Book of Common Prayer
Ang Kasabotan sa Dios kang David
89 Ginoo, awiton ko kanunay ang imong dakong gugma.
Isugilon ko ang imong pagkamatinumanon sa umaabot nga henerasyon.
2 Imantala ko nga ang imong gugma molungtad sa walay kataposan,
ug magpadayon kini sama sa langit.
3 Miingon ka, “Naghimo ako ug kasabotan sa akong alagad nga si David, nga akong gipili nga mahimong hari.
Ug mao kini ang akong gisaad kaniya:
4 ‘Ang matag hari sa Israel maggikan sa imong mga kaliwat hangtod sa kahangtoran;
ang imong gingharian magpadayon sa walay kataposan.’ ”
5 Ginoo, ang langitnon nga mga binuhat nagadayeg sa imong katingalahang mga buhat ug sa imong pagkamatinumanon.
6 Walay bisan usa sa langit nga sama kanimo, Ginoo.
Walay langitnon nga mga binuhat[a] nga ikatandi kanimo.
7 Ginatahod ikaw diha sa panagtigom sa langitnon nga mga binuhat.
Silang tanan nga nagalibot kanimo may kahadlok gayod kanimo.
8 Ginoong Dios nga Makagagahom, walay bisan kinsa nga sama kanimo;
gamhanan ka ug matinumanon ka sa tanan mong ginahimo.
9 Gigamhan mo ang mapintas nga dagat;
gipalinaw mo ang iyang dagkong mga balod.
10 Gidugmok mo ang dragon nga si Rahab,[b] ug namatay kini.
Pinaagi sa imong gahom gikatag mo ang imong mga kaaway.
11 Imo ang langit ug ang kalibotan;
gibuhat mo ang kalibotan ug ang tanang anaa niini.
12 Gihimo mo ang amihan ug ang habagatan.
Ang Bukid sa Tabor ug ang Bukid sa Hermon sama sa mga tawo nga nagaawit sa kalipay alang kanimo.
13 Gamhanan ka gayod! Labihan ka kakusgan!
14 Nagahari ka nga may katarong ug hustisya, nga inubanan sa gugma ug pagkamatinumanon.
15 Bulahan, Ginoo, ang mga tawo nga nakasinati sa paghugyaw sa kalipay diha kanimo, ug nagakinabuhi sa imong kaayo.
16 Tungod kanimo[c] nagalipay sila sa kanunay,
ug ginadayeg nila ang imong pagkamatarong.
17 Ikaw ang ilang gipasigarbo nga ilang kusog.
Tungod sa imong kaayo magmadaogon kami.
18 Ginoo, Balaan nga Dios sa Israel, ikaw ang tag-iya sa among hari nga tigpanalipod kanamo.
19 Kaniadto nakigsulti ka sa imong matinumanon nga mga alagad pinaagi sa panan-awon. Miingon ka:
“Gitabangan ko ang usa ka sundalo.
Gipili ko siya gikan sa akong mga katawhan aron mahimong hari.
20 Si David, nga akong alagad, mao ang akong gipili nga hari
pinaagi sa pagdihog kaniya sa akong balaang lana.
21 Ang akong gahom magauban ug magalig-on kaniya.
22 Dili makalupig kaniya ang iyang mga kaaway;
dili makapildi kaniya ang mga daotan.
23 Dugmokon ko ang iyang mga kaaway sa iyang atubangan ug laglagon ko ang nangasilag kaniya.
24 Higugmaon ko siya ug unongan.
Ug pinaagi sa akong gahom, magmadaogon siya.
25 Padumalahon ko siya sa mga dapit nga gikan sa Dagat sa Mediteraneo hangtod sa Suba sa Eufrates.[d]
26 Moingon siya kanako, ‘Ikaw ang akong Amahan ug Dios;
ikaw ang akong salipdanan nga bato ug manluluwas.’
27 Ilhon ko siyang akong kamagulangang anak, ang labing gamhanan sa tanang mga hari.
28 Magpadayon ang akong gugma kaniya hangtod sa kahangtoran,
ug ang akong kasabotan kaniya dili gayod mapakyas.
