Book of Common Prayer

Przewodnikowi chóru. Al taszchet. Psalm i pieśń Asafa.

75 Wysławiamy cię, Boże, wysławiamy, bo bliskie twoje imię; opowiadają to twoje cudowne dzieła.

² Gdy wyznaczę czas, będę sądzić sprawiedliwie.

³ Roztopiła się ziemia i wszyscy jej mieszkańcy, ale ja umacniam jej filary. Sela.

⁴ Powiedziałem głupcom: Nie szalejcie, a niegodziwym: Nie podnoście rogu.

⁵ Nie podnoście wysoko swego rogu i nie mówcie wyniośle;

⁶ Bo nie ze wschodu ani z zachodu, ani z południa przychodzi wywyższenie.

⁷ Lecz Bóg jest sędzią; tego poniża, a tamtego wywyższa.

⁸ W ręku PANA bowiem jest kielich mętnego wina, pełnego przypraw; z niego nalewa tak, że wszyscy niegodziwi ziemi wycisną nawet męty i wypiją je.

⁹ Ja zaś będę zawsze opowiadał, będę śpiewał Bogu Jakuba.

¹⁰ I połamię wszystkie rogi niegodziwych, a rogi sprawiedliwego będą wzniesione.

Przewodnikowi chóru, na Neginot. Psalm i pieśń Asafa.

76 Bóg znany jest w Judzie, jego imię jest wielkie w Izraelu.

² W Salem jest jego przybytek, a jego mieszkanie na Syjonie.

³ Tam połamał ogniste strzały łuku, tarczę i miecz i położył kres bitwie. Sela.

⁴ Wspanialszy jesteś i dostojniejszy niż góry zdobyczy.

⁵ Odważni stali się łupem, pogrążyli się we śnie, mężni nie znaleźli siły w swych rękach.

⁶ Od twego gromienia, Boże Jakuba, mocno zasnęły wozy i konie.

⁷ Ty, ty sam, jesteś straszliwy; i któż się ostoi przed twoim obliczem, gdy się rozgniewasz?

⁸ Z nieba dajesz słyszeć swój wyrok, ziemia się zlękła i zamilkła;

⁹ Gdy Bóg powstał na sąd, aby wybawić wszystkich pokornych na ziemi. Sela.

¹⁰ Doprawdy nawet gniew człowieka będzie cię chwalić, a ty resztkę tego gniewu powstrzymasz.

¹¹ Składajcie śluby i wypełniajcie je wobec PANA, waszego Boga; wszyscy otaczający go, przynoście dary temu, który napawa strachem.

¹² On zabierze ducha książąt, on wzbudza strach u królów ziemi.

Psalm Dawida.

23 PAN jest moim pasterzem, niczego mi nie zabraknie.

² Sprawia, że kładę się na zielonych pastwiskach, prowadzi mnie nad spokojne wody.

³ Posila moją duszę, prowadzi mnie ścieżkami sprawiedliwości ze względu na swoje imię.

⁴ Choćbym nawet chodził doliną cienia śmierci, zła się nie ulęknę, bo ty jesteś ze mną; twoja laska i kij pocieszają mnie.

⁵ Zastawiasz przede mną stół wobec moich wrogów, namaszczasz mi głowę olejkiem, mój kielich przelewa się.

⁶ Zaprawdę dobroć i miłosierdzie pójdą w ślad za mną po wszystkie dni mego życia i będę mieszkał w domu PANA przez długie czasy.

Psalm Dawida.

27 PAN jest moją światłością i moim zbawieniem, kogóż będę się bać? PAN jest mocą mego życia, kogóż mam się lękać?

² Gdy złoczyńcy, moi przeciwnicy i wrogowie, wystąpili przeciwko mnie, aby pożreć moje ciało, potknęli się i upadli.

³ Choćby wojsko rozbiło naprzeciw mnie obóz, moje serce się nie ulęknie; choćby wojna wybuchła przeciw mnie, nawet wtedy będę ufał.

⁴ O jedno proszę PANA i o to będę zabiegał: abym mieszkał w domu PANA po wszystkie dni mego życia, abym oglądał piękno PANA i dowiadywał się w jego świątyni.

⁵ Skryje mnie bowiem w dniu niedoli w swoim przybytku, schowa mnie w ukryciu swego namiotu i wyniesie mnie na skałę.

