Book of Common Prayer

Темелот на нашата надеж

¹³ Така, на пример, кога Бог му го даде Своето ветување на Авраам, Тој се заколна дека ќе го исполни тоа што го ветува, и бидејќи нема ништо поголемо од Бога, Тој се заколна во Самиот Себе, ¹⁴ и му рече: „Јас, Господ, ти ветувам дека изобилно ќе те благословам и ќе ти дадам многубројни потомци^[a]!“ ¹⁵ Авраам беше стрплив и го доби она што Бог му го вети. ¹⁶ Кога луѓето имаат меѓусебни расправии, тие се заколнуваат во нешто поголемо од себе. ¹⁷ Така и Бог, сакајќи да не увери дека целосно ќе се исполнат Неговите ветувања спрема оние на кои тие им се наменети, кон Своето ветување додаде и заклетва. ¹⁸ Бог не може да лаже! Овие две работи - Неговото ветување и заклетвата - се непроменливи и затоа, за нас што сме нашле прибежиште кај Него, тоа претставува големо охрабрување, бидејќи ние со доверба очекуваме да го добиеме тоа на што се надеваме. ¹⁹ Таа надеж е цврста котва за нашите души и не води преку завесата^[b] во Божјото најсвето место, ²⁰ таму, каде што веќе влезе Исус заради нас и стана наш вечен Првосвештеник од редот на Мелхиседек.

Исус и Самарјанката

4 Штом Исус дозна дека фарисеите слушнале оти Тој придобива и крштава повеќе ученици од Јован Крстител, ² (иако самиот Исус не крштаваше, туку Неговите ученици), ³ Тој ја напушти Јудеја и се врати во Галилеја. ⁴ Мораше да помине низ Самарија^[a]. ⁵ Така Тој дојде до самарискиот град Сихар, близу до местото кое Јаков му го беше дал на својот син Јосиф^[b]. ⁶ Таму беше бунарот на Јаков. Исус седна крај бунарот, зашто беше уморен од патувањето. Беше околу пладне^[c].

⁷ Една жена од Самарјанците дојде, за да си нацрпи вода. „Дај ми малку вода да се напијам!“ - и рече Исус. ⁸ (Неговите ученици беа отидени во градот за да купат храна.)

⁹ Тогаш Самарјанката Му рече: „Ти си Евреин, а јас сум Самарјанка; како можеш да бараш вода од мене!?“ (Имено, Евреите не сакаа да општат^[d] со Самарјанците.)

¹⁰ Исус и одговори: „Кога би знаела што дава Бог, и Кој е Овој што ти бара вода, ти би побарала од Него и Тој би ти дал животодавна вода!“

¹¹ Жената му рече: „Господине, немаш кофа за црпење, а бунарот е длабок. Од каде ќе нацрпиш животодавна^[e] вода? ¹² Овој бунар ни е од нашиот прататко Јаков, кој од него пиеше, а исто така и неговите синови и нивниот добиток; зар си ти поголем од Јаков!?“

Исус е животодавната вода

¹³ Исус и одговори: „Секој што пие од оваа вода одново ќе ожедни. ¹⁴ А оној што пие од водата што Јас ќе му ја дадам никогаш нема да ожедни. Водата што Јас ќе му ја дадам ќе стане во него извор на животодавна вода и ќе му донесе вечен живот.“

¹⁵ „Господине“ - му рече жената - „дај ми ја таа вода за повеќе да не ожеднувам, ниту пак да доаѓам овде да црпам вода!“