Book of Common Prayer

Przewodnikowi chóru. Psalm sługi PANA, Dawida, który wypowiedział do PANA słowa tej pieśni w dniu, gdy go PAN ocalił z rąk wszystkich jego wrogów i z ręki Saula. Powiedział wtedy:

18 Będę cię miłował, PANIE, mocy moja.

² PAN moją skałą, moją twierdzą i wybawicielem. Mój Bóg moją opoką, której będę ufał, moją tarczą i rogiem mego zbawienia, moją warownią.

³ Wezwę PANA, który jest godny chwały, a będę wybawiony od moich wrogów.

⁴ Ogarnęły mnie boleści śmierci i zatrwożyły mnie potoki bezbożnych.

⁵ Boleści piekła mnie oplotły, pochwyciły mnie sidła śmierci.

⁶ W moim utrapieniu wzywałem PANA i wołałem do mego Boga. Ze swojej świątyni usłyszał mój głos, a moje wołanie dotarło przed jego oblicze, do jego uszu.

⁷ Wtedy ziemia poruszyła się i zadrżała, a posady gór zatrzęsły się i zachwiały od jego gniewu.

⁸ Z jego nozdrzy unosił się dym, z jego ust buchnął ogień trawiący, węgle zapaliły się od niego.

⁹ Nachylił niebiosa i zstąpił, a ciemność była pod jego stopami.

¹⁰ Dosiadł cheruba i latał; latał na skrzydłach wiatru.

¹¹ Z ciemności zrobił sobie ukrycie, namiotem wokół niego były ciemne wody i gęste obłoki nieba.

¹² Przed jego blaskiem rozeszły się jego obłoki, grad i węgle ogniste.

¹³ I zagrzmiał PAN na niebiosach, Najwyższy wydał swój głos, grad i węgle ogniste.

¹⁴ Wypuścił swe strzały i rozproszył ich, cisnął błyskawicami i ich rozgromił.

¹⁵ I ukazały się głębiny wód, i odsłoniły się fundamenty świata od twojego upomnienia, PANIE, i od podmuchu tchnienia twoich nozdrzy.

¹⁶ Posłał z wysoka, chwycił mnie, wyciągnął mnie z wielkich wód.

¹⁷ Ocalił mnie od potężnego wroga mego i od tych, którzy mnie nienawidzą, choć byli ode mnie mocniejsi.

¹⁸ Zaskoczyli mnie w dniu mego utrapienia, lecz PAN był moją podporą.

¹⁹ Wyprowadził mnie na miejsce przestronne, wybawił mnie, bo mnie sobie upodobał.

²⁰ Nagrodził mnie PAN według mojej sprawiedliwości, oddał mi według czystości moich rąk.

²¹ Strzegłem bowiem dróg PANA i nie odstąpiłem niegodziwie od mego Boga.

²² Bo miałem przed oczyma wszystkie jego nakazy i nie odrzucałem od siebie jego praw.

²³ Byłem wobec niego nienaganny i wystrzegałem się swojej nieprawości.

²⁴ Dlatego oddał mi PAN według mojej sprawiedliwości, według czystości moich rąk przed jego oczyma.

²⁵ Ty z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z człowiekiem nienagannym postąpisz nienagannie.

²⁶ Wobec czystego okażesz się czysty, a wobec przewrotnego postąpisz przewrotnie;

²⁷ Ty bowiem lud strapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.

²⁸ Bo ty zapalisz moją pochodnię; PAN, Bóg mój, rozjaśni moje ciemności.

²⁹ Bo z tobą przebiłem się przez wojsko, z moim Bogiem przeskoczyłem mur.

³⁰ Droga Boża jest doskonała, słowo PANA w ogniu wypróbowane. Tarczą jest dla wszystkich, którzy mu ufają.

³¹ Bo któż jest Bogiem oprócz PANA? Któż skałą oprócz Boga naszego?

³² To Bóg, który przepasuje mnie mocą i doskonałą czyni moją drogę.

³³ Moje nogi czyni jak u łani i stawia mnie na wyżynach.

³⁴ Ćwiczy moje ręce do walki, tak że mogę kruszyć spiżowy łuk swymi ramionami.

³⁵ Dałeś mi też tarczę swego zbawienia i wspierała mnie twoja prawica, a twoja dobrotliwość uczyniła mnie wielkim.

³⁶ Rozszerzyłeś ścieżkę dla mych kroków, tak że moje stopy się nie zachwiały.

³⁷ Ścigałem moich wrogów i dopadłem ich, nie zawróciłem, aż ich nie wytraciłem.

³⁸ Powaliłem ich tak, że nie mogli powstać, upadli pod moje stopy.