⁶ A teraz moja głowa będzie wzniesiona nad moimi nieprzyjaciółmi, którzy mnie otaczają; będę składał w jego przybytku ofiary radości, będę śpiewał i oddawał PANU chwałę.

⁷ Usłysz, PANIE, mój głos, gdy wołam; zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie.

⁸ Gdy mówiłeś: Szukajcie mojego oblicza, moje serce mówiło do ciebie: Twojego oblicza, PANIE, będę szukać.

⁹ Nie ukrywaj przede mną twojego oblicza ani nie odtrącaj w gniewie swego sługi; ty jesteś moją pomocą, nie opuszczaj mnie i nie odchodź, Boże mego zbawienia.

¹⁰ Choćby ojciec i matka opuścili mnie, to PAN mnie przygarnie.

¹¹ Naucz mnie, PANIE, twojej drogi i prowadź mnie ścieżką prostą ze względu na moich wrogów.

¹² Nie wydawaj mnie na pastwę moich nieprzyjaciół, bo powstali przeciwko mnie fałszywi świadkowie i ci, którzy dyszą okrucieństwem.

¹³ Zniechęciłbym się, gdybym nie wierzył, że będę oglądał dobroć PANA w ziemi żyjących.

¹⁴ Oczekuj PANA, bądź dzielny, a on umocni twoje serce; oczekuj więc PANA.

13 Oto teraz po raz trzeci idę do was. Na zeznaniu dwóch albo trzech świadków oparte będzie każde słowo.

² Powiedziałem poprzednio i znowu mówię, jako obecny za drugim razem, a nieobecny teraz, piszę tym, którzy przedtem grzeszyli, i wszystkim innym, że jeśli znowu przybędę, nie oszczędzę nikogo;

³ Skoro szukacie dowodu na to, że przeze mnie przemawia Chrystus, który nie jest słaby względem was, lecz jest mocny w was.

⁴ Chociaż bowiem został ukrzyżowany wskutek słabości, to jednak żyje z mocy Boga. I my także w nim jesteśmy słabi, ale będziemy żyć z nim z mocy Boga względem was.

⁵ Badajcie samych siebie, czy jesteście w wierze, samych siebie doświadczajcie. Czy nie wiecie o samych sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba że zostaliście odrzuceni.

⁶ Mam jednak nadzieję, że poznacie, iż my nie jesteśmy odrzuceni.

⁷ I modlę się do Boga, abyście nie czynili nic złego, nie po to, abyśmy my okazali się wypróbowani, ale abyście wy czynili to, co dobre, choćbyśmy byli jak odrzuceni.

⁸ Nie możemy bowiem nic uczynić przeciwko prawdzie, lecz dla prawdy.

⁹ Cieszymy się bowiem, gdy my jesteśmy słabi, a wy mocni; i tego też życzymy, abyście wy byli doskonali.

¹⁰ Dlatego piszę to, będąc nieobecny, abym będąc obecny, nie musiał postępować surowo według mocy, którą mi dał Pan ku zbudowaniu, a nie ku niszczeniu.

¹¹ Na koniec, bracia, miejcie się dobrze; bądźcie doskonali, pokrzepiajcie się, bądźcie jednomyślni, żyjcie w pokoju, a Bóg miłości i pokoju będzie z wami.

¹² Pozdrówcie się nawzajem świętym pocałunkiem.

¹³ Pozdrawiają was wszyscy święci.

¹⁴ Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i wspólnota Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi. Amen.

20 A pewnego dnia, gdy nauczał ludzi w świątyni i głosił ewangelię, nadeszli naczelni kapłani i uczeni w Piśmie wraz ze starszymi;

² I zapytali go: Powiedz nam, jakim prawem to czynisz? Albo kim jest ten, kto dał ci tę władzę?

³ A on im odpowiedział: I ja was spytam o jedną rzecz. Powiedzcie mi:

⁴ Chrzest Jana pochodził z nieba czy od ludzi?

⁵ A oni zastanawiali się między sobą i mówili: Jeśli powiemy, że z nieba, zapyta: Czemu więc mu nie uwierzyliście?

⁶ Jeśli zaś powiemy, że od ludzi, wszyscy nas ukamienują, bo są przekonani, że Jan był prorokiem.

⁷ I odpowiedzieli, że nie wiedzą, skąd pochodził.

⁸ Wtedy Jezus im powiedział: To i ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię.