Book of Common Prayer

Psalm Dawida.

103 Błogosław, moja duszo, PANA, i całe moje wnętrze – jego święte imię.

² Błogosław, moja duszo, PANA, i nie zapominaj o wszystkich jego dobrodziejstwach.

³ On przebacza wszystkie twoje nieprawości, on uzdrawia wszystkie twoje choroby;

⁴ On wybawia twoje życie od zguby, on cię koronuje miłosierdziem i wielką litością.

⁵ On nasyca dobrem twoje usta i odnawia twoją młodość jak u orła.

⁶ PAN wymierza sprawiedliwość i sąd wszystkim uciśnionym.

⁷ Dał poznać swe drogi Mojżeszowi, a synom Izraela swoje dzieła.

⁸ Łaskawy i litościwy jest PAN, nieskory do gniewu i pełen wielkiego miłosierdzia.

⁹ Nie będzie się spierał bez końca ani wiecznie gniewu chował.

¹⁰ Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani nie odpłaca nam według naszych nieprawości.

¹¹ Jak wysoko bowiem są niebiosa nad ziemią, tak wielkie jest jego miłosierdzie nad tymi, którzy się go boją.

¹² Jak daleko jest wschód od zachodu, tak daleko oddalił od nas nasze występki.

¹³ Jak ojciec ma litość nad dziećmi, tak PAN ma litość nad tymi, którzy się go boją.

¹⁴ On bowiem wie, z czego jesteśmy ulepieni; pamięta, że jesteśmy prochem.

¹⁵ Dni człowieka są jak trawa, kwitnie jak kwiat polny.

¹⁶ Wiatr na niego powieje, a już go nie ma i nie pozna go już jego miejsce.

¹⁷ Ale miłosierdzie PANA od wieków na wieki nad tymi, którzy się go boją, a jego sprawiedliwość nad synami synów;

¹⁸ Nad tymi, którzy strzegą jego przymierza i pamiętają, aby wypełnić jego przykazania.

¹⁹ PAN na niebiosach ustanowił swój tron, a jego królestwo panuje nad wszystkimi.

²⁰ Błogosławcie PANA, jego aniołowie, potężni siłą, którzy wypełniacie jego rozkazy, będąc posłuszni głosowi jego słowa.

²¹ Błogosławcie PANA, wszystkie jego zastępy, jego słudzy, którzy spełniacie jego wolę.

²² Błogosławcie PANA, wszystkie jego dzieła, we wszystkich miejscach jego panowania. Błogosław, moja duszo, PANA.

111 Alleluja. Będę wysławiał PANA całym sercem w radzie prawych i w zgromadzeniu.

² Wielkie są dzieła PANA, rozważane przez wszystkich, którzy je miłują.

³ Jego dzieło jest chwalebne i wspaniałe, a jego sprawiedliwość trwa na wieki.

⁴ Pamiętnymi uczynił swe cuda; miłosierny i litościwy jest PAN.

⁵ Dał pokarm tym, którzy się go boją, pamięta wiecznie o swoim przymierzu.

⁶ Okazał swemu ludowi potęgę swoich dzieł, dając mu dziedzictwo pogan.

⁷ Dzieła rąk jego to prawda i sąd, niezmienne są wszystkie jego przykazania;

⁸ Ustalone na wieki wieków, ustanowione w prawdzie i prawości.

⁹ Zesłał swemu ludowi odkupienie, ustanowił na wieki swoje przymierze; jego imię jest święte i straszne.

¹⁰ Bojaźń PANA jest początkiem mądrości; prawdziwego rozumu nabywają wszyscy, którzy wypełniają jego przykazania; jego chwała trwa na wieki.

114 Gdy Izrael wychodził z Egiptu, dom Jakuba spośród ludu obcego języka;

² Juda stał się jego świątynią, Izrael jego panowaniem.

³ Morze to ujrzało i uciekło, Jordan wstecz się odwrócił.

⁴ Góry skakały jak barany, pagórki jak jagnięta.