29 Ang matag hari sa Israel maggikan sa iyang mga kaliwat hangtod sa kahangtoran;
ang iyang gingharian mahimong sama kamalungtaron sa langit.
30-31 Apan kon ang iyang mga kaliwat dili motuman sa akong mga kasugoan, mga tulumanon, ug mga katudloanan,
32 latigohon ko sila ug sakiton tungod sa ilang mga sala.
33 Apan higugmaon ug unongan ko gihapon si David.
34 Dili ko bakwion ang akong kasabotan kaniya,
ug dili ko usbon ang akong gisaad kaniya.
35 Sa akong balaang ngalan, misaad na ako sa makausa lamang,
ug dili gayod ako mamakak kang David.
36 Ang matag hari sa Israel maggikan sa iyang mga kaliwat hangtod sa kahangtoran.
Ang iyang gingharian molungtad diha sa akong presensya sama sa adlaw;
37 magpadayon kini hangtod sa kahangtoran sama sa bulan nga kasaligan nga tigpamatuod sa langit.”
38 Apan, Ginoo, nasuko ka sa imong piniling hari;
gitalikdan mo siya ug gisalikway.
39 Gibakwi mo ang imong kasabotan kaniya nga imong alagad,
ug gikuha mo ang iyang gahom ingon nga hari.
40 Gilumpag mo ang mga paril sa iyang siyudad,
ug giguba mo ang mga kuta niini.
41 Busa gipanguha sa tanang nangagi ang iyang mga kabtangan.
Gibiaybiay siya sa iyang kasikbit nga mga nasod.
42 Gipadaog mo ang iyang mga kaaway;
gilipay mo silang tanan.
43 Gihimo mong walay pulos ang iyang mga hinagiban
ug gipapildi mo siya sa gira.
44 Gikuha mo ang iyang pagkagamhanan ug ang iyang gahom ingon nga hari.
45 Gipatigulang mo siya ug dali,[e]
ug gipakaulawan mo siya.
46 Hangtod kanus-a ka magtago, Ginoo?
Hangtod ba sa walay kataposan?
Hangtod kanus-a magpadayon ang imong kasuko nga daw sama sa kalayo?
47 Hinumdomi, O Ginoo, kon unsa kamubo ang kinabuhi sa tawo;
hinumdomi nga gihimo mo ang tawo nga may kamatayon.
48 Kinsa ba ang tawo nga dili mamatay?
Kinsang tawhana ang makalikay sa kamatayon?
49 Ginoo, hain na man ang imong kanhing gugma, nga sa imong pagkamatinumanon gisaad mo kang David kaniadto?
50 Hinumdomi, Ginoo, ang pagpakaulaw sa daghang mga nasod sa imong mga alagad.[f]
Giluom ko lang kining tanan.
51 Sila nga imong mga kaaway, Ginoo, mao ang nagabiaybiay sa imong pinili nga hari bisan asa siya moadto.
52 Dalaygon ang Ginoo sa walay kataposan! Amen! Amen!
2 Mobarog ako sa akong bantayanan ug magpahimutang ako diha sa mga tore; ako motan-aw aron pagsuta kon unsay iyang isulti kanako, ug unsa nga tubag ang akong ihatag niining mga reklamo.
Ang Tubag sa Ginoo
2 Ug ang Ginoo mitubag, “Isulat ang gipadayag himoa kini klaro sa papan nga bato, aron ang mensahero modagan uban niini. 3 Kay ang gipadayag magpaabut sa gitakda nga panahon; nagsulti kini mahitungod sa katapusan ug dili kini mapamatud-an nga bakak. Bisan tuod madugay kini, paabuta kini; muabut gayud kini ug dili malangay. 4 Lantawa ang mga kaaway mapagarbohon; ang iyang tinguha dli tarong-apan ang matarong nga tawo mabuhi sa pagkamatinud-anon.
