Book of Common Prayer

Писмо до христијаните од нееврејските народи

²² Тогаш апостолите, старешините и целата црква во Ерусалим решија да изберат луѓе и да ги испратат во сириска Антиохија, заедно со Павле и Барнаба за да им ја пренесат оваа одлука. Одбраа двајца од водачите на црквата: Јуда, наречен Барсаба, и Сила. ²³ Ним им го предадоа следново писмо:

„Од апостолите и старешините, ваши браќа од Ерусалим,

до христијаните од нееврејско потекло во Антиохија, Сирија и Киликија.

Поздрави до вас!

²⁴ Слушнавме дека кај вас дошле луѓе одовде и, без да добијат од нас никакви упатства, ви издавале разни заповеди, со што многу ве вознемириле. ²⁵ Затоа, откако постигнавме согласност по ова прашање, избравме луѓе што ќе ги испратиме кај вас, заедно со нашите сакани Барнаба и Павле, ²⁶ луѓе што Му ги посветиле своите животи на нашиот Господ Исус Христос.

²⁷ Ги испраќаме Јуда и Сила, кои и усно ќе ви го објаснат ова што ви го пишуваме. ²⁸ Светиот Дух и ние решивме да не ве оптоваруваме со други бремиња, освен со овие неколку нешта, што се неопходни: ²⁹ да не јадете месо што е принесено како жртва на идоли, да не консумирате крв, да не јадете задавени животни и да се пазите од блуд. Доволно е да се придржувате до овие упатства.

Бидете поздравени!“

³⁰ Така четворицата испратени заминаа за сириска Антиохија. Таму свикаа собрание на сите христијани и им го предадоа писмото. ³¹ Луѓето го прочитаа и многу и се израдуваа на неговата содржина.

³² А Јуда и Сила, обајцата Божји пророци, долго им зборуваа на христијаните, охрабрувајќи ги и зајакнувајќи им ја верата. ³³ Поминаа со нив извесно време, а потоа со благослов од христијаните се вратија во Ерусалим кај оние што ги испратија. ^{34 [a] 35} Павле и Барнаба останаа во Антиохија, каде што заедно со многу други луѓе поучуваа и ја проповедаа пораката од Господ.

Граѓаните на Назарет не Го сакаат Исуса

(Мт. 13:53-58; Лк. 4:16-30) 6 Исус си замина оттаму и заедно со Своите ученици се врати во својот град^[a]. ² Во саботата Тој отиде во синагогата да поучува. Многуброен народ занесно Го слушаше, прашувајќи се: „Од каде го знае сето ова? Од каде Му е оваа мудрост и моќ да прави чуда? ³ Не ли е ова дрводелецот - синот на Марија, братот на Јаков, Јосиф, Јуда и Симон? Нели сестрите Негови и денес живеат меѓу нас!?“ Така, жителите на Назарет со сомневање гледаа на Исус^[b].

⁴ Затоа Исус им рече: „Пророкот добива признание отсекаде, освен од својот град, од своите роднини и од своето семејство!“ ⁵ Таму не можеше да направи многу чуда, освен што исцели неколку болни, допирајќи ги со Своите раце. ⁶ Остана изненаден од нивната неверба.

Исус одеше по околните села и поучуваше.

Дванаесетте апостоли во мисија

(Мт. 10:5-15; Лк. 9:1-6) ⁷ Потоа ги повика Дванаесетте апостоли и ги испрати по двајца, давајќи им моќ да изгонуваат демонски духови. ⁸ Им ги даде следниве упатства: „Патувајте само со стап^[c] во рацете. Не носете со себе ни храна, ни торба, ни пари. ⁹ Носете сандали, но не и резервна облека. ¹⁰ Кога ќе ве прими некое семејство, останете кај него сe додека не си заминете од тој град. ¹¹ Ако некое место не сака да ве прими и да ве слуша, одете си оттаму и истресете им го и правот од сандалите, како знак на осуда за нив.“

¹² Тогаш апостолите заминаа и им проповедаа на луѓето да Му се вратат на Бог. ¹³ Изгонуваа многу демонски духови и исцелуваа голем број болни, премачкувајќи ги со маслиново масло^[d].