Book of Common Prayer
Pag-ampo alang sa Kapildihan sa Kaaway
83 O Dios, ayaw pagpakahilom. Lihok!
2 Tan-awa ang imong mga kaaway,
gakaguliyang sila ug nagapasigarbo nga modaog sila.
3 Nagaplano sila sa tago batok sa katawhan nga imong gipanalipdan.
4 Miingon sila, “Dali kamo! Laglagon ta ang nasod sa Israel aron dili na kini mahinumdoman hangtod sa kahangtoran.”
5 Nagkauyon sila sa ilang daotang plano.
Naghimo silag kasabotan batok kanimo.
6 Sila mao ang mga Edomihanon, Ishmaelinhon, Moabihanon, Hagarnon,
7 Gebalihanon, Amonihanon, Amalekanhon, Filistihanon, ug ang katawhan sa Tyre.
8 Miapil usab kanila ang Asiria nga usa ka lig-ong kaabin sa mga kaliwat ni Lot.[a]
9 Pildiha sila, Ginoo, sama sa imong gihimo sa mga Midianhon, ug kang Sisera ug kang Jabin didto sa Yuta sa Kishon.
10 Nangamatay sila sa Endor ug ang ilang mga patayng lawas nangadunot sa yuta.
11 Laglaga ang ilang mga pangulo sama sa imong gihimo kang Oreb, kang Zeeb, kang Zeba, ug kang Zalmuna.
12 Miingon sila, “Angkonon nato ang yuta sa Dios.”
13 O Dios ko, kataga sila sama sa abog o sa tahop nga gipalid sa hangin.
14-15 Sama sa kalayo nga molamoy sa mga kakahoyan sa bukid, gukda sila ug hadloka sa imong hangin ug bagyo.
16 Pakaulawi sila, Ginoo, hangtod nga modangop sila kanimo.
17 Hinaut pa nga maulawan sila ug malisang sa walay kataposan.
Hinaut pa nga mamatay sila sa tumang kaulaw!
18 Hinaut pa nga makaamgo sila nga ikaw, Ginoo, mao lang ang Labing Halangdong Dios sa tibuok kalibotan.
Ang Ginoo sama sa Usa ka Magbalantay sa Karnero
23 Ikaw, Ginoo, mao ang akong magbalantay,
ug dili ako makabsan sa tanan kong gikinahanglan.
2 Daw karnero ako nga gipapahulay mo diha sa sabsabanan nga abunda sa lunhawng mga sagbot,
ug gigiyahan ngadto sa tin-aw nga tubig.
3 Gilig-on mo ako.
Gitultolan mo ako sa hustong dalan aron ikaw mapasidunggan.
4 Bisan pa ug maglakaw ako sa kapatagan nga labihan kangitngit,
dili ako mahadlok tungod kay kauban ko ikaw.
Ang imong pagpanalipod ug paggiya[a] nagapalig-on kanako.
5 Giandaman mo ako ug kombira samtang nagatan-aw ang akong mga kaaway.
Gidihogan mo ug lana ang akong ulo ingon nga imong pinasidunggang bisita.
Ug gipatuyangan mo ako sa ilimnon.
6 Nakasiguro gayod ako nga ang imong kaayo ug gugma kanako magapadayon sa tibuok kong kinabuhi.
Ug mopuyo[b] ako sa imong balay,[c] Ginoo, hangtod sa kahangtoran.[d]
Pag-ampo nga may Pagdayeg
27 Ang Ginoo mao ang akong kahayag, manluluwas, ug tigpanalipod,
busa wala akoy angayng kahadlokan.
2 Sa higayon nga sulongon ako sa akong daotang mga kaaway aron patyon,
madagma ug malup-og sila.
3 Bisan pa ug libotan ako sa daghang mga sundalo, dili ako mahadlok.
Bisan pa ug maggira, mosalig gihapon ako sa Dios.
4 Usa ra ka butang ang akong gipangayo sa Ginoo ug mao gayod kini ang akong gihandom pag-ayo:
nga makapuyo ako sa iyang templo sa tibuok kong kinabuhi,
ug didto makapamalandong ako sa iyang kaayo ug makapangayo sa iyang paggiya.
5 Kay sa panahon sa katalagman tagoan niya ako ug panalipdan diha sa iyang templo.
Ipahimutang niya ako sa dapit diin luwas ako sa katalagman.[a]
6 Busa magmadaogon ako batok sa akong mga kaaway nga nagalibot kanako,
ug maghalad ako sa templo sa Ginoo nga may paghugyaw sa kalipay.
Magaawit ako kaniya!
7 Pamatia ako, Ginoo, kon motawag ako kanimo;
kaloy-i ako ug tubaga ang akong pag-ampo.
8 Miingon ka nga modangop ako kanimo,
busa midangop ako kanimo, Ginoo.