9 “Alaot siya nga nagtukod ug balay gikan sa dili maayong kinitaan, nagpahiluna sa iyang saag sa itaas aron lang makalingkawas sa pagkupot sa kalag-lagan! 10 Imong giplanohan ang pagkaguba sa mga tawo, nagpaka-ulaw sa imong balay ug nagpildi sa imong kinabuhi. 11 Ang mga bato sa paril mosinggit, ug ang mga sagbayan sa gitrabahong kahoy mopalanug niini.
12 “Alaot siya nga nagtukod sa siyudad diha sa gipaagas nga dugo, ug nagaugmad sa lungsod sa inhustisya. 13 Dili ba nga ang Makagagahum nga Dios mao may Naglatid niini. Nga ang paghago sa tawo sugnod lang alang sa kalayo, nga ang kanasuran naningkamot alang sa wala?” 14 Kay ang kalibotan mapuno sa kahibalo sa himaya sa Ginoo ingon nga ang tubig nagtakob sa kadagatan.
15 “Alaot siya nga naghatag ug mainom sa iyang silingan, gibubo sa sudlanang panit sa bino hangtud nga kini mahubog, haron siya makatan-aw sa hubo niining lawas. 16 Mapuno ikaw sa kaulawan inay sa himaya. Karon na usab ang imong turno! Inom ug ang imong pagkahubo ipadayag. Ang kupa gikan sa tuong kamot sa Ginoo, miabot sa palibot nimo, ug ang kaulawan motakub sa imong himaya. 17 Ang kapungot nga imong gibuhat sa Lebanon makapahingangha kanimo, ug ang kadaut sa mga hayupan makapahadlok kanimo. Kay gipaagasan mo ug dugo sa tawo; kay gilumpag mo ang kayutaan ug mga siyudad ug ang tanan niini.
18 “Unsa may kapuslanan sa idolo nga gikulit sa magkukulit? O imahen nga nagtudlo ug bakak? Kay siya nga naghimo niini misalig sa iyang hinimo; naghimo siya ug idolo nga dili makasulti. 19 Alaot siya nga moingo sa kahoy, dali ug pagpakabuhi, o sa walay kinabuhi nga bato, pagmata! Makahatag ba kini ug paggiya? Giputos kini bulawan ug plata; wala kini gininhawa. 20 Ang Ginoo anaa sa iyang balaang templo. Itugot nga ang tibuok kalibutan magpakahilum sa iyang atubangan.”
Ang Pagtuo ug mga Binuhatan
14 Mga kaigsoonan ko, unsa may kapuslanan kon moingon ang usa ka tawo “May pagtuo ako,” apan ang iyang mga binuhatan wala magpamatuod nga siya may pagtuo? Makaluwas ba kaniya ang mao nga pagtuo? 15 Pananglit may igsoon kita nga nagkinahanglan ug bisti ug pagkaon, 16 ug ang usa kaninyo moingon kaniya, “Hinaut nga panalanginan ka sa Dios, ayaw pagpatugnaw ug ayaw pagpagutom,” apan wala man lang gani niya kini hatagi sa iyang mga gikinahanglan, nan, unsa may maayo nga nahimo niana? 17 Mao usab ang pagtuo; kon dili inubanan sa maayong binuhatan, kana nga pagtuo walay kapuslanan.[a]
18 Apan basin aduna kaninyoy moingon, “May pagtuo ako ug ikaw may maayong binuhatan.” Ang tubag ko mao kini, sa unsang pamaagi ko makita ang imong pagtuo sa Dios kon wala kay maayong binuhatan? Apan ipakita ko kanimo nga may pagtuo ako pinaagi sa akong maayong binuhatan. 19 Nagatuo ka nga usa lang ang Dios. Maayo! Apan ang mga demonyo nagatuo usab ug nagakurog pa gani sa kahadlok sa Dios. 20 Buang-buang ka! Gusto mo ba nga pamatud-an ko kanimo nga ang pagtuo nga walay maayong binuhatan walay kapuslanan? 21 Sa unsang pamaagi gipakamatarong sa Dios ang atong amahan nga si Abraham? Dili ba pinaagi sa iyang mga binuhatan? Sa iyang pagtuman sa Dios, gihalad niya ang iyang anak nga si Isaac sa halaran. 22 Busa klaro kaayo nga ang iyang pagtuo inubanan sa buhat. Nahingpit ang iyang pagtuo pinaagi sa iyang mga binuhatan. 23 Napamatud-an ang gi-ingon sa Kasulatan, “Mituo si Abraham sa Dios, ug tungod sa iyang pagtuo, giisip siya sa Dios nga matarong.”[b] Gitawag pa gani siya nga higala sa Dios. 24 Busa nakita nato nga ang tawo gipakamatarong sa Dios tungod sa iyang mga binuhatan ug dili lang tungod sa iyang pagtuo. 25 Mao usab kini ang nahitabo kang Rahab nga nagbaligya sa iyang dungog. Gidawat niya ang mga espiya nga Israelinhon ug gitagoan sa iyang balay. Gitudloan pa niya sila sa laing agianan aron makaikyas sila. Busa tungod sa iyang gihimo gipakamatarong siya sa Dios.
