Book of Common Prayer

37 Davíðssálmur. Ver eigi of bráður vegna illvirkjanna, öfunda eigi þá er ranglæti fremja,

² því að þeir fölna skjótt sem grasið, visna sem grænar jurtir.

³ Treyst Drottni og gjör gott, bú þú í landinu og iðka ráðvendni,

⁴ þá munt þú gleðjast yfir Drottni, og hann mun veita þér það sem hjarta þitt girnist.

⁵ Fel Drottni vegu þína og treyst honum, hann mun vel fyrir sjá.

⁶ Hann mun láta réttlæti þitt renna upp sem ljós og rétt þinn sem hábjartan dag.

⁷ Ver hljóður fyrir Drottni og vona á hann. Ver eigi of bráður vegna þeirra er vel gengur, vegna þess manns er svik fremur.

⁸ Lát af reiði og slepp heiftinni, ver eigi of bráður, það leiðir til ills eins.

⁹ Illvirkjarnir verða afmáðir, en þeir er vona á Drottin, fá landið til eignar.

¹⁰ Innan stundar eru engir guðlausir til framar, þegar þú gefur gætur að stað þeirra, eru þeir horfnir.

¹¹ En hinir hógværu fá landið til eignar, gleðjast yfir ríkulegri gæfu.

¹² Óguðlegur maður býr yfir illu gegn réttlátum, nístir tönnum gegn honum.

¹³ Drottinn hlær að honum, því að hann sér að dagur hans kemur.

¹⁴ Óguðlegir bregða sverðinu og benda boga sína til þess að fella hinn hrjáða og snauða, til þess að brytja niður hina ráðvöndu.

¹⁵ En sverð þeirra lendir í þeirra eigin hjörtum, og bogar þeirra munu brotnir verða.

¹⁶ Betri er lítil eign réttláts manns en auðlegð margra illgjarnra,

¹⁷ því að armleggur illgjarnra verður brotinn, en réttláta styður Drottinn.

¹⁸ Drottinn þekkir daga ráðvandra, og arfleifð þeirra varir að eilífu.

¹⁹ Á vondum tímum verða þeir eigi til skammar, á hallæristímum hljóta þeir saðning.

²⁰ En óguðlegir farast, og óvinir Drottins eru sem skraut vallarins: þeir hverfa _ sem reykur hverfa þeir.

²¹ Guðlaus maður tekur lán og borgar eigi, en hinn réttláti er mildur og örlátur.

²² Því að þeir sem Drottinn blessar, fá landið til eignar, en hinum bannfærðu verður útrýmt.

²³ Frá Drottni kemur skrefum mannsins festa, þegar hann hefir þóknun á breytni hans.

²⁴ Þótt hann falli, þá liggur hann ekki flatur, því að Drottinn heldur í hönd hans.

²⁵ Ungur var ég og gamall er ég orðinn, en aldrei sá ég réttlátan mann yfirgefinn né niðja hans biðja sér matar.

²⁶ Ætíð er hann mildur og lánar, og niðjar hans verða öðrum til blessunar.

²⁷ Forðastu illt og gjörðu gott, þá munt þú búa kyrr um aldur,

²⁸ því að Drottinn hefir mætur á réttlæti og yfirgefur ekki sína trúuðu. Þeir verða eilíflega varðveittir, en niðjar óguðlegra upprætast.

²⁹ Hinir réttlátu fá landið til eignar og búa í því um aldur.

³⁰ Munnur réttláts manns mælir speki og tunga hans talar það sem rétt er.

³¹ Lögmál Guðs hans er í hjarta hans, eigi skriðnar honum fótur.

³² Hinn guðlausi skimar eftir hinum réttláta og situr um að drepa hann,

³³ en Drottinn ofurselur hann honum ekki og lætur hann ekki ganga sekan frá dómi.