9 Ayaw pagtago gikan kanako.
Ayaw ako isalikway tungod sa imong kasuko kanako, nga imong sulugoon.
Ikaw ang nagtabang kanako, busa ayaw ako pasagdi o isalikway,
O Dios nga akong manluluwas.
10 Bisan pa ug isalikway ako sa akong amahan ug inahan,
atimanon mo gihapon ako, Ginoo.
11 Tudloi ako sa imong pamaagi.
Tultoli ako sa hustong dalan, tungod kay giatangan ako sa akong mga kaaway.
12 Ayaw ako itugyan kanila,
kay gibutang-butangan nila ako sa butang nga wala ko gayod mahimo,
ug gusto nila akong daoton.
13 Apan nagatuo ako nga masinati ko ang imong kaayo samtang buhi pa ako.
14 Salig kamo sa Ginoo!
Pagpakalig-on kamo ug ayaw pagpakawala ug paglaom.
Salig lang kamo sa Ginoo!
Pag-ampo alang sa Kaayohan sa Nasod
85 Ginoo, gipakita mo ang imong kaayo sa imong yuta;
gibalik mo ang maayong kahimtang sa mga kaliwat ni Jacob.[a]
2 Gipasaylo mo ang kalapasan sa imong katawhan;
gikuha mo ang tanan namong mga sala.
3 Giwagtang mo ang imong labihang kasuko kanamo.
4 O Dios nga among manluluwas, ibalik kanamo ang among maayong kahimtang.
Ayaw na ug kasuko kanamo.
5 Dili na ba gayod mawala ang imong kasuko kanamo hangtod sa kahangtoran?
6 Dili mo na ba ibalik ang among maayong kahimtang aron maglipay kami diha kanimo?
7 Ginoo, ipakita kanamo ang imong gugma ug luwasa kami.
8 Pamation ko ang isulti sa Ginoong Dios,
kay nagsaad siya ug maayong kahimtang kanato nga iyang matinumanong katawhan;
kana kon dili kita mobalik sa atong mga binuang.
9 Tinuod gayod nga luwason niya ang mga nagatahod kaniya aron magpabilin ang iyang gamhanang presensya sa atong yuta.
10 Ang gugma ug ang pagkamaunongon mag-uban,
ug mao usab ang pagkamatarong ug ang pakigdait.
11 Nakita sa Dios ang pagkamatinumanon sa tawo dinhi sa yuta,
ug gikan sa langit gipadayag sa Dios ang iyang pagkamatarong.
12 Sigurado nga panalanginan kita sa Ginoo,
ug modaghan ang abot sa atong yuta.
13 Ang pagkamatarong sama sa tigbalita nga mouna sa Ginoo ug moandam sa iyang agianan.
Pag-ampo alang sa Tabang sa Dios
86 Ginoo, pamatia ug tubaga ang akong pag-ampo kay ako kabos ug timawa.
2 Tipigi ang akong kinabuhi kay ako diosnon.
Ikaw ang akong Dios;
luwasa ako nga imong alagad nga nagasalig kanimo.
3 Kaloy-i ako, Ginoo,
kay tibuok adlaw akong nagapanawag kanimo.
4 Lipaya ako nga imong alagad, Ginoo,
kay kanimo ako nagaampo.
5 Tinuod nga ikaw maayo ug mapinasayloon,
ug puno ka sa paghigugma sa tanang nagapanawag kanimo.
6 Pamatia ang akong pag-ampo, Ginoo;
pamatia ang akong pagpakilooy kanimo.
7 Nagatawag ako kanimo sa panahon sa kalisod kay tubagon mo man ako.
8 Walay dios nga sama kanimo, Ginoo;
walay bisan kinsa nga makahimo sa imong gipanghimo.
9 Ang tanang nasod nga imong gihimo mosimba kanimo,
ug dayegon ka nila.
10 Kay ikaw gamhanan, ug katingalahan ang imong mga buhat;
ikaw lang ang Dios.
11 Tudloi ako, Ginoo, sa imong pamaagi,
ug tumanon ko kini nga matinud-anon kanimo.[b]
Tabangi ako nga mahimong matinud-anon sa akong pagtahod kanimo.
12 Ginoo nga akong Dios,
dayegon ko ikaw sa tibuok kong kasingkasing.
Dayegon ko ikaw sa walay kataposan.
13 Kay dako ang imong gugma kanako;
giluwas mo ako sa kamatayon.
14 O Dios, gisulong ako sa grupo sa garboso nga mga tawo aron sa pagpatay kanako.
Mga bangis sila ug wala makaila kanimo.
15 Apan ikaw, Ginoo, may kahangawa ug maloloy-on nga Dios.
Mahigugmaon ikaw ug matinud-anon, ug dili daling masuko.