26 Ang lawas nga walay espiritu patay; mao usab ang pagtuo nga walay binuhatan, walay kapuslanan.[c]
Si Lazaro ug ang Adunahan
19 Nagpadayon si Jesus sa pagsulti, “Kaniadto may usa ka adunahan nga nagbisti ug mahalon ug nagpatuyang siya sa mga lamian nga pagkaon adlaw-adlaw. 20 May usa usab ka kabos nga ang iyang ngalan si Lazaro. Ang iyang lawas nalukop ug mga nuka. Gidala siya didto sa pultahan sa balay sa adunahan. 21 Gusto unta niya nga makakaon bisan na lang sa mga mumho nga nangatagak gikan sa lamisa sa adunahan. Giduolan siya sa mga iro ug gitilapan ang iyang mga nuka. 22 Sa kaulahian, namatay si Lazaro ug gidala siya sa mga anghel didto sa tapad ni Abraham. Ang adunahan namatay usab ug gilubong. 23 Samtang nagaantos siya pag-ayo didto sa impiyerno, nakita niya sa layo si Abraham ug didto sa iyang tapad si Lazaro. 24 Busa misinggit ang adunahan kang Abraham, ‘Abraham, amahan ko, kaloy-i intawon ako! Sugoa si Lazaro nga ituslob sa tubig ang iyang tudlo ug patuloan ang akong dila aron mabugnawan, kay hilabihan gayod ang akong pag-antos sa kainit niining kalayo.’ 25 Apan gitubag siya ni Abraham, ‘Anak, samtang nagkinabuhi ka pa sa kalibotan maayo gayod ang imong kahimtang, ug si Lazaro nagaantos. Apan karon malipayon siya dinhi ug ikaw nagaantos. 26 Gawas pa niana, ang imong gipangayo dili gayod mahimo, tungod kay may lawom nga bung-aw nga nagaulang kanato nga si bisan kinsa dinhi kanamo nga gustong moanha diha dili gayod makatabok, ug walay usa usab nga gikan diha kaninyo nga makatabok dinhi kanamo.’ 27 Miingon pa gayod ang adunahan, ‘Abraham, amahan ko, kon mao kana, hangyoon ko ikaw nga kon mahimo ipadala si Lazaro ngadto sa balay sa akong amahan, 28 kay may lima pa ako ka mga igsoong lalaki, ug pasidan-an niya sila aron dili sila makaanhi niining dapita nga pulos lang pag-antos.’ 29 Apan mitubag si Abraham, ‘Atua na man didto kanila ang mga sinulat ni Moises ug sa mga propeta. Kinahanglan patalinghogan nila kini.’ 30 Mitubag ang adunahan, ‘Apan Abraham, amahan ko, dili sila motuo. Apan kon may moadto kanila gikan kanato, maghinulsol sila sa ilang mga sala.’ 31 Apan miingon si Abraham, ‘Kon dili sila motuo sa mga sinulat ni Moises ug sa mga propeta, nan, dili usab sila motuo bisan pag may mabanhaw nga patay!’ ”
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.