Book of Common Prayer

Miktam Dawida.

16 Strzeż mnie, o Boże, bo tobie ufam.

² Moja dusza mówi do PANA: Ty jesteś moim Panem, a moja dobroć nie przynosi ci żadnej korzyści;

³ Lecz świętym, którzy są na ziemi, i szlachetnym, w których całe moje upodobanie.

⁴ Rozmnożą się boleści tych, którzy chodzą za obcymi bogami. Nie złożę im ofiar z krwi i nie wymówię ich imion swoimi ustami.

⁵ PAN jest udziałem mego dziedzictwa i kielicha; ty strzeżesz mojego losu.

⁶ Sznury miernicze wyznaczyły mi przyjemne miejsca i miłe jest moje dziedzictwo.

⁷ Będę błogosławił PANA, który udzielił mi rady, bo nawet w nocy pouczają mnie moje nerki.

⁸ Stawiam PANA zawsze przed oczami; skoro on jest po mojej prawicy, nie zachwieję się.

⁹ Dlatego cieszy się moje serce i raduje się moja chwała, a moje ciało będzie spoczywać bezpiecznie.

¹⁰ Nie zostawisz bowiem mojej duszy w piekle ani nie dopuścisz swemu Świętemu doznać zniszczenia.

¹¹ Dasz mi poznać drogę życia, pełnię radości przed twoim obliczem, rozkosze po twojej prawicy na wieki.

Modlitwa Dawida.

17 Wysłuchaj, PANIE, mojej słusznej sprawy, zważ na moje wołanie, nakłoń ucha na modlitwę moich nieobłudnych ust.

² Niech wyrok o mnie wyjdzie sprzed twego oblicza, niech twoje oczy widzą to, co słuszne.

³ Doświadczyłeś moje serce, nawiedziłeś mnie nocą, wypróbowałeś mnie ogniem, ale nic nie znalazłeś. Postanowiłem, że moje usta nie zgrzeszą.

⁴ Co się tyczy spraw ludzkich, dzięki słowom twoich ust wystrzegałem się dróg okrutnika.

⁵ Zatrzymaj moje kroki na twoich drogach, aby nie zachwiały się moje nogi.

⁶ Wzywam cię, Boże, bo mnie wysłuchasz. Nakłoń ku mnie swe ucho, wysłuchaj moich słów.

⁷ Okaż swoje miłosierdzie, ty, który wybawiasz ufających tobie od tych, którzy powstają przeciwko twojej prawicy.

⁸ Strzeż mnie jak źrenicy oka, ukryj mnie w cieniu swych skrzydeł;

⁹ Przed niegodziwymi, którzy mnie gnębią, przed wrogami mojej duszy, którzy mnie osaczyli.

¹⁰ Okryli się swoim tłuszczem, zuchwale mówią swymi ustami.

¹¹ Gdziekolwiek idziemy, otaczają nas, wytężają swój wzrok, aby nas powalić na ziemię.

¹² Podobni są do lwa żądnego łupu, do lwiątka siedzącego w ukryciu.

¹³ Powstań, PANIE, wystąp przeciwko niemu i powal go, swoim mieczem ocal moją duszę od niegodziwego;

¹⁴ A swoją ręką, PANIE, od ludzi, od ludzi tego świata, których udziałem jest to życie, a których brzuchy napełniasz swymi skarbami, tak że nasyceni są nawet ich synowie, a resztę zostawiają ich dzieciom.

¹⁵ Ja zaś w sprawiedliwości ujrzę twe oblicze, a gdy się obudzę, nasycę się twoim podobieństwem.

Pieśń stopni.

134 Oto błogosławcie PANA, wszyscy słudzy PANA, którzy nocami stoicie w domu PANA.

² Wznieście wasze ręce ku świątyni i błogosławcie PANA.

³ Niech cię błogosławi z Syjonu PAN, który stworzył niebo i ziemię.

135 Alleluja. Chwalcie imię PANA; chwalcie, słudzy PANA;

² Którzy stoicie w domu PANA, w przedsionkach domu naszego Boga.

³ Chwalcie PANA, bo PAN jest dobry; śpiewajcie jego imieniu, bo jest wdzięczne.

⁴ PAN bowiem wybrał sobie Jakuba i Izraela na swoją własność.

⁵ Wiem, że wielki jest PAN, a nasz Pan jest nad wszystkich bogów.

