Book of Common Prayer

2) Павле оди за Македонија и Ахаја (Грција)

20 Кога стивна вревата, Павле ги собра христијаните од Ефес и ги охрабри. Се збогува со нив и тргна за Македонија. ² Патем, во сите градови низ кои поминуваше, со многу проповеди ги храбреше христијаните. Потоа замина за Грција. ³ Таму остана три месеци. Токму кога се подготвуваше да тргне на пловидба кон Сирија дозна дека група Евреи коваат заговор против него. Затоа реши да се врати преку Македонија.

⁴ На тој пат го придружуваа: Сопатер, синот на Пир од Верија, Аристарх и Секунд, од Солун, Гај од Дерба, Тимотеј, како и Тихик и Трофим од областа Азија. ⁵ Тие отидоа пред нас и не чекаа во Троада. ⁶ Откако заврши празникот на Бесквасните лебови, ние отпловивме од Филипи и по пет дена им се придруживме во Троада. Таму останавме седум дена.

3) Павле последен пат ја посетува Троада

⁷ Еден неделен ден бевме собрани на Причест^[a], а Павле ги поучуваше насобраните, па ја одолжи проповедта се до полноќ, зашто следниот ден се подготвуваше да замине. ⁸ Во горната соба, каде што бевме собрани, имаше многу ламби. ⁹ Едно момче, по име Евтих, седејќи крај прозорецот, задрема, бидејќи Павле долго проповедаше. Сонот го совлада и Евтих падна од третиот кат. Кога го кренаа, беше мртов. ¹⁰ Павле слезе долу, се наведна над него, го гушна и рече: „Не грижете се, жив е!“ ¹¹ Потоа сите се вратија во горната соба, и заедно зедоа Причест. Павле продолжи да им проповеда се до мугрите, кога си замина. ¹² Во меѓувреме, момчето го одведоа дома живо и здраво, што беше големо олеснување за сите.

¹³ Павле реши да патува за Асос по копно. Ние, останатите, тргнавме со брод до Асос и се договоривме таму да го земеме со нас и Павле. ¹⁴ Се сретнавме во Асос, го зедовме со нас и отпловивме за Митилена. ¹⁵ Утредента пловевме покрај островот Киос, следниот ден поминавме покрај островот Самос, а по уште еден ден пловење, пристигнавме во Милет.

¹⁶ Павле беше решил да го заобиколи Ефес и да не се задржува во Азија, зашто брзаше, ако е можно, до празникот Духовден^[b] да пристигне во Ерусалим.

Исус вторпат ја навестува Својата смрт

(Мт. 17:22-23; Лк. 9:43б-45) ³⁰ Заминувајќи си оттаму, Исус и Неговите ученици патуваа низ покраината Галилеја. Исус не сакаше никој да дознае за тоа. ³¹ Тој сакаше да го мине времето поучувајќи ги само Своите ученици. Им зборуваше дека Тој, Синот Човечки, ќе им биде предаден на луѓето и дека тие ќе Го погубат, но и тоа дека три дена по погубувањето Тој ќе воскресне од мртвите. ³² Тие не сфаќаа за што зборува, а се плашеа да Го распрашуваат околу тоа.

Кој е најголем во Божјите очи?

(Мт. 18:1-5; Лк. 9:46-48) ³³ Потоа Исус и Неговите ученици отидоа во Неговата куќа во градот Кафарнаум. Таму, во куќата, Исус ги праша: „За што се расправавте по патот?“ ³⁴ Тие молчеа, бидејќи расправијата беше околу тоа, кој од нив е најважен. ³⁵ Седнувајќи, Исус ги повика дванаесеттемина Свои ученици да се соберат околу Него, па им рече: „Тој што сака почесно^[a] место меѓу вас, треба да им биде како слуга на сите!“

³⁶ Потоа Исус повика едно дете, го исправи пред нив, го гушна и рече: ³⁷ „Секој што во Мое име ќе прифати едно од овие деца, Ме прифаќа Мене. Прифаќајќи Ме Мене, Го прифаќа и Оној^[b] што Ме испрати.“

За и против Исус

(Лк. 9:49-50) ³⁸ Јован Му рече на Исус: „Учителе, сретнавме еден човек кој се користи со Твоето име и изгонува демони. Да му забраниме да го прави тоа, бидејќи тој не и припаѓа на нашата група!“ ³⁹ Но Исус им одговори на Своите ученици: „Немојте да му забранувате! Тој што извршува чуда во Мое име, нема толку лесно да се сврти против Мене. ⁴⁰ Кој не е против нас, тој е за нас. ⁴¹ Ве уверувам дека секој што ќе ви даде макар и чаша вода во Мое име, заради тоа што сте следбеници на Месијата, несомнено ќе биде награден.“