Book of Common Prayer

Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida.

31 W tobie, PANIE, pokładam nadzieję, niech nigdy nie doznam wstydu, wyzwól mnie w swojej sprawiedliwości.

² Nakłoń ku mnie swe ucho, czym prędzej mnie ocal; bądź mi mocną skałą, domem obronnym, abyś mnie wybawił.

³ Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą; dlatego przez wzgląd na twoje imię kieruj mnie i prowadź.

⁴ Wyciągnij mnie z sieci, którą zastawili na mnie, bo ty jesteś moją siłą.

⁵ W twoje ręce powierzam mego ducha; odkupiłeś mnie, PANIE, Boże wierny.

⁶ Nienawidzę tych, którzy zważają na próżne marności, bo ja w PANU pokładam nadzieję.

⁷ Będę się radował i weselił w twoim miłosierdziu, bo wejrzałeś na moje utrapienie i poznałeś udręki mojej duszy;

⁸ I nie wydałeś mnie w ręce wroga, postawiłeś moje nogi na miejscu przestronnym.

⁹ Zmiłuj się nade mną, PANIE, bo jestem uciśniony, od żałości osłabły moje oczy, a także moja dusza i moje wnętrzności.

¹⁰ W bólu bowiem upływa moje życie, a moje lata na wzdychaniu; moja siła osłabła z powodu mej nieprawości, a moje kości wyschły.

¹¹ Stałem się pośmiewiskiem dla wszystkich moich wrogów, zwłaszcza dla moich sąsiadów, i postrachem dla znajomych; ci, którzy mnie widzą na dworze, uciekają przede mną.

¹² Zapomniano o mnie jak o umarłym, stałem się jak rozbite naczynie.

¹³ Słyszę bowiem oszczerstwa wielu; strach czai się zewsząd; gdy wspólnie naradzają się przeciwko mnie, spiskują, jak odebrać mi życie.

¹⁴ Ale ja zaufałem tobie, PANIE; powiedziałem: Ty jesteś moim Bogiem.

¹⁵ Mój czas jest w twoich rękach, ocal mnie z ręki moich nieprzyjaciół i od tych, którzy mnie prześladują.

¹⁶ Rozjaśnij swe oblicze nad twoim sługą, wybaw mnie w twoim miłosierdziu.

¹⁷ PANIE, niech nie doznam wstydu, skoro cię wzywam; niech niegodziwi się wstydzą i zamilkną w grobie.

¹⁸ Niech zaniemówią wargi kłamliwe, które w pysze i pogardzie mówią krzywdzące słowa przeciwko sprawiedliwemu.

¹⁹ Jakże wielka jest twoja dobroć, którą zachowujesz dla bojących się ciebie i okazujesz tym, co ufają tobie wobec synów ludzkich.

²⁰ Ukryjesz ich pod osłoną twojej obecności przed pychą człowieka, ochronisz ich w namiocie przed kłótliwymi językami.

²¹ Błogosławiony niech będzie PAN, bo okazał mi swą cudowną łaskę w mieście warownym.

²² Powiedziałem w pośpiechu: Odrzuciłeś mnie sprzed twych oczu; lecz ty wysłuchałeś głosu mego błagania, gdy wołałem do ciebie.

²³ Miłujcie PANA, wszyscy jego święci, bo PAN strzeże wiernych, a postępującym wyniośle odpłaca z nawiązką.

²⁴ Bądźcie dzielni, wszyscy, którzy pokładacie nadzieję w PANU, a on umocni wasze serca.

Psalm Dawida.

35 Spieraj się, PANIE, z tymi, którzy się ze mną spierają; walcz z tymi, którzy walczą ze mną.

² Chwyć tarczę i puklerz i powstań mi na pomoc.

³ Dobądź włóczni i zagrodź drogę tym, którzy mnie prześladują. Powiedz mojej duszy: Ja jestem twoim zbawieniem.

⁴ Niech hańba i wstyd okryją tych, którzy czyhają na moją duszę; niech cofną się i niech będą zawstydzeni ci, którzy obmyślają zło przeciwko mnie.

⁵ Niech będą jak plewy na wietrze i niech anioł PANA ich rozproszy.

⁶ Niech droga ich będzie ciemna i śliska i niech anioł PANA ich ściga.

⁷ Bez powodu bowiem zastawili na mnie w dole sieci, bez powodu wykopali dół na moją duszę.

⁸ Niech niespodziewanie przyjdzie na nich zniszczenie; niech złowi ich sieć, którą zastawili. Niech w nią wpadną ku zniszczeniu.

⁹ A moja dusza będzie się radować w PANU, będzie się weselić jego zbawieniem.

¹⁰ Wszystkie moje kości powiedzą: PANIE, któż podobny do ciebie, który uwalniasz uciśnionego od silniejszego, a nędznego i ubogiego od łupieżcy?

¹¹ Powstają fałszywi świadkowie i pytają mnie o to, czego nie wiem.

¹² Odpłacają mi złem za dobro, chcąc pozbawić mnie mojej duszy.

¹³ Lecz ja, gdy oni chorowali, wkładałem wór pokutny, umartwiałem postem moją duszę i moja modlitwa wracała do mojej piersi.

¹⁴ Postępowałem jak z przyjacielem, jak z bratem, uginałem się pod brzemieniem smutku jak w żałobie po matce.

