Print Page Options
Previous Prev Day Next DayNext

Book of Common Prayer

Daily Old and New Testament readings based on the Book of Common Prayer.
Duration: 861 days
Updated Gdańsk Bible (UBG)
Version
Psalmy 118

118 Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

Niech powie teraz Izrael, że jego miłosierdzie trwa na wieki.

Niech powie teraz dom Aarona, że jego miłosierdzie trwa na wieki.

Niech powiedzą teraz ci, którzy się boją PANA, że jego miłosierdzie trwa na wieki.

Wzywałem PANA w ucisku; PAN mnie wysłuchał i postawił mnie na miejscu przestronnym.

PAN jest ze mną, nie będę się bał; cóż może mi uczynić człowiek?

PAN jest ze mną wśród tych, którzy mi pomagają, więc zobaczę pomstę nad tymi, którzy mnie nienawidzą.

Lepiej ufać PANU, niż polegać na człowieku.

Lepiej ufać PANU, niż polegać na władcach.

10 Wszystkie narody mnie otoczyły, ale w imię PANA wytępiłem je.

11 Otoczyły mnie, tak, otoczyły mnie, ale w imię PANA wytępiłem je.

12 Otoczyły mnie jak pszczoły, ale zgasły jak ogień z cierni, bo w imię PANA wytępiłem je.

13 Pchnąłeś mnie silnie, abym upadł, ale PAN mi pomógł.

14 PAN jest moją siłą i pieśnią, on stał się moim zbawieniem.

15 Głos radości i zbawienia w namiotach sprawiedliwych: Prawica PANA działa potężnie;

16 Prawica PANA jest wywyższona, prawica PANA działa potężnie.

17 Nie umrę, lecz będę żył i opowiadał dzieła PANA.

18 PAN ukarał mnie surowo, ale nie wydał mnie na śmierć.

19 Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, a wejdę w nie i będę wysławiał PANA.

20 To jest brama PANA, którą wchodzą sprawiedliwi.

21 Będę cię wysławiać, bo mnie wysłuchałeś i stałeś się moim zbawieniem.

22 Kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym.

23 PAN to sprawił i jest to cudowne w naszych oczach.

24 Oto dzień, który PAN uczynił, weselmy się i radujmy się w nim.

25 Proszę, PANIE, wybaw teraz; proszę, PANIE, daj pomyślność.

26 Błogosławiony, który przychodzi w imię PANA; błogosławimy wam z domu PANA.

27 Bóg jest PANEM, on nas oświecił; przywiążcie baranki powrozami aż do rogów ołtarza.

28 Ty jesteś moim Bogiem, będę cię wysławiać; mój Boże, będę cię wywyższać.

29 Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

Psalmy 145

Pieśń pochwalna Dawida.

145 Będę cię wywyższać, Boże mój, królu mój, i będę błogosławić twe imię na wieki wieków.

Każdego dnia będę cię błogosławić i chwalić twoje imię na wieki wieków.

Wielki jest PAN i godzien wielkiej chwały, a jego wielkość jest niezbadana.

Pokolenie pokoleniu będzie wychwalać twoje dzieła i opowiadać o twoich potężnych czynach.

Będę wysławiać wspaniałość chwały twojego majestatu i twoje cudowne dzieła.

I będą mówić o mocy twoich straszliwych czynów, a ja będę opowiadać twoją wielkość.

Będą wysławiać pamięć twojej wielkiej dobroci i śpiewać o twojej sprawiedliwości.

Łaskawy jest PAN i litościwy, nieskory do gniewu i bardzo miłosierny.

Dobry jest PAN dla wszystkich, a jego miłosierdzie nad wszystkimi jego dziełami.

