Book of Common Prayer

⁹⁷ Hve mjög elska ég lögmál þitt, allan liðlangan daginn íhuga ég það.

⁹⁸ Boð þín hafa gjört mig vitrari en óvinir mínir eru, því að þau heyra mér til um eilífð.

⁹⁹ Ég er hyggnari en allir kennarar mínir, því að ég íhuga reglur þínar.

¹⁰⁰ Ég er skynsamari en öldungar, því að ég held fyrirmæli þín.

¹⁰¹ Ég held fæti mínum frá hverjum vondum vegi til þess að gæta orðs þíns.

¹⁰² Frá ákvæðum þínum hefi ég eigi vikið, því að þú hefir frætt mig.

¹⁰³ Hversu sæt eru fyrirheit þín gómi mínum, hunangi betri munni mínum.

¹⁰⁴ Af fyrirmælum þínum er ég skynsamur orðinn, fyrir því hata ég sérhvern lygaveg.

¹⁰⁵ Þitt orð er lampi fóta minna og ljós á vegum mínum.

¹⁰⁶ Ég hefi svarið og haldið það að varðveita þín réttlátu ákvæði.

¹⁰⁷ Ég er mjög beygður, Drottinn, lát mig lífi halda eftir orði þínu.

¹⁰⁸ Haf þóknun á sjálfviljafórnum munns míns, Drottinn, og kenn mér ákvæði þín.

¹⁰⁹ Líf mitt er ætíð í hættu, en þínu lögmáli hefi ég eigi gleymt.

¹¹⁰ Óguðlegir hafa lagt snöru fyrir mig, en ég hefi eigi villst frá fyrirmælum þínum.

¹¹¹ Reglur þínar eru eign mín um aldur, því að þær eru yndi hjarta míns.

¹¹² Ég hneigi hjarta mitt að því að breyta eftir lögum þínum, um aldur og allt til enda.

¹¹³ Ég hata þá, er haltra til beggja hliða, en lögmál þitt elska ég.

¹¹⁴ Þú ert skjól mitt og skjöldur, ég vona á orð þitt.

¹¹⁵ Burt frá mér, þér illgjörðamenn, að ég megi halda boð Guðs míns.

¹¹⁶ Styð mig samkvæmt fyrirheiti þínu, að ég megi lifa, og lát mig eigi til skammar verða í von minni.

¹¹⁷ Styð þú mig, að ég megi frelsast og ætíð líta til laga þinna.

¹¹⁸ Þú hafnar öllum þeim, er villast frá lögum þínum, því að svik þeirra eru til einskis.

¹¹⁹ Sem sora metur þú alla óguðlega á jörðu, þess vegna elska ég reglur þínar.

¹²⁰ Hold mitt nötrar af hræðslu fyrir þér, og dóma þína óttast ég.

81 Til söngstjórans. Á gittít. Asafs-sálmur.

² Fagnið fyrir Guði, styrkleika vorum, látið gleðióp gjalla Guði Jakobs.

³ Hefjið lofsöng og berjið bumbur, knýið hinar hugljúfu gígjur og hörpur.

⁴ Þeytið lúðurinn á tunglkomudögum, við tunglfylling á hátíðisdegi vorum.

⁵ Því að þetta eru lög fyrir Ísrael, boðorð Jakobs Guðs.

⁶ Hann gjörði það að reglu í Jósef, þá er hann fór út í móti Egyptalandi. Ég heyri mál, sem ég þekki eigi:

⁷ "Ég hefi losað herðar hans við byrðina, hendur hans eru sloppnar við burðarkörfuna.

⁸ Þú kallaðir í neyðinni, og ég frelsaði þig, ég bænheyrði þig í þrumuskýi, reyndi þig hjá Meríbavötnum. [Sela]

⁹ Heyr, lýður minn, að ég megi áminna þig, ó, að þú, Ísrael, vildir heyra mig!

¹⁰ Enginn annar guð má vera meðal þín, og engan útlendan guð mátt þú tilbiðja.

¹¹ Ég er Drottinn, Guð þinn, sem leiddi þig út af Egyptalandi, opna munn þinn, að ég megi seðja þig.

¹² En lýður minn heyrði eigi raust mína, og Ísrael var mér eigi auðsveipur.

¹³ Þá sleppti ég þeim í þrjósku hjartna þeirra, þeir fengu að ganga eftir eigin geðþótta.

¹⁴ Ó, að lýður minn vildi heyra mig, Ísrael ganga á mínum vegum,

¹⁵ þá skyldi ég skjótt lægja óvini þeirra, og snúa hendi minni gegn fjendum þeirra.

¹⁶ Hatursmenn Drottins skyldu hræsna fyrir honum og ógæfutími þeirra vara að eilífu.

¹⁷ Ég skyldi gefa þér hið kjarnbesta hveiti að eta og seðja þig á hunangi úr klettunum."

82 Asafs-sálmur. Guð stendur á guðaþingi, heldur dóm mitt á meðal guðanna:

² "Hversu lengi ætlið þér að dæma með rangsleitni og draga taum hinna óguðlegu? [Sela]

³ Rekið réttar bágstaddra og föðurlausra, látið hinn þjáða og fátæka ná rétti sínum,

⁴ bjargið bágstöddum og snauðum, frelsið þá af hendi óguðlegra."

⁵ Þeir hafa eigi skyn né skilning, þeir ráfa í myrkri, allar undirstöður jarðarinnar riða.

⁶ Ég hefi sagt: "Þér eruð guðir og allir saman synir Hins hæsta,

⁷ en sannlega skuluð þér deyja sem menn, falla sem einn af höfðingjunum."

⁸ Rís upp, ó Guð, dæm þú jörðina, því að þú ert erfðahöfðingi yfir öllum þjóðum.

¹² En snúið yður nú til mín _ segir Drottinn _ af öllu hjarta, með föstum, gráti og kveini.

¹³ Sundurrífið hjörtu yðar en ekki klæði yðar, og hverfið aftur til Drottins Guðs yðar, því að hann er líknsamur og miskunnsamur, þolinmóður og gæskuríkur og iðrast hins illa.

¹⁴ Hver veit nema hann iðrist aftur og láti blessun eftir sig: matfórn og dreypifórn handa Drottni, Guði yðar!

¹⁵ Þeytið lúðurinn í Síon, stofnið til helgrar föstu, boðið hátíðarstefnu.

¹⁶ Kveðjið saman lýðinn, helgið söfnuðinn, stefnið saman gamalmennum, safnið saman börnum og brjóstmylkingum. Brúðguminn gangi út úr herbergi sínu og brúðurin út úr brúðarsal sínum.

¹⁷ Milli forsals og altaris skulu prestarnir, þjónar Drottins, gráta og segja: "Þyrm þjóð þinni, Drottinn, og lát eigi arfleifð þína verða að spotti, svo að heiðingjarnir drottni yfir þeim. Hví skulu menn segja meðal þjóðanna: ,Hvar er Guð þeirra?"`

¹⁸ Þá varð Drottinn fullur umhyggju vegna lands síns, og hann þyrmdi lýð sínum.

¹⁹ Drottinn tók til máls og sagði við lýð sinn: Sjá, ég sendi yður korn, vínberjalög og olíu, svo að yður skal nægja til saðnings. Og ég vil eigi láta yður verða framar að spotti meðal heiðingjanna.

¹¹ Þá sá ég himininn opinn, og sjá: Hvítur hestur. Sá, sem á honum sat, heitir Trúr og Sannur, hann dæmir og berst með réttvísi.

¹² Augu hans eru sem eldslogi og á höfði hans eru mörg ennisdjásn. Og hann ber nafn ritað, sem enginn þekkir nema hann sjálfur.

¹³ Hann er skrýddur skikkju, blóði drifinni, og nafn hans er: Orðið Guðs.

¹⁴ Og hersveitirnar, sem á himni eru, fylgdu honum á hvítum hestum, klæddar hvítu og hreinu líni.

¹⁵ Og af munni hans gengur út biturt sverð að slá þjóðirnar með, og hann stjórnar þeim með járnsprota. Og hann treður vínþröng heiftarreiði Guðs hins alvalda.

¹⁶ Og á skikkju sinni og lend sinni hefur hann ritað nafn: "Konungur konunga og Drottinn drottna."

¹⁷ Og ég sá einn engil, sem stóð á sólunni. Hann hrópaði hárri röddu til allra fuglanna, sem flugu um himinhvolfið: "Komið, safnist saman til hinnar miklu máltíðar Guðs

¹⁸ til þess að eta hold konunga og hold herforingja og hold kappa og hold hesta og þeirra, sem á þeim sitja, og hold allra, bæði frjálsra og ófrjálsra, smárra og stórra."

¹⁹ Og ég sá dýrið og konunga jarðarinnar og hersveitir þeirra safnaðar saman til að heyja stríð við þann, sem á hestinum sat, og við herlið hans.

²⁰ Og dýrið var handtekið og ásamt því falsspámaðurinn, sem táknin gjörði í augsýn þess, en með þeim leiddi hann afvega þá, sem tekið höfðu við merki dýrsins, og þá, sem tilbeðið höfðu líkneski þess. Báðum þeim var kastað lifandi í eldsdíkið, sem logar af brennisteini.

²¹ Og hinir voru drepnir með sverði þess, er á hestinum sat, sverðinu, sem út gekk af munni hans, og allir fuglarnir söddust af hræjum þeirra.

15 Allir tollheimtumenn og bersyndugir komu til Jesú að hlýða á hann,

² en farísear og fræðimenn ömuðust við því og sögðu: "Þessi maður tekur að sér syndara og samneytir þeim."

³ En hann sagði þeim þessa dæmisögu:

⁴ "Nú á einhver yðar hundrað sauði og týnir einum þeirra. Skilur hann ekki þá níutíu og níu eftir í óbyggðinni og fer eftir þeim, sem týndur er, þar til hann finnur hann?

⁵ Og glaður leggur hann sauðinn á herðar sér, er hann finnur hann.

⁶ Þegar hann kemur heim, kallar hann saman vini sína og nágranna og segir við þá: ,Samgleðjist mér, því að ég hef fundið sauðinn minn, sem týndur var.`

⁷ Ég segi yður, þannig verður meiri fögnuður á himni yfir einum syndara, sem gjörir iðrun, en yfir níutíu og níu réttlátum, sem ekki hafa iðrunar þörf.

⁸ Eða kona, sem á tíu drökmur og týnir einni drökmu, kveikir hún þá ekki á lampa, sópar húsið og leitar vandlega, uns hún finnur hana?

⁹ Og er hún hefur fundið hana, kallar hún saman vinkonur sínar og grannkonur og segir: ,Samgleðjist mér, því að ég hef fundið drökmuna, sem ég týndi.`

¹⁰ Ég segi yður: Þannig verður fögnuður með englum Guðs yfir einum syndara, sem gjörir iðrun."