Book of Common Prayer

18 Til söngstjórans. Eftir Davíð, þjón Drottins, er flutti Drottni orð þessara ljóða, þá er Drottinn frelsaði hann af hendi allra óvina hans og af hendi Sáls.

² Hann mælti: Ég elska þig, Drottinn, þú styrkur minn.

³ Drottinn, bjarg mitt og vígi og frelsari minn, Guð minn, hellubjarg mitt, þar sem ég leita hælis, skjöldur minn og horn hjálpræðis míns, háborg mín!

⁴ Lofaður sé Drottinn, hrópa ég, og ég frelsast frá óvinum mínum.

⁵ Brimöldur dauðans umkringdu mig, elfur glötunarinnar skelfdu mig,

⁶ snörur Heljar luktu um mig, möskvar dauðans féllu yfir mig.

⁷ Í angist minni kallaði ég á Drottin, og til Guðs míns hrópaði ég. Hann heyrði raust mína í helgidómi sínum, og óp mitt barst til eyrna honum.

⁸ Jörðin bifaðist og nötraði, undirstöður fjallanna skulfu, þær bifuðust, því að hann var reiður,

⁹ reykur gekk fram úr nösum hans og eyðandi eldur af munni hans, glóðir brunnu út frá honum.

¹⁰ Hann sveigði himininn og steig niður, og skýsorti var undir fótum hans.

¹¹ Hann steig á bak kerúb og flaug af stað og sveif á vængjum vindarins.

¹² Hann gjörði myrkur að skýli sínu, regnsorta og skýþykkni að fylgsni sínu allt um kring.

¹³ Frá ljómanum fyrir honum brutust hagl og eldglæringar gegnum ský hans.

¹⁴ Þá þrumaði Drottinn á himnum, og Hinn hæsti lét raust sína gjalla.

¹⁵ Hann skaut örvum sínum og tvístraði óvinum sínum, lét eldingar leiftra og hræddi þá.

¹⁶ Þá sá í mararbotn, og undirstöður jarðarinnar urðu berar fyrir ógnun þinni, Drottinn, fyrir andgustinum úr nösum þínum.

¹⁷ Hann seildist niður af hæðum og greip mig, dró mig upp úr hinum miklu vötnum.

¹⁸ Hann frelsaði mig frá hinum sterku óvinum mínum, frá fjandmönnum mínum, er voru mér yfirsterkari.

¹⁹ Þeir réðust á mig á mínum óheilladegi, en Drottinn var mín stoð.

²⁰ Hann leiddi mig út á víðlendi, frelsaði mig, af því að hann hafði þóknun á mér.

²¹ Drottinn fer með mig eftir réttlæti mínu, eftir hreinleik handa minna geldur hann mér,

²² því að ég hefi varðveitt vegu Drottins og hefi ekki reynst ótrúr Guði mínum.

²³ Allar skipanir hans hefi ég fyrir augum, og boðorðum hans þokaði ég eigi burt frá mér.

²⁴ Ég var lýtalaus fyrir honum og gætti mín við misgjörðum.

²⁵ Fyrir því galt Drottinn mér eftir réttlæti mínu, eftir hreinleik handa minna fyrir augliti hans.

²⁶ Gagnvart ástríkum ert þú ástríkur, gagnvart ráðvöndum ráðvandur,

²⁷ gagnvart hreinum hreinn, en gagnvart rangsnúnum ert þú afundinn.

²⁸ Þú hjálpar þjáðum lýð, en gjörir hrokafulla niðurlúta.

²⁹ Já, þú lætur lampa minn skína, Drottinn, Guð minn, þú lýsir mér í myrkrinu.

³⁰ Því að fyrir þína hjálp brýt ég múra, fyrir hjálp Guðs míns stekk ég yfir borgarveggi.

³¹ Vegur Guðs er lýtalaus, orð Drottins er hreint, skjöldur er hann öllum þeim sem leita hælis hjá honum.

³² Hver er Guð nema Drottinn, og hver er hellubjarg utan vor Guð?