10 Twoje dzieła będą cię wysławiać, PANIE, a twoi święci będą ci błogosławić.

11 Będą opowiadać o chwale twego królestwa i mówić o twojej potędze;

12 Aby oznajmić synom ludzkim jego potężne czyny i wspaniałą chwałę jego królestwa.

13 Twoje królestwo jest królestwem wiecznym, a twoje panowanie trwa przez wszystkie pokolenia.

14 PAN podtrzymuje wszystkich, którzy upadają, i podnosi wszystkich przygnębionych.

15 Oczy wszystkich oczekują ciebie, a ty im dajesz pokarm we właściwym czasie.

16 Otwierasz swoją rękę i nasycasz do woli wszystko, co żyje.

17 Sprawiedliwy jest PAN we wszystkich swoich drogach i miłosierny we wszystkich swoich dziełach.

18 Bliski jest PAN wszystkim, którzy go wzywają; wszystkim, którzy go wzywają w prawdzie.

19 Spełni pragnienia tych, którzy się go boją; usłyszy ich wołanie i wybawi ich.

20 PAN strzeże wszystkich, którzy go miłują; a wytraci wszystkich niegodziwych.

21 Moje usta będą głosić chwałę PANA i niech wszelkie ciało błogosławi jego święte imię na wieki wieków.

Error: Book name not found: Hos for the version: Updated Gdańsk Bible
Pierwszy List św. Pawła do Koryntian 2:6-16

Głosimy jednak mądrość wśród doskonałych, ale nie mądrość tego świata ani władców tego świata, którzy przemijają;

Lecz głosimy mądrość Boga w tajemnicy, zakrytą mądrość, którą przed wiekami Bóg przeznaczył ku naszej chwale;

Której nie poznał żaden z władców tego świata. Gdyby bowiem poznali, nigdy nie ukrzyżowaliby Pana chwały;

Ale głosimy, jak jest napisane: Czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało, ani nie wstąpiło do serca człowieka, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują.

10 Nam zaś Bóg objawił to przez swojego Ducha. Duch bowiem bada wszystko, nawet głębokości Boga.

11 Bo kto z ludzi wie, co jest w człowieku oprócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo i tego, co jest w Bogu, nikt nie zna, oprócz Ducha Bożego.

12 My zaś nie przyjęliśmy ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, żebyśmy wiedzieli, które rzeczy są nam od Boga darowane.

13 A o tym też mówimy nie słowami, których naucza ludzka mądrość, lecz których naucza Duch Święty, stosując do duchowych spraw to, co duchowe.

14 Lecz cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego. Są bowiem dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ rozsądza się je duchowo.

15 Człowiek duchowy zaś rozsądza wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sądzony.

16 Kto bowiem poznał umysł Pana? Kto go będzie pouczał? Ale my mamy umysł Chrystusa.

Ewangelia według św. Mateusza 14:1-12

14 W tym czasie tetrarcha Herod usłyszał wieść o Jezusie.

I powiedział swoim sługom: To jest Jan Chrzciciel. On zmartwychwstał i dlatego cuda dokonują się przez niego.

Herod bowiem schwytał Jana, związał go i wtrącił do więzienia z powodu Herodiady, żony swego brata Filipa.

Bo Jan mówił mu: Nie wolno ci jej mieć.

I chciał go zabić, ale bał się ludu, bo uważano go za proroka.

A gdy obchodzono dzień urodzin Heroda, córka Herodiady tańczyła wśród gości i spodobała się Herodowi.

Dlatego pod przysięgą obiecał jej dać, o cokolwiek poprosi.

A ona, namówiona przedtem przez swoją matkę, powiedziała: Daj mi tu na misie głowę Jana Chrzciciela.

I zasmucił się król, ale ze względu na przysięgę i współbiesiadników kazał jej dać.

10 A posławszy kata, ściął Jana w więzieniu.

11 I przyniesiono jego głowę na misie, i dano dziewczynie, a ona zaniosła ją swojej matce.

12 Potem przyszli jego uczniowie, zabrali ciało i pogrzebali je, a poszedłszy, powiedzieli o tym Jezusowi.