Book of Common Prayer

¹⁰ На оние што се во брак им заповедам да не се разведуваат. Тоа не е заповед од мене, туку од Господ^[a]. Жената нека не се разведува од својот сопруг. ¹¹ Ако сепак се разведе, да не стапува во нов брак, или нека му се врати на својот маж. Истото важи и за мажите: да не се разведуваат од своите сопруги.

¹² На другите можам да им дадам мој совет. Тоа не е заповед од Господ, туку мој личен совет. Ако некој христијанин има сопруга што не е христијанка и таа сака да живее со него, нека не ја остава. ¹³ Така, и ако христијанка има сопруг што не е христијанин и тој сака да живее со неа, нека не го остава, ¹⁴ бидејќи жената христијанка му носи светост на својот брак, па со тоа и на мажот, иако тој не е христијанин. Така е и кога мажот е христијанин, а неговата сопруга не е; тој му носи светост на својот брак, а со тоа и на својата сопруга. Кога не би било така, вашите деца би биле нечисти, а сега тие се свети^[b].

¹⁵ Ако брачниот другар што не е христијанин сака да се разведе, нека си оди. Во таков случај, не сте должни да живеете во постојани расправии, зашто Бог сака Неговите деца да живеат во мир. ¹⁶ Впрочем, можете ли да бидете сигурни дека ќе успеете^[c] да го убедите вашиот брачен другар да стане христијанин и да се спаси?

¹⁷ Секој нека остане во ситуацијата во која Господ го избрал, кога Бог го повикал да поверува. Ова правило го кажувам по сите цркви. ¹⁸ На пример, ако некој, пред да биде повикан да поверува, веќе бил обрежан, нека не го крие тоа. Ако не бил обрежан, нека не се обрежува. ¹⁹ Дали човек е обрежан или не, воопшто не е важно. Важно е да живееме според Божјите заповеди.

²⁰ Секој нека остане во онаа состојба во која бил кога Бог го повикал. ²¹ Ако си бил роб кога Бог те повикал да поверуваш во Христос, и се уште си роб - не вознемирувај се! Но ако ти се укаже можност да станеш слободен, искористи ја. ²² А за Господ, оној што бил повикан како роб, е слободен, а оној што бил повикан како слободен човек, сега е роб на Христос. ²³ Скапо сте платени и сега и едните и другите сте „Христови робови“, и немојте на никој друг да му слугувате! ²⁴ Значи, драги пријатели, секој нека остане во ситуацијата во која ве затекнал Божјиот позив.

2) Исус ослободува од демони

(Мт. 8:28-34; Лк. 8:36-39) 5 Исус и Неговите ученици пристигнаа на спротивниот брег на Галилејското Езеро, во пределот на градот Гераса^[a]. ² Тукушто излезе од бротчето, откај гробиштата во пресрет му тргна еден човек обземен со демонски духови. ³ Човекот живеел по гробниците и никој веќе не бил во состојба ни со синџири да го врзе. ⁴ Честопати го врзувале со синџири и му ставале окови, но тој секојпат ги кинел синџирите и ги кршел оковите. Никој не можел да го скроти. ⁵ Деноноќно престојувал на гробиштата и по ридовите, врескајќи и удирајќи се со камења.

⁶ Кога уште оддалеку Го забележа Исуса, се стрча кон Него и клекна на колена. ⁷ Потоа со силен глас Му рече: „Исусе, Сине на Севишниот Бог, што сакаш да ми сториш!? Те заколнувам во Божјото име, немој да ме мачиш!“ ⁸ Тој го рече ова затоа што Исус веќе му беше наредил на демонскиот дух да излезе од човекот.

⁹ Исус го праша: „Како се викаш?“ Човекот му одговори: „Се викам Легија, зашто во мене има цела легија демони!“ ¹⁰ Потоа Го молеше Исуса да не ги брка од тој крај.

¹¹ Недалеку од нив, на ридот пасеше едно големо крдо свињи. ¹² Демонските духови Го молеа Исуса: „Испрати нe кај свињите, да се вселиме во нив!“ ¹³ Исус им дозволи и демонските духови излегоа од човекот и влегоа во свињите. Целото крдо свињи, на број околу две илјади, јурна низ стрмнината право во езерото, при што сите свињи се удавија.

¹⁴ Свињарите се разбегаа и разгласија за ова по градот и по селата, така што народот излезе да види што се случило. ¹⁵ Кога дојдоа до Исус и го видоа човекот кој порано беше обземен од легија демони како седи облечен и со здрав ум, многу се исплашија. ¹⁶ Откако очевидците им раскажаа за она што се случи со човекот и со свињите, ¹⁷ луѓето Го замолија Исуса да си оди од нивниот крај.

¹⁸ Кога Исус се враќаше на бротчето, човекот кој дотогаш беше обземен од демони Го молеше и тој да тргне со Него. ¹⁹ Но Исус не му дозволи, туку му рече: „Оди си дома и кажи им на твоите роднини што стори Господ за тебе со Своето милосрдие.“ ²⁰ Тогаш тој си замина и патуваше по пределот на Декаполис^[b] и на сите им раскажуваше за она што Исус го стори за него. И секој што ќе чуеше се восхитуваше.