Book of Common Prayer

Psalm Dawida, gdy zmienił swoje zachowanie przed Abimelekiem i wypędzony przez niego, odszedł.

34 Będę błogosławił PANA w każdym czasie, jego chwała zawsze będzie na moich ustach.

² Moja dusza będzie się chlubić PANEM; pokorni to usłyszą i rozradują się.

³ Uwielbiajcie PANA ze mną i wspólnie wywyższajmy jego imię.

⁴ Szukałem PANA, a on mnie wysłuchał i uwolnił od wszystkich mych trwóg.

⁵ Spojrzeli na niego i rozpromienili się, a ich oblicza nie doznały wstydu.

⁶ Ten oto biedak wołał, a PAN wysłuchał i wybawił go ze wszystkich jego utrapień.

⁷ Anioł PANA rozbija obóz dokoła tych, którzy się go boją, i wybawia ich.

⁸ Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest PAN: Błogosławiony człowiek, który mu ufa.

⁹ Bójcie się PANA, jego święci, bo niczego nie braknie tym, którzy się go boją.

¹⁰ Lwięta cierpią niedostatek i głód, lecz szukającym PANA nie zabraknie żadnego dobra.

¹¹ Chodźcie, synowie, słuchajcie mnie; nauczę was bojaźni PANA.

¹² Który człowiek chce długo żyć i pragnie wiele dni, aby móc oglądać dobro?

¹³ Strzeż swego języka od zła, a swoich warg od podstępnej mowy.

¹⁴ Odwróć się od zła i czyń dobrze, szukaj pokoju i dąż do niego.

¹⁵ Oczy PANA są zwrócone na sprawiedliwych, a jego uszy nachylone na ich wołanie;

¹⁶ Lecz oblicze PANA jest przeciwko złoczyńcom, aby pamięć o nich wymazać z ziemi.

¹⁷ Wołają sprawiedliwi, a PAN wysłuchuje ich i uwalnia od wszelkich trudności.

¹⁸ Bliski jest PAN skruszonym w sercu i wybawia złamanych na duchu.

¹⁹ Liczne są cierpienia sprawiedliwego, ale PAN uwalnia go od nich wszystkich.

²⁰ On strzeże wszystkich jego kości; ani jedna z nich nie będzie złamana.

²¹ Zło zabija niegodziwego i ci, którzy nienawidzą sprawiedliwego, będą zniszczeni;

²² PAN odkupi dusze swoich sług i nie będą zniszczeni ci, którzy mu ufają.

33 Weselcie się w PANU, sprawiedliwi, bo prawym przystoi chwała.

² Wysławiajcie PANA na harfie, śpiewajcie mu przy cytrze i z instrumentem o dziesięciu strunach.

³ Śpiewajcie mu nową pieśń, pięknie i głośno mu grajcie.

⁴ Słowo PANA bowiem jest prawe i wszystkie jego dzieła są dokonane w wierności.

⁵ On miłuje sprawiedliwość i sąd, pełna jest ziemia miłosierdzia PANA.

⁶ Słowem PANA zostały uczynione niebiosa i tchnieniem jego ust wszystkie ich zastępy.

⁷ On gromadzi wody morskie jak na stos i w skarbcach zbiera głębiny.

⁸ Niech cała ziemia boi się PANA, niech się go lękają wszyscy mieszkańcy świata.

⁹ On bowiem przemówił i stało się; on rozkazał i powstało.

¹⁰ PAN udaremnia zamiary narodów, niweczy zamysły ludów.

¹¹ Zamiar PANA trwa na wieki, myśli jego serca z pokolenia na pokolenie.

¹² Błogosławiony naród, którego Bogiem jest PAN; lud, który on wybrał sobie na dziedzictwo.

¹³ PAN patrzy z nieba, widzi wszystkich synów ludzkich.

¹⁴ Z miejsca, w którym przebywa, spogląda na wszystkich mieszkańców ziemi.

¹⁵ Ukształtował serce każdego z nich, przygląda się wszystkim ich czynom.

¹⁶ Nie wybawi króla liczne wojsko ani nie ocali wojownika wielka siła.