16 Tagda ako ug kaloy-i;
hatagi ako sa imong kusog ug luwasa ako nga imong alagad.
17 Hatagi ako ug timailhan sa imong kaayo aron makita kini sa akong mga kaaway ug maulawan sila.
Kay ikaw, Ginoo, ang nagatabang ug nagalipay kanako.
21 Dili angayng mahadlok ang yuta sa Juda, kondili magsadya hinuon kini kay katingalahan ang mga gihimo sa Ginoo. 22 Dili usab angayng mahadlok ang mga mananap, kay lunhaw na ang mga sabsabanan ug nagapamunga na ang mga kahoy apil ang igos. Nagapamunga na usab ang mga ubas.
23 Kamong mga katawhan sa Zion, paglipay kamo sa gihimo kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios. Kay gihatagan niya kamo sa nahaunang ulan sa pagpakita nga matarong siya. Gipadad-an niya kamo sa nahaunang ulan ug sunod pang ulan sama kaniadto. 24 Mapuno sa mga trigo ang mga giokanan ug mag-awas ang duga sa ubas ug lana sa mga pug-anan niini. 25 Kay nagaingon ang Ginoo, “Ibalik ko ang mga nawala kaninyo sa mga katuigan nga giataki ang inyong mga tanom sa sunod-sunod nga mga panon sa mga dulon. Ako ang nagpadala kaninyo niining daghang mga dulon nga akong mga sundalo. 26 Karon modaghan na ang inyong mga kalan-on ug mabusog kamo pag-ayo. Ug tungod niini, pagadaygon ninyo ako nga inyong Dios, nga naghimo ug katingalahang mga butang kaninyo. Ug kamo nga akong katawhan dili na gayod maulawan hangtod sa kahangtoran. 27 Unya mahibaloan ninyo nga anaa ako kaninyong mga taga-Israel, ug ako lang, ang Ginoo, ang inyong Dios ug wala nay lain pa. Ug kamo nga akong katawhan dili na gayod maulawan hangtod sa kahangtoran.”
1 Ako si Santiago nga alagad sa Dios ug ni Ginoong Jesu-Cristo. Nangumusta ako kaninyong tanan nga katawhan sa Dios[a] nga nagkatibulaag sa tibuok kalibotan.
Ang Pagtuo ug ang Kaalam
2 Mga kaigsoonan ko kang Cristo, pagmalipayon kamo kon moabot kaninyo ang nagkalain-lain nga mga pagsulay. 3 Kay nasayod kamo nga ang mga pagsulay sa inyong pagtuo mamunga ug pagkamainantuson. 4 Busa antosa ninyo ang tanang mga kalisdanan aron mahimo kamong matarong, hingpit, ug walay ikasaway diha kaninyo. 5 Kon aduna kaninyoy kulang sa kaalam, mangayo siya sa Dios, ug ang Dios mohatag niini kaniya nga walay pagpugong-pugong ug pagpamuyboy. 6 Apan kon mangayo kamo, kinahanglan mosalig kamo sa walay pagduhaduha nga ihatag niya ang inyong gipangayo. Kay kon magduhaduha kamo, sama kamo sa balod nga gihuyop ug gipalid sa hangin. 7-8 Ang maduhaduhaon walay kasigurohan sa iyang mga gihimo. Dili siya angay magdahom nga may madawat siya gikan sa Ginoo.
Ang Kabos ug ang Adunahan
9 Ang mga kaigsoonan diha kang Cristo nga kabos angay nga malipay sa pagpasidungog sa Dios kanila. 10 Ang mga adunahan angay usab nga malipay sa pagpaubos kanila sa Dios. Kay sama sa mga bulak sa sagbot, ang adunahan dili usab molungtad. 11 Sa naglagiting nga kainit sa adlaw malaya ang sagbot, unya malarag ang iyang bulak ug mawala ang iyang katahom. Sama usab niini ang adunahan, mamatay samtang nagkapuliki siya sa iyang buluhaton.
Ang Pagsulay ug Pagtintal
12 Bulahan ang tawo nga mobarog taliwala sa mga pagsulay, kay human niya madaog ang mga pagsulay, makadawat siya sa kinabuhi nga walay kataposan ingon nga ganti nga gisaad sa Dios alang sa mga nahigugma kaniya. 13 Kon may mga pagtintal nga moabot kanato, dili kita moingon nga gitintal kita sa Dios. Ang Dios dili matintal sa paghimo ug daotan, ug dili usab siya motintal kang bisan kinsa. 14 Matintal ang tawo kon dag-on siya sa daotan niyang tinguha. 15 Ug kon tumanon niya ang daotan niyang tinguha, ang sangpotanan niini mao ang pagpakasala; ug kon magpadayon siya sa pagpakasala, ang iyang padulngan mao ang kamatayon.
Ang Nawala nga Karnero
(Mat. 18:12-14)
15 Daghang mga maniningil ug buhis ug uban pa nga mga tawo nga giila nga makasasala ang miduol kang Jesus aron sa pagpaminaw sa iyang mga pagpanudlo. 2 Nagbagulbol ang mga Pariseo ug ang mga magtutudlo sa Kasugoan. Nagaingon sila, “Kining tawhana nagdawat sa mga makasasala, ug nakig-uban kanila sa pagpangaon!”
Ang Nawala nga Anak
11 May usa pa gayod ka sambingay nga gisugilon ni Jesus. Miingon siya, “May usa ka tawo nga may duha ka anak nga lalaki. 12 Miingon ang manghod ngadto sa iyang amahan, ‘Tay, ihatag na kanako ang akong bahin sa katigayonan.’ Busa gibahin sa amahan ang iyang mga kabtangan ngadto sa ilang duha. 13 Paglabay sa pipila ka adlaw, gipamaligya sa manghod ang iyang bahin ug milakaw ngadto sa layong dapit. Ug didto nagpatuyang siya ug gasto sa iyang kuwarta sa walay kapuslanan. 14 Sa dihang nahurot na niya ug gasto ang iyang kuwarta, miabot ang dakong kagutom niadtong dapita. Naglisod gayod siya. 15 Busa mitrabaho na lang siya ingon nga tigbahog sa mga baboy sa uma sa tawo nga taga-didto. 16 Usahay gusto na lang niyang mokaon sa bahog sa mga baboy aron matambalan ang iyang kagutom, kay walay bisan usa nga naghatag kaniya ug pagkaon. 17 Sa kaulahian, nakaamgo siya sa iyang kahimtang. Nahinumdoman niya nga didto sa ilang balay nanobra ang pagkaon sa mga sulugoon sa iyang amahan. Apan siya hapit nang mamatay sa kagutom. 18 Busa miingon siya, ‘Maayo pa ug mopauli na lang ako didto sa akong amahan ug moingon kaniya, “Tay nakasala ako sa Dios ug kanimo. 19 Karon dili na ako angayng tawgon nga imong anak, isipa na lang ako nga usa sa imong mga sulugoon.” ’ 20 Busa mipauli siya. Samtang layo pa siya, nakita na siya sa iyang amahan. Nalooy gayod ang amahan sa iyang anak, busa midagan siya paingon sa iyang anak ug gigakos niya kini ug gihagkan. 21 Unya miingon ang iyang anak ngadto kaniya, ‘Tay, nakasala ako sa Dios ug kanimo. Dili na ako angayng tawgon nga imong anak. [Isipa na lang ako nga usa sa imong mga sulugoon.]’ 22 Gitawag sa amahan ang iyang mga sulugoon ug miingon, ‘Dali, dad-a ninyo dinhi ang pinakanindot nga bisti ug ipasul-ob kaniya. Sul-obi usab ninyo siya ug singsing ug sapatos. 23 Unya kuhaa ninyo ang toriyong baka nga gipatambok ug ihawa. Magkombira kita. 24 Tungod kay abi nako ug patay na kining akong anak, apan dako diayng buhi. Nawala siya apan karon ania na.’ Busa nagsugod sila sa ilang paglipay-lipay.
25 “Nahitabo kini samtang atua pa sa uma ang magulang nga anak. Sa iyang pagpauli, ug sa dihang nagkaduol na siya sa ilang balay, nadungog niya ang sonata ug panagsayaw. 26 Busa gitawag niya ang usa sa mga sulugoon ug nangutana, ‘Nagaunsa man mo diha sa balay?’ 27 Gisultihan siya sa sulugoon, ‘Ang imong manghod mipauli na ug maayo ang iyang panglawas ug wala maunsa, busa gipaihaw sa imong amahan ang gipatambok nga toriyong baka.’ 28 Pagkadungog niya niini nasuko siya ug dili na siya gustong mosulod sa balay. Busa migawas ang iyang amahan ug gialam-alaman siya. 29 Apan mitubag siya sa iyang amahan, ‘Hinumdomi ra gud kon pila na ka tuig ang akong pag-alagad kanimo. Wala gayod ako mosupak kanimo. Apan bisan kanding na lang wala mo gayod ako hatagi aron ako maglipay uban sa akong mga amigo. 30 Karon, pag-abot sa imong anak nga nagausik-usik sa imong kabtangan uban sa daotan nga mga babaye, gipaihawan mo pa siya sa gipatambok nga toriyong baka.’ 31 Apan mitubag ang iyang amahan, ‘Ikaw kanunayng ania uban kanako, ug ang tanan nga ako imo usab. 32 Angay kitang maglipay, kay abi nato ug patay na ang imong manghod, apan dako diayng buhi. Nawala siya apan karon ania na.’ ”
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.