³⁹ Przepasałeś mnie mocą do walki, powaliłeś pod moje stopy moich przeciwników.

⁴⁰ Zmuszałeś moich wrogów do ucieczki, abym wykorzenił tych, którzy mnie nienawidzą.

⁴¹ Wołali, lecz nie było nikogo, kto by ich wybawił; wołali do PANA, lecz ich nie wysłuchał.

⁴² Starłem ich jak proch na wietrze, wyrzuciłem jak błoto uliczne.

⁴³ Wyzwoliłeś mnie od kłótni ludzkich, ustanowiłeś mnie głową narodów. Będzie mi służył lud, którego nie znałem.

⁴⁴ Jak tylko usłyszą o mnie, będą mi posłuszni, cudzoziemcy będą udawać uległość.

⁴⁵ Cudzoziemcy zmarnieją i będą drżeć w swoich warowniach.

⁴⁶ PAN żyje, niech będzie błogosławiona moja skała, niech będzie wywyższony Bóg mego zbawienia.

⁴⁷ Bóg dokonuje za mnie zemsty i poddaje mi narody.

⁴⁸ Ty wyzwalasz mnie od moich wrogów; ty wywyższyłeś mnie ponad moich przeciwników, ocaliłeś mnie od gwałtownika.

⁴⁹ Dlatego będę cię, PANIE, sławił wśród narodów i będę śpiewał twemu imieniu.

⁵⁰ Bo dajesz wielkie wybawienie swemu królowi i na wieki okazujesz miłosierdzie swemu pomazańcowi Dawidowi i jego potomstwu.

¹¹ Dlatego pamiętajcie, że wy, niegdyś poganie w ciele, zwani nieobrzezaniem przez tych, których zwano obrzezaniem dokonanym ręką na ciele;

¹² Byliście w tamtym czasie bez Chrystusa, obcy względem społeczności Izraela i obcy przymierzom obietnicy, niemający nadziei i bez Boga na świecie.

¹³ Lecz teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.

¹⁴ On bowiem jest naszym pokojem, on, który z obydwu uczynił jedno i zburzył stojący pośrodku mur, który był przegrodą;

¹⁵ Znosząc przez swoje ciało nieprzyjaźń, prawo przykazań wyrażone w przepisach, aby z dwóch stworzyć w samym sobie jednego nowego człowieka, czyniąc pokój;

¹⁶ I aby pojednać z Bogiem obydwu w jednym ciele przez krzyż, zgładziwszy przez niego nieprzyjaźń.

¹⁷ A gdy przyszedł, zwiastował pokój wam, którzy byliście daleko, i tym, którzy byli bliscy.

¹⁸ Przez niego bowiem my, obie strony, mamy przystęp w jednym Duchu do Ojca.

¹⁹ A więc nie jesteście już więcej obcymi i przybyszami, ale współobywatelami z świętymi i domownikami Boga;

²⁰ Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus;

²¹ Na którym cała budowla razem zespolona rośnie w świętą świątynię w Panu;

²² Na którym i wy razem się budujecie, aby być mieszkaniem Boga przez Ducha.

2 A po kilku dniach znowu przyszedł do Kafarnaum i usłyszano, że jest w domu.

² I zaraz zeszło się tak wielu ludzi, że nie mogli się zmieścić nawet przed drzwiami. I głosił im słowo Boże.

³ Wtedy przyszli do niego, niosąc sparaliżowanego, a niosło go czterech ludzi.

⁴ A gdy nie mogli do niego podejść z powodu tłumu, odkryli dach nad miejscem, gdzie był Jezus, wyłamali go i spuścili na dół posłanie, na którym leżał sparaliżowany.

⁵ A Jezus, widząc ich wiarę, powiedział do sparaliżowanego: Synu, twoje grzechy są ci przebaczone.

⁶ A byli tam niektórzy z uczonych w Piśmie, siedząc i myśląc w swoich sercach:

⁷ Czemu on mówi takie bluźnierstwa? Któż może przebaczać grzechy oprócz samego Boga?

⁸ A zaraz Jezus, poznawszy w swym duchu, że tak myśleli, powiedział do nich: Czemuż tak myślicie w swoich sercach?

⁹ Cóż jest łatwiej – powiedzieć sparaliżowanemu: Przebaczone są ci grzechy, czy powiedzieć: Wstań, weź swoje posłanie i chodź?

¹⁰ Ale żebyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi moc przebaczać grzechy – powiedział do sparaliżowanego:

¹¹ Mówię ci: Wstań, weź swoje posłanie i idź do domu.

¹² A on natychmiast wstał, wziął swoje posłanie i wyszedł na oczach wszystkich, tak że wszyscy byli zdumieni i chwalili Boga, mówiąc: Nigdy nie widzieliśmy czegoś takiego.