Book of Common Prayer

¹¹ Секој друг свештеник секојдневно врши богослужба и одново принесува жртви што никогаш не можат да исчистат од гревови. ¹² А Христос принесе само една жртва, која има вечна вредност, и потоа седна на почесно место, од десната страна на Бог. ¹³ Таму ќе остане се додека Неговите непријатели не бидат покорени под Неговите стапала. ¹⁴ Значи, Тој само со една жртва, вечно ги усоврши оние што ги посвети. ¹⁵ За ова ни сведочи и Светиот Дух. Прво вели:

¹⁶ „Кога ќе дојде време, со Мојот народ ќе воспоставам ваков Завет:

Моите закони ќе ги ставам во нивните срца,

па ќе ги разберат, и ќе ги впишам во нивните умови,

па ќе им се покоруваат,

¹⁷ а нивните гревови и беззаконија нема веќе ни да ги спомнам^[a].“

¹⁸ Штом гревовите се простени, веќе нема потреба од принесување жртви.

Повик на верност спрема Новиот завет

¹⁹ Според тоа, драги пријатели христијани^[b], ние сега можеме смело да влеземе во Најсветото место. Тоа ни го овозможи жртвата^[c] на Исус. ²⁰ Тоа е тој нов пат, пат што дава живот, пат што го проби Христос за нас низ преградната завеса со тоа што во тело Тој умре за нас.

²¹ Затоа, сега кога имаме Првосвештеник Кој управува со Божјиот Дом, ²² да дојдеме пред Бог со искрени срца и со целосна доверба. Нашата совест е попрскана со Христовата крв и сега е чиста, нашите тела се измиени со чиста вода. ²³ Да се држиме цврсто и без колебање за надежта што велиме дека ја имаме, бидејќи можеме да имаме целосна доверба дека Бог ќе го исполни ветувањето што ни го даде. ²⁴ Да размислуваме како еден со друг да се поттикнуваме на љубов и добри дела. ²⁵ Да не изостануваме од нашите заеднички богослужби, како што некои тоа имаат обичај да го прават, туку напротив, да се охрабруваме едни со други, особено сега кога гледате дека се приближува денот на враќањето на нашиот Господ!

Исус нахранува над пет илјади души

(Матеј 14:13-21; Марко 6:30-44; Лука 9:10-17) 6 По ова, Исус отиде од другата страна на Галилејското Езеро (или како што поинаку се нарекува - Тибериско^[a] Море). ² Многуброен народ постојано Го следеше, бидејќи ги гледаше чудата на исцелување што Тој ги правеше над болните. ³ Исус се искачи на планината и таму седна со Своите ученици. ⁴ Наскоро доаѓаше еврејскиот празник Пасха.

⁵ Кога Исус го подигна својот поглед и забележа дека многуброен народ доаѓа кај Него, му се обрати на Филип: „Каде да купиме леб за да ги нахраниме луѓево?“ ⁶ Исус го рече ова за да види што ќе му одговори Филип, бидејќи Исус знаеше што ќе прави.

⁷ „За да добие секој од нив барем по едно залаче, ќе треба да купиме леб за повеќе од двесте денарии^[b]!“ - одговори Филип.

⁸ Тогаш Андреј, еден од Исусовите ученици и брат на Симон Петар, Му рече: ⁹ „Овде се наоѓа едно момче кое има пет јачменови лебови и две риби; но што е тоа за толку многу народ!?“

¹⁰ „Кажете им на луѓето да седнат“ - рече Исус. На тоа место имаше многу трева, па луѓето испоседнаа, а на број беа околу пет илјади, сметајќи ги само мажите. ¹¹ Тогаш Исус ги зеде лебовите, и откако Му заблагодари на Бог, им ги раздели на поседнатите луѓе, а им раздели и од рибите, на секој колку што сакаше.

¹² Кога народот се најаде, Исус им рече на Своите ученици: „Соберете ги парчињата што останаа, ништо да не пропадне.“ ¹³ Од петте јачменови лебови, тие собраа и наполнија дванаесет кошници со парчиња што им останаа на луѓето кои јадеа.

¹⁴ Кога го видоа чудото што Исус го направи, луѓето говореа: „Овој навистина е Пророкот чие доаѓање на светот ни беше предвестено!“

¹⁵ Но, Исус, кога дозна дека наумиле сосила да Го зграпчат и да Го прогласат за цар, повторно се повлече сам во гората.