Book of Common Prayer

Апостол Павле

- пример на самоодрекување 9 Зар јас немам иста слобода како другите? Зар јас не сум апостол? Зар лично не сум Го видел нашиот Господ Исус? Зар не поверувавте во Господ преку мојот труд? ² Ако за некои не сум апостол, за вас сигурно сум! Вие сте, всушност, жив доказ дека јас сум апостол на Господ.

³ Мојата одбрана пред оние што го доведуваат во прашање мојот авторитет како апостол гласи: ⁴ Зар јас и Барнаба немаме право на храна и вода во вашите домови? ⁵ Зар ние немаме право да се ожениме со христијанки и да ги водиме со нас, како што прават другите апостоли, браќата на Господ, па и Петар^[a]? ⁶ Зар само јас и Барнаба мораме самите да се издржуваме додека проповедаме? ⁷ Кој војник сам си ги плаќа трошоците на своето служење? Кој одгледува лозје, а не јаде од неговиот род? Кој пасе овци, а не пие млеко од нив? ⁸ Не го зборувам тоа само од човечка гледна точка. Зар и Божјиот Закон не го вели истото? ⁹ Во Мојсеевиот Закон е запишано: „Не врзувај му ја устата на добитокот што врши жито^[b].“ Бог сигурно не мисли тука првенствено на добитокот. ¹⁰ Зар тоа не е кажано за нас? Како што им следува надомест на оној што ора и на оној што врши, така им следува и на оние што се духовни работници.

¹¹ Ако ние во вас посадивме духовни добра, зар е голема работа ако за возврат добиеме дел од вашите материјални добра? ¹² Ако други луѓе имаат такво право на издршка од вас, зар ние не сме позаслужни од нив? Сепак, ние не го искористивме тоа право. Поднесуваме се, само да не создаваме пречки за ширењето на Радосната вест од Христос.

¹³ Зар не знаете дека оние што ги извршуваат светите служби во храмот се издржуваат од подароците донесени во храмот, а и оние што служат на жртвеникот добиваат дел од принесеното? ¹⁴ Така Господ определи и оние што ја проповедаат Радосната вест, од тоа да се издржуваат.

¹⁵ Сепак, јас не искористив ниту едно од овие права и не ви го пишувам ова за да барам од вас издршка. Попрво ќе умрам, ама нема да дозволам некој да ми ја уништи репутацијата дека работам без надомест.

Враќањето на апостолите

³⁰ Апостолите повторно се собраа^[a] кај Исус и почнаа да Му раскажуваат за делата и поуките што ги извршиле. ³¹ Но многу народ постојано доаѓаше и си заминуваше, така што апостолите немаа време ни да јадат. Затоа Исус им рече: „Дојдете, ќе отидеме на некое тивко место, па да можете малку да се одморите!“ ³² Тргнаа со бротче на едно такво место, ³³ но голем број луѓе видоа во кој правец отпловија, па побрзаа пеш од сите краишта и први втасаа таму.

Исус нахранува над пет илјади души

(Мт. 14:13-21; Лк. 9:10-17; Јвн. 6:1-14) ³⁴ Кога Исус излезе од бротчето, виде голема толпа народ, која прилегаше на стадо овци без пастир. Му падна жал за луѓето, па почна да ги поучува за многу нешта.

³⁵ Во приквечерината кај Исус дојдоа Неговите ученици и Му рекоа: „Местово е пусто, а веќе е доцна. ³⁶ Пушти ги луѓето да отидат по околните села и земјоделски имоти, за да си купат храна!“ ³⁷ „Дајте им вие нешто да јадат“ - им одговори Исус.“ Но тие му рекоа: „Да се купи леб за сиот овој народ, би ни требале повеќе од двесте денарии!“ ³⁸ „Одете и проверете колку лебови имате“ - им рече Исус. Откако проверија, Му рекоа: „Имаме пет леба и две риби!“ ³⁹ Тогаш Исус им даде упатства на учениците да ги поседнат луѓето на тревата, во групи. ⁴⁰ Луѓето седнаа во групи од по сто и по педесет.

⁴¹ Исус ги зеде петте леба и двете риби, го поткрена погледот кон небото, ги благослови лебовите и ги раскрши. Потоа им ги подаваше на учениците кои им ги даваа на луѓето. На ист начин им делеше на сите и од двете риби. ⁴² Сите јадеа до наситување, ⁴³ а учениците собраа и дванаесет полни кошници со парчиња што преостанаа од лебот и од рибите. ⁴⁴ Оние што јадеа беа на број околу пет илјади машки глави, не сметајќи ги жените и децата.

Исус чекори по вода

(Мт. 14:22-33; Јвн. 6:15-21) ⁴⁵ Веднаш потоа Исус ги натера Своите ученици да се качат на бротчето и да отпловат на спротивната страна, кон Бетцаида, додека Тој да го отпушти народот. ⁴⁶ Кога го испрати народот, Исус се искачи на гората за да се моли.