Book of Common Prayer

Прво писмо од апостол Павле до христијаните во

Коринт

Авторство и поздрави

1 Од Павле, повикан од Бог да Му биде апостол на Исус Христос, и од нашиот брат Состен.

² До Божјата црква во Коринт, до вас, кои Бог ве повика да бидете Негов свет народ и ве направи свети преку Исус Христос, и вас, и сите христијани насекаде, сите што го повикуваат името на Исус Христос, нивни и наш Господ.

³ Ви посакуваме благонаклоност и мир од Бог, нашиот Татко и од Господ Исус Христос.

Благодарност на Бог за благословите во коринтската црква

⁴ Постојано Му се заблагодарувам на мојот Бог за Неговата милосрдна благонаклоност што ви ја подари преку Исус Христос. ⁵ Тој во секој поглед ја збогати вашата црква со надареност за говорништво и со многу знаење. ⁶ Со тоа и проповедањето за Христос се зацврсти меѓу вас. ⁷ Сега, додека нестрпливо го чекате повторното доаѓање на нашиот Господ Исус Христос, не ви недостасува никаква духовна дарба. ⁸ Тој ќе продолжи да ве надградува докрај, за да бидете беспрекорни на денот кога ќе се врати нашиот Господ Исус Христос. ⁹ Во Бог можете да имате доверба! Тој ве повика да се здружите со Неговиот Син Исус Христос, нашиот Господ.

Неслога во коринтската црква

¹⁰ Сега, драги пријатели христијани, многу ве молам, во името на нашиот Господ Исус Христос, да изградувате слога меѓу вас, за да не дојде до раздор во црквата. Треба да ги усогласите вашите идеи и планови. ¹¹ Од семејството на Хлое ме известија дека меѓу вас, драги мои, има поделби. ¹² Едни сте викале: „Јас сум Павлов!“ други: „Јас сум Аполосов!“, трети: „Јас сум Петров^[a]!“, четврти: „Јас сум Христов!“

¹³ Зар Христос се раздели? Павле ли беше распнат за вас? Во името на Павле ли бевте крстени? ¹⁴ Благодарен сум Му на Бог што, освен Крисп и Гај, јас не крстив ниту еден од вас, ¹⁵ за да не рече некој дека е крстен во мое име. ¹⁶ (Да, ги крстив и членовите на семејството на Стефан, а не се сеќавам дали сум крстил уште некој.) ¹⁷ Христос не ме испрати да крштавам, туку да ја проповедам Радосната вест, и тоа не со мудри говори, за да не се омаловажи силата на делото што го изврши Христос на крстот.

Световна и Божја мудрост

¹⁸ Проповедањето за смртта на Исус на крстот им звучи бесмислено на луѓето што се на патот кон пропаста, но за нас што сме на патот на спасението тоа претставува Божја сила. ¹⁹ Во Светото Писмо, Бог вели:

„Ќе ја уништам човечката мудрост,

ќе ги отфрлам нивните најостроумни идеи^[b].“

Сатаната го искушува Исуса

(Мк.1:12-13; Лк.4:1-13) 4 Тогаш Духот го одведе Исуса во пустината, за да биде искушуван од Ѓаволот. ² Откако таму постеше четириесет дни и четириесет ноќи, Тој изгладне. ³ Тогаш искушувачот му пристапи и Му рече: „Ако си Ти Божјиот Син, нареди им на камењава да се претворат во лебови!“ ⁴ Но Исус му одговори: „Светото Писмо вели^[a]:

,Човекот не живее само од леб,

туку и од секој збор што произлегува од Божјата уста!‘“

⁵ Тогаш Ѓаволот Го одведе Исуса во светиот град (Ерусалим), Го постави на врвот на храмот ⁶ и Му рече: „Ако си Ти Божјиот Син, фрли се долу, бидејќи во Светото Писмо пишува^[b]:

,Бог ќе им заповеда на Своите ангели да Те чуваат,

на своите дланки да Те понесат,

за да не ти се препне од камен ногата.‘“

⁷ А Исус му одговори: „Но, го пишува и следново: ,Не искушавај Го Господа, твојот Бог!‘“

⁸ Уште еднаш Ѓаволот Го искачи на највисоката планина и Му ги покажа сите царства на Земјата со сета нивна слава; ⁹ и Му рече: „Сето ова ќе Ти го дадам Тебе, ако паднеш ничкум и ми се поклониш!“ ¹⁰ Но Исус му одговори: „Бегај оттука, Сатано! Светото писмо вели^[c]:

,Поклонувај Му се само на Господ, твојот Бог, и само Нему служи Му!‘“

¹¹ Тогаш Ѓаволот Го остави, а кај Исус дојдоа ангели и Му служеа.