Book of Common Prayer

146 Alleluja. Chwal, duszo moja, PANA.

² Będę chwalić PANA, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki będę istniał.

³ Nie pokładajcie ufności we władcach ani w żadnym synu ludzkim, u którego nie ma wybawienia.

⁴ Opuszcza go duch i wraca do swojej ziemi; w tymże dniu zginą wszystkie jego myśli.

⁵ Błogosławiony ten, kogo pomocą jest Bóg Jakuba, kto nadzieję pokłada w PANU, jego Bogu;

⁶ Który uczynił niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest; który dochowuje prawdy na wieki;

⁷ Który oddaje sprawiedliwość pokrzywdzonym i daje chleb głodnym; PAN uwalnia więźniów.

⁸ PAN otwiera oczy ślepych; PAN podnosi przygnębionych; PAN miłuje sprawiedliwych.

⁹ PAN strzeże przychodniów, wspomaga sierotę i wdowę, ale krzyżuje drogę niegodziwych.

¹⁰ PAN będzie królował na wieki, twój Bóg, o Syjonie, z pokolenia na pokolenie. Alleluja.

147 Chwalcie PANA, bo dobrze jest śpiewać naszemu Bogu; jest to bowiem miłe i piękna jest chwała.

² PAN buduje Jeruzalem i gromadzi rozproszonych Izraela.

³ On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.

⁴ On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.

⁵ Wielki jest nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.

⁶ PAN podnosi pokornych, a niegodziwych poniża aż do ziemi.

⁷ Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;

⁸ Który okrywa niebiosa obłokami i przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;

⁹ Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym do niego.

¹⁰ Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.

¹¹ PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.

¹² Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.

¹³ On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.

¹⁴ Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.

¹⁵ On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.

¹⁶ On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.

¹⁷ Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?

¹⁸ Posyła swoje słowo i lody topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.

¹⁹ Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.

²⁰ Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.

111 Alleluja. Będę wysławiał PANA całym sercem w radzie prawych i w zgromadzeniu.

² Wielkie są dzieła PANA, rozważane przez wszystkich, którzy je miłują.

³ Jego dzieło jest chwalebne i wspaniałe, a jego sprawiedliwość trwa na wieki.

⁴ Pamiętnymi uczynił swe cuda; miłosierny i litościwy jest PAN.

⁵ Dał pokarm tym, którzy się go boją, pamięta wiecznie o swoim przymierzu.

⁶ Okazał swemu ludowi potęgę swoich dzieł, dając mu dziedzictwo pogan.

⁷ Dzieła rąk jego to prawda i sąd, niezmienne są wszystkie jego przykazania;

⁸ Ustalone na wieki wieków, ustanowione w prawdzie i prawości.

⁹ Zesłał swemu ludowi odkupienie, ustanowił na wieki swoje przymierze; jego imię jest święte i straszne.

¹⁰ Bojaźń PANA jest początkiem mądrości; prawdziwego rozumu nabywają wszyscy, którzy wypełniają jego przykazania; jego chwała trwa na wieki.

112 Alleluja. Błogosławiony człowiek, który boi się PANA i ma upodobanie w jego przykazaniach.

² Jego potomstwo będzie potężne na ziemi, pokolenie prawych będzie błogosławione.

³ Dobrobyt i bogactwo są w jego domu, a jego sprawiedliwość trwa na wieki.

⁴ Dla prawych wschodzi światłość w ciemności; on jest łaskawy, miłosierny i sprawiedliwy.

⁵ Dobry człowiek lituje się i pożycza, i prowadzi swoje sprawy rozważnie.

⁶ Na pewno nigdy się nie zachwieje, sprawiedliwy na wieki pozostanie w pamięci.

⁷ Nie będzie się bał złej nowiny, jego serce jest stateczne, ufa PANU.

⁸ Jego serce jest umocnione, nie będzie się bał, aż zobaczy pomstę nad swymi wrogami.

⁹ Rozrzucił i dał ubogim, jego sprawiedliwość trwa na wieki, jego róg będzie wywyższony w chwale.

¹⁰ Niegodziwy zobaczy to i rozgniewa się, zgrzytnie zębami i uschnie, pragnienie niegodziwych zginie.

113 Alleluja. Chwalcie, słudzy PANA, chwalcie imię PANA.

² Niech imię PANA będzie błogosławione, odtąd aż na wieki.

³ Od wschodu słońca aż do jego zachodu, niech imię PANA będzie pochwalone.

⁴ PAN jest wywyższony ponad wszystkie narody, jego chwała ponad niebiosa.

⁵ Któż jak PAN, nasz Bóg, który mieszka na wysokości;

⁶ Który zniża się, aby patrzeć na to, co jest na niebie i na ziemi?

⁷ Podnosi nędznego z prochu, a z gnoju podnosi ubogiego;

⁸ Aby go posadzić z książętami, z książętami swego ludu;

⁹ On sprawia, że niepłodna staje się matką domu, cieszącą się dziećmi. Alleluja.

¹¹ A Bóg dokonywał niezwykłych cudów przez ręce Pawła;

¹² Tak że nawet chustki albo przepaski z jego ciała kładziono na chorych, a choroby ich opuszczały i wychodziły z nich złe duchy.

¹³ A niektórzy wędrowni żydowscy egzorcyści ważyli się wzywać imienia Pana Jezusa nad opętanymi przez złe duchy, mówiąc: Zaklinamy was przez Jezusa, którego głosi Paweł.

¹⁴ Robiło tak siedmiu synów pewnego Żyda, imieniem Skewas, który był naczelnikiem kapłanów.

¹⁵ Zły duch im odpowiedział: Znam Jezusa i wiem, kim jest Paweł, ale wy coście za jedni?

¹⁶ I rzucił się na nich człowiek, w którym był zły duch, powalił i pokonał ich, tak że nadzy i zranieni wybiegli z tego domu.

¹⁷ Dowiedzieli się o tym wszyscy, zarówno Żydzi, jak i Grecy, którzy mieszkali w Efezie. A na nich wszystkich padł strach i było uwielbione imię Pana Jezusa.

¹⁸ Wielu też tych, którzy uwierzyli, przychodziło i wyznawało, i ujawniało swoje uczynki.

¹⁹ I wielu z tych, którzy się parali sztukami magicznymi, znosiło księgi i paliło je wobec wszystkich. Obliczono ich wartość i stwierdzono, że wynosi pięćdziesiąt tysięcy srebrników.

²⁰ Tak potężnie rosło i umacniało się słowo Pańskie.

¹⁴ Lecz potem, gdy Jan został wtrącony do więzienia, Jezus przyszedł do Galilei, głosząc ewangelię królestwa Bożego;

¹⁵ I mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się królestwo Boże. Pokutujcie i wierzcie ewangelii.

¹⁶ A przechadzając się nad Morzem Galilejskim, zobaczył Szymona i Andrzeja, jego brata, zarzucających sieć w morze; byli bowiem rybakami.

¹⁷ I powiedział do nich Jezus: Pójdźcie za mną, a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi.

¹⁸ A oni natychmiast zostawili swoje sieci i poszli za nim.

¹⁹ Gdy zaś odszedł stamtąd nieco dalej, zobaczył Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, jego brata, którzy w łodzi naprawiali sieci.

²⁰ I zaraz ich powołał, a oni zostawili swego ojca Zebedeusza w łodzi z najemnikami i poszli za nim.