¹⁵ Lecz gdy ja byłem strapiony, oni się cieszyli i zbierali się; gromadzili się przeciwko mnie nikczemni, a tego nie widziałem; szarpali mnie nieustannie.

¹⁶ Wraz z obłudnikami, szydercami i pochlebcami zgrzytali na mnie zębami.

¹⁷ Panie, jak długo będziesz na to patrzeć? Wybaw od zniszczenia moją duszę, od lwów drogą duszę moją.

¹⁸ Będę cię wysławiał w wielkim zgromadzeniu, wśród licznego ludu będę cię chwalił.

¹⁹ Niech się nie cieszą z mojego powodu ci, którzy bez przyczyny są moimi wrogami, niech nie mrugają okiem ci, którzy niesłusznie mnie nienawidzą.

²⁰ Nie mówią bowiem o pokoju, lecz przeciwko spokojnym na ziemi obmyślają zdradliwe słowa.

²¹ Owszem, otwierają przeciw mnie swe usta, mówiąc: Ha, ha! Widzieliśmy to na własne oczy.

²² Widziałeś to, PANIE, nie milcz; Panie, nie oddalaj się ode mnie.

²³ Obudź się i wystąp w mojej obronie, w mojej sprawie, mój Boże i Panie!

²⁴ Osądź mnie według swojej sprawiedliwości, PANIE, mój Boże! Niech się nie cieszą z mojego powodu.

²⁵ Niech nie mówią w swoim sercu: Ha! Tego chcieliśmy! Niech nie mówią: Pożarliśmy go!

²⁶ Niech się zawstydzą i zawiodą wszyscy, którzy cieszą się z mojego nieszczęścia; niech się okryją wstydem i hańbą ci, którzy wynoszą się nade mnie.

²⁷ Ale niech śpiewają i radują się ci, którzy sprzyjają mojej słusznej sprawie; niech mówią nieustannie: Niech będzie wywyższony PAN, który pragnie pokoju dla swego sługi.

²⁸ A mój język będzie głosił twoją sprawiedliwość i chwałę twoją przez cały dzień.

¹⁹ Słuchaj, synu mój, i bądź mądry, i skieruj swoje serce na drogę.

²⁰ Nie bywaj wśród pijaków ani wśród obżerających się mięsem;

²¹ Bo pijak i żarłok zubożeją, a ospały będzie chodził w łachmanach.

²⁹ U kogo biada? U kogo żal? U kogo kłótnie? U kogo szemranie? Kto ma rany bez powodu? Kto ma zaczerwienione oczy?

³⁰ Ci, którzy przesiadują przy winie; ci, którzy idą szukać zmieszanego wina.

³¹ Nie patrz na wino, gdy się czerwieni; gdy wydaje łunę swą w kielichu, a samo się przesuwa.

³² Na koniec ugryzie jak wąż i ukąsi jak żmija;

³³ Twoje oczy będą patrzeć na cudze kobiety, a twoje serce będzie mówiło rzeczy przewrotne;

³⁴ I będziesz jak ten, który leży w środku morza, i jak ten, który śpi na szczycie masztu;

³⁵ Powiesz: Bili mnie, a nie bolało, uderzyli mnie, a nic nie czułem. Gdy się obudzę, znów go poszukam.

24 Nie zazdrość złym ludziom ani nie pragnij z nimi przebywać;

² Ich serce bowiem obmyśla przemoc, a ich wargi mówią o krzywdzie.

¹⁷ Starsi, którzy dobrze przewodzą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, a zwłaszcza ci, którzy pracują w słowie i w nauce.

¹⁸ Mówi bowiem Pismo: Młócącemu wołowi nie zawiążesz pyska, oraz: Godny jest robotnik swojej zapłaty.

¹⁹ Nie przyjmuj oskarżenia przeciwko starszemu, chyba że na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków.

²⁰ A tych, którzy grzeszą, strofuj w obecności wszystkich, aby i inni się bali.

²¹ Zaklinam cię wobec Boga i Pana Jezusa Chrystusa, i wybranych aniołów, abyś tego przestrzegał, nie mając względu na osoby, nie kierując się stronniczością.

²² Rąk na nikogo pospiesznie nie wkładaj ani nie bądź uczestnikiem cudzych grzechów. Siebie samego zachowaj czystym.

²³ Samej wody już nie pij, ale używaj trochę wina ze względu na twój żołądek i częste niedomagania.

²⁴ Grzechy niektórych ludzi są jawne, jeszcze zanim zostaną osądzone, a za niektórymi idą w ślad.

²⁵ Podobnie dobre uczynki są jawne, a te, które nie są, pozostać w ukryciu nie mogą.

³¹ Podał im też inną przypowieść: Królestwo niebieskie podobne jest do ziarna gorczycy, które człowiek, wziąwszy, zasiał na swoim polu.

³² Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, ale kiedy wyrośnie, jest największe ze wszystkich jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki niebieskie przylatują i gnieżdżą się w jego gałęziach.

³³ Opowiedział im jeszcze inną przypowieść: Królestwo niebieskie podobne jest do zakwasu, który kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło.

³⁴ To wszystko mówił Jezus do tłumu w przypowieściach, a bez przypowieści nic do nich nie mówił;

³⁵ Aby się wypełniło, co zostało powiedziane przez proroka: Otworzę moje usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata.