Book of Common Prayer

⁹ Во моето претходно писмо ви напишав да се држите настрана од луѓе што се впуштаат во блуд. ¹⁰ Притоа не мислев на луѓе кои се уште не се христијани, а живеат во блуд. Кога би требало да се држите настрана од сите што во овој свет се неморални, алчни, лажговци и што им се поклонуваат на разни идоли, би требало сосема да го напуштите овој свет! ¹¹ Мислев на луѓето што се нарекуваат христијани, а сепак прават блуд, или се алчни, или им се поклонуваат на идоли, или ги навредуваат другите, или се опиваат или мамат. Со такви немојте дури заедно ни да јадете!

¹² Зар е моја работа да судам за оние што се надвор од црквата? Не треба ли и вие најнапред да се грижите какви се оние што се внатре во црквата? ¹³ На оние што се надвор, Бог ќе им суди, а нам Светото Писмо ни порачува:

„Отстранете го од вашите редови секој што е зол^[a]!“

За споровите меѓу христијаните

6 Кога меѓу двајца христијани има некој спор, им прилега ли случајот да го изнесуваат пред световен суд, наместо да побараат помош од други христијани? ² Зар не знаете дека еден ден, ние, христијаните, ќе му судиме на овој свет? Ако вие треба да му судите на целиот свет, зарем не сте способни да разрешите дури и најситен меѓусебен спор? ³ Зар не знаете дека ние, христијаните, ќе им судиме дури и на ангелите? Тогаш, колку полесно треба да ги разрешуваме овоземните несогласувања! ⁴ Кога спорите за најобични, секојдневни работи, зошто одите да се судите пред луѓе кои црквата воопшто не ги цени!? ⁵ Треба да се засрамите што сум принуден да ви го кажувам ова! Нема ли меѓу вас христијаните барем еден мудар човек кој би можел да пресудува во вашите меѓусебни спорови? ⁶ Туку дозволувате еден христијанин да се суди со друг христијанин, и тоа пред суд на неверници!

⁷ Самото тоа што вие воопшто се тужите еден со друг, несомнено претставува пораз за вас. Зошто не истрпите, макар и да сте онеправдани? Зошто не ја прежалите штетата што евентуално ви е нанесена? ⁸ Наместо тоа, вие самите правите неправди и им нанесувате штета на своите сохристијани!

ИСУС ПОУЧУВА ПРЕКУ СПОРЕДБИ

1) Споредба со сејачот, почвата и семето

(Мт. 13:1-9; Лк. 8:4-8) 4 Покрај брегот на Галилејското Езеро, Исус уште еднаш почна да го поучува народот. Се беше собрал толку многу народ, што Тој мораше да се качи на едно рибарско бротче и оттаму да му зборува на народот кој стоеше на брегот. ² За многу работи ги учеше, користејќи се со споредби. Во една од нив им упати ваква порака:

³ „Слушајте го ова:

Еден сејач излезе да сее на својата нива. ⁴ Сеејќи така, дел од семето падна на тврда почва, покрај патот; долетаа птици и го исколваа. ⁵ Друг дел од семето падна на каменеста почва, каде што имаше малку земја и тоа брзо никна, бидејќи земјата беше плитка. ⁶ Но штом опече сонцето, стебленцата свенаа и се исушија, бидејќи немаа доволно длабоки корени за да ги одржат во живот.

⁷ Трет дел од семето падна меѓу трње. Кога пораснаа трњето - ги задушија стебленцата и тие не донесоа никаков род.

⁸ Конечно, дел од семето падна на плодна почва каде што изникна, порасна и донесе род: едно стебло роди триесет, друго шеесет, а трето - сто зрна.“

⁹ Потоа Исус заклучи: „Ако имате уши - слушајте внимателно!“

Зошто преку споредби?

(Мт. 13:10-17; Лк. 8:9-10) ¹⁰ Кога Исус беше насамо со Своите дванаесет апостоли и со уште некои следбеници, тие Го прашаа за причината поради која Тој се служи со споредби. ¹¹ Тој им одговори: „Вам ви е објавена тајната за Божјото царство, но на другите луѓе им зборувам преку споредби, ¹² бидејќи тие, имајќи очи - не гледаат, имајќи уши - не слушаат, ниту пак се трудат да разберат, па да се обратат кон Бог и Тој да им прости^[a].“

Исус ја објаснува споредбата со сејачот

(Мт. 13:18-23; Лк. 8:11-15) ¹³ Потоа Исус им рече: „Ако не ја разберете оваа споредба, не ќе можете да ги разберете другите. ¹⁴ Тоа што сејачот го сее е Божјата порака. ¹⁵ Тврдата почва, покрај патот, ги претставува луѓето што ќе ја чујат пораката, но веднаш доаѓа Сатаната и им ја одзема од срцето. ¹⁶ Каменестата почва ги претставува оние што ја слушаат Божјата порака и веднаш со задоволство ја прифаќаат. ¹⁷ Но таа во нив не се закоренува и тие остануваат верници само кратко време: штом ќе надојдат неволи или прогонства поради верата во Божјата порака, тие веднаш потклекнуваат.

¹⁸ Трнливата почва ги претставува оние што ја слушаат Божјата порака, ¹⁹ но прекумерните грижи за работи од овој земен живот и желбата да се збогатат и да имаат сe и сешто ги заведуваат и ја задушуваат пораката во нив; така таа останува без плод.

²⁰ Плодната почва ги претставува оние што ја слушаат Божјата порака, ја прифаќаат и донесуваат род: едни триесеткратен, други шеесеткратен, трети стократен.“