Book of Common Prayer

Psalm Dawida, gdy zmienił swoje zachowanie przed Abimelekiem i wypędzony przez niego, odszedł.

34 Będę błogosławił PANA w każdym czasie, jego chwała zawsze będzie na moich ustach.

² Moja dusza będzie się chlubić PANEM; pokorni to usłyszą i rozradują się.

³ Uwielbiajcie PANA ze mną i wspólnie wywyższajmy jego imię.

⁴ Szukałem PANA, a on mnie wysłuchał i uwolnił od wszystkich mych trwóg.

⁵ Spojrzeli na niego i rozpromienili się, a ich oblicza nie doznały wstydu.

⁶ Ten oto biedak wołał, a PAN wysłuchał i wybawił go ze wszystkich jego utrapień.

⁷ Anioł PANA rozbija obóz dokoła tych, którzy się go boją, i wybawia ich.

⁸ Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest PAN: Błogosławiony człowiek, który mu ufa.

⁹ Bójcie się PANA, jego święci, bo niczego nie braknie tym, którzy się go boją.

¹⁰ Lwięta cierpią niedostatek i głód, lecz szukającym PANA nie zabraknie żadnego dobra.

¹¹ Chodźcie, synowie, słuchajcie mnie; nauczę was bojaźni PANA.

¹² Który człowiek chce długo żyć i pragnie wiele dni, aby móc oglądać dobro?

¹³ Strzeż swego języka od zła, a swoich warg od podstępnej mowy.

¹⁴ Odwróć się od zła i czyń dobrze, szukaj pokoju i dąż do niego.

¹⁵ Oczy PANA są zwrócone na sprawiedliwych, a jego uszy nachylone na ich wołanie;

¹⁶ Lecz oblicze PANA jest przeciwko złoczyńcom, aby pamięć o nich wymazać z ziemi.

¹⁷ Wołają sprawiedliwi, a PAN wysłuchuje ich i uwalnia od wszelkich trudności.

¹⁸ Bliski jest PAN skruszonym w sercu i wybawia złamanych na duchu.

¹⁹ Liczne są cierpienia sprawiedliwego, ale PAN uwalnia go od nich wszystkich.

²⁰ On strzeże wszystkich jego kości; ani jedna z nich nie będzie złamana.

²¹ Zło zabija niegodziwego i ci, którzy nienawidzą sprawiedliwego, będą zniszczeni;

²² PAN odkupi dusze swoich sług i nie będą zniszczeni ci, którzy mu ufają.

4 Niech więc każdy uważa nas za sługi Chrystusa i szafarzy tajemnic Boga.

² A od szafarzy wymaga się, aby każdy z nich okazał się wierny.

³ Mnie jednak najmniej zależy na tym, czy będę przez was sądzony, czy przez sąd ludzki. Nawet sam siebie nie sądzę.

⁴ Niczego bowiem w sobie nie dostrzegam, jednak nie jestem przez to usprawiedliwiony, lecz tym, który mnie sądzi, jest Pan.

⁵ Dlatego nie sądźcie przed czasem, dopóki nie przyjdzie Pan, który oświetli to, co ukryte w ciemności, i ujawni zamiary serc. Wtedy każdy otrzyma pochwałę od Boga.

⁶ To wszystko zaś, bracia, odniosłem do samego siebie i do Apollosa ze względu na was, abyście się nauczyli na naszym przykładzie nie wykraczać ponad to, co jest napisane, żeby jeden nie pysznił się drugim przeciw innemu.

⁷ Kto bowiem czyni cię różnym? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśli otrzymałeś, to dlaczego się chlubisz, jakbyś nie otrzymał?

⁸ Już jesteście nasyceni, już jesteście bogaci, bez nas królujecie. I obyście królowali, abyśmy i my z wami królowali.

⁹ Bo uważam, że Bóg nas, apostołów, wyznaczył jako ostatnich, jakby na śmierć skazanych. Staliśmy się bowiem widowiskiem dla świata, aniołów i ludzi.

¹⁰ My jesteśmy głupi dla Chrystusa, ale wy mądrzy w Chrystusie, my jesteśmy słabi, ale wy mocni, wy szanowani, a my wzgardzeni.

¹¹ Aż do tej chwili cierpimy głód i pragnienie, jesteśmy nadzy, policzkowani i tułamy się;

¹² I trudzimy się, pracując własnymi rękami. Gdy nas znieważają – błogosławimy, gdy nas prześladują – znosimy;

¹³ Gdy nam złorzeczą – modlimy się za nich. Staliśmy się jak śmiecie tego świata, jak odpadki u wszystkich, aż do tej chwili.

¹⁴ Nie piszę tego po to, aby was zawstydzić, ale napominam was jako moje umiłowane dzieci.

¹⁵ Choćbyście bowiem mieli dziesięć tysięcy wychowawców w Chrystusie, to jednak nie macie wielu ojców. Ja bowiem przez ewangelię zrodziłem was w Chrystusie Jezusie.

¹⁶ Proszę was więc, bądźcie moimi naśladowcami.

96 Śpiewajcie PANU nową pieśń, śpiewaj PANU, cała ziemio!

² Śpiewajcie PANU, błogosławcie jego imię, opowiadajcie o jego zbawieniu dzień po dniu.

³ Głoście wśród narodów jego chwałę, wśród wszystkich ludów jego cuda.

⁴ Wielki bowiem jest PAN i godny wszelkiej chwały, straszliwszy nad wszystkich bogów.

⁵ Gdyż wszyscy bogowie narodów są bożkami, a PAN uczynił niebiosa.

⁶ Cześć i majestat przed jego obliczem, moc i piękno w jego świątyni.

⁷ Oddajcie PANU, rodziny narodów, oddajcie PANU chwałę i moc.

⁸ Oddajcie PANU chwałę jego imienia, przynieście dary i wejdźcie do jego przedsionków.

⁹ Oddajcie PANU pokłon w ozdobie świętości, niech cała ziemia drży przed nim.

¹⁰ Mówcie wśród pogan: PAN króluje; świat będzie utwierdzony, aby się nie poruszył, i on będzie sądził ludzi sprawiedliwie.

¹¹ Niech się weselą niebiosa i niech raduje się ziemia; niech zaszumi morze i to, co w nim jest.

¹² Niech radują się pola i wszystko, co jest na nich, wtedy radośnie wykrzykną wszystkie drzewa leśne;

¹³ Przed obliczem PANA, bo idzie, idzie zaiste, aby sądzić ziemię. Będzie sądził świat w sprawiedliwości, a narody w swojej prawdzie.

Psalm na dziękczynienie.

100 Radośnie wykrzykujcie PANU, wszystkie ziemie!

² Służcie PANU z weselem, przychodźcie z radością przed jego oblicze.

³ Wiedzcie, że PAN jest Bogiem, to on nas uczynił, a nie my sami siebie; jesteśmy jego ludem i owcami jego pastwiska.

⁴ Wejdźcie w jego bramy z dziękczynieniem i do jego przedsionków z wychwalaniem; wysławiajcie go, błogosławcie jego imię;

⁵ PAN bowiem jest dobry, jego miłosierdzie trwa na wieki, a jego prawda z pokolenia na pokolenie.

³⁵ Nazajutrz znowu stał tam Jan i dwóch z jego uczniów.

³⁶ A gdy zobaczył Jezusa przechodzącego, powiedział: Oto Baranek Boży.

³⁷ I słyszeli ci dwaj uczniowie, jak mówił, i poszli za Jezusem.

³⁸ A Jezus, odwróciwszy się i ujrzawszy, że idą za nim, zapytał ich: Czego szukacie? A oni mu odpowiedzieli: Rabbi – co się tłumaczy: Mistrzu – gdzie mieszkasz?

³⁹ Powiedział im: Chodźcie i zobaczcie. Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka. I zostali z nim tego dnia, bo było około godziny dziesiątej.

⁴⁰ A Andrzej, brat Szymona Piotra, był jednym z tych dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za nim.

⁴¹ On najpierw znalazł Szymona, swego brata, i powiedział do niego: Znaleźliśmy Mesjasza – co się tłumaczy: Chrystusa.

⁴² I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus spojrzał na niego i powiedział: Ty jesteś Szymon, syn Jonasza. Ty będziesz nazwany Kefas – co się tłumaczy: Piotr.