⁶ Wszystko, co PAN chce, to czyni na niebie i na ziemi, w morzu i we wszystkich głębinach.

⁷ On sprawia, że mgły wznoszą się z krańców ziemi; wywołuje błyskawice i deszcz, wydobywa wiatr ze swoich skarbców;

⁸ Poraził pierworodnych w Egipcie, od człowieka aż do bydlęcia.

⁹ Zesłał znaki i cuda pośród ciebie, Egipcie; na faraona i na wszystkie jego sługi.

¹⁰ Pobił wiele narodów i zgładził potężnych królów;

¹¹ Sychona, króla Amorytów, i Oga, króla Baszanu, i wszystkie królestwa Kanaanu;

¹² I dał ich ziemię w dziedzictwo, w dziedzictwo Izraelowi, swemu ludowi.

¹³ Twoje imię, PANIE, trwa na wieki; twoja pamięć, PANIE, z pokolenia na pokolenie.

¹⁴ Bo PAN będzie sądzić swój lud i zmiłuje się nad swymi sługami.

¹⁵ Bożki pogan to srebro i złoto, dzieło ludzkich rąk.

¹⁶ Mają usta, ale nie mówią; mają oczy, ale nie widzą;

¹⁷ Mają uszy, ale nie słyszą, i nie ma oddechu w ich ustach.

¹⁸ Podobni są do nich ci, którzy je robią, i wszyscy, którzy w nich pokładają ufność.

¹⁹ Domu Izraela, błogosławcie PANA; domu Aarona, błogosławcie PANA.

²⁰ Domu Lewiego, błogosławcie PANA; wy, którzy się boicie PANA, błogosławcie PANA.

²¹ Niech będzie błogosławiony z Syjonu PAN, który mieszka w Jeruzalem. Alleluja.

3 Patrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi. Dlatego świat nas nie zna, bo jego nie zna.

² Umiłowani, teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Wiemy jednak, że gdy on się objawi, będziemy podobni do niego, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest.

³ A każdy, kto pokłada w nim tę nadzieję, oczyszcza się, jak i on jest czysty.

⁴ Każdy, kto popełnia grzech, przekracza też prawo, ponieważ grzech jest przekroczeniem prawa.

⁵ A wiecie, że on się objawił, aby zgładzić nasze grzechy, a w nim nie ma grzechu.

⁶ Każdy więc, kto w nim trwa, nie grzeszy. Każdy, kto grzeszy, nie widział go ani go nie poznał.

⁷ Dzieci, niech was nikt nie zwodzi. Kto czyni sprawiedliwość, jest sprawiedliwy, tak jak i on jest sprawiedliwy.

⁸ Kto popełnia grzech, jest z diabła, gdyż diabeł od początku grzeszy. Po to objawił się Syn Boży, aby zniszczyć dzieła diabła.

⁹ Każdy, kto się narodził z Boga, nie popełnia grzechu, bo jego nasienie w nim pozostaje i nie może grzeszyć, gdyż narodził się z Boga.

¹⁰ Po tym poznaje się dzieci Boże i dzieci diabła: Każdy, kto nie czyni sprawiedliwości, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie miłuje swego brata.

¹⁵ A gdy ludzie trwali w oczekiwaniu i wszyscy myśleli w swych sercach o Janie, czy może on nie jest Chrystusem;

¹⁶ Odpowiedział Jan wszystkim: Ja was chrzczę wodą, lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godny rozwiązać rzemyka u jego sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem.

¹⁷ Ma on swoje wiejadło w ręku i wyczyści swoje klepisko, i zgromadzi pszenicę do swego spichlerza, ale plewy spali w ogniu nieugaszonym.

¹⁸ A tak głosząc, dawał ludziom jeszcze wiele innych napomnień.

¹⁹ Lecz tetrarcha Herod, strofowany przez niego z powodu Herodiady, żony swego brata Filipa, i z powodu wszystkich złych czynów, których się dopuścił;

²⁰ Dodał do wszystkiego i to, że wtrącił Jana do więzienia.

²¹ I stało się tak, że kiedy wszyscy ludzie byli ochrzczeni, również Jezus został ochrzczony, a gdy się modlił, otworzyło się niebo;

²² I zstąpił na niego Duch Święty w kształcie cielesnym jak gołębica, a z nieba rozległ się głos: Ty jesteś moim umiłowanym Synem, w tobie mam upodobanie.