³⁴ Vona á Drottin og gef gætur að vegi hans, þá mun hann hefja þig upp, að þú erfir landið, og þú skalt horfa á, þegar illvirkjum verður útrýmt.

³⁵ Ég sá hinn óguðlega í ofstopa sínum og þenja sig út sem grænt tré á gróðrarstöðvum sínum,

³⁶ og ég gekk fram hjá, og sjá, hann var þar ekki framar, ég leitaði hans, en hann fannst ekki.

³⁷ Gef gætur að hinum ráðvanda og lít á hinn hreinskilna, því að friðsamir menn eiga framtíð fyrir höndum,

³⁸ en afbrotamönnum verður útrýmt öllum samt, framtíðarvon óguðlegra bregst.

³⁹ Hjálp réttlátra kemur frá Drottni, hann er hæli þeirra á neyðartímum.

⁴⁰ Drottinn liðsinnir þeim og bjargar þeim, bjargar þeim undan hinum óguðlega og hjálpar þeim, af því að þeir leituðu hælis hjá honum.

¹³ Þá var Daníel leiddur inn fyrir konung. Konungur tók til máls og sagði við Daníel: "Ert þú Daníel, einn af þeim herleiddu Gyðingum, sem konungurinn, faðir minn, flutti burt frá Júda?

¹⁴ Ég hefi um þig heyrt, að andi guðanna búi í þér og að skýrleikur, þekking og frábær speki finnist með þér.

¹⁵ Nú hefi ég látið leiða inn fyrir mig vitringana og særingamennina til þess að lesa þetta letur og segja mér þýðing þess, en þeir geta ekki sagt, hvað þessi orð þýða.

¹⁶ En ég hefi heyrt um þig, að þú kunnir þýðingar að finna og úr vandamálum að greiða. Ef þú nú getur lesið þetta letur og sagt mér þýðing þess, þá skalt þú klæddur verða purpura, bera gullfesti á hálsi þér og vera þriðji yfirhöfðingi í ríkinu."

¹⁷ Þá tók Daníel til máls og sagði við konung: "Haltu sjálfur gáfum þínum og gef einhverjum öðrum gjafir þínar, en letrið mun ég lesa fyrir konunginn og segja honum þýðing þess.

¹⁸ Þú konungur! Guð hinn hæsti veitti Nebúkadnesar föður þínum ríki, vald, vegsemd og tign.

¹⁹ Og sökum þess veldis, sem hann hafði veitt honum, hræddust hann allir lýðir, þjóðir og tungur, og stóð þeim ótti af honum. Hann tók af lífi hvern sem hann vildi og hann lét lífi halda hvern sem hann vildi, hann hóf hvern er hann vildi og hann lægði hvern er hann vildi.

²⁰ En er hjarta hans metnaðist og hugur hans gjörðist ofdrambsfullur, þá var honum hrundið úr konungshásætinu og tignin tekin frá honum.

²¹ Hann var rekinn úr mannafélagi og hjarta hans varð líkt dýrshjarta. Hann átti byggð meðal skógarasna, og honum var gefið gras að eta eins og uxum, og líkami hans vöknaði af dögg himins, þar til er hann kannaðist við, að Guð hinn hæsti ræður yfir konungdómi mannanna og veitir hann hverjum sem hann vill.

²² Og þú, Belsasar, sonur hans, hefir ekki lítillætt hjarta þitt, þótt þú vissir allt þetta,

²³ heldur hefir þú sett þig upp á móti Drottni himnanna og látið færa þér kerin úr húsi hans, og þú og stórmenni þín, konur þínar og hjákonur hafið drukkið vín af þeim. Og þú hefir vegsamað guði úr silfri, gulli, eiri, járni, tré og steini, sem ekki sjá, ekki heyra og ekkert vita, en þann Guð, sem hefir lífsanda þinn í hendi sér og ráð hefir á öllum högum þínum, hann hefir þú ekki tignað.

