Book of Common Prayer

148 Halelúja. Lofið Drottin af himnum, lofið hann á hæðum.

² Lofið hann, allir englar hans, lofið hann, allir herskarar hans.

³ Lofið hann, sól og tungl, lofið hann, allar lýsandi stjörnur.

⁴ Lofið hann, himnar himnanna og vötnin, sem eru yfir himninum.

⁵ Þau skulu lofa nafn Drottins, því að hans boði voru þau sköpuð.

⁶ Og hann fékk þeim stað um aldur og ævi, hann gaf þeim lög, sem þau mega eigi brjóta.

⁷ Lofið Drottin af jörðu, þér sjóskrímsl og allir hafstraumar,

⁸ eldur og hagl, snjór og reykur, stormbylurinn, sem framkvæmir orð hans,

⁹ fjöllin og allar hæðir, ávaxtartrén og öll sedrustrén,

¹⁰ villidýrin og allur fénaður, skriðkvikindin og fleygir fuglar,

¹¹ konungar jarðarinnar og allar þjóðir, höfðingjar og allir dómendur jarðar,

¹² bæði yngismenn og yngismeyjar, öldungar og ungir sveinar!

¹³ Þau skulu lofa nafn Drottins, því að hans nafn eitt er hátt upp hafið, tign hans er yfir jörð og himni.

¹⁴ Hann lyftir upp horni fyrir lýð sinn, lofsöngur hljómi hjá öllum dýrkendum hans, hjá sonum Ísraels, þjóðinni, sem er nálæg honum. Halelúja.

149 Halelúja. Syngið Drottni nýjan söng, lofsöngur hans hljómi í söfnuði trúaðra.

² Ísrael gleðjist yfir skapara sínum, synir Síonar fagni yfir konungi sínum.

³ Þeir skulu lofa nafn hans með gleðidansi, leika fyrir honum á bumbur og gígjur.

⁴ Því að Drottinn hefir þóknun á lýð sínum, hann skrýðir hrjáða með sigri.

⁵ Hinir trúuðu skulu gleðjast með sæmd, syngja fagnandi í hvílum sínum

⁶ með lofgjörð Guðs á tungu og tvíeggjað sverð í höndum

⁷ til þess að framkvæma hefnd á þjóðunum, hirtingu á lýðunum,

⁸ til þess að binda konunga þeirra með fjötrum, þjóðhöfðingja þeirra með járnhlekkjum,

⁹ til þess að fullnægja á þeim skráðum dómi. Það er til vegsemdar öllum dýrkendum hans. Halelúja.

150 Halelúja. Lofið Guð í helgidómi hans, lofið hann í voldugri festingu hans!

² Lofið hann fyrir máttarverk hans, lofið hann eftir mikilleik hátignar hans!

³ Lofið hann með lúðurhljómi, lofið hann með hörpu og gígju!

⁴ Lofið hann með bumbum og gleðidansi, lofið hann með strengleik og hjarðpípum!

⁵ Lofið hann með hljómandi skálabumbum, lofið hann með hvellum skálabumbum!

114 Þegar Ísrael fór út af Egyptalandi, Jakobs ætt frá þjóðinni, er mælti á erlenda tungu,

² varð Júda helgidómur hans, Ísrael ríki hans.

³ Hafið sá það og flýði, Jórdan hörfaði undan.

⁴ Fjöllin hoppuðu sem hrútar, hæðirnar sem lömb.

⁵ Hvað er þér, haf, er þú flýr, Jórdan, er þú hörfar undan,

⁶ þér fjöll, er þér hoppið sem hrútar, þér hæðir sem lömb?

⁷ Titra þú, jörð, fyrir augliti Drottins, fyrir augliti Jakobs Guðs,

⁸ hans sem gjörir klettinn að vatnstjörn, tinnusteininn að vatnslind.

115 Gef eigi oss, Drottinn, eigi oss, heldur þínu nafni dýrðina sakir miskunnar þinnar og trúfesti.

² Hví eiga heiðingjarnir að segja: "Hvar er Guð þeirra?"

³ En vor Guð er í himninum, allt sem honum þóknast, það gjörir hann.

⁴ Skurðgoð þeirra eru silfur og gull, handaverk manna.

