе му посака добредојде станува соучесник во неговите зли дела.

Заклучок

¹² Имам уште многу да ви кажам, но не сакам тоа да го сторам вака, со перо и мастило, туку се надевам дека ќе дојдам кај вас и се што имам да ви кажам, ќе ви кажам лице в лице. Верувам дека тоа ќе биде обострано задоволство.

¹³ Ве поздравуваат децата на вашата сестра^[d], одбрана од Бог.

Фарисеите приговараат за саботата

(Мк. 3:1-6; Лк. 6:6-11) 12 Набргу потоа, во еден саботен ден, Исус минуваше преку нивите насадени со пченка. Неговите ученици беа гладни и почнаа да кинат клавчиња и да јадат. ² Кога го забележаа тоа фарисеите, Му рекоа на Исус: „Гледај, Твоите ученици го прават тоа што не е дозволено да се прави во сабота!“ ³ А Исус им одговори: „Зар не сте читале што направија Давид и неговите луѓе кога огладнеа? ⁴ Тогаш тој влезе во Божјиот Дом и тој и неговите луѓе јадеа од посветениот^[a] леб од кој никој не смееше да јаде, со исклучок на свештениците? ⁵ Или, пак, зар не сте читале во Мојсеевиот Закон^[b] дека и самите свештеници кои се на должност во храмот во саботните денови, работат, значи ја прекршуваат саботата, па сепак не ги сметате за виновни? ⁶ Но Јас ви велам: пред вас е Оној што е поголем од храмот! ⁷ Да бевте разбрале што значат Божјите зборови:

,Од вас сакам да покажувате милост,

а не да Ми принесувате жртви^[c]‘,

немаше да ги осудувате овие невини луѓе.

⁸ Зашто Јас, Синот Човечки, сум Господар и на саботата.“

Исус исцелува во сабота

(Мк. 3:1-6; Лк. 6:6-11) ⁹ Заминувајќи си оттаму, Исус влезе во нивната синагога^[d], ¹⁰ каде што виде и еден човек со парализирана рака. Со намера да Го обвинат, фарисеите Го прашаа Исуса: „Смее ли да се исцелува во сабота?“ ¹¹ А Тој им одговори: „ Ако некој од вас има само една овца и таа му падне в јама во саботен ден, нема ли да посегне и да ја извади? ¹² А колку поскапоцен од овца е човекот! Според тоа, да се прави добро во сабота е во целосна согласност со Божјиот Закон.“ ¹³ Тогаш му се обрати на човекот: „Испружи си ја раката!“ Тој ја испружи заболената рака и таа му стана здрава како и другата. ¹⁴ А фарисеите излегоа и почнаа да подготвуваат заговор да Го убијат Исуса.