⁵ Morze, cóż ci się stało, żeś uciekło, a tobie, Jordanie, że wstecz się odwróciłeś?

⁶ Góry, że skakałyście jak barany, a wy, pagórki, jak jagnięta?

⁷ Zadrżyj, ziemio, przed obliczem Pana, przed obliczem Boga Jakuba;

⁸ Który zamienia skałę w jezioro, a krzemień w źródło wód.

³⁶ Niech więc cały dom Izraela wie z pewnością, że tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście, Bóg uczynił i Panem, i Chrystusem.

³⁷ A słysząc to, przerazili się do głębi serca i zapytali Piotra i pozostałych apostołów: Co mamy robić, mężowie bracia?

³⁸ Wtedy Piotr powiedział do nich: Pokutujcie i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na przebaczenie grzechów, a otrzymacie dar Ducha Świętego.

³⁹ Obietnica ta bowiem dotyczy was, waszych dzieci i wszystkich, którzy są daleko, każdego, kogo powoła Pan, nasz Bóg.

⁴⁰ W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał ich: Ratujcie się od tego przewrotnego pokolenia.

⁴¹ Ci więc, którzy chętnie przyjęli jego słowa, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się tego dnia około trzech tysięcy dusz.

⁴² Trwali oni w nauce apostołów, w społeczności, w łamaniu chleba i w modlitwach.

⁴³ I strach ogarnął każdą duszę, gdyż wiele znaków i cudów działo się przez apostołów.

⁴⁴ A wszyscy, którzy uwierzyli, byli razem i wszystko mieli wspólne.

⁴⁵ Sprzedawali posiadłości i dobra i rozdzielali je wszystkim według potrzeb.

⁴⁶ Każdego dnia trwali zgodnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z radością i w prostocie serca;

⁴⁷ Chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością wszystkich ludzi. A Pan dodawał kościołowi każdego dnia tych, którzy mieli być zbawieni.

¹⁵ Jeśli mnie miłujecie, zachowujcie moje przykazania.

¹⁶ A ja będę prosił Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby z wami był na wieki;

¹⁷ Ducha prawdy, którego świat nie może przyjąć, bo go nie widzi ani go nie zna. Wy jednak go znacie, gdyż z wami przebywa i w was będzie.

¹⁸ Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was.

¹⁹ Jeszcze krótki czas, a świat nie będzie mnie już więcej oglądał, lecz wy będziecie mnie oglądać. Ponieważ ja żyję, wy też będziecie żyć.

²⁰ W tym dniu poznacie, że ja jestem w moim Ojcu, a wy we mnie i ja w was.

²¹ Kto ma moje przykazania i zachowuje je, ten mnie miłuje. A kto mnie miłuje, będzie go też miłował mój Ojciec i ja go będę miłował, i objawię mu samego siebie.

²² Powiedział mu Judasz, ale nie Iskariota: Panie, cóż to jest, że masz się objawić nam, a nie światu?

²³ Jezus mu odpowiedział: Jeśli ktoś mnie miłuje, będzie zachowywał moje słowo. I mój Ojciec go umiłuje, i przyjdziemy do niego, i u niego zamieszkamy.

²⁴ Kto mnie nie miłuje, nie zachowuje moich słów. A słowo, które słyszycie, nie jest moje, ale tego, który mnie posłał, Ojca.

²⁵ To wam powiedziałem, przebywając z wami.

²⁶ Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, on nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.

²⁷ Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; daję wam nie tak, jak daje świat. Niech się nie trwoży wasze serce ani się nie lęka.

²⁸ Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i znowu przyjdę do was. Gdybyście mnie miłowali, radowalibyście się, ponieważ powiedziałem: Idę do Ojca. Mój Ojciec bowiem jest większy niż ja.

²⁹ I teraz wam powiedziałem, zanim to się stanie, żebyście uwierzyli, gdy to się stanie.

³⁰ Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata, a on we mnie nic nie ma.

³¹ Ale żeby świat poznał, że miłuję Ojca i jak Ojciec mi nakazał, tak czynię. Wstańcie, chodźmy stąd.