²⁴ Samstundis voru fingur handarinnar frá honum sendir og þetta letur ritað.

²⁵ En letrið, sem ritað er, er þetta: mene, mene, tekel ufarsin.

²⁶ Þessi er þýðing orðanna: mene, Guð hefir talið ríkisár þín og leitt þau til enda;

²⁷ tekel, þú ert veginn á skálum og léttvægur fundinn;

²⁸ peres, ríki þitt er deilt og gefið Medum og Persum."

²⁹ Því næst bauð Belsasar að klæða Daníel purpura og láta gullfesti um háls honum og gjöra heyrinkunnugt, að hann skyldi vera þriðji yfirhöfðingi í ríkinu.

³⁰ Á hinni sömu nótt var Belsasar Kaldeakonungur drepinn.

¹³ Þetta hef ég skrifað yður, sem trúið á nafn Guðs sonar, til þess að þér vitið, að þér hafið eilíft líf.

¹⁴ Og þetta er sú djörfung, sem vér höfum til hans: Ef vér biðjum um eitthvað eftir hans vilja, þá heyrir hann oss.

¹⁵ Og ef vér vitum, að hann heyrir oss, um hvað sem vér biðjum, þá vitum vér, að oss eru veittar þær bænir, sem vér höfum beðið hann um.

¹⁶ Ef einhver sér bróður sinn drýgja synd, sem er ekki til dauða, þá skal hann biðja, og Guð mun gefa honum líf, þeim sem ekki syndgar til dauða. Til er synd til dauða. Fyrir henni segi ég ekki að hann skuli biðja.

¹⁷ Allt ranglæti er synd, en til er synd, sem ekki er til dauða.

¹⁸ Vér vitum, að hver sem af Guði er fæddur syndgar ekki, sá sem af Guði er fæddur varðveitir hann og hinn vondi snertir hann ekki.

¹⁹ Vér vitum, að vér tilheyrum Guði og allur heimurinn er á valdi hins vonda.

²⁰ Vér vitum, að Guðs sonur er kominn og hefur gefið oss skilning, til þess að vér þekkjum sannan Guð. Vér erum í hinum sanna Guði fyrir samfélag vort við son hans Jesú Krist. Hann er hinn sanni Guð og eilífa lífið.

5 Nú bar svo til, að hann stóð við Genesaretvatn og mannfjöldinn þrengdist að honum til að hlýða á Guðs orð.

² Þá sá hann tvo báta við vatnið, en fiskimennirnir voru farnir í land og þvoðu net sín.

³ Hann fór út í þann bátinn, er Símon átti, og bað hann að leggja lítið eitt frá landi, settist og tók að kenna mannfjöldanum úr bátnum.

⁴ Þegar hann hafði lokið ræðu sinni, sagði hann við Símon: "Legg þú út á djúpið, og leggið net yðar til fiskjar."

⁵ Símon svaraði: "Meistari, vér höfum stritað í alla nótt og ekkert fengið, en fyrst þú segir það, skal ég leggja netin."

⁶ Nú gjörðu þeir svo, og fengu þeir þá mikinn fjölda fiska, en net þeirra tóku að rifna.

⁷ Bentu þeir þá félögum sínum á hinum bátnum að koma og hjálpa sér. Þeir komu og hlóðu báða bátana, svo að nær voru sokknir.

⁸ Þegar Símon Pétur sá þetta, féll hann fyrir kné Jesú og sagði: "Far þú frá mér, herra, því að ég er syndugur maður."

⁹ En felmtur kom á hann og alla þá, sem með honum voru, vegna fiskaflans, er þeir höfðu fengið.

¹⁰ Eins var um Jakob og Jóhannes Sebedeussyni, félaga Símonar. Jesús sagði þá við Símon: "Óttast þú ekki, héðan í frá skalt þú menn veiða."

¹¹ Og þeir lögðu bátunum að landi, yfirgáfu allt og fylgdu honum.