Book of Common Prayer

3) За храната принесена на идолска трпеза

8 А сега, во врска со храната принесена како жртва на идоли. Сите ние имаме некое знаење. Но знаењето создава горделивост, а љубовта е таа што изградува. ² Ако некој мисли дека многу знае, тој се уште не знае колку што треба да знае. ³ Бог ги познава и ги признава за Свои само оние што имаат љубов спрема Него.

⁴ Во врска со јадењето на храна што е принесена како жртва на идоли, сите ние знаеме дека идолите не се богови. Постои само еден единствен Бог и освен него друг бог нема. ⁵ За некои луѓе постојат многу „богови“ и господари, и на небото, и на Земјата. ⁶ Но ние имаме само еден Бог, нашиот небесен Татко. Тој е Создателот на се и ние за Него живееме. Имаме само еден Господ, и тоа е Исус Христос. Се е преку Него создадено, вклучувајќи не и нас, луѓето.

⁷ Но ваквото знаење го немаат сите. Некои луѓе се навикнати да почитуваат идоли и да јадат храна принесена како жртва, со што си ја опогануваат својата слаба совест. ⁸ Храната нема да не приближи до Бог: ништо не губиме ако не јадеме^[a], и ништо не добиваме ако јадеме! ⁹ Само внимавајте, слободата што ја имате да не им стане повод за духовно разочарување на оние што не се доволно утврдени во христијанската вера.

¹⁰ Еве што може да се случи: некој христијанин, што смета дека е погрешно да се јаде оваа храна, може да те види во идолски храм како јадеш од принесената храна. Иако ти не го правиш тоа затоа што веруваш во идоли, твојот пример може да го поттикне тој човек да постапи спротивно на својата совест, па и тој да почне да јаде храна принесена како жртва на идоли. ¹¹ Иако ти имаш правилно знаење, твојот пример може да влијае погубно врз друг христијанин. А Христос умре и за него! ¹² Грешејќи така против другите христијани, ранувајќи ја нивната слаба совест, вие, всушност, грешите против Христос. ¹³ Затоа, ако храната што ја јадам наведува некој од моите пријатели да направи грев, ќе престанам да јадам месо до крајот на мојот живот! Не сакам јас да бидам причината некој од моите пријатели христијани да биде наведен на грев!

¹³ Изгонуваа многу демонски духови и исцелуваа голем број болни, премачкувајќи ги со маслиново масло^[a].

Смртта на Јован Крстител

(Мт. 14:1-12; Лк. 9:7-9) ¹⁴ За Исус насекаде се зборуваше, така што и царот Ирод^[b] слушна за Него. Се ширеше глас дека всушност Јован Крстител оживеал од мртвите и дека затоа преку Него дејствуваат чудотворни сили. ¹⁵ Други говореа дека Исус е пророкот Илија или некој друг од древните пророци. ¹⁶ Но самиот Ирод, откако слушна за Исус, рече: „Ова мора да е Јован Крстител! Јас му ја отсеков главата, а тој воскреснал!“

¹⁷ Имено, Ирод беше заповедал да го уапсат Јована и окован да го фрлат в затвор, сe заради Иродијада, жената на Филип, братот на Ирод, која Ирод ја беше зел за своја жена. ¹⁸ Јован постојано му зборуваше на Ирод: „Немаш право да ја присвојуваш жената на брат ти!“

¹⁹ Поради ова, Иродијада го беше намразила Јована и сакаше да го убие, но немаше погодна можност. ²⁰ Ирод, пак, се плашеше од Јован и го заштитуваше, бидејќи знаеше дека тој е праведен и богопосветен човек. Иако Ирод често беше вознемирен^[c] од она што го зборуваше Јован, сепак честопати и со задоволство го слушаше.

²¹ Но Иродијада начека погоден момент кога Ирод приреди свечен прием по повод својот роденден и ги покани своите високи службеници, воени старешини и видни личности од покраината Галилеја. ²² Тогаш влезе ќерката на Иродијада и танцуваше пред Ирод и неговите гости. Сите беа одушевени и Ирод и рече: „Ќе ти дадам сe што ќе посакаш! ²³ Ти ветувам пред сите дека, ако посакаш и половина од моето царство, ќе ти го дадам!“

²⁴ Таа излезе и ја праша мајка си: „Што да побарам?“ Советот на мајка и беше: „Барај ја главата на Јован Крстител!“ ²⁵ Девојката брзајќи се врати кај Ирод и му рече: „Ја сакам главата на Јован Крстител на послужавник, и тоа веднаш!“

²⁶ На царот му падна тешко, но не сакаше да си го прекрши ветувањето што го беше дал пред гостите. ²⁷ Затоа тој веднаш го испрати џелатот да му ја донесе главата на Јован. ²⁸ Овој отиде, му ја отсече главата на Јован во затворот и на послужавник и ја донесе на девојката, која и ја предаде на мајка си.

²⁹ Кога учениците на Јован разбраа дека тој е погубен, го зедоа неговото тело и го погребаа.