³³ Sá Guð sem gyrðir mig styrkleika og gjörir veg minn sléttan,

³⁴ sem gjörir fætur mína sem hindanna og veitir mér fótfestu á hæðunum,

³⁵ sem æfir hendur mínar til hernaðar, svo að armar mínir benda eirbogann.

³⁶ Og þú gafst mér skjöld hjálpræðis þíns, og hægri hönd þín studdi mig, og lítillæti þitt gjörði mig mikinn.

³⁷ Þú rýmdir til fyrir skrefum mínum, og ökklar mínir riðuðu ekki.

³⁸ Ég elti óvini mína og náði þeim og sneri ekki aftur, fyrr en ég hafði gjöreytt þeim.

³⁹ Ég molaði þá sundur, þeir máttu eigi upp rísa, þeir hnigu undir fætur mér.

⁴⁰ Þú gyrtir mig styrkleika til ófriðarins, beygðir fjendur mína undir mig.

⁴¹ Þú lést mig sjá bak óvina minna, og fjendum mínum eyddi ég.

⁴² Þeir hrópuðu, en enginn kom til hjálpar, þeir hrópuðu til Drottins, en hann svaraði þeim ekki.

⁴³ Og ég muldi þá sem mold á jörð, tróð þá fótum sem saur á strætum.

⁴⁴ Þú frelsaðir mig úr fólkorustum, gjörðir mig að höfðingja þjóðanna, lýður sem ég þekkti ekki þjónar mér.

⁴⁵ Óðara en þeir heyra mín getið, hlýða þeir mér, útlendingar smjaðra fyrir mér.

⁴⁶ Útlendingar dragast upp og koma skjálfandi fram úr fylgsnum sínum.

⁴⁷ Lifi Drottinn, lofað sé mitt bjarg, og hátt upp hafinn sé Guð hjálpræðis míns,

⁴⁸ sá Guð sem veitti mér hefndir og braut þjóðir undir mig,

⁴⁹ sem hreif mig úr höndum óvina minna. Og yfir mótstöðumenn mína hófst þú mig, frá ójafnaðarmönnum frelsaðir þú mig.

⁵⁰ Fyrir því vil ég vegsama þig, Drottinn, meðal þjóðanna og lofsyngja þínu nafni.

⁵¹ Hann veitir konungi sínum mikla hjálp og auðsýnir miskunn sínum smurða, Davíð og niðjum hans að eilífu.

38 Þá fréttu þeir Sefatja Mattansson, Gedalja Pashúrsson, Júkal Selemjason og Pashúr Malkíason þau orð, er Jeremía talaði til alls lýðsins:

² "Svo segir Drottinn: Þeir, sem verða kyrrir í þessari borg, munu deyja fyrir sverði, af hungri og af drepsótt, en þeir, sem fara út til Kaldea, munu lífi halda og hljóta líf sitt að herfangi og lifa.

³ Svo segir Drottinn: Þessi borg mun vissulega verða gefin her Babelkonungs á vald og hann mun vinna hana!"

⁴ Þá sögðu höfðingjarnir við konung: "Lát drepa mann þennan! Því að hann gjörir hermennina, sem eftir eru í þessari borg, huglausa og allan lýðinn með því að tala slík orð til þeirra, því að þessi maður leitar ekki þess, sem þessum lýð er til heilla, heldur þess, sem honum er til ógæfu."

⁵ En Sedekía konungur svaraði: "Sjá, hann er á yðar valdi, því að konungurinn megnar ekkert á móti yður."

⁶ Þá tóku þeir Jeremía og köstuðu honum í gryfju Malkía konungssonar, sem var í varðgarðinum, og létu þeir Jeremía síga niður í böndum, en í gryfjunni var ekkert vatn, heldur leðja, og Jeremía sökk ofan í leðjuna.