¹⁷ Koń jest zwodniczy w wybawieniu, nie ocali swą wielką siłą.

¹⁸ Oto oko PANA nad tymi, którzy się go boją, nad tymi, którzy ufają jego miłosierdziu;

¹⁹ Aby ocalić od śmierci ich duszę i żywić ich w czasie głodu.

²⁰ Nasza dusza oczekuje PANA, on jest naszą pomocą i tarczą.

²¹ W nim bowiem rozraduje się nasze serce, bo ufamy jego świętemu imieniu.

²² Niech będzie nad nami twoje miłosierdzie, PANIE, według pokładanej w tobie nadziei.

11 A wiara jest podstawą tego, czego się spodziewamy, i dowodem tego, czego nie widzimy.

² Przez nią bowiem przodkowie otrzymali chlubne świadectwo.

³ Przez wiarę rozumiemy, że światy zostały ukształtowane słowem Boga, tak że to, co widzimy, nie powstało z tego, co widzialne.

⁴ Przez wiarę Abel złożył Bogu ofiarę lepszą niż Kain, dzięki czemu otrzymał świadectwo, że jest sprawiedliwy, bo Bóg zaświadczył o jego darach. Przez nią też, choć umarł, jeszcze mówi.

⁵ Przez wiarę Henoch został przeniesiony, aby nie oglądał śmierci, i nie znaleziono go, ponieważ Bóg go przeniósł. Zanim bowiem został przeniesiony, miał świadectwo, że podobał się Bogu.

⁶ Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu, bo ten, kto przychodzi do Boga, musi wierzyć, że on jest i że nagradza tych, którzy go szukają.

⁷ Przez wiarę Noe, ostrzeżony przez Boga o tym, czego jeszcze nie widziano, kierowany bojaźnią zbudował arkę, aby ocalić swój dom. Przez nią też potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości, która jest z wiary.

⁸ Przez wiarę Abraham, gdy został wezwany, aby pójść na miejsce, które miał wziąć w dziedzictwo, usłuchał i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie.

⁹ Przez wiarę przebywał w ziemi obiecanej jak w obcej, mieszkając w namiotach z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tej samej obietnicy.

¹⁰ Oczekiwał bowiem miasta mającego fundamenty, którego budowniczym i twórcą jest Bóg.

¹¹ Przez wiarę także sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia potomstwa i urodziła, gdyż za wiernego uznała tego, który obiecał.

¹² Dlatego z jednego człowieka, i to obumarłego, zrodziło się potomstwo tak liczne, jak gwiazdy niebieskie i jak niezliczony piasek na brzegu morza.

³⁵ I odpowiedział im Jezus: Ja jestem chlebem życia. Kto przychodzi do mnie, nie będzie głodny, a kto wierzy we mnie, nigdy nie będzie odczuwał pragnienia.

³⁶ Ale wam powiedziałem: Chociaż widzieliście mnie, nie wierzycie.

³⁷ Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który przyjdzie do mnie, nie wyrzucę precz.

³⁸ Zstąpiłem bowiem z nieba nie po to, żeby czynić swoją wolę, ale wolę tego, który mnie posłał.

³⁹ A to jest wola Ojca, który mnie posłał, abym nie stracił nic z tego wszystkiego, co mi dał, ale abym to wskrzesił w dniu ostatecznym.

⁴⁰ I to jest wola tego, który mnie posłał, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.

⁴¹ Wtedy szemrali Żydzi o nim, bo powiedział: Ja jestem chlebem, który zstąpił z nieba.

⁴² I mówili: Czyż to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę znamy? Jakże więc on może mówić: Zstąpiłem z nieba?

⁴⁸ Ja jestem tym chlebem życia.

⁴⁹ Wasi ojcowie jedli mannę na pustyni, a poumierali.

⁵⁰ To jest ten chleb, który zstępuje z nieba, aby ten, kto go je, nie umarł.

⁵¹ Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś będzie jadł z tego chleba, będzie żył na wieki. A chleb, który ja dam, to moje ciało, które ja dam za życie świata.