⁵ Þau hafa munn, en tala ekki, augu, en sjá ekki,

⁶ þau hafa eyru, en heyra ekki, nef, en finna engan þef.

⁷ Þau hafa hendur, en þreifa ekki, fætur, en ganga ekki, þau tala eigi með barka sínum.

⁸ Eins og þau eru, verða smiðir þeirra, allir þeir er á þau treysta.

⁹ En Ísrael treystir Drottni, hann er hjálp þeirra og skjöldur.

¹⁰ Arons ætt treystir Drottni, hann er hjálp þeirra og skjöldur.

¹¹ Þeir sem óttast Drottin treysta Drottni, hann er hjálp þeirra og skjöldur.

¹² Drottinn minnist vor, hann mun blessa, hann mun blessa Ísraels ætt, hann mun blessa Arons ætt,

¹³ hann mun blessa þá er óttast Drottin, yngri sem eldri.

¹⁴ Drottinn mun fjölga yður, sjálfum yður og börnum yðar.

¹⁵ Þér eruð blessaðir af Drottni, skapara himins og jarðar.

¹⁶ Himinninn er himinn Drottins, en jörðina hefir hann gefið mannanna börnum.

¹⁷ Eigi lofa andaðir menn Drottin, né heldur neinn sá, sem hniginn er í dauðaþögn,

¹⁸ en vér viljum lofa Drottin, héðan í frá og að eilífu. Halelúja.

1 Eftir andlát Móse, þjóns Drottins, mælti Drottinn við Jósúa Núnsson, þjónustumann Móse, á þessa leið:

² "Móse, þjónn minn, er andaður. Rís þú nú upp og far yfir ána Jórdan með allan þennan lýð, inn í landið, sem ég gef þeim, Ísraelsmönnum.

³ Hvern þann stað, er þér stígið fæti á, mun ég gefa yður, eins og ég sagði Móse.

⁴ Frá eyðimörkinni og Líbanon allt til fljótsins mikla, Efratfljótsins, allt land Hetíta, allt til hafsins mikla mót sólar setri skal land yðar ná.

⁵ Enginn mun standast fyrir þér alla ævidaga þína. Svo sem ég var með Móse, svo mun ég og með þér vera. Ég mun eigi sleppa af þér hendinni né yfirgefa þig.

⁶ Ver þú hughraustur og öruggur, því að þú skalt skipta meðal þessa lýðs landi því, er ég sór feðrum þeirra að gefa þeim.

⁷ Ver þú aðeins hughraustur og harla öruggur að gæta þess að breyta eftir öllu lögmálinu, því er Móse þjónn minn fyrir þig lagði. Vík eigi frá því, hvorki til hægri né vinstri, til þess að þér lánist vel allt, sem þú tekur þér fyrir hendur.

⁸ Eigi skal lögmálsbók þessi víkja úr munni þínum, heldur skalt þú hugleiða hana um daga og nætur, til þess að þú gætir þess að gjöra allt það, sem í henni er skrifað, því að þá munt þú gæfu hljóta á vegum þínum og breyta viturlega.

⁹ Hefi ég ekki boðið þér: Ver þú hughraustur og öruggur? Lát eigi hugfallast og óttast eigi, því að Drottinn Guð þinn er með þér í öllu, sem þú tekur þér fyrir hendur."

¹⁰ Þá bauð Jósúa tilsjónarmönnum lýðsins á þessa leið:

¹¹ "Farið um allar herbúðirnar og bjóðið lýðnum og segið: ,Búið yður veganesti, því að þrem dögum liðnum skuluð þér fara yfir ána Jórdan, svo að þér komist inn í og fáið til eignar landið, sem Drottinn, Guð yðar, gefur yður til eignar."`

¹² En við Rúbeníta, Gaðíta og hálfa ættkvísl Manasse mælti Jósúa á þessa leið:

¹³ "Minnist þess, sem Móse, þjónn Drottins, bauð yður, er hann sagði: ,Drottinn, Guð yðar, mun veita yður hvíld og gefa yður þetta land.`

¹⁴ Konur yðar, börn yðar og búsmali skal eftir verða í landi því, er Móse gaf yður hinumegin Jórdanar, en þér skuluð fara hertygjaðir fyrir bræðrum yðar, allir þér sem vopnfærir eruð, og veita þeim fulltingi,

¹⁵ þar til er Drottinn veitir bræðrum yðar hvíld eins og yður, og þeir hafa líka tekið til eignar land það, sem Drottinn, Guð yðar, gefur þeim. Þá skuluð þér snúa aftur í eignarland yðar og setjast þar að, í landinu, sem Móse, þjónn Drottins, gaf yður hinumegin Jórdanar, austanmegin."