⁷ En er Ebed-Melek, blálenskur geldingur, sem var í konungshöllinni, frétti, að þeir hefðu varpað Jeremía í gryfjuna, _ en konungur sat þá í Benjamínshliði _,

⁸ þá gekk Ebed-Melek út úr konungshöllinni og mælti til konungs á þessa leið:

⁹ "Minn herra konungur! Illverk hafa þessir menn framið með öllu því, er þeir hafa gjört við Jeremía spámann, sem þeir köstuðu í gryfjuna, svo að hann hlýtur að deyja þar úr hungri, því að ekkert brauð er framar til í borginni."

¹⁰ Þá skipaði konungur Ebed-Melek Blálendingi á þessa leið: "Tak héðan með þér þrjá menn og drag Jeremía spámann upp úr gryfjunni, áður en hann deyr."

¹¹ Og Ebed-Melek tók mennina með sér og fór inn í konungshöllina, inn undir féhirsluna, og tók þar sundurrifna fataræfla og klæðaslitur og lét síga í böndum niður í gryfjuna til Jeremía.

¹² Síðan mælti Ebed-Melek Blálendingur til Jeremía: "Legg rifnu og slitnu fataræflana undir hendur þér undir böndin!" Og Jeremía gjörði svo.

¹³ Og þeir drógu Jeremía upp með böndunum og hófu hann upp úr gryfjunni. Og sat nú Jeremía í varðgarðinum.

²⁶ Hvernig er það þá, bræður? Þegar þér komið saman, þá hefur hver sitt fram að færa: Sálm, kenningu, opinberun, tungutal, útlistun. Allt skal miða til uppbyggingar.

²⁷ Séu einhverjir, sem tala tungum, mega þeir vera tveir eða í mesta lagi þrír, hver á eftir öðrum, og einn útlisti.

²⁸ En ef ekki er neinn til að útlista, þá þegi sá á safnaðarsamkomunni, sem talar tungum, en tali við sjálfan sig og við Guð.

²⁹ En spámenn tali tveir eða þrír og hinir skulu dæma um.

³⁰ Fái einhver annar, sem þar situr, opinberun, þá þagni hinn fyrri.

³¹ Því að þér getið allir, hver á eftir öðrum, talað af spámannlegri andagift, til þess að allir hljóti fræðslu og uppörvun.

³² Andar spámanna eru spámönnum undirgefnir,

³³ því að Guð er ekki Guð truflunarinnar, heldur friðarins. Eins og í öllum söfnuðum hinna heilögu

³⁷ Ef nokkur þykist spámaður vera eða gæddur gáfum andans, hann skynji, að það, sem ég skrifa yður, er boðorð Drottins.

³⁸ Vilji einhver ekki við það kannast, þá verður ekki við hann kannast.

³⁹ Þess vegna, bræður mínir, sækist eftir spádómsgáfunni og aftrið því ekki, að talað sé tungum.

⁴⁰ En allt fari sómasamlega fram og með reglu.

³⁴ Ætlið ekki, að ég sé kominn að færa frið á jörð. Ég kom ekki að færa frið, heldur sverð.

³⁵ Ég er kominn að gjöra ,son andvígan föður sínum, dóttur móður sinni og tengdadóttur tengdamóður sinni.

³⁶ Og heimamenn manns verða óvinir hans.`

³⁷ Sá sem ann föður eða móður meir en mér, er mín ekki verður, og sá sem ann syni eða dóttur meir en mér, er mín ekki verður.

³⁸ Hver sem tekur ekki sinn kross og fylgir mér, er mín ekki verður.

³⁹ Sá sem ætlar að finna líf sitt, týnir því, og sá sem týnir lífi sínu mín vegna, finnur það.

⁴⁰ Sá sem tekur við yður, tekur við mér, og sá sem tekur við mér, tekur við þeim, er sendi mig.

⁴¹ Sá sem tekur við spámanni, vegna þess að hann er spámaður, mun fá spámanns laun, og sá sem tekur við réttlátum manni, vegna þess að hann er réttlátur, mun fá laun réttláts manns.

⁴² Og hver sem gefur einum þessara smælingja svaladrykk vegna þess eins, að hann er lærisveinn, sannlega segi ég yður, hann mun alls ekki missa af launum sínum."