Book of Common Prayer

³³ Zamienia rzeki w pustynię, a źródła wód w suchą ziemię;

³⁴ Ziemię urodzajną zamienia w jałową z powodu niegodziwości tych, którzy w niej mieszkają.

³⁵ Pustynię zamienia w jezioro, a suchą ziemię w źródła wód.

³⁶ I osadza tam głodnych, aby zakładali miasta do zamieszkania;

³⁷ I obsiewali pole, sadzili winnice i zbierali obfity plon.

³⁸ Błogosławi im tak, że bardzo się rozmnażają, i nie zmniejsza liczebności ich bydła.

³⁹ Ale potem maleje ich liczba i upokorzeni są uciskiem, nędzą i utrapieniem;

⁴⁰ On wylewa wzgardę na władców i sprawia, że błądzą po bezdrożach pustkowia.

⁴¹ Lecz podnosi nędznego z utrapienia i rozmnaża jego rodzinę jak stado.

⁴² Widząc to, prawi rozweselą się, a wszelka nieprawość zamknie swe usta.

⁴³ Kto jest tak mądry, aby tego upatrywał i rozumiał litość PANA?

Pieśń. Psalm Dawida.

108 Boże, moje serce jest gotowe; będę ci śpiewać i wysławiać cię, także i moja chwała.

² Obudź się, cytro i harfo, gdy o świcie powstanę.

³ Będę cię wysławiać wśród ludu, PANIE, będę ci śpiewał wśród narodów.

⁴ Twoje miłosierdzie bowiem jest wielkie, sięga ponad niebiosa, a twoja prawda aż pod obłoki.

⁵ Bądź wywyższony ponad niebiosa, Boże, a twoja chwała ponad całą ziemię;

⁶ Aby twoi umiłowani byli ocaleni, wybaw ich swoją prawicą i wysłuchaj mnie.

⁷ Bóg przemówił w swej świętości: Będę się weselić, rozdzielę Sychem, a dolinę Sukkot wymierzę.

⁸ Mój jest Gilead, mój i Manasses, Efraim mocą mojej głowy, Juda moim prawodawcą.

⁹ Moab jest moją miednicą do mycia, na Edom rzucę moje obuwie, nad Filisteą zatriumfuję.

¹⁰ Kto mnie wprowadzi do miasta warownego? Kto mnie doprowadzi aż do Edomu?

¹¹ Czy nie ty, Boże, który nas odrzuciłeś? Czy nie wyruszysz, Boże, z naszymi wojskami?

¹² Udziel nam pomocy w ucisku, bo próżna jest pomoc ludzka.

¹³ W Bogu będziemy mężni, on podepcze naszych wrogów.

33 Weselcie się w PANU, sprawiedliwi, bo prawym przystoi chwała.

² Wysławiajcie PANA na harfie, śpiewajcie mu przy cytrze i z instrumentem o dziesięciu strunach.

³ Śpiewajcie mu nową pieśń, pięknie i głośno mu grajcie.

⁴ Słowo PANA bowiem jest prawe i wszystkie jego dzieła są dokonane w wierności.

⁵ On miłuje sprawiedliwość i sąd, pełna jest ziemia miłosierdzia PANA.

⁶ Słowem PANA zostały uczynione niebiosa i tchnieniem jego ust wszystkie ich zastępy.

⁷ On gromadzi wody morskie jak na stos i w skarbcach zbiera głębiny.

⁸ Niech cała ziemia boi się PANA, niech się go lękają wszyscy mieszkańcy świata.

⁹ On bowiem przemówił i stało się; on rozkazał i powstało.

¹⁰ PAN udaremnia zamiary narodów, niweczy zamysły ludów.

¹¹ Zamiar PANA trwa na wieki, myśli jego serca z pokolenia na pokolenie.

¹² Błogosławiony naród, którego Bogiem jest PAN; lud, który on wybrał sobie na dziedzictwo.

¹³ PAN patrzy z nieba, widzi wszystkich synów ludzkich.

¹⁴ Z miejsca, w którym przebywa, spogląda na wszystkich mieszkańców ziemi.

¹⁵ Ukształtował serce każdego z nich, przygląda się wszystkim ich czynom.

¹⁶ Nie wybawi króla liczne wojsko ani nie ocali wojownika wielka siła.

¹⁷ Koń jest zwodniczy w wybawieniu, nie ocali swą wielką siłą.

¹⁸ Oto oko PANA nad tymi, którzy się go boją, nad tymi, którzy ufają jego miłosierdziu;

¹⁹ Aby ocalić od śmierci ich duszę i żywić ich w czasie głodu.

²⁰ Nasza dusza oczekuje PANA, on jest naszą pomocą i tarczą.

²¹ W nim bowiem rozraduje się nasze serce, bo ufamy jego świętemu imieniu.

²² Niech będzie nad nami twoje miłosierdzie, PANIE, według pokładanej w tobie nadziei.

¹³ Cierpi ktoś wśród was? Niech się modli. Raduje się ktoś? Niech śpiewa.

¹⁴ Choruje ktoś wśród was? Niech przywoła starszych kościoła i niech się modlą nad nim, namaszczając go olejem w imię Pana.

¹⁵ A modlitwa wiary uzdrowi chorego i Pan go podźwignie. Jeśli zaś popełnił grzechy, będą mu przebaczone.

¹⁶ Wyznawajcie sobie nawzajem upadki i módlcie się jedni za drugich, abyście byli uzdrowieni. Wiele może usilna modlitwa sprawiedliwego.

¹⁷ Eliasz był człowiekiem podlegającym tym samym doznaniom co my i modlił się gorliwie, żeby nie padał deszcz, i nie spadł deszcz na ziemię przez trzy lata i sześć miesięcy.

¹⁸ Potem znowu się modlił i niebo spuściło deszcz, i ziemia wydała swój plon.

¹⁹ Bracia, jeśli ktoś z was zejdzie z drogi prawdy, a ktoś go nawróci;

²⁰ Niech wie, że kto nawróci grzesznika z jego błędnej drogi, wybawi duszę od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów.

⁹ Powiedział też do tych, którzy ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innych mieli za nic, taką przypowieść:

¹⁰ Dwóch ludzi weszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik.

¹¹ Faryzeusz stanął i tak się w sobie modlił: Dziękuję ci, Boże, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy albo jak i ten celnik.

¹² Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co mam.

¹³ A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny mnie grzesznemu.

¹⁴ Mówię wam, że raczej ten odszedł do swego domu usprawiedliwiony, a nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.