¹⁶ Þeir svöruðu Jósúa á þessa leið: "Vér skulum gjöra allt sem þú býður oss, og fara hvert sem þú sendir oss.

¹⁷ Eins og vér í öllu hlýddum Móse, svo viljum vér og hlýða þér. Veri Drottinn, Guð þinn, með þér, eins og hann var með Móse.

¹⁸ Hver sá er þverskallast gegn skipun þinni og hlýðir ekki orðum þínum í öllu, sem þú býður oss, skal líflátinn verða. Vertu aðeins hughraustur og öruggur."

³ Vér höfðum landsýn af Kýpur, létum hana á bakborða og sigldum til Sýrlands og tókum höfn í Týrus. Þar átti skipið að leggja upp farminn.

⁴ Vér fundum lærisveinana og dvöldumst þar sjö daga. Þeir sögðu Páli af gift andans, að hann skyldi ekki halda áfram til Jerúsalem.

⁵ Að þessum dögum liðnum lögðum vér af stað. Fylgdu þeir oss allir á veg með konum og börnum út fyrir borgina. Vér féllum á kné í fjörunni og báðumst fyrir.

⁶ Þar kvöddumst vér. Vér stigum á skip, en hinir sneru aftur heim til sín.

⁷ Vér komum til Ptólemais frá Týrus og lukum þar sjóferðinni. Vér heilsuðum bræðrunum og dvöldumst hjá þeim einn dag.

⁸ Daginn eftir fórum vér þaðan og komum til Sesareu, gengum inn í hús Filippusar trúboða, sem var einn af þeim sjö, og dvöldumst hjá honum.

⁹ Hann átti fjórar ógiftar dætur, gæddar spádómsgáfu.

¹⁰ Þegar vér höfðum dvalist þar nokkra daga, kom spámaður einn ofan frá Júdeu, Agabus að nafni.

¹¹ Hann kom til vor, tók belti Páls, batt fætur sína og hendur og mælti: "Svo segir heilagur andi: ,Þannig munu Gyðingar í Jerúsalem binda þann mann, sem þetta belti á, og selja hann í hendur heiðingjum."`

¹² Þegar vér heyrðum þetta, lögðum vér og heimamenn að Páli að fara ekki upp til Jerúsalem.

¹³ En hann sagði: "Hví grátið þér og hrellið hjarta mitt? Ég er eigi aðeins reiðubúinn að láta binda mig, heldur og að deyja í Jerúsalem fyrir nafn Drottins Jesú."

¹⁴ Honum varð eigi talið hughvarf. Þá létum vér kyrrt og sögðum: "Verði Drottins vilji."

¹⁵ Að þessum dögum liðnum bjuggumst vér til ferðar og héldum upp til Jerúsalem.

²¹ Þeir komu til Kapernaum. Og hvíldardaginn gekk Jesús í samkunduna og kenndi.

²² Undruðust menn mjög kenningu hans, því að hann kenndi þeim eins og sá er vald hefur, og ekki eins og fræðimennirnir.

²³ Þar var í samkundu þeirra maður haldinn óhreinum anda. Hann æpti:

²⁴ "Hvað vilt þú oss, Jesús frá Nasaret? Ert þú kominn að tortíma oss? Ég veit, hver þú ert, hinn heilagi Guðs."

²⁵ Jesús hastaði þá á hann og mælti: "Þegi þú, og far út af honum."

²⁶ Þá teygði óhreini andinn manninn, rak upp hljóð mikið og fór út af honum.

²⁷ Sló felmtri á alla, og hver spurði annan: "Hvað er þetta? Ný kenning með valdi! Hann skipar jafnvel óhreinum öndum og þeir hlýða honum."