Book of Common Prayer

¹¹ Кога знаете дека сето ова ќе пропадне, како треба да се однесувате? Треба да водите свет живот, посветен на Бог, ¹² да го чекате и што поскоро да го посакувате доаѓањето на тој Божји ден. Тогаш небесата ќе бидат запалени и уништени, а елементарните состојки од жештина ќе се растопат. ¹³ Но за нас Бог вети ново небо и нова Земја, каде што ќе владее праведност. Ова со нетрпение го очекуваме!

¹⁴ Очекувајќи го ова, пријатели мои, потрудете се Христос да ве затекне чисти, без пороци и помирени со Бог.

¹⁵ Ценете ја трпеливоста на нашиот Господ, бидејќи таа дава можност што повеќе луѓе да се спасат. За тоа ви пиша и нашиот сакан брат Павле, воден од мудроста што Бог му ја дал. ¹⁶ Тој за ова пишува во сите свои писма. Во тие писма има и работи што се тешки за разбирање, па некои неуки и неутврдени луѓе ги извртуваат, како што извртуваат и други делови од Светото Писмо. Така самите ќе се уништат.

¹⁷ Но вие, драги мои, навреме сте предупредени. Чувајте се да не застраните, да не бидете заведени од овие зли луѓе и да ја загубите сигурната позиција на која се наоѓате. ¹⁸ Трудете се да придобиете се поголема благонаклоност од нашиот Господ и Спасител Исус Христос и се подобро да Го запознавате.

Споредба со лозарите

- убијци (Мк. 12:1-12; Лк. 20:9-19) ³³ Исус продолжи да им зборува на свештеничките поглавари и на народните старешини: „Слушнете ја и оваа приказна. Си беше еднаш еден домаќин, кој насади лозје, го огради со плот, ископа јама за гмечење на грозјето и изгради чуварска кула. Потоа им го даде лозјето под наем на лозарите, а тој замина на пат. ³⁴ Кога дојде време за гроздобер, тој ги испрати своите слуги кај лозарите, за да му го донесат делот од бербата што му припаѓа како надомест. ³⁵ Но лозарите ги фатија слугите и едни претепаа, други убија, а некои каменуваа. ³⁶ Тогаш сопственикот повторно испрати слуги, овојпат во поголем број, но и со нив постапија на ист начин. ³⁷ Најпосле, сопственикот го испрати својот син, велејќи: ,Белки ќе имаат почит спрема син ми!‘ ³⁸ Но кога лозарите го видоа синот, си рекоа: ,Овој е наследникот! Ајде да го убиеме и да го присвоиме неговото наследство!‘ ³⁹ Го зграпчија, го исфрлија од лозјето и го убија. ⁴⁰ Што мислите, како ќе постапи со нив сопственикот на лозјето кога ќе дојде?“ - ги запраша Исус. ⁴¹ А тие Му одговорија: „Сигурно ќе ги погуби тие злосторници, а лозјето ќе им го даде под наем на други лозари, кои навреме ќе му го даваат плодот што му припаѓа.“

⁴² Исус им рече: „Зар не сте читале што вели Светото Писмо:

,Каменот што ѕидарите го отфрлија,

стана камен-темелник.

Тоа го направи Господ,

како прекрасна глетка пред нашите очи^[a]!‘“

⁴³ „Затоа“ - им рече Исус - „од вас ќе се одземе Божјото царство и ќе им се даде на луѓе кои донесуваат достоен плод.“

⁴⁴ („Кој ќе падне врз тој камен ќе се распарчи, а врз кого ќе падне тој камен - ќе го згмечи!“)^[b]

⁴⁵ Слушајќи ги Исусовите споредби, свештеничките поглавари и фарисеите^[c] сфатија дека се однесуваат на нив. ⁴⁶ Затоа, тие сакаа да Го уапсат, но се плашеа од народот, кој Го сметаше